💠 «پدر فدایِ‌تان...» دومین «روز پدر»ی است که در فراقت نشسته‌ایم، همان «روز پدر»ی که به بهانه اما چه خوش به مناسبت سالروز ولادت باسعادت «پدر امت»، حضرت وصیً، امام علی علیه‌السلام نامگذاری شده تا نماد و نشانه‌ای باشد برای قدردانِی جزئی کوچک از زحمات و خدمات بی‌بدیل پدران.... بزرگی گفته «پدر فرش مرا ساخت و استاد عرش مرا» و دیگری چه زیبا گفت که «پدر مرا از آسمان به زمین آورد و استاد مرا از زمین به آسمان بُرد» از این منظر «استاد»ی که «پدر»انه، مهربانانه، خالصانه و بی‌چشمداشت، ارزشمندترین داشته‌هایش یعنی «علم» را برای رسیدن به کمال و سعادت انسانی، ارزانیِ فرزندان، شاگردان و حتی همۀ خلق‌الله نموده، واجد هر دو صفت است و وجوب احترام و تکریمش دو چندان... شاید از این نگاه بود که مرحوم علامه رفع الله درجاته در اکثر منشئات‌شان از اساتید خود با لفظ «پدر» و «پدر معنوی» و از سیره شان نیز با واژه «پدرانه» یاد می‌کردند. اگر از سالروز شهادت «باب علم» و صاحب ندای مُشفقانه «سلونی قبل أن تفقدونی» ۱۴۰۴ سال می‌گذرد و عالم هستی... 💠 آی دی کانال علامه دهر: 🔹اینستاگرام 🔹سروش 🔹تلگرام 🔹ایتا 💠 @allameyedahr1400 👇👇👇

محروم از آن منبع عظیم و بی‌بدیل فیض شده، اکنون نیز قریب ۵۰۰ روز است که طالبان «مدینة العلم و بابها» در فراق شاگردی ممتاز از مکتب حضرت ثامن‌الحجج (علیه‌السلام) می‌سوزند که حقیقتاً خودش را «فدای فرزندان معنوی» می‌کرد. همان پدر و استادی که مدام بر مداومت طهارت سفارش می کرد و «عمل و علم» را دو بال برای رسیدن انسان به قلۀ سعادت می‌دانست... استادانه تدریس، پدرانه نصیحت و دلسوزانه دعا می‌کرد. کوچه پس‌کوچه‌های روستای ایرا، پندها و اندرزهای دلنشین و پدرانه در حسینیه و ذکر خاطرات مراجعین و تشنگان معارف، گویای جرعه‌ای از احساسات، عواطف، دلسوزی و خیرخواهیِ آن اقیانوس کم نظیر عشق، آزادگی، معرفت و دلدادگی است. در پایان مترنّم به چند بیت از آن نادرۀ دوران می‌شویم که بحقّ خطاب به کردگارش عرضه داشت: از حسن داری خبر ای کردگار؟ کاو مُحبّ احمد(ص) است و هشت و چار؟ نی به تقلید است بل دارد یقین رستگاری نیست اندر غیر این در ازل شد با علی(ع) پیوند او گر جدا سازند بند از بند او 💚یادتان گرامی💚 💠 آی دی کانال علامه دهر: 🔹اینستاگرام 🔹سروش 🔹تلگرام 🔹ایتا 💠 @allameyedahr1400

بازنشر 👆 به مناسبت ولادت حضرت وصی (علیه‌السلام) و روز پدر.

❌🚫 دو سه سالی است شعری محلی (مازندرانی) در فضای مجازی دست به دست شده که در توضیح، آن را به علامه حسن‌زاده آملی (ره) نسبت می‌دهند. این شعر که با مطلع «أمه بینج بنشا بیه نمویی» است، طبق توضیحات در کپشن در فراق امام زمان (عج) سروده شده است. متأسفانه برخی مداحان شهیر استان هم این شعر را به آن نادرۀ دوران نسبت داده و به رغم برخی تذکرات و قبول چنین اشتباهی، باز هم برای نیاتی خاص و گرم کردن محافل خود اصرار بر چنین انتساب نادرستی به ایشان دارند! از همۀ عزیزان، خصوصاً اهل بیان و اهل قلم خواهشمندیم این موضوع را اطلاع‌رسانی کنند تا بابی برای اکثریت ناآگاه که در پی تولید محتوا و کلیپ و موسیقی با استفاده از این شعر و کمتر افرادی هم در پی سوءاستفاده از نام مبارک حضرت علامه حسن‌زاده (ره) هستند، باز نشود. قطعاً همۀ جملات، عبارات، اشعار و مطالب حضرت علامه (ره) در فایل‌های صوتی و تصویری، منشئآت ایشان در قالب مقاله، جزوه و کتاب ثبت شده و قابل راستی‌آزمایی و احراز است تا هر مطلبی (فارغ از قوت و ضعف آن) به نادرستی به آن عالم عامل و عارف کامل نسبت داده نشود.       @allameyedahr1400       ┄┅═══❉💠❉═══┅┄