🌸 زن و سلوک الی الله ✨ به مقتضاى كريمهٔ: مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَوٰةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ.«هر كسى ـ چه مرد و چه زن ـ كه عمل صالح انجام دهد در حالی كه مؤمن باشد، او را به حياتى طيّب و پاک زنده مى‌گردانيم و پاداش ايشان را به‌حسب نيكوترين أعمالشان خواهيم داد.» زن با مرد در رسيدن به عالم قدس و طهارت و إشراب دل از عين‌الحيوٰة توحيد، تفاوتى ندارد و می‌تواند با مجاهده و ايمان، حجاب نفس را كنار زده و جام دل را از بادهٔ توحيد و معرفت پروردگار لبريز كند أمّا نكته‌اى كه نبايد آن را فراموش كرد، سختى و صعوبت تربيت و سير آنان است. عمدهٔ التفات و توجّه زن به حسب طبيعت، به عالم حسّ است و بيشتر، نظر به محسوسات و تمتّع از لذائذ دنيا دارد و توجّه او به عالم معنى كمتر است و لذا در طريق آخرت شخصيّت ثابت و پايدارى ندارد. فهرست ↓۱- ايجاد حوزه‌هاى حكمت عملى و عرفان براى مخدّرات توسّط مرحوم علّامه ↓۲- زن و مرد در رسيدن به عالم قدس و توحيد باهم تفاوتى ندارند ↓۳- حكايت شيدائى يكى از زنان عارفه در اثر عشق و محبّت به خدا ↓۴- محبّت و عشق «اُمّ‌فروه» به حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السّلام ↓۴.۱- زنده شدن اُمّ‌فروه به بركت دعاى حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السّلام ↓۵- حكايت معرفت والاى شطيطهٔ نيشابوريّه ↓۵.۱- عنايت و توجّه حضرت موسى‌بن‌جعفر عليهماالسّلام به شطيطه ↓۶- صعوبت تربيت و سير زنان ↓۷- پانویس ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 نورمجرّد، ج۱، ص ۶۰۶ تا ۶۲۰ 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 https://B2n.ir/zan_va_soluk 🆔 @allame_tehrani

