💬 داستانی از برخورد امام سجاد (علیه‌السلام) با یکی از غلامانشان غلام حضرت سجاد علیه‌السّلام موقع غذا رفت سینى غذا را از مطبخ براى میهمان‌ها بیاورد، در راه دستش لرزید و سینى افتاد زمین و خورد بر سر پسر على‏ بن‏ الحسین که بچه‌اى کوچک بود و آن بچه آناً از دنیا رفت. غلام خیلى متوحّش شد و سر و صدا کرد، على بن الحسین متوجّه شد، از اطاق آمد بیرون و دید که همچنین قضیه‌اى اتّفاق افتاده است؛ رو به غلام کرد و گفت: «تو را در راه خدا آزاد کردم، برو!» غلام رفت، حضرت هم آمدند و مهمان‌ها متوجّه شدند و آمدند و بچّه را برداشتند و غسل دادند و کفن کردند و بردند براى به خاک سپردن. غلام بعد از چند روز دیگر آمد خدمت حضرت و گفت: اى آقاى من، اى سید من، اى مولاى من! من کار بدى کردم، جنایتى کردم، مى‌دانم و معترفم. حالا که شما از من خیلى بدتان آمده و نمى‌خواهید مرا ببینید، و مرا آزاد کردید، اقلّاً مرا به یکى بفروشید تا از قیمت من چیزى عاید شما بشود. چرا من را آزاد کردید؟ حضرت فرمودند: اى غلام! به آن خدایى که مرا خلق کرده است! من تو را آزاد نکردم از نقطهٔ نظر اینکه از این عملى که از روى خطا از تو سر زده، دلم چرکین شده باشد؛ تو را آزاد کردم براى اینکه مى‌دانستم تا هنگامى که در این خانه باشى، هر وقت چشمت به من بیفتد، حال ندامت و شرمندگى در تو پیدا مى‌شود، من خواستم این حال برایت پیدا نشود و لذا براى این جهت آزادت کردم.(۱) ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 شرح فقراتى از دعاى افتتاح، ص۲۹ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱- کشف الغُمّة فی معرفة الأئمّة، ج۲، ص۸۱، با قدری اختلاف. 🆔 @allame_tehrani

📖 تلاوت عاشقانه قرآن حضرت امام زين‌العابدين عليه‌السّلام، و شرح حالات او، و بى‏‌هوشى و حال تحيّر و فنائى كه در وقت تلاوت قرآن به وى دست مى‌‏داد عجيب است. اگر كسى‏ بخواهد كاملاً اطّلاع‏ كامل‏ پيدا كند، دعاى آن حضرت را در هنگام ختم قرآن كه در صحيفهٔ آن حضرت است بخواند و تدبّر و تأمّل نمايد، تا ابعاد وسيع و جهات كثيره‏‌اى كه از هر جانب در حال خواندن قرآن، نظر أقدس او را بدان جلب مى‏‌نموده است دريابد. 📚 «نورملکوت‌قرآن»، ج۳، ص۲۶۸ 🆔 @allame_tehrani

🔴 گرفتاری بشر در ظلمت مادّیّت بشر مادّى در بیداء ظلمت مادّیّت زندگى مى‏کند، و در دریاى بیکران شهوات و کثرات غوطه مى‏زند، هر آن، موجى از علائق و وابستگى‏هاى مادّى او را به طرفى پرتاب مى‏کند، هنوز از لطمات و صدمات آن موج به حال نیامده موجى سهمگین‏تر و دهشت‏انگیزتر که از علاقه به مال و ثروت و زن و فرزند سرچشمه مى‏گیرد سیلی‏هاى متوالى به صورت او نواخته و او را در قعر امواج خروشان این بحر ژرف و دریاى هولناک فرو مى‏برد، به طورى که ناله و فریادش در میان نهیب امواج ناپدید مى‏گردد. به هر جانب که مى‏نگرد مى‏بیند که حرمان و حسرت که از آثار و لوازم لاینفکّ مادّهٔ فسادپذیر است، او را تهدید و ترعیب مى‏نماید. در این میان فقط گاهگاهى یک نسیم جانبخش و روح‌افزایى به نام جذبه او را نوازش مى‏دهد و چنین مى‏یابد که این نسیم مهرانگیز او را به جانبى مى‏کشد، و به مقصدى سوق مى‏دهد، این نسیم متمادى نبوده گاه و بى‏گاه مى‏وزد. وَ إنَّ لِرَبِّکُمْ فِى أیّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ ألَا فتَعَرَّضُوا لَهَا وَ لاتُعْرِضُوا عَنْهَا؛ بدانيد و آگاه باشيد كه پروردگارتان را در ايّام روزگار شما نسيم‌هائى است، هان بكوشيد كه خود را در معرض آنها قرار دهيد و از آنها روى نگردانيد. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 رسالهٔ لبّ‌اللّباب، ص24 🆔 @allame_tehrani

