#خشم هیجانی است که روان از آن به عنوان یک مکانیسم دفاعی و حمایتی برای #حفاظت از خود استفاده می‌کند. هیجانات در #تعامل ما با بیرون شکل می‌گیرند. این تعامل‌ها می‌توانند از جنس احساس خطر، تجربه لذت و شادی، احتمال آسیب و... باشند. در نتیجه‌ی این رویدادهای فعال ساز، مکانیسمی فعال شده که منجر به ایجاد یک احساس کوتاه مدت (#هیجان) می‌شود. تا وقتی یک رویداد فعال ساز بیرونی با یک فکر و باور درونی ترکیب نشود نمی‌تواند منجر به خشم شود. بنابراین افکار و باورهای ما هستند که می‌توانند به محرک‌ها و رویدادهای بیرونی این قدرت را بدهند که ما را خشمگین کنند. افکار و باورها نقش محوری و هسته‌ای در ایجاد خشم، کنترل خشم و یا خنثی کردن آن دارند. موقعیت رانندگی در یک ترافیک سنگین، گرما، آلودگی و بوق‌های ممتد (و یا هر رویداد اجتماعی دیگر) می‌تواند باعث خشمگین شدن شود ولی در صورتی که توانایی مدیریت این هیجان وحود نداشته باشد، ممکن است باعث بروز پرخاشگری (برون ریزی کلامی و رفتاری) نیز بشود. (انیمیشن کوتاه: رانندگی| کارگردان: نیت تایس) ┏━━━☘━━━┓ ╠══🦋 @recoveryy🦋══╣