و در آخر آخر و عاقبت زندگی‌ام با تو و آخر و عاقبت خودم هم با خدا...

دیگر خیالم راحت است هوای من و زندگی ام را خیلی خوب دارید

و دیگر هرکه سبب ناراحتی و سبب مشکلاتی برای من شد با خود می‌گویم: نمیدانند زندگیه من را شخص دیگری اداره می‌کند و نمی‌دانند خدا حافظ من است..

در این دنیا هیچ دردی سخت تر از درد عادت به گناه نیست

اما این درد یک راه درمان دارد

أباعبدالله من تورا درمان آن درد می‌دانم

امشب با تمام دردهایی که دارم به تو پناه آورده ام

مرحمی بر روی زخم هایی که از گناه برداشته ام میشوی؟!

مرا کمک میکنی تا اربعین؛ با دلی که حالش خوب است و با رضایت قلبیِ شما راهیِ کربلا شوم؟!

أباعبدالله بی‌بی سه ساله برایت از زخم هایش میگفت: ناگاه میان تعریف هایش در آغوشش گرفتید و مرحمی شدید بر زخم هایش

من هم آمده ام تا مرحمی باشی برایَم مرحمی باشی بر زخم هایی که مدت هاست مرا از شما دور کرده است.

مدت هاست میان من و شما فاصله انداخته است.