💠 حقیقت سیر و سلوک 🔰 سير و سلوک انطباق زندگى با شريعت محمّديّه صلّى‏اللـه‏عليه‏وآله است ⛔️ عدم رعايت حقوق ديگران به بهانهٔ سير و سلوک جائز نيست مى‏فرمودند: «برخى گمان مى‏كنند كه سيروسلوک إلى اللـه، صرف شركت در مجالس ذكر و مداومت بر أذكار و أورادى است كه از استاد و مربّى خود تلقّى كرده‏اند؛ و با وجود اينكه سالهاست كه در مضمار و ميدان مجاهده با نفس قدم گذاشته‏اند، هنوز حركتى نكرده و در همان عالم طبع محبوس مانده‏اند. غافل از اينكه سيروسلوک، رعايت و مواظبت بر دقائق و ظرائف أدب عبوديّت و تعامل با موجودات عالم هستى است. سيروسلوک إلى اللـه انطباق متن زندگى با شريعت محمّديّه صلوات‌اللـه‏عليه‏وآله است يعنى جميع أحوال و أطوار زندگى، از فردى تا اجتماعى، از ارتباط با عيال و فرزند و تدبير امور منزل تا ديگر امور را بر أساس دين تنظيم كرده و حقوق هر یک را به نحو أتمّ و أكمل أدا كند. و لذا به بهانهٔ سير و سلوک نمى‏توان از حقوق ديگران چيزى را فرو گذار كرد.» در روايت است كه: روزى سلمان محمّدى رضوان‌اللـه‏تعالى‏عليه براى ديدار أبى‏الدّرداء به منزل او آمد، در برخورد با اُمّ أبى‏الدّرداء كه ژوليده و پريشان بود علّت را جويا شد، اُمّ أبى‏الدّرداء در پاسخ گفت: برادرت أبوالدّرداء، اعتنائى به دنيا و امور آن ندارد! وقتى أبوالدّرداء به منزل آمد، به سلمان خوش‏آمد گفت و طعامى را نزد او گذاشت. سلمان گفت: خود نيز بخور! وى از خوردن امتناع كرد و گفت: من روزه هستم. سلمان او را سوگند داد و گفت: تا از اين طعام تناول كنى من نيز از آن نخواهم خورد. شب فرا رسيد و سلمان در نزد ميزبان خود بيتوته كرد. سياهى شب كه بر همه‏جا پرده انداخت، أبوالدّرداء خواست تا شب را به قيام و عبادت إحياء كند، سلمان او را منع كرد و گفت: يا أباالدّردآء! إنّ لِرَبِّكَ عَلَيكَ حَقّاً، وَ إنّ لِجَسَدِكَ عَلَيكَ حَقّاً، وَ لأهلِكَ عَلَيكَ حَقّاً، فَصُم وَ أفطِر، وَ صَلِّ وَ نَمْ؛ وَ أعْطِ كُلَّ ذى حَقٍّ حَقَّه! «اى أباالدّرداء! حقّاً براى پروردگارت بر تو حقّى‏است، و حقّاً اين جسم و بدن تو نيز بر تو حقّى دارد، و براى أهل تو نيز بر تو حقّى است؛ پس روزه بدار و نيز إفطار كن؛ پاسى از شب را عبادت كن و نماز بخوان و پاسى از آن را بخواب؛ و حقّ هر ذى‏حقّى را بطور شايسته إعطاء كن!»[1] أبوالدّرداء نزد پيامبر آمد و از آنچه بين او و سلمان گذشته بود خبر داد، و پيامبر صلّى‌اللـه‏عليه‏وآله‏وسلّم همان گفتار سلمان را براى او بيان فرمودند. لذا علّامه والد طريقهٔ كسانى كه زندگى را در حاشيه قرار داده و از عيال و أولاد خود عُزلت گرفته و آنان را به أمان خدا سپرده‏اند و حقوق طبيعى آنان را ضايع و تباه مى‏سازند، باطل شمرده و آن راه را موصل به مطلوب نمى‏دانستند. و در پرتو فروغ نور توحيد، دستوراتى به مريدين سلوک مى‏دادند كه جوانب حيات مادّى و معنوى آنان را در بر مى‏گرفت؛ آنگونه كه حسن معاشرت و رعايت حقوق عيال و فرزندان، تحصيل علم و حتّى كسب و تجارت در آن لحاظ مى‏شد؛ تا سالک در كمال آسايش خاطر و فراغ بال و بدون هيچ تزاحمى بسوى مبدأ أعلى حركت كند. دامنهٔ رعايت اين دقائق در تربيت توحيدى ايشان تا آنجا گسترده بود كه حتّى نسبت به ما كه فرزندان ايشان بوده و براى خدمت به ايشان در رتق و فتق امور و يا تفحّص از مآخذ و مصادر بعضى از روايات منقول در «دورهٔ علوم و معارف إسلام» به محضرشان شرفياب مى‏شديم، مى‏فرمودند: اگر از شما كارى را خواستم و شما به كسى قول داده و يا خود، كار ديگرى داريد حتما بگوئيد؛ مبادا حقّ كسى ضايع شود. 📚 نورمجرّد، ج۱، ص۵۳۰ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- مجموعهٔ ورّام، ج1، ص2. 🆔 @allame_tehrani

🔰قسمتی از جلسهٔ درس اخلاق و معارف اسلام 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🗓 ۱۸ محرم‌الحرام ۱۴۴۶ 📹 فیلم کامل بیانات:👇 https://aparat.com/v/pvds5y5 🆔 @allame_tehrani

🔰نحوهٔ جمع بین توجه به خدا و توجه به درس ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 برگرفته از «گلشن احباب»، ج۲ 🆔 @allame_tehrani

🔰 كمال هر موجود فعليت استعدادهاى همان موجود است بهره و نتيجهٔ بفعليت درآمدن استعدادها، تابع مستقيمى است از خود استعدادها؛ مثلاً فعليت انسان تابع استعداد انسانى است، فعليت‏ حيوان تابع استعدادهاى همان حيوان است، هيچگاه مثلاً شترمرغ در سير تكاملى خود، فعليت باز شكارى را نخواهد يافت، و فعليت و كمال گوسپند، بروز استعدادهاى شتر و اسب نخواهد شد. هر كدام از اين انواع مختلفه و اصناف متفاوتهٔ حيوانات در جهت همان غريزه و استعداد حركت كرده و همان قوه و قابليتى را كه در ذات آنان نهفته است‏ به مقام ظهور و بروز و فعليت و تماميت مى‏رسانند. هر يک از افراد انسان همانطور كه از نقطه‌نظر ماده و طبع، در جهت تكامل ‏و تماميت‏ خود در سير هستند همچنين الزاماً از نقطه‌نظر كمالات روحى، طبق همان غرائز و صفاتى كه به آنان عنايت شده است، خود را كامل و به فعليت محضه مى‏رسانند. بنابراين محال است كه فعليت دو فرد از افراد بشر مِن‌جميع‌الجهات يكسان و يكنواخت باشد. موسى عيسى، و عيسى موسى نخواهد شد، ليكن در حال نبوت و پيامبرى و در حال رحلت غير از در حال نطفه بودن، و در حال جنين بودن و در حال طفوليت هستند. و عيسى عَلىٰ نبينا و آله و عليه السلام با آنكه در گاهواره سخن می‌گفت و منصب نبوت به او عنايت شده بود، در حال نزول انجيل و بروز ظهور معجزات الهيه و دعوت بنى‌اسرائيل از مرده زنده كردن و مرض پيسى را شفا بخشيدن و كور مادرزاد را بينا نمودن، غير از همان عيسائيست كه در شكم مادرش مريم بود و هكذا نسبت ‏به ساير پيغمبران. 📚 امام‌شناسی، ج۱، ص۱۱۱ 🆔 @allame_tehrani

