eitaa logo
کانال علامه طهرانی
3.1هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
820 ویدیو
197 فایل
❤️عرفان با طعم زندگی❤️ 💎نشر آثار و معارف منتخب و ناب حضرت علامه آیت‌الله حسینی طهرانی (قدس سره) و سایر علما و عرفای بالله💎 ادمین: @Ya_bab_allah پیام ناشناس: daigo.ir/secret/allametehrani کانال خانواده و زندگی الهی: @ezdevaje_elahi
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۴ شهریور ۱۴۰۳
Mahmoud Karimi - Damane Aloode Va Bare Gonah Avardeam (MusicTarin).mp3
5.42M
▪️دامن آلوده و بار گناه آورده‌ام... 🎙حاج محمود کریمی 🆔 @allame_tehrani
۱۴ شهریور ۱۴۰۳
@hajmahmoud_karimi 5.mp3
6.39M
▪️شمس‌الضحیٰ... 🎙حاج محمود کریمی 🆔 @allame_tehrani
۱۴ شهریور ۱۴۰۳
🔰بیان مراقبات ربیع‌الأول فهرست ↓۱- بهار ماه‌ها‌ ↓۲- روز اول ماه ربیع‌الأول ↓۳- هشتم‌ ربیع‌الأول ↓۴- نهم‌ ربیع‌الأول ↓۵- دهم ربیع‌الأول ↓۶- پیوند‌های مرتبط ↓۷- پانویس 🌐 مشاهده از طریق لینک زیر:👇 http://erfanvahekmat.com/a/2H 🔰مراقبات هفدهم ربیع‌الأول 🆔 @allame_tehrani
۱۴ شهریور ۱۴۰۳
💫 اهمیت ایثار انسان خودش احتياج دارد ولى براى رفيقش ايثار می‌كند، اين انسان را از جا می‌كَند. بعضى از اين ماشين‌ها كه موتور خيلى قوى‏اى دارند آيا مشاهده كرده‏‌ايد؟ وقتى می‌خواهند حركت كنند مثل اين‏ است‏ كه می‌خواهد زمين را بكَند، اين‏‌طور حركت می‌كند، وقتى انسان ايثار می‌كند اين‌‏طور نفسش كنده می‌شود و با سرعت و قوّت هر چه تمام‏‌تر به‏‌سوى خدا حركت می‌كند. ✍ حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 📚 «گلشن‌احباب»، ج۲، ص۷۹ 🆔 @allame_tehrani
۱۴ شهریور ۱۴۰۳
🔰برخی از سجایا و مکارم اخلاق رسول خدا پیغمبر دارای اخلاقی بوده که جز [تحقّق به عالم] واقع، نمی‌شود کسی دارای این اخلاق باشد. 1. از انس بن مالک روایت شده که می‌گوید: «دأب و سیرهٔ رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم این بود که همواره بیماران را عیادت می‌نمود، و جنازه‌ها را تشییع می‌فرمود، و دعوت بندگان را اجابت می‌نمود، و بر الاغ سوار می‌شد. در جنگ خیبر و بنی‌قریظه و بنی‌نضیر بر الاغی سوار شده بود که زمام آن از لیف خرما بود و جُلی از لیف خرما نیز در زیر آن حضرت قرار داشت.»(۱) 2. انس بن مالک: «شخصی مانند پیغمبر در نزد مردم محبوب‌تر نبود و در عین حال در جلوی او هنگامی که او را می‌دیدند بلند نمی‌شدند؛ زیرا که می‌دانستند از این امر کراهت دارد.»(۲) 3. «از کتاب نبوّت از امام صادق علیه‌السّلام روایت شده است که می‌فرماید: زنی بدزبان بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم گذشت در حالی که رسول خدا نشسته بود و طعامی تناول می‌فرمود. آن زن گفت: ای محمّد! تو همانند بندگان غذا می‌خوری و چون بندگان می‌نشینی! رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: ”وای بر تو! چه بنده‌ای از من بنده‌تر است؟!