💫 هدايت خداوند كسانی را كه صميمانه و قلباً خواهان هدايت‌اند اگر کسى واقعاً از روى صدق و صفا قدم در راه نهد و از صمیم دل هدایت خود را از خداى خود طلب نماید، موفّق به هدایت خواهد شد؛ اگرچه در امر توحید نیز شکّ داشته باشد. 📚 رسالهٔ لبّ‌اللّباب، ص۹۲ 💬 داستان خیرِمَقدم سیدالشهداء (علیه‌السلام) به جوان فرنگی‌مآب 🆔 @allame_tehrani

🌸 زن و سلوک الی الله ✨ به مقتضاى كريمهٔ: مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَوٰةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ.«هر كسى ـ چه مرد و چه زن ـ كه عمل صالح انجام دهد در حالی كه مؤمن باشد، او را به حياتى طيّب و پاک زنده مى‌گردانيم و پاداش ايشان را به‌حسب نيكوترين أعمالشان خواهيم داد.» زن با مرد در رسيدن به عالم قدس و طهارت و إشراب دل از عين‌الحيوٰة توحيد، تفاوتى ندارد و می‌تواند با مجاهده و ايمان، حجاب نفس را كنار زده و جام دل را از بادهٔ توحيد و معرفت پروردگار لبريز كند أمّا نكته‌اى كه نبايد آن را فراموش كرد، سختى و صعوبت تربيت و سير آنان است. عمدهٔ التفات و توجّه زن به حسب طبيعت، به عالم حسّ است و بيشتر، نظر به محسوسات و تمتّع از لذائذ دنيا دارد و توجّه او به عالم معنى كمتر است و لذا در طريق آخرت شخصيّت ثابت و پايدارى ندارد. فهرست ↓۱- ايجاد حوزه‌هاى حكمت عملى و عرفان براى مخدّرات توسّط مرحوم علّامه ↓۲- زن و مرد در رسيدن به عالم قدس و توحيد باهم تفاوتى ندارند ↓۳- حكايت شيدائى يكى از زنان عارفه در اثر عشق و محبّت به خدا ↓۴- محبّت و عشق «اُمّ‌فروه» به حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السّلام ↓۴.۱- زنده شدن اُمّ‌فروه به بركت دعاى حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السّلام ↓۵- حكايت معرفت والاى شطيطهٔ نيشابوريّه ↓۵.۱- عنايت و توجّه حضرت موسى‌بن‌جعفر عليهماالسّلام به شطيطه ↓۶- صعوبت تربيت و سير زنان ↓۷- پانویس ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 نورمجرّد، ج۱، ص ۶۰۶ تا ۶۲۰ 📍مشاهده از طریق لینک زیر:👇 https://B2n.ir/zan_va_soluk 🆔 @allame_tehrani

💠 حقیقت سیر و سلوک 🔰 سير و سلوک انطباق زندگى با شريعت محمّديّه صلّى‏اللـه‏عليه‏وآله است ⛔️ عدم رعايت حقوق ديگران به بهانهٔ سير و سلوک جائز نيست مى‏فرمودند: «برخى گمان مى‏كنند كه سيروسلوک إلى اللـه، صرف شركت در مجالس ذكر و مداومت بر أذكار و أورادى است كه از استاد و مربّى خود تلقّى كرده‏اند؛ و با وجود اينكه سالهاست كه در مضمار و ميدان مجاهده با نفس قدم گذاشته‏اند، هنوز حركتى نكرده و در همان عالم طبع محبوس مانده‏اند. غافل از اينكه سيروسلوک، رعايت و مواظبت بر دقائق و ظرائف أدب عبوديّت و تعامل با موجودات عالم هستى است. سيروسلوک إلى اللـه انطباق متن زندگى با شريعت محمّديّه صلوات‌اللـه‏عليه‏وآله است يعنى جميع أحوال و أطوار زندگى، از فردى تا اجتماعى، از ارتباط با عيال و فرزند و تدبير امور منزل تا ديگر امور را بر أساس دين تنظيم كرده و حقوق هر یک را به نحو أتمّ و أكمل أدا كند. و لذا به بهانهٔ سير و سلوک نمى‏توان از حقوق ديگران چيزى را فرو گذار كرد.» در روايت است كه: روزى سلمان محمّدى رضوان‌اللـه‏تعالى‏عليه براى ديدار أبى‏الدّرداء به منزل او آمد، در برخورد با اُمّ أبى‏الدّرداء كه ژوليده و پريشان بود علّت را جويا شد، اُمّ أبى‏الدّرداء در پاسخ گفت: برادرت أبوالدّرداء، اعتنائى به دنيا و امور آن ندارد! وقتى أبوالدّرداء به منزل آمد، به سلمان خوش‏آمد گفت و طعامى را نزد او گذاشت. سلمان گفت: خود نيز بخور! وى از خوردن امتناع كرد و گفت: من روزه هستم. سلمان او را سوگند داد و گفت: تا از اين طعام تناول كنى من نيز از آن نخواهم خورد. شب فرا رسيد و سلمان در نزد ميزبان خود بيتوته كرد. سياهى شب كه بر همه‏جا پرده انداخت، أبوالدّرداء خواست تا شب را به قيام و عبادت إحياء كند، سلمان او را منع كرد و گفت: يا أباالدّردآء! إنّ لِرَبِّكَ عَلَيكَ حَقّاً، وَ إنّ لِجَسَدِكَ عَلَيكَ حَقّاً، وَ لأهلِكَ عَلَيكَ حَقّاً، فَصُم وَ أفطِر، وَ صَلِّ وَ نَمْ؛ وَ أعْطِ كُلَّ ذى حَقٍّ حَقَّه! «اى أباالدّرداء! حقّاً براى پروردگارت بر تو حقّى‏است، و حقّاً اين جسم و بدن تو نيز بر تو حقّى دارد، و براى أهل تو نيز بر تو حقّى است؛ پس روزه بدار و نيز إفطار كن؛ پاسى از شب را عبادت كن و نماز بخوان و پاسى از آن را بخواب؛ و حقّ هر ذى‏حقّى را بطور شايسته إعطاء كن!»[1] أبوالدّرداء نزد پيامبر آمد و از آنچه بين او و سلمان گذشته بود خبر داد، و پيامبر صلّى‌اللـه‏عليه‏وآله‏وسلّم همان گفتار سلمان را براى او بيان فرمودند. لذا علّامه والد طريقهٔ كسانى كه زندگى را در حاشيه قرار داده و از عيال و أولاد خود عُزلت گرفته و آنان را به أمان خدا سپرده‏اند و حقوق طبيعى آنان را ضايع و تباه مى‏سازند، باطل شمرده و آن راه را موصل به مطلوب نمى‏دانستند. و در پرتو فروغ نور توحيد، دستوراتى به مريدين سلوک مى‏دادند كه جوانب حيات مادّى و معنوى آنان را در بر مى‏گرفت؛ آنگونه كه حسن معاشرت و رعايت حقوق عيال و فرزندان، تحصيل علم و حتّى كسب و تجارت در آن لحاظ مى‏شد؛ تا سالک در كمال آسايش خاطر و فراغ بال و بدون هيچ تزاحمى بسوى مبدأ أعلى حركت كند. دامنهٔ رعايت اين دقائق در تربيت توحيدى ايشان تا آنجا گسترده بود كه حتّى نسبت به ما كه فرزندان ايشان بوده و براى خدمت به ايشان در رتق و فتق امور و يا تفحّص از مآخذ و مصادر بعضى از روايات منقول در «دورهٔ علوم و معارف إسلام» به محضرشان شرفياب مى‏شديم، مى‏فرمودند: اگر از شما كارى را خواستم و شما به كسى قول داده و يا خود، كار ديگرى داريد حتما بگوئيد؛ مبادا حقّ كسى ضايع شود. 📚 نورمجرّد، ج۱، ص۵۳۰ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- مجموعهٔ ورّام، ج1، ص2. 🆔 @allame_tehrani

