آقا جان در پیچ و خم زندگی

وقتی سخت به ستوه می‌آیم می‌گویم:

پس آن همه حسین حسین گفتن و زندگی‌ام به فدای حسین برای چیست؟!

آنگاه با تمام اعتماد قلبیِ به شما میگویم: حسین؛ همه‌ی زندگی‌ام را داده‌ام دست خودت هرچه تو بخواهی من قبول می‌کنم...🥺

آنگاه غصه‌ی پستی و بلندی های زندگی را نمیخورم

آنگاه خودم را روح و جسمم را می‌سپارم به خدا و هرچه که او بپسندد و هرچه تو بپسندی را انجام میدم

و در آخر آخر و عاقبت زندگی‌ام با تو و آخر و عاقبت خودم هم با خدا...

دیگر خیالم راحت است هوای من و زندگی ام را خیلی خوب دارید

و دیگر هرکه سبب ناراحتی و سبب مشکلاتی برای من شد با خود می‌گویم: نمیدانند زندگیه من را شخص دیگری اداره می‌کند و نمی‌دانند خدا حافظ من است..

در این دنیا هیچ دردی سخت تر از درد عادت به گناه نیست

اما این درد یک راه درمان دارد

أباعبدالله من تورا درمان آن درد می‌دانم