🔸انتظار عالم واقع انتظار عالم واقع و خارج از هر فرد كمال مطلوب خود اوست نه كمال غير او. عوالم مجرده از عقول و فرشتگان و كواكب و سيارات شمس و قمر و شب و روز، از هر فرد توقع آن دارند كه سرمايه‏هاى خدادادى خود را خوب بفعليت برسانند، و ضايع و خراب نكنند و با پاى مجاهده و صبر و استقامت از مراحل قوى و استعداد عبور كرده در مقام امن و امان الهى بيارمند، نه آنكه توقع دارند كه در مسير و حركت خود به مراحل فعليهٔ ساير موجوداتی كه در اعطاى غرائز و صفات خدادادى مختلف مى‏باشند دست يابند. 📚 «امام‌شناسی»، ج۱، ص۱۱۲ 📍متن کامل:👇 eitaa.com/allame_tehrani/3992 🆔 @allame_tehrani

🔸انتظار خداوند و عالم هستى از هر فرد كمال مطلوب اوست نه كمال غير او انتظار عالم واقع و خارج از هر فرد كمال مطلوب خود اوست نه كمال غير او. عوالم مجرده از عقول و فرشتگان و كواكب و سيارات شمس و قمر و شب و روز، از هر فرد توقع آن دارند كه سرمايه‏هاى خدادادى خود را خوب بفعليت برسانند، و ضايع و خراب نكنند و با پاى مجاهده و صبر و استقامت از مراحل قوى و استعداد عبور كرده در مقام امن و امان الهى بيارمند، نه آنكه توقع دارند كه در مسير و حركت خود به مراحل فعليهٔ ساير موجوداتی كه در اعطاى غرائز و صفات خدادادى مختلف مى‏باشند دست يابند. «لايُكَلِّفُ اللَّهُ نَفساً إِلّا وُسعَها» (آيهٔ 286 از سورهٔ بقره) تكليف نمی‌كند خداوند به كسى مگر به اندازهٔ سعه و گشايش او. «لايُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها» (آيهٔ 7 از سورهٔ طلاق) تكليف نمی‌كند خداوند به كسى مگر به اندازهٔ آن چيزى را كه به او داده است. خداوند عدل محض است، و بنابراين به قدر سنگينى و وزن يک ذره ظلم نمی‌كند. «إِنَّ اللَّهَ لَايَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً» (آيهٔ 44 از سورهٔ يوسف) و به درستی كه خداوند به هيچ اندازه و مقدارى بر مردم ستم نمی‌كند. «إِنَّ اللَّهَ لايَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ» (آيهٔ 40 از سورهٔ نساء) به درستی كه خداوند به قدر سنگينى يک ذره ظلم ننمايد. چون ستم در صورتى است كه از مورچه مثلاً توقع و انتظار و تكليف پرش ملخ را داشته باشند، و در صورت مخالفت، عذاب و عقاب جارى سازند، اما اگر از مورچه‏اى طبق شعور و ادراک خود آن مورچه توقع داشته باشند كه دانه‏اى را از روى ستم از دهان مورچهٔ كوچكتر نربايد، اين ظلم نيست، اين تكليف تكليف بحق است، به مقدار استعداد و فهم و ادراک است، اين تكليف درخور سعه و گنجايش ظرفيت وجودى مورچه است، و عين عدل محض است. اگر تكليفى را كه خدا به پيامبران می‌كرده عين آن را به همان درجه و صعوبت بر افراد امت كند ظلم است، و اما اگر از يكايک افراد امت توقع ظهور و بروز استعداد خود آنان را در طى طريق خدا و لقاى حضرت او، تكليف به مجاهده و صبر و عبوديت‏ به اندازهٔ ظروف خود آنان در تحت پيروى و تبعيت از آن پيغمبر بنمايد، به هيچ وجه ظلم و ستمى نخواهد بود. 📚 امام‌شناسی، ج۱، ص۱۱۲ 🆔 @allame_tehrani