🔰قسمتی از جلسهٔ درس اخلاق و معارف اسلام 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🗓 ۱۸ محرم‌الحرام ۱۴۴۶ 📹 فیلم کامل بیانات:👇 https://aparat.com/v/pvds5y5 🆔 @allame_tehrani

🔰نحوهٔ جمع بین توجه به خدا و توجه به درس ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 برگرفته از «گلشن احباب»، ج۲ 🆔 @allame_tehrani

🔰 كمال هر موجود فعليت استعدادهاى همان موجود است بهره و نتيجهٔ بفعليت درآمدن استعدادها، تابع مستقيمى است از خود استعدادها؛ مثلاً فعليت انسان تابع استعداد انسانى است، فعليت‏ حيوان تابع استعدادهاى همان حيوان است، هيچگاه مثلاً شترمرغ در سير تكاملى خود، فعليت باز شكارى را نخواهد يافت، و فعليت و كمال گوسپند، بروز استعدادهاى شتر و اسب نخواهد شد. هر كدام از اين انواع مختلفه و اصناف متفاوتهٔ حيوانات در جهت همان غريزه و استعداد حركت كرده و همان قوه و قابليتى را كه در ذات آنان نهفته است‏ به مقام ظهور و بروز و فعليت و تماميت مى‏رسانند. هر يک از افراد انسان همانطور كه از نقطه‌نظر ماده و طبع، در جهت تكامل ‏و تماميت‏ خود در سير هستند همچنين الزاماً از نقطه‌نظر كمالات روحى، طبق همان غرائز و صفاتى كه به آنان عنايت شده است، خود را كامل و به فعليت محضه مى‏رسانند. بنابراين محال است كه فعليت دو فرد از افراد بشر مِن‌جميع‌الجهات يكسان و يكنواخت باشد. موسى عيسى، و عيسى موسى نخواهد شد، ليكن در حال نبوت و پيامبرى و در حال رحلت غير از در حال نطفه بودن، و در حال جنين بودن و در حال طفوليت هستند. و عيسى عَلىٰ نبينا و آله و عليه السلام با آنكه در گاهواره سخن می‌گفت و منصب نبوت به او عنايت شده بود، در حال نزول انجيل و بروز ظهور معجزات الهيه و دعوت بنى‌اسرائيل از مرده زنده كردن و مرض پيسى را شفا بخشيدن و كور مادرزاد را بينا نمودن، غير از همان عيسائيست كه در شكم مادرش مريم بود و هكذا نسبت ‏به ساير پيغمبران. 📚 امام‌شناسی، ج۱، ص۱۱۱ 🆔 @allame_tehrani