“ او گفت: پس لقمه‌ای از طعام خود به من عنایت کن! رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم لقمه‌ای به او داد. آن زن گفت: نه به خدا قسم، نمی‌خورم مگر آنکه لقمهٔ درون دهان خود را بیرون کنی و به من دهی! رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم لقمه را از دهان درآورد و به او داد و او آن را خورد. امام صادق علیه‌السّلام می‌فرماید: آن زن هیچ‌وقت به مرضی مبتلا نشد تا از دنیا رفت.»(۳) 4. از انس: «هنگامی که یکی از صحابه به [آن] حضرت در حال خوردن چیزی می‌رسید، حضرت او را به غذا دعوت می‌فرمود و دست از غذا برنمی‌داشت تا او بردارد.(۴) و هنگام نشستن، زانوهای خود را جلو نمی‌آورد. و هیچ‌گاه در خدمت او شخصی ننشست الّا آنکه بعد از ایستادن او حضرت ایستادند.»(۵) 5. در شجاعت حضرت همان بس که حضرت امیر می‌فرماید: «در جنگ بدر با آنکه پیغمبر از همه به دشمن نزدیک‌تر بود ما به او پناهنده می‌شدیم.»(۶) 6. هیچ‌گاه پیغمبر در حال خوشی، خنده و قهقهه نمی‌کردند. در حال غضب بد نمی‌گفتند بلکه اصحاب، رضا و غضب آن حضرت [را] از تبسّم و گرفتگی چهره می‌دانستند.(۷) پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم به امّت خود بسیار مهربان بود.(۸) 7. «أنس نقل می‌کند که: دأب و سیرهٔ رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم این‌گونه بود که اگر مردی از إخوان دینی آن حضرت به مدّت سه روز ناپدید می‌شد، از احوال او استفسار می‌فرمود؛ پس اگر آن شخص غائب بود برایش دعا می‌فرمود، و اگر حاضر بود به دیدارش می‌رفت، و اگر بیمار بود وی را عیادت می‌فرمود.»(۹) 8. در روایت است که: «حضرت رسول اکرم در حالی که سوار می‌شدند، نمی‌گذاردند کسی با ایشان پیاده حرکت کند و او را سوار می‌کردند؛ اگر از سوار شدن ابا می‌کرد می‌فرمودند: ”پس زودتر برو در آن مکانی که می‌خواهی بروی تا من بیایم.“»(۱۰) 9. پیغمبر با پنج انگشت یا با دو انگشت غذا نمی‌خوردند؛ بلکه با سه انگشت ابهام و صبّابه و وُسطی و گاهی انگشت چهارمی را ضمیمه می‌کردند.(۱۱) 10. از دهانۀ مشک آب می‌خوردند، یا با کف دست آب می‌خوردند.(۱۲)و(۱۳) خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ﴾؛ «حقّاً و حقیقةً تو بر اخلاق عظیمی استوار می‌باشی‌!»(۱۴) باید برای راه سعادت پیروی پیغمبر کرد: ﴿قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَهُ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَ ٱللَهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ * قُلۡ أَطِيعُواْ ٱللَهَ وَ ٱلرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَهَ لَايُحِبُّ ٱلۡكَافِرِينَ﴾.(۱۵) 📚 مکتوبات خطی، مواعظ ماه رمضان المبارک ۱۳۹۶ هـ.ق، مجلس سیزدهم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▪️پاورقی در «پست بعد» ⬇️ 🆔 @allame_tehrani
۱۵ شهریور ۱۴۰۳
