🔰ظاهر و باطن اعمال ... تمام موجودات همانطور كه سابقاً اشاره شد ظاهرى دارند و باطنى، و از جمله انسان و اخلاق و افعال انسان نيز داراى ظاهر و باطنى هستند. ظاهر آن را خلق و ملک، و باطن آن را امر و ملكوت گويند. ظاهر مشهود و محسوس، ولى باطن در اين عالم مختفى است. ميزان جزا و پاداش اعمال بر ملكوت و حقيقت اعمال است نه بر ظاهر آنها، مثلاً نمازى را كه شخص مى‏خواند از نقطه نظر ظاهر ممكن است تمام خصوصيات آداب واجبه و مستحبه از وضو، و طهارت، و قيام، و استقبال و سجده، و انگشتر عقيق، و عطر، و مسواك، و لباس سفيد، و عمامه، و غيرها همه در او رعايت ‏شود ولى گاهى نيت، همان تقرب به سوى خدا بوده و گاهى منظور خودنمائى و ريا باشد، گرچه در هر دو صورت ظاهر نماز تفاوتى ندارد، ولى جان و حقيقت او كه عبارت از انگيزه و داعى نمازگزار است روح اين نماز را در دو بعد متفاوت قرار داده است: يكى تقرب به خدا، و ديگرى تقرب به هواى نفس، در صورت اول نماز، انسان را به خدا نزديک مى‏كند، و در صورت دوم دور مى‏گرداند، در صورت اول به بهشت مى‏برد، و در صورت دوم به دوزخ. روزه و جهاد، و زكوٰة، و حج، و امر به معروف، و نهى از منكر، و قرائت قرآن، و عيادت مريض، و ساير اعمالى كه ظاهر آن ستوده است همه داراى اين ملكوت و حقيقت هستند، و به مقدار شدت و ضعف نيت ‏بجاى‌آورندهٔ آنها، قدرت ايصال آنها به خدا تفاوت مى‏كند، به شدت و ضعف متغير مى‏گردد، و اگر نيت غير خدا باشد، نه تنها انسان را نزديک نمى‏كند، بلكه دور مى‏گرداند. معاصى و گناهان نيز داراى جان و روحى هستند كه اختلافات شدت و ضعف، كيفر بر اساس شدت و ضعف داعى شخص گناهكار بر معصيت است، و احياناً ممكن است كسى صورت گناه انجام دهد، ولى از روى عمد نباشد، بلكه از روى خطا باشد در اين صورت آن فعل عنوان عصيان نداشته و دوركننده نخواهد بود. در عالم حس و شهادت يعنى عالمى كه ما با حواس ظاهر بدان ارتباط پيدا مى‏كنيم، كه منظور همين عالم است، ملكوت و واقعيت اعمال مخفى است، و آنچه ظاهر و مشهود است همان پيكره و كالبد فعل است، و لذا از نقطه‏ نظر ظاهر معيار بزرگى و كوچكى اعمال در نظر گرفتاران در چاه طبيعت همان بزرگى و كوچكى عمل است، نماز خواندن فراوان، روزه گرفتن بسيار، تظاهر به ورع و تقوى نمودن، حالت‏ خضوع و فروتنى به خود بستن، نرم و آرام‏ سخن گفتن بسيار مطلوب، و غير آن نامطلوب، ولى در عوالم معنى و ملكوت مطلب كاملاً به عكس خواهد بود، در آنجا ظاهر اعمال از نقطه نظر بزرگى و كوچكى ابداً مورد نظر نيست. آنچه معيار و ميزان مطلوبيت و مرغوبيت است همان نيت و اخلاص و روحى است كه عمل دارا بوده است، در آنجا ظاهر اعمال مختفى و ملكوت و باطن اعمال ظهور دارد، در اينجا ظاهر معلوم و باطن مخفى مى‏باشد مانند عالم خواب و عالم بيدارى. در عالم بيدارى آنچه مشهود است و محسوس، به كلى در عالم خواب از بين مى‏رود، و شخص كه سر بر بستر خواب مى‏گذارد تمام ظهورات و آثار عالم بيدارى و خصوصيات و كيفيات اين عالم را به كلى محو و نابود مى‏بيند، مثل آن كه اصلاً در تمام مدت عمرش چنين عالمى را نديده است، و چون بيدار مى‏شود، و اين عالم، خود را بر او عرضه مى‏كند تمام خصوصيات عالم خواب را اعتبارى پنداشته، و مثل آن كه اصلاً در آن عالم نرفته است. تا هنگامى كه انسان به عالم ملكوت راه پيدا نكرده است غير از مظاهر اين عالم طبيعت و كالبد و پيكرهٔ ظاهر اعمال چيزى ادراک نمى‏كند، ولى چون به واسطهٔ مرگ طبيعى يا غير آن اتصال با عوالم ملكوت پيدا مى‏كند، در آنوقت حقيقت و واقعيت‌هاى اعمال بر او طلوع نموده، و سر و كارش ديگر با آنها خواهد بود، عالم شهادت دستخوش نسيان واقع شده و ظهورات نيت‌ها و واقعيت‌ها يک عالم نوين را با هزاران برابر آثارى قوی‌تر از عالم حس بر انسان عرضه مى‏دارند. 📚 امام‌شناسی، ج۱، ص۱۶۳ 🆔 @allame_tehrani