📜 #حدیث (4) ▪️از ادعیهٔ امام زین‌العابدین علیه‌السّلام است که در سجده تکرار می‌نمودند: «اللَهُمَّ ارزُقنا التَّجافی عَن دارِ الغُرور، و الإنابَةَ إلی دارِ الخُلودِ، و الاستعدادَ لِلمَوتِ قَبلَ نُزولِهِ.» «بارپروردگارا! به ما روزی کن پهلو از این خانۀ غرور دنیا تهی کنیم، و به سوی خانۀ جاودان آخرت مُجِدّانه دل دهیم، و استعداد مرگ را قبل از رسیدن آن به ما عنایت فرما.»(۱) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰 #شرح_حدیث (4) ✍ مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 🔸انسان خوابِ خوب دید یا ندید نباید دنبالش برود 🔹از اول سلوک تا آخر سلوک نباید سالک غیر خدا را ببیند 📍یکی از علائم صحّت طریق میل به عالم معنا و تنفّر از عالم غرور است در عالم عرفان و سیر و سلوک، باید کار برای خدا باشد، انسان خواب خوب دید یا ندید، نباید دنبالش برود؛ مکاشفه پیدا کرد، خدا داده؛ اگر نداد، نباید دنبالش برود؛ آنچه خدا خودش بدهد قیمت دارد، نه آنکه انسان طلب کند؛ پس از اوّل طلبِ غیر خدا کنار می‌رود، آن خواب خوبی که انسان می‌بیند، بدون اینکه انسان در ذهن خود دنبال کرده باشد، آن مکاشفۀ خوب، آن برخورد با ارواح مجرّدۀ خوب، آن مشاهدۀ عالم انوار خوب، که انسان دنبال نکرده و نخواسته باشد و خود به خود پروردگار برای انسان آورده باشد قیمت دارد. پس سالک از اوّل سلوک تا آخر سلوک، غیر از خدا را نباید در نظر داشته باشد، برای غیر از خدا نباید کار کند، چیزی را معادل خدا نباید قرار بدهد، عمل خودش را به مادون خدا نباید عوض کند، هرچه در راه پیدا شد، شد؛ اگر هم پیدا نشد، نشد؛ نه پیدا شدنش علامت قرب است و نه پیدا نشدنش علامت بُعد. علامت قرب توجّه به خداست، ذکر خداست، وارد شدن در حرم خداست؛ و علامت بُعد عدم میل به عبادت است، عدم میل به ذکر خداست، عدم میل به یاد خداست، میل به امور متکثّره و شهوانیّه و غفلت و اعراض از خدا و حبّ جاه و مال و ریاست و... . یا اینکه حبّ همان انوار قاهره و نورانیّه، که حجاب‌های نورانی است. اینها همه از بین می‌رود و فقط خدا می‌ماند و بس، این علامت قرب است... علامت صحّت طریق این است که: انسان در باطن و نفس خودش ببیند میلش به عالم معنا و حقیقت و عالم نور و پاکی و صدق و خلوص بیشتر است؛ و نسبت به عالم کثرت و دار غرور و اعتبارات و مصلحت‌اندیشی‌های بی‌خود، و جنگ و نزاعی که میان نفوس است برای اینکه بر یکدیگر غلبه کنند و هریک دیگری را می‌کوبد تا مقام خودش بالاتر برود و مال زیادتری به‌دست آورد، تنفر داشته باشد. علامت صحّت طریق این است که توجّه انسان به آن عالم زیادتر بشود و از این عالم همواره پهلو تهی کند، و قبل از اینکه موت برسد، انسان مستعدّ شود، یعنی حرکت کند به سوی عالم مجرّدات، حرکت کند به سوی عالم قدس و عالم خلوص، این علامت صحّت طریق است. 📚 آیین رستگاری، ص۶۱ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. اقبال‌الأعمال، ص۲۲۸ (ترجمه از معادشناسی، ج۹، ص۱۱۷) 🆔 @allame_tehrani

💎‌ بالاترین عبادت چیست؟ 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

💫 ملازمت با خلوت 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🆔 @allame_tehrani

🔰مراقبات ماه صفر 🔹اعمال ماه صفر 🔸اربعین 🔹بیست و هشتم صفر 🔸روز آخر صفر 🔹نحوست ماه صفر 🔸بیان مراقبات ماه صفر (المراقبات) 🆔 @allame_tehrani

♦️گناهی که موجب بهشت رفتن می‌شود! 🔸فَفِرُّوا إِلَی اللّٰهِ؛ اگر آدم بخواهد فرار کند، باید برود در دامن خدا! 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔹تـوبـه 🔰بیان حقیقت توبه ❤️عـشـق ❤️‍🔥عـشـق الـهـی 📍مطالبی دربارهٔ «عشق و محبت» و «نفس» 🆔 @allame_tehrani