↩️▪️پاورقی «پست قبل» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱- مکارم‌الأخلاق، ص15؛ بحارالأنوار، ج16، ص229: عن أنس بن مالک، قال: «کانَ رسولُ‌اللهِ صلّی الله علیه و آله یعودُ المَریضَ، و یَتبَعُ الجَنازةَ، و یُجیبُ دَعوةَ المَملوکِ، و یرکبُ الحمارَ. و کان یومَ خیبرَ و یَومَ قُرَیظةَ و النّضیرِ علَی حمارٍ مخطومٍ بِحَبلٍ مِن لیفٍ، تحتَه إکافٌ(*) مِن لیفٍ.» * به معنای زین. ۲ـ مکارم‌الأخلاق، ص16؛ بحارالأنوار، ج16، ص229: «و عَن أنَسِ بنِ مالِکٍ قالَ: ”لَم‌یَکُن شَخصٌ أحَبَّ إلَیهِم مِن رسولِ‌اللهِ، و کانُوا إذا رأوهُ لَم‌یَقُومُوا إلَیهِ لِما یَعرِفُونَ مِن کَراهِیَّتِهِ.“» ۳ـ مکارم‌الأخلاق، ص16، نقلاً عن کتاب النبوّة: «مِن کتاب النبوّة عن أبی‌عَبدِ‌اللهِ علیه‌السّلامُ یقولُ: «مرّت بِرسولِ‌اللهِ صلّی اللهُ علیه و آله إمرأةٌ بَذیّةٌ و هو جالسٌ یأکلُ فقالت: یا محمّدُ! إنّکَ لَتَأکلُ أکلَ العبدِ و تجلِسُ جُلوسَهُ! فقالَ لها رسولُ‌الله صلّی الله علیه و آله: ”ویحَکِ و أیُّ عَبدٍ أعبَدُ مِنّی!“ فقالت: أما فناوِلنی لقمةً مِن طَعامِکَ! فناوَلَها رسولُ‌الله صلّی الله علیه و آله لقمةً مِن طعامِهِ، فقالَت: لا و الله إلّا الّتی فی فِیکَ! قالَ: فأخرَجَ رسولُ‌الله صلّی الله علیه و آله لقمةً مِن فِیهِ، فَناوَلَها فأکَلَتها. قالَ أبوعبدِالله علیه‌السّلام: فما أصابَت بداءٍ حتّی فارَقَتِ الدّنیا.» ۴ـ الکافی، ج6، ص285. ۵ـ مکارم‌الأخلاق، ص17؛ بحارالأنوار، ج16، ص230: «و عَن أنَسِ بنِ مالِکٍ قالَ: ... و ما أخرَجَ رُکبَتَیهِ بَینَ جَلِیسٍ لَهُ قَطُّ. و ما قَعَدَ إلَى رسولِ‌اللهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم رَجُلٌ قَطُّ فَقامَ حَتَّى یَقُومَ.» ۶ـ مکارم‌الأخلاق، ص18؛ بحارالأنوار، ج16، ص232: «عَن عَلِیٍّ علیه‌السّلام قالَ: ”لَقَد رأیتُنِی یَومَ بَدرٍ و نَحنُ نَلُوذُ بِالنَّبِیِّ صلّی الله علیه و آله و سلّم، و هو أقرَبُنا إلَى العَدُوِّ و کانَ مِن أشَدِّ النّاسِ یَومَئِذٍ بأسًا.“» ۷ـ مکارم‌الأخلاق، ص21؛ بحارالأنوار، ج16، ص298: «و عَن حَسَنِ بنِ عَلِیٍّ علیهماالسّلام قالَ: ”سألتُ خالِی هِنداً عَن صِفَةِ رسولِ‌اللهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم، فَقالَ: إذا کانَ غَضِبَ أعرَضَ و أشاحَ، و إذا فَرِحَ غَضَّ طَرفَهُ. جُلُّ ضِحکِهِ التَّبَسُّمُ، یَفتَرُّ عَن مِثلِ حَبَّةِ الغَمامِ.“ ۸- مکارم‌الأخلاق، ص19، باب فی الرفق بأُمّته صلّی الله علیه و آله و سلّم. ۹ـ مکارم‌الأخلاق، ص19: عن أنسٍ قال: «کانَ رسولُ‌اللهِ صلّی الله علیه و آله إذا فَقَدَ الرجُلَ من إخوانِهِ ثلاثَةَ أیّامٍ سألَ عَنه؛ فإن کانَ غائِباً دَعا لَه، و إن کانَ شاهِداً زارَهُ، و إن کانَ مریضاً عادَهُ.» ۱۰ـ مکارم‌الأخلاق، ص22؛ بحارالأنوار، ج16، ص236: «و رُوِیَ أنَّ رَسُولَ‌اللهِ لایَدَعُ أحَداً یَمشِی مَعَهُ إذا کانَ راکباً حَتَّى یَحمِلَهُ مَعَهُ؛ فإن أبَى قالَ: ”تَقَدَّم أمامِی و أدرِکنِی فِی المَکانِ الّذی تُرِیدُ.“» ۱۱ـ مکارم‌الأخلاق، ص28؛ بحارالأنوار، ج16، ص243: «... و یأکُلُ بِأصابِعِهِ الثَّلاثِ: الإبهامِ و الَّتِی تَلِیها و الوُسطَى، و رُبَّما استَعانَ بِالرّابِعَةِ.» ۱۲- مکارم‌الأخلاق، ص31؛ بحارالأنوار، ج16، ص246: «و یَشرَبُ مِن أفواهِ القِرَبِ و الأداوِی‌.» ۱۳ـ جهت اطّلاع بیشتر پیرامون سجایا و مکارم اخلاق رسول خدا رجوع شود به: مطلع‌انوار، ج9، ص81. ۱۴ـ سورهٔ القلم (68) آیهٔ 4. ترجمه: امام‌شناسی، ج14، ص199. ۱۵ـ سورهٔ آل‌عمران (3) آیهٔ 31 و 32. 🆔 @allame_tehrani