💎 بايد چشم را از ديدن غير پاک كرد 💫 پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز ... بالجمله باید چشم را از دیدن غیر لیلى پاک كرد و گوش را از طنین و آواى جز او شستشو داد تا وى اذن نظاره به چهره و استماع سخنانش را بدهد. خدایا چه كار باید كرد؟! راه چاره كدام است؟! بالجمله و محصّل كلام امیدى و روزنه‌اى یافت مى‌شود یا باید مأیوس بود؟! زنان قبیلهٔ لیلى مى‌گویند: آقاجان! برو چشمت را تطهیر كن! گوشت را پاک كن! تطهیر چشم به گریه است در شبهاى تار از فراق محبوب ازل و ابد؛ و تطهیر گوش به نگهدارى آن است از شنیدن سخنان تفرقه‌انگیز كه معشوق و محبوب را خوشایند نمى‌باشد. پاک كردن چشم‌ عَنْ کلِّ ما لایحِلُّ اللهُ النَّظَر إلَیهِ‌ و پاک كردن گوش‌ عَنْ کلِّ ما لایحِلُّ اللهُ الاسْتِماعَ إلَیهِ. (به هر چه خدا حلال نمى‌داند نگاه مكن، و به هر چه خدا حلال نمى‌داند گوش فرا مدار!) مگر در اخبار نداریم كه خداوند علىّ اعلى هیچ چشمى را بیشتر از چشم گریان دوست ندارد، و در روز قیامت همهٔ چشمها گریانند مگر آن چشمى كه از عذاب خدا در نیمه‌هاى شب گریان باشد؟ این گریه براى چیست؟ براى نظره‌ها و نگاه‌هائى كه بغیر خدا افتاده است. براى شستشوى جرمها و كثافاتى مى‌باشد كه چشم بصر و چشم بصیرت را فراگرفته و نظر به لیلى بدون آن تطهیر و لاى‌روبى و شستشو امكان‌پذیر نمى‌باشد. پس شستشو، راه است و طریق به مقصد. 📚 الله‌شناسی، ج۱، ص۱۵۳ 🆔 @allame_tehrani

🎧 #چگونه_سلوک_کنیم؟ (9) 🎙مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) 📚 آیین رستگاری، ص۵۳ 🔹سلوک سخت‌ترین و آسان‌ترین کار 🔹اهمیت مطالعه و دقت در رسالهٔ لب‌اللباب 🔹معنای "همت بلند" و اهمیت آن برای سالک 🆔 @allame_tehrani

▪️زیارت حضرت حمزهٔ سیدالشهداء علیه‌السلام 📜 زیارت‌نامه (متن و ترجمه + صوت): https://erfan.ir/mafatih204/ 📖 مفاتیح نوین 💡مصباح‌الصادقین ✨ فضیلت زیارت حضرت حمزه 🔰ویژه‌نامهٔ اسدالله و اسد رسوله - شهادت حضرت حمزه علیه‌السلام 🆔 @allame_tehrani