🔸انتظار عالم واقع انتظار عالم واقع و خارج از هر فرد كمال مطلوب خود اوست نه كمال غير او. عوالم مجرده از عقول و فرشتگان و كواكب و سيارات شمس و قمر و شب و روز، از هر فرد توقع آن دارند كه سرمايه‏هاى خدادادى خود را خوب بفعليت برسانند، و ضايع و خراب نكنند و با پاى مجاهده و صبر و استقامت از مراحل قوى و استعداد عبور كرده در مقام امن و امان الهى بيارمند، نه آنكه توقع دارند كه در مسير و حركت خود به مراحل فعليهٔ ساير موجوداتی كه در اعطاى غرائز و صفات خدادادى مختلف مى‏باشند دست يابند. 📚 «امام‌شناسی»، ج۱، ص۱۱۲ 📍متن کامل:👇 eitaa.com/allame_tehrani/3992 🆔 @allame_tehrani

🔸انتظار خداوند و عالم هستى از هر فرد كمال مطلوب اوست نه كمال غير او انتظار عالم واقع و خارج از هر فرد كمال مطلوب خود اوست نه كمال غير او. عوالم مجرده از عقول و فرشتگان و كواكب و سيارات شمس و قمر و شب و روز، از هر فرد توقع آن دارند كه سرمايه‏هاى خدادادى خود را خوب بفعليت برسانند، و ضايع و خراب نكنند و با پاى مجاهده و صبر و استقامت از مراحل قوى و استعداد عبور كرده در مقام امن و امان الهى بيارمند، نه آنكه توقع دارند كه در مسير و حركت خود به مراحل فعليهٔ ساير موجوداتی كه در اعطاى غرائز و صفات خدادادى مختلف مى‏باشند دست يابند. «لايُكَلِّفُ اللَّهُ نَفساً إِلّا وُسعَها» (آيهٔ 286 از سورهٔ بقره) تكليف نمی‌كند خداوند به كسى مگر به اندازهٔ سعه و گشايش او. «لايُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها» (آيهٔ 7 از سورهٔ طلاق) تكليف نمی‌كند خداوند به كسى مگر به اندازهٔ آن چيزى را كه به او داده است. خداوند عدل محض است، و بنابراين به قدر سنگينى و وزن يک ذره ظلم نمی‌كند. «إِنَّ اللَّهَ لَايَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً» (آيهٔ 44 از سورهٔ يوسف) و به درستی كه خداوند به هيچ اندازه و مقدارى بر مردم ستم نمی‌كند. «إِنَّ اللَّهَ لايَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ» (آيهٔ 40 از سورهٔ نساء) به درستی كه خداوند به قدر سنگينى يک ذره ظلم ننمايد. چون ستم در صورتى است كه از مورچه مثلاً توقع و انتظار و تكليف پرش ملخ را داشته باشند، و در صورت مخالفت، عذاب و عقاب جارى سازند، اما اگر از مورچه‏اى طبق شعور و ادراک خود آن مورچه توقع داشته باشند كه دانه‏اى را از روى ستم از دهان مورچهٔ كوچكتر نربايد، اين ظلم نيست، اين تكليف تكليف بحق است، به مقدار استعداد و فهم و ادراک است، اين تكليف درخور سعه و گنجايش ظرفيت وجودى مورچه است، و عين عدل محض است. اگر تكليفى را كه خدا به پيامبران می‌كرده عين آن را به همان درجه و صعوبت بر افراد امت كند ظلم است، و اما اگر از يكايک افراد امت توقع ظهور و بروز استعداد خود آنان را در طى طريق خدا و لقاى حضرت او، تكليف به مجاهده و صبر و عبوديت‏ به اندازهٔ ظروف خود آنان در تحت پيروى و تبعيت از آن پيغمبر بنمايد، به هيچ وجه ظلم و ستمى نخواهد بود. 📚 امام‌شناسی، ج۱، ص۱۱۲ 🆔 @allame_tehrani