۱۵ شهریور ۱۴۰۳
🔴 کلام أمیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پیرامون وجوب متابعت از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) «فَتَأسَّ بِنَبِیِّکَ الأطیَبِ الأطهَرِ صلّی الله علیه و آله؛ فَإنَّ فِیهِ أُسوَةً لِمَن تَأسَّی، و عَزاءً لِمَن تَعَزَّی. و أحَبُّ العِبادِ إلَی اللَهِ المُتَأسِّی بِنَبِیِّهِ و المُقتَصُّ لِأثَرِهِ. قَضِمَ الدُّنیا قَضمًا و لَم‌یُعِرها طَرفاً، أهضَمُ أهلِ الدُّنیا کَشحاً و أخمَصُهُم مِنَ الدُّنیا بَطناً، عُرِضَت عَلَیهِ الدُّنیا فَأبَی أن یَقبَلَها، و عَلِمَ أنَّ اللَهَ تَعالَی أبغَضَ شَیئاً فَأبغَضَهُ و حَقَّرَ شَیئاً فَحَقَّرَهُ و صَغَّرَ شَیئاً فَصَغَّرَهُ. و لَو لَم‌یَکُن فِینا إلّا حُبُّنا ما أبغَضَ اللَهُ [و رَسُولُهُ] و تَعظِیمُنا ما صَغَّرَ اللَهُ و رَسُولُهُ، لَکَفَی بِهِ شِقاقاً لِلَّهِ تَعالَی و مُحادّةً عَن أمرِ اللَهِ تَعالَی. و لَقَد کانَ صلّی الله علیه و آله یَأکُلُ عَلَی الأرضِ، و یَجلِسُ جِلسَةَ العَبدِ، و یَخصِفُ بِیَدِهِ نَعلَهُ، و یَرفَعُ بِیَدِهِ ثَوبَهُ، و یَرکَبُ الحِمارَ العارِیَ و یُردِفُ خَلفَهُ. و یَکُونُ السِّترُ عَلَی بابِ بَیتِهِ فَتَکُونُ فِیهِ التَّصاوِیرُ فَیَقُولُ: ”یا فُلانَةُ ـ لِإحدَی أزواجِهِ ـ غَیِّبِیهِ عَنِّی! فَإنِّی إذا نَظَرتُ إلَیهِ ذَکَرتُ الدُّنیا و زَخارِفَها.“ فَأعرَضَ عَنِ الدُّنیا بِقَلبِهِ و أماتَ ذِکرَها مِن نَفسِهِ. و أحَبَّ أن تَغِیبَ زِینَتُها عَن عَینِهِ لِکَیلا یَتَّخِذَ مِنها رِیاشاً و لایَعتَقِدَها قَراراً و لایَرجُوَ فِیها مُقاماً؛ فَأخرَجَها مِنَ النَّفسِ و أشخَصَها عَنِ القَلبِ و غَیَّبَها عَنِ البَصَرِ. و کَذَلِکَ مَن أبغَضَ شَیئاً أبغَضَ أن یَنظُرَ إلَیهِ و أن یُذکَرَ عِندَه.»(1) «پس تو ای مرد مسلمان تأسّی کن به پیغمبر خودت که از همهٔ پیامبران پاک‌تر و پاکیزه‌تر، طیّب و طاهرتر است، که درود باد بر او و بر آل او؛ زیرا که در او الگو و نشانه و مادّهٔ تأسّی و پیروی است برای کسی که اقتدا کند و تأسّی نماید، و نشانه و علامت صحیح انتساب است برای کسی که بخواهد خود را به او نسبت دهد. و محبوب‌ترین بندگان در نزد خدا آن کسی است که متأسّی به پیامبرش باشد و از اثر او متابعت کرده و گام در جای قدم او نهد. طعام دنیا را به اطراف دندان (نه به پری دهان) می‌خورد و به آنچه ضروری و لابدّ از دنیا بود اکتفا می‌فرمود، به نظر و گوشهٔ چشمی دنیا را به عاریت نداد و به هیچ وجه به حطام دنیا التفاتی ننمود، از جهت پهلو لاغرترین و از جهت شکم گرسنه‌ترین اهل دنیا بود، دنیا بر او عرضه شد و از قبول آن امتناع ورزید، آنچه را که دانست خداوند سبحان آن را مبغوض داشته او هم مبغوض داشت و آنچه را که او حقیر شمرده تحقیر نمود و آنچه را که او کوچک قرار داده کوچک و کم‌اهمّیت شمرد. و اگر در ما نبود مگر محبّت به آنچه خدا و رسول خدا آن را مبغوض داشته و بزرگ شمردن آنچه خدا و رسول خدا آن را کوچک شمرده، همین‌مقدار خود برای مخالفت ما با خداوند و سرپیچی ما از فرمان او کافی بود. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم طعام را بر روی زمین تناول می‌فرمود، و مانند نشستن بندگان می‌نشست، و به دست مبارک خود پارگی کفشش را دوخته و جامه‌اش را وصله می‌کرد، و بر الاغ برهنه و بی‌پالان سوار می‌شد و دیگری را بر پشت‌سر خویش سوار می‌نمود. و پرده‌ای را بر در خانه‌اش مشاهده فرمود که در آن تصویرهایی بود، پس به یکی از همسرانش فرمود: ”این پرده را از نظر من پنهان کن چرا که هرگاه بدان می‌نگرم دنیا و زخارف آن را به یاد می‌آورم.“ پس به قلب خود از دنیا اعراض کرده و یاد آن را در نفس خود میراند. و دوست داشت که زینت دنیا از چشمش پنهان باشد تا از آن جامۀ فاخر و زیبایی فرا نگرفته و دنیا را جای قرار و آرمیدن نداند و امید اقامت در آنجا را نداشته باشد؛ پس دنیا را از نفسش بیرون رانده و از قلبش دور ساخته و از جلو چشم خویش پنهان گردانید. آری، چنین است که هرآنچه مبغوض کسی افتد، نفرت دارد بدان بنگرد و یا نام آن در نزد وی بر زبان رود.» 📚 مکتوبات خطی، مواعظ ماه رمضان المبارک ۱۳۶۹ هـ.ق، مجلس سیزدهم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- نهج‌البلاغة (عبده)، ج2، ص58 🆔 @allame_tehrani
۱۵ شهریور ۱۴۰۳
🔹اطاعت از خدا و رسول و اتحاد معنوی با محرمان حریم انس ... لازمهٔ اطاعت خدا و رسول، يک نوع اتحاد معنوى و روحى است كه با خاصان درگاه و محرمان حريم انس و حرم امان او حاصل مى‏شود. چون روح اطاعت، تسليم در مقابل مطاع است، و به هر درجه كه اطاعت قوى‏تر شود اندكاک مطيع در حقيقت مطاع بيشتر، و تا به حدى كه اگر درجهٔ اطاعت به اندازه‏اى بالا رود كه مطيع ابداً از خود رأى و اراده‏اى نداشته باشد، بلكه حقّاً اراده و رأى مطاع در وجود او حاكم و مستولى شود، در اين صورت بدون شک به علت فناء در ذات مطاع، معيت و اتحاد روحى با افرادى كه در اين مسير با او همقدم بوده و به اين درجه فائز شده‏اند پيدا خواهد نمود. زيرا از تأخر و تقدم زمانى عالم ماده كه از لوازم ماده است اگر صرف‏نظر شود، در سير روحى و معنوى بين سابقين‏ و لاحقين تقدم و تأخرى نيست. همه با يكديگر در عالم فوق زمان كه عالم عبور از ملكات طبع و غرائز است و بالأخره عبور از شوائب ربوبيت و وصول به مقام رفيع عبوديت مطلقه، مشترک، و رفيق سفر و يار و همراه خواهند بود، و بنابراين در مقصد نيز كه مقام لقاى حضرت احديت است با هم بوده و بين ارواح آنان يک نوع معيت روحى و خلوص و صميميت فطرى و يک نوع اتحاد حقيقى پيدا خواهد گشت. و لذا آن صفات و خصوصيات و اخلاق و آداب كه در بعضى مشهود است در بعض دگر نيز مشهود و معلوم مى‏گردد. 📚 امام‌شناسی، ج۳، ص۸۳ 🔹عبودیت 🆔 @allame_tehrani
۱۵ شهریور ۱۴۰۳