📜 فرازی از زیارت‌نامهٔ حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰روایتی در باب پاداش زیارت حضرت عبدالعظیم محمّد بن یحیی عطّار از یکی از اهالی ری این‌گونه نقل کرده که: خدمت امام هادی (علیه‌السلام) رسیدم. ایشان فرمودند: کجا بودی؟ گفتم: حسین بن علی (علیه‌السلام) را زیارت کردم. امام هادی (علیه‌السلام) فرمودند: أَمَا إِنَّکَ لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِالْعَظِیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ علیه‌السلام بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودتان زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (علیه‌السلام) را زیارت کرده باشد. 📚 ثواب‌الأعمال و عقاب‌الأعمال، ص۹۹ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🏴 وفات حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام تسلیت باد. 💫 ثواب زيارت حضرت عبدالعظيم 📑 مقاله‌ای کوتاه دربارهٔ حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام 📄 عظمت علمی و معنوی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام ▪️حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام 📃 رشد در سایه‌ی عبدالعظیم علیه‌السلام 📖 فضیلت و کیفیت زیارت حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) در شهر ری (مفاتیح‌الجنان) 🎙صوت زیارتنامهٔ حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) با صدای حاج مهدی صدقی + متن + مطالب دیگر 📜 زیارت‌نامهٔ حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام با ترجمه و دانلود صوت و متن با صدای استاد سماواتی و مداحان منتخب دیگر - گلزار نور 🏴 حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) _ سایت رهبری 📍اطلاعات و مطالب بیشتر:👇 eitaa.com/ezdevaje_elahi/2786 🆔 @allame_tehrani

💫 منزلت حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) برآورده‌ شدن‌ حاجات‌، اختصاصی به‌ عتبۀ مباركۀ حضرت‌ ثامن‌‌الائمّه‌ عليه‌السّلام‌ ندارد؛ در همۀ أعتاب‌ مباركه‌ مطلب‌ از همين‌ قرار است‌. ما در زمان‌ حيات‌ خود بقدری از اين‌ بزرگواران‌ هر كدام‌ كه‌ باشند كرامتها شنيده‌ايم‌ كه‌ از حصر خارج‌ است‌. حتّی خود حقير كه‌ منزلمان‌ در طهران‌ بود، و بسيار به‌ زيارت‌ امامزاده‌ حضرت‌ عبدالعظيم‌ سلامُ‌الله‌‌عليه‌ مشرّف‌ می‌شديم‌، من‌ تا به‌ حال‌ ياد ندارم‌ دعائی در آن‌ محلّ مبارک كرده‌ باشم‌ و برآورده‌ نشده‌ باشد. حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام نور طهران است و کسی که به طهران برود و ایشان را زیارت نکند، جفا کرده است. مردم طهران زیر سایۀ حضرت عبدالعظیم و امام‌زاده حمزه زندگی می‌کنند. حضرت استاد فقید مرحوم حاج سیّد هاشم موسوى در مدّت درنگشان در طهران چندین بار به زیارت حضرت عبدالعظیم سلامُ‌الله‌علیه مشرف شدند.‏ ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 روح مجرد، ص۲۷۰ 🆔 @allame_tehrani