📜 #حدیث (4) ▪️از ادعیهٔ امام زین‌العابدین علیه‌السّلام است که در سجده تکرار می‌نمودند: «اللَهُمَّ ارزُقنا التَّجافی عَن دارِ الغُرور، و الإنابَةَ إلی دارِ الخُلودِ، و الاستعدادَ لِلمَوتِ قَبلَ نُزولِهِ.» «بارپروردگارا! به ما روزی کن پهلو از این خانۀ غرور دنیا تهی کنیم، و به سوی خانۀ جاودان آخرت مُجِدّانه دل دهیم، و استعداد مرگ را قبل از رسیدن آن به ما عنایت فرما.»(۱) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰 #شرح_حدیث (4) ✍ مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 🔸انسان خوابِ خوب دید یا ندید نباید دنبالش برود 🔹از اول سلوک تا آخر سلوک نباید سالک غیر خدا را ببیند 📍یکی از علائم صحّت طریق میل به عالم معنا و تنفّر از عالم غرور است در عالم عرفان و سیر و سلوک، باید کار برای خدا باشد، انسان خواب خوب دید یا ندید، نباید دنبالش برود؛ مکاشفه پیدا کرد، خدا داده؛ اگر نداد، نباید دنبالش برود؛ آنچه خدا خودش بدهد قیمت دارد، نه آنکه انسان طلب کند؛ پس از اوّل طلبِ غیر خدا کنار می‌رود، آن خواب خوبی که انسان می‌بیند، بدون اینکه انسان در ذهن خود دنبال کرده باشد، آن مکاشفۀ خوب، آن برخورد با ارواح مجرّدۀ خوب، آن مشاهدۀ عالم انوار خوب، که انسان دنبال نکرده و نخواسته باشد و خود به خود پروردگار برای انسان آورده باشد قیمت دارد. پس سالک از اوّل سلوک تا آخر سلوک، غیر از خدا را نباید در نظر داشته باشد، برای غیر از خدا نباید کار کند، چیزی را معادل خدا نباید قرار بدهد، عمل خودش را به مادون خدا نباید عوض کند، هرچه در راه پیدا شد، شد؛ اگر هم پیدا نشد، نشد؛ نه پیدا شدنش علامت قرب است و نه پیدا نشدنش علامت بُعد. علامت قرب توجّه به خداست، ذکر خداست، وارد شدن در حرم خداست؛ و علامت بُعد عدم میل به عبادت است، عدم میل به ذکر خداست، عدم میل به یاد خداست، میل به امور متکثّره و شهوانیّه و غفلت و اعراض از خدا و حبّ جاه و مال و ریاست و... . یا اینکه حبّ همان انوار قاهره و نورانیّه، که حجاب‌های نورانی است. اینها همه از بین می‌رود و فقط خدا می‌ماند و بس، این علامت قرب است... علامت صحّت طریق این است که: انسان در باطن و نفس خودش ببیند میلش به عالم معنا و حقیقت و عالم نور و پاکی و صدق و خلوص بیشتر است؛ و نسبت به عالم کثرت و دار غرور و اعتبارات و مصلحت‌اندیشی‌های بی‌خود، و جنگ و نزاعی که میان نفوس است برای اینکه بر یکدیگر غلبه کنند و هریک دیگری را می‌کوبد تا مقام خودش بالاتر برود و مال زیادتری به‌دست آورد، تنفر داشته باشد. علامت صحّت طریق این است که توجّه انسان به آن عالم زیادتر بشود و از این عالم همواره پهلو تهی کند، و قبل از اینکه موت برسد، انسان مستعدّ شود، یعنی حرکت کند به سوی عالم مجرّدات، حرکت کند به سوی عالم قدس و عالم خلوص، این علامت صحّت طریق است. 📚 آیین رستگاری، ص۶۱ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. اقبال‌الأعمال، ص۲۲۸ (ترجمه از معادشناسی، ج۹، ص۱۱۷) 🆔 @allame_tehrani

💎‌ بالاترین عبادت چیست؟ 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

💫 ملازمت با خلوت 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🆔 @allame_tehrani

🔰مراقبات ماه صفر 🔹اعمال ماه صفر 🔸اربعین 🔹بیست و هشتم صفر 🔸روز آخر صفر 🔹نحوست ماه صفر 🔸بیان مراقبات ماه صفر (المراقبات) 🆔 @allame_tehrani

♦️گناهی که موجب بهشت رفتن می‌شود! 🔸فَفِرُّوا إِلَی اللّٰهِ؛ اگر آدم بخواهد فرار کند، باید برود در دامن خدا! 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔹تـوبـه 🔰بیان حقیقت توبه ❤️عـشـق ❤️‍🔥عـشـق الـهـی 📍مطالبی دربارهٔ «عشق و محبت» و «نفس» 🆔 @allame_tehrani

❤️ شوق کربلا ❤️ ⚡️من اگر کربلا نروم می‌میرم... 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💫 کسی که خدا خیر او را بخواهد ▪️حضرت امام صادق (علیه‌السلام): منْ أَرَادَ اللّٰهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‌السَّلَام‏ وَ حُبَّ زِيَارَتِه‏. خداوند برای هر کس ارادۀ خیر بفرماید، محبّت حسین علیه‌السلام و شوق زیارتش را در قلب او می‌اندازد. 📚 «کامل الزیارات»، ص۱۴۲ #کربلا #زیارت #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله 🆔 @allame_tehrani

