تمام یاران به شهادت رسیده بودند
و تنها شده بود.
برای آخرین " اتمام حجت "
خطاب به آنان فرمود:
واى بر شما! چرا با من مىجنگيد؟!
آيا سنّتى را تغيير داده ام؟
آيا شريعتى را دگرگون ساختهام؟!
آيا جرمى مرتكب شده ام؟
و يا حقّى را ترك كرده ام؟!
گفتند حسین:
إِنّا نَقتُلُكَ بُغضاً لابِيكَ
تو را به خاطر كينه اى كه
از پدرت به دل داريم، میکُشیم...
اشک از چشمانش جاری شد
و بر مظلومیت پدرش گریست...
|ينابيعالموده،ج۳،ص۷۹_۸۰
علویات
اميرالمومنين عليهالسّلام ميفرمود: خوشا حال كسى كه عبادت و دعايش را براى خدا خالص كند و دلش را به آنچه چشمش میبيند مشغول ندارد و بدانچه گوشش میشنود، ياد خدا را فراموش نكند، و براى آنچه به ديگرى داده شده اندوهگين نشود.
اصول کافی، ج۳، ص۲۶