🕌 اهمیت زیارت نسبت به حضرت عبدالعظیم حسنى سلام‌الله‌علیه نیز ترغیب و تأکید فراوانى داشتند و از کرامت و بزرگوارى ایشان حکایاتى را بیان مى‌نمودند. و نیز نسبت به امام‌زاده حمزه بسیار عنایت داشتند (۱) و به ساکنین شهررى و طهران سفارش مى‌نمودند که بر زیارت آن دو بزرگوار مداومت داشته باشند و به بهانهٔ دورى راه و اشتغالات، خود را از این فیض عظیم محروم ننمایند. خودشان هر وقت به طهران تشریف مى‌بردند حتماً به زیارت حضرت عبدالعظیم مى‌رفتند و سپس نزد ضریح امام‌زاده حمزه رفته و زیارت مى‌نمودند و پس از خواندن نماز بیرون مى‌آمدند و در صحن مطهّر در مقابل امام‌زاده طاهر (که ایشان هم امام‌زاده‌اى منوّر هستند) مى‌ایستادند و سلام داده و فاتحه‌اى قرائت می‌کردند. و گاهى بر سر قبر مرحوم طیّب نیز رفته و فاتحه‌اى مى‌خواندند.(۲) 📚 «نورمجرّد»، ج۲، ص۴۲۵ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱- ... علّامه والد نسبت به ایشان عنایت داشته و می‌فرمودند مردم طهران زیر سایهٔ حضرت عبدالعظیم و امام‌زاده حمزه زندگی می‌کنند. ۲- مرحوم علّامه والد در کتاب وظیفهٔ فرد مسلمان در احیای حکومت اسلام، ص۲۱۳ تا ۲۱۷ و امام شناسی، ج۱۸، ص۲۳۱ به مختصری از شرح حال وی اشاره فرموده‌اند. 🆔 @allame_tehrani

🕌 سیّدالکریم | حکایت کرامتی از حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) پينه‌دوزی بود سر كوچۀ حمّام‌وزير كه‌ منزل‌ ما در آنجا بود، و ما كفشهای خود را برای پينه‌ و وصله‌ به‌ او می‌داديم‌. يک روز با حالت‌ گريه‌ به‌ منزل‌ آمد و اين‌ قضيّه‌ را برای پدرم‌ كه‌ عالم‌ محلّه‌ بود تعريف‌ كرد، و من‌ صغير بودم‌ و خوب‌ به‌ خاطر دارم‌. می‌گفت‌: ما كفش‌دوزها عادتمان‌ بر اينست‌ كه‌ چون‌ بخواهيم‌ ميخ‌هائی را به‌ كفش‌ بزنيم‌، يک مشت‌ از آن را در دهان‌ خود می‌ريزيم‌، سپس‌ يكی يكی درمی‌آوريم‌ و به‌ كفش‌ می‌كوبيم‌.‌ من‌ يک مشت‌ ميخ‌ سياه‌‌بنفش‌ (كه‌ معروف‌ است‌ و بلند و نوک‌تيز است‌) در دهان‌ خود ريختم‌ تا به‌ كفش‌ بزنم‌. ناگهان‌ كسی آمد و مشغول‌ گفتار شد و من‌ غفلت‌ كردم‌ و آنها را بلعيدم‌. در آنگاه‌ مرگ‌ را در برابر چشمانم‌ مشاهده‌ كردم‌ كه‌ اينک است‌ كه‌ معده‌ و رودۀ من‌ پاره‌پاره‌ شود. بدون‌ معطّلی در دكّان‌ را بستم‌ و به‌ حضرت‌ عبدالعظيم‌ عليه‌السّلام‌ رفتم‌، و خود را به‌ ضريح‌ چسباندم‌ و گفتم‌: يا سَيِّدَ الْكَريم‌! تو می‌دانی كه‌ من‌ عائلۀ سنگين‌ دارم‌، فقط‌ شفای خود را از تو می‌خواهم‌. حالم‌ بسيار منقلب‌ بود. چون‌ از حرم‌ بيرون‌ آمدم‌، وسط‌ صحن‌ كنار حوض‌ نشستم‌. ناگهان‌ حال‌ قِی و استفراغی به‌ من‌ دست‌ داد، چون‌ قی كردم‌ ديدم‌ همۀ آن‌ ميخ‌ها در آن‌ است‌. 📚 روح مجرد، ص۲۷۰ 🆔 @allame_tehrani

🏴 روضه ▪️نور چشم پیمبری حمزه ▪️چقدر مثل حیدری حمزه 🎙حاج سید مهدی میرداماد 🆔 @allame_tehrani

▪️دلم محزون داغی از قدیم است ▪️عزای حمزه و عبدالعظیم است 🎙کربلایی مجتبی رمضانی 🆔 @allame_tehrani