💬 داستانی زیبا در فضیلت زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) 💫 رقعه‌هائی که از آسمان به زمین می‌آید برای امان زائر أباعبدالله (علیه‌السّلام) روایات در ثواب زیارت حضرت سیّدالشهداء علیه‌السّلام زیاده از حدّ إحصاء است؛ لیکن در اینجا یک حکایت لطیفی را از مرحوم شیخ(1) محمّد بن المشهدی که در کتاب «مزار کبیر» خود آورده است نقل می‌کنیم: سلیمان أعمش گوید که: در کوفه منزل داشتم و مرا در آنجا همسایه‌ای بود که طریق اهل‌بیت نداشت؛ من بعضی از اوقات با او می‌نشستم و مذاکره می‌نمودم. در شب جمعه‌ای به او گفتم: تو چه می‌گوئی در زیارت حسین علیه‌السّلام؟ گفت: بدعت است و هر بدعت ضلالت است و هر ضلالت در آتش است. من با نهایت خشم از نزد او برخاستم و به منزل آمدم، و با خود گفتم: چون سحر شود به نزد او می‌روم و از فضایل مولا أمیرالمؤمنین آنقدر برای او نقل می‌کنم که از شدّت حزن و غصّه چشمانش گرم شود. سحر به منزل او رفتم و در زدم، صدا از پشت در آمد که در منزل نیست و به زیارت حسین به کربلا رفته است. تعجّب نمودم و به شتاب به سمت کربلا حرکت کردم. آن شیخ را دیدم که سر به سجده گذارده، و از رکوع و سجود خستگی نداشت. بدو گفتم: تو می‌گفتی که زیارت حسین بدعت است و هر بدعت ضلالت و هر ضلالت در آتش است! چه شد که خود به زیارت آمدی؟! گفت: ای مرد! مرا ملامت مکن که من از حقّانیّت اهل‌بیت خبری نداشتم. دوش که به خواب رفتم مردی را در خواب دیدم که نه بلند بود نه کوتاه، و از نهایت حسن و بهاء نمی‌توانم توصیف کنم. او راه می‌رفت و اطراف او را هاله‌وار جماعتی احاطه کرده بودند. و جلوی این جماعت مردی بر اسبی سوار بود که دم اسب او چند بافت داشت، و این مرد تاجی بر سرش بود که چهار گوشه داشت، و بر هر گوشه جواهری رخشان بود که در ظلمات شب هر کدام مسافت سه روز راه را روشن می‌کرد. پرسیدم: آن مرد که دور او را گرفته‌اند کیست؟ گفتند: محمّد بن عبدالله خاتم‌النبیّین است. پرسیدم که: این سوار که در جلو می‌رود کیست؟ گفتند: أمیرالمؤمنین علیّ بن أبی‌طالب است. آنگاه بر آسمان نظر افکندم دیدم ناقه‌ای از نور، و بر آن هودجی است و در هوا حرکت می‌کند. گفتم: این از آنِ کیست؟ گفتند: از أمیرالمؤمنین علیّ بن أبی‌طالب است. آنگاه بر آسمان نظر افکندم دیدم ناقه‌ای از نور، و بر آن هودجی است و در هوا حرکت می کند. گفتم: این از آنِ کیست؟ گفتند: از آنِ خَدیجَه بنت خُوَیلِد و فاطمۀ زهراء. گفتم: آن جوان کیست؟ گفتند: حضرت حسن مجتبی. گفتم: این جماعت و این هودج همگی به کجا می‌روند؟ گفتند که: شب جمعه است و همگی به زیارت کشته شدهٔ به تیغ ستم، سیّدالشّهداء حسین بن علی به کربلا می‌روند. آنگاه متوجّه هودج شدم، دیدم رقعه‌هائی از آن به زمین می‌ریزد و بر روی هر یک از آنها نوشته است: أمانٌ مِنَ النّارِ لِزُوّارِ الحُسَینِ علیه‌السّلام فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ؛(2) آن وقت هاتفی ندا کرد ما را که: آگاه باشید که ما و شیعیان ما در درجۀ عالیه‌ای در بهشت قرار خواهیم داشت! ای سلیمان! من از این مکان مفارقت نمی‌کنم تا روح از بدنم مفارقت کند.(3) مرحوم شیخ نوری گوید که: مرحوم طُرَیحی آخرِ این خبر را چنین نقل کرده است که: آن شیخ گفت: ناگاه دیدم رقعه‌هائی از بالا به زمین می‌ریزد. سؤال کردم که: چیست؟ گفتند که: این رقعه‌های امان است برای زوّار حسین علیه‌السّلام در شب جمعه. من یکی از آنها برای خود طلب کردم. گفتند: این رقعه‌ها حقّ تو نیست! تو می‌گوئی: زیارت حسین بدعت است! هرگز از این رقعه‌ها نخواهی یافت تا آنکه زیارت کنی حسین علیه‌السّلام را و اعتقاد کنی به فضل و شرافت او! پس من از خواب بیدار شدم و هراسان بودم، و در همان ساعت قصد زیارت سیّد خودم حسین علیه‌السّلام را نمودم. 📚 أنوارالملکوت، ج۱، ص۲۷۲ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- این حکایت را مرحوم حاج میرزا حسین نوری در نجم‌الثاقب در ذیل حکایت تشرّف حاج علی بغدادی بخدمت امام زمان علیه‌السّلام در ص۵۳ آورده است. 2- [امان از جانب پروردگار است برای زائرین حسین علیه‌السّلام در شب جمعه از آتش دوزخ.] 3- بحارالأنوار، ج ۴۵، ص۴۰۱. 🆔 @allame_tehrani

💫 فضيلت‌ زيارت‌ قبر امام‌ حسين‌ عليه‌السّلام «مصباح المتهجد» شيخ‌ طوسی طبع‌ سنگی ص‌501 و در «مناقب‌» ابن‌شهرآشوب‌ از طبع سنگی، ج‌2 ص‌234 و ص‌235 روایات أنيق‌ و شگفت‌انگيزی دربارۀ زيارتش ذكر نموده است كه به جهت كمال اهميت آن ما در اينجا ذكر می‌كنيم‌: فصل‌: در زيارتش صلوات‌الله‌عليه‌: اسحاق بن عمار می‌گويد: امام صادق عليه‌السلام گفت‌: ليس‌ مَلَك فی السماوات و الأرض إلّا و هم يَسْألون الله‌ تعالی أن‌ يَأذن لهم فی زيارة قبر الحسين‌ عليه‌السلام ففوجٌ ينزل‌ و فوجٌ يعرج‌. «هيچ‌ فرشته‌ای در آسمانها و زمين‌ نيست‌ مگر آنكه‌ از خدای تعالی مسألت‌ دارد كه‌ به‌ او در زيارت‌ قبر حسين‌ عليه‌السلام اجازه‌ دهد. بنابراين‌ پيوسته‌ فوجی از فرشتگان‌ پائين‌ می‌آيند و فوجی بالا می‌روند.» و در كتاب‌ «الفردوس‌ الأعلی» از ديلمی روايت‌ است‌ كه‌ پيغمبر اكرم‌ صلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: موسی ابن‌ عمران‌ از پروردگارش‌ مسألت‌ نمود تا زيارت‌ قبر حسين‌ بن‌ علی عليهماالسلام را بنمايد و با معيت‌ هفتادهزار ملائكه‌ زيارت‌ قبرش‌ را كرد. و أبان‌ بن‌ تَغْلِب‌ از امام‌ صادق‌ عليه‌السلام روايت‌ می‌كند كه‌ حضرت‌ گفت‌: وَكَّلَ الله‌ بقبر الحسين‌ عليه‌السلام أربعة‌ آلاف‌ مَلَكاً شُعْثاً غُبْراً يبكونه‌ إلی يوم‌ القيامة‌. فمن‌ زاره‌ عارفاً بحقّه‌ شَيَّعوه‌ حتّی يُبَلِّغوه‌ مأمنه‌، و إنْ مَرَضَ عادُوه‌ غدوةً و عَشيّاً، و إذا مات‌ شَهِدوا جنازته‌ و استغفروا له‌ الی يوم‌ القيامة‌. « خداوند در اطراف‌ قبر حسين‌ عليه‌السلام چهارهزار فرشته‌ گماشته‌ است‌ كه‌ همگی با موهای ژوليده‌ و پريشان‌ و با صورتهای خاک‌آلوده‌ بر وی تا روز قيامت‌ می‌گريند. پس‌ كسی كه‌ او را با معرفت‌ به‌ حقّش‌ زيارت‌ كند او را بدرقه‌ می‌كنند تا به‌ مأمنش‌ برسانند و اگر مريض‌ گردد وی را هر صبح‌ و شب‌ عيادت‌ كنند، و اگر بميرد جنازه‌اش‌ را تشييع‌ كنند و برای او از خداوند طلب‌ غفران‌ نمايند تا روز قيامت‌.» و از حضرت‌ امام‌ محمدباقر عليه‌السلام مروی است‌ كه‌ فرمود: مُرُوا شيعتنَا بزيارة‌ الحسين‌ عليه‌السلام فإنَّ زيارتَه‌ تدفع‌ الهدم‌ و الحرق‌ و الغرق‌ و أكل‌ السَّبُع‌، و زيارته‌ مفترضةٌ علی من‌ أقرّ بالإمامة‌ من‌ الله‌. «شيعيان‌ ما را امر كنيد به‌ زيارت‌ حسين‌ عليه‌السلام زيرا زيارتش‌ انسان‌ را از آوار بر سر فرود آمدن‌، و از آتش‌سوزی، و غرق‌ شدن‌، و طعمۀ درندگان‌ گرديدن‌ حفظ‌ می‌نمايد و زيارت‌ او از جانب‌ خدا واجب‌ شده‌ است‌ بر كسی كه‌ اقرار به‌ امامت‌ او داشته‌ باشد.» اسحاق‌ بن‌ عمار روايت‌ نموده‌ است‌ كه‌: امام‌ صادق‌ عليه‌السلام فرموده‌اند: ما بين‌ قبر الحسين‌ إلی السماء السابعة‌ مُخْتَلَف‌ الْمَلَائِكَةِ. «ما بين‌ قبر امام‌ حسين‌ عليه‌السلام تا هفتمين‌ آسمان‌ محل‌ رفت‌ و برگشت‌ فرشتگان‌ است‌.» از حضرت‌ امام‌ كاظم‌ عليه‌السلام وارد است‌: مَن‌ زار قبر الحسين‌ عليه‌السلام عارِفاً بحقّه‌ غَفَر الله‌ له‌ ما تقدّم‌ من‌ ذنبه‌ و ما تَأخّر. «هر كس‌ با حقّ معرفت‌، حسين‌ را زيارت‌ كند گناهان‌ گذشته‌ و آيندۀ او آمرزيده‌ می‌شود.» و از حضرت‌ امام‌ صادق‌ عليه‌السلام روايت‌ است‌: روزی حسين‌ - صلوات‌الله‌عليه‌ - در دامان‌ پيامبر نشسته‌ بود و پيامبر با او بازی می‌كرد و وی را خنده‌ می‌انداخت‌. عائشه‌ گفت‌: چقدر سُرورت‌ از اين‌ پسربچه‌ زياد است‌؟! پيامبر فرمود: وای بر تو چگونه‌ اين‌طور نباشد با وجود آنكه‌ او ميوۀ دل‌ من‌، و موجب تر و تازگی چشم‌ من‌ می‌باشد؟! آگاه‌ باش‌: امت‌ من‌ او را خواهند كشت‌. پس‌ كسی كه‌ او را بعد از شهادتش‌ زيارت‌ كند، خداوند برای او يک حج‌ از حجهای مرا می‌نويسد. عائشه‌ گفت‌: يا رسول‌الله‌ يک حج‌ از حجهای شما؟! فرمود: آری دو حج‌ از حجهای من‌. عائشه‌ گفت‌: دو حج‌ از حجهای شما؟! فرمود: آری سه‌ حج‌. و به‌ همين‌ ترتيب‌ پيوسته‌ عائشه‌ زياد می‌نمود و پيامبر بالا می‌برد و مضاعف‌ می‌گردانيد تا به‌ هفتاد حج‌ از حجهای پيامبر بالغ‌ شد با عمره‌هائی كه‌ با آن‌ حجها پيامبر بجای آورده‌ است‌. شاعر گويد: فَجعفرٌ الصادقُ من‌ وُلْدهِ خَبَّرنا مِن‌ فضله‌ بالتّمام‌ عن‌ جدِّه‌ إنّ لِمَنْ زاره ثوابُ حِجِّ‌البيت‌ سبعين‌ عام‌ و در رسالۀ «مقنعه‌» و مزار كلينی با إسنادش‌ از امام‌ رضا عليه‌السلام روايت‌ است‌ كه‌: من‌ زَار قبر أبی‌عبدالله‌ عليه‌السلام بشطِّ الفرات‌ كان‌ كمن‌ زار الله‌ فوق‌ عَرشه‌. « هر كس‌ قبر اباعبدالله‌ عليه‌السلام را در شطّ فرات‌ زيارت‌ نمايد همچنان‌ است‌ كه‌ خداوند را در بالای عرش‌ او زيارت‌ كرده‌ است‌.» و اين‌ معنی را عبدی به‌ نظم‌ درآورده‌ است‌: و حديثٌ عن‌ الائمة‌ فيما قد روينا عن‌ الشيوخ‌ الثقات‌ إنَّ من‌ زاره‌ كمن‌ زار ذاالعرش علی عرشه‌ بغير صفات‌ يعنی زائر وی مثل‌ كسی است‌ كه‌ خدا را بر عرش‌ عبادت‌ كرده‌ باشد. انتهی روايات‌ ابن‌شهرآشوب‌. 📚 امام‌شناسی، ج۱۶و۱۷، ص۶۱۹ 🆔 @allame_tehrani

🔸شیفتگی مرحوم قاضی نسبت به حضرت أباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) [مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عباس قوچانی] می‌فرمودند: «[مرحوم قاضی] در این اواخر عمر یک‌گونه حالت تحیّر و شیفتگی و بی‌قراری مخصوص نسبت به حضرت سیّدالشّهداء علیه‌السّلام داشت. هر روز هنگام طلوع آفتاب و به خصوص وقت غروب آفتاب گریه می‌کرد، و در ایّام عزاداری سراسیمه و سربرهنه، والِه بود... حضرت آقای حاج سیّد هاشم حدّاد ـ روحی فداه ـ می‌فرمودند: «مرحوم قاضی برای زیارت حضرت أباعبدالله الحسین علیه‌السّلام زیاد از نجف أشرف به کربلای معلّی می‌آمدند، و با سایر زوّارِ عرب در کوچه و بازار می‌آمیختند. هیچ‌گاه دیده نشد که در مسافرخانه و فندقی بروند، بلکه به مساجد و مدارس می‌رفتند و چه‌بسا کنار خیابان روی خاک می‌خوابیدند. بسیاری از اوقات که در صحن مطهّر جا برای توقّف بود، در خود صحن بیتوته می‌نمودند و تا به صبح به زیارت و نماز و دعا مشغول بودند؛ و احیاناً هم روی سنگ‌فرشِ صحن، عبای خود را بر روی خود کشیده، می‌خوابیدند.» مرحوم قاضی می‌فرمود: «من در تمام نقاط صحن مطهّر خوابیده‌ام؛ در تمام مدّت عمر که بدین‌جا مشرّف بوده‌ام هر شب را در نقطه‌ای بیتوته کرده و خوابیده‌ام به طوری که جایی به قدر وسعت بدن من یافت نمی‌شود که در آن نخوابیده باشم.» ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 جُنگ خطی شمارهٔ ۱۸، ص۲۶۸ 🆔 @allame_tehrani

🏴 روضهٔ حضرت رقیه (سلام‌الله‌علیها) 😭 شنیدم غارتت کردند و عریانت 😭 به خود گفتم که دزدان را نمی‌بخشم 😭 خصوصاً ساربان را نه... 🎙حاج جواد شکری 🆔 @allame_tehrani

😭 روضهٔ حضرت رقیه (سلام‌الله‌علیها) 🎙استاد میرزامحمدی 🆔 @allame_tehrani