🎥در نظم جدید دنیا جایگاه ایران کجاست؟ @amniatemeli

✅عامل دنیای پنهان مک کوی معتقد است:" محیط اجتماعی " یک " محیط پنهان و نامرئی " است که توسط عاملان جنایی و مخفی شکل می‌گیرد و قادرند عملیات مالی یا سیاسی پیچیده را مخفیانه انجام دهند طوری که اثری ملموس از آنها باقی نماند. 🔷 این محیط از جاسوسان، گانگسترها، تروریست‌ها، جنگسالاران و بانکداران فاسد تشکیل شده که همگی از همان تکنیک‌های پنهانی برای پنهان بودن و پیگیری اهداف خود استفاده می‌کنند. 🔷 در واقع این سؤال ایجاد می‌شود که چه کسانی در بعضی مواقع برای منافع متقابل با یکدیگر در تعامل هستند. دولت‌ها اجازه می‌دهند که دنیای مخفی؛ مؤلفه‌های اصلی تسهیل کننده فعالیت پنهانی، مانند بانک‌ها، مسیر اصلی قاچاق و سندیکاهای جنایی باشد زیرا قادرند از همان زیرساخت‌های پنهانی برای عملیات اطلاعاتی و انجام جنگ‌های مخفی استفاده کنند. دنیای مخفی باید در جای خود باقی بماند زیرا بدون آن شانس کمی در انجام تمامی کارهایی که قرار است سرویس‌های اطلاعاتی انجام دهند، یعنی جاسوسی در سایر کشورها، تهیه تجهیزات دشمن و حمایت از گروه‌های سیاسی در سایر کشورها وجود دارد. 🔷 دنیای مخفی و پنهانی پس از جنگ جهانی دوم از طریق تغییر در پیش بینی آمریکا از عملیات متعارف به سمت پنهان ایجاد شد.  زیرساخت‌های عملیات پنهانی که برای شبه نظامیان در دهه 1960 فراهم گریدید؛ طی دهه‌های 1980 و 1990 از طریق فرایند خصوصی سازی تغییر فراوانی را تجربه کرده است. این شبکه به یک شبکه اجتماعی و تجاری تبدیل شد و به مرور افراد را با برنامه‌های خود پیوند داده است. جنگ مالی و هم سیاسی ... از اهمیت فراوانی در این خصوص برخوردارند. 🔷به طور فزاینده‌ای امروزه جنگ پنهانی در حال تبدیل شدن به شبکه‌های خصوصی از جنگ است. اقدامات افراد در آن شبکه‌های مرتبط و پیچیده؛ سؤالات جدیدی را درمورد اینکه چه افرادی و برای چه کاری انجام می‌گیرد مطرح می‌کند. 🔷این جهان بین الملل امکان ظهور آن چه پیتر دیل اسکات ماهیتش را "سیاست عمیق" نامیده فراهم نموده است: "تعامل مداوم و مخفی بین دولت‌های منتخب در قانون اساسی با شبه نظامیان خشونت طلب ونیروهای جنایتکار که به نظر می‌رسد دشمن دولت‌ها هستند وجود دارد." 🔷جنگ‌های پنهان هرگز با وجود چند گروه‌ شبه نظامی رخ نمی دهندمگر اینکه در دنیای مخفی و تأثیرگذاری پنهان جهان بین الملل؛ بر اساس اصول سیاست جهانی سازی در قالب «سیاست عمیق» و «وقایع عمیق» (حوادث ناشی از تعامل پنهان) بعضی از موارد که پس از آن دیده می‌شود می‌توان به سیاست داخلی و بین المللی اشاره داشت. به تعبیری مشاهده و تحلیل در خصوص سیاست‌های عمیق بسیار دشوار و مبهم است. 🔷 در واقع "سیاهچاله" سیاست دیده می‌شود که وجود آن تنها با مشاهده و بررسی غیرمستقیم قابل استنباط و ارزیابی است.  با این حال، موارد محدود از قبیل ماجرای کنتراس و دخالت پاکستان در تجارت مواد مخدر وجود دارد که در جهان پنهان رخ داده اما برای عموم جامعه افشاء شده است. @amniatemeli

🔻استراتژی موضوعی در جنگ شناختی که آن را «تسلط بر توجه» می نامیم به حداقل سه عنصرکلیدی نیاز مبرم دارد: (1) تأثیرگذار که می خواهد بر توجه مخاطب هدف تسلط یابد.(2) مخاطب هدف که می خواهد (یا مایل به پذیرش) نوع اطلاعات ارائه شده توسط عامل تأثیرگذار را داردو( 3 )رسانه ای که از طریق آن می توان یک مخاطب وفادار و ثابت را برای ادامه سیاست هایش حفظ کند. @amniatemeli

🎥 ازخود باختگی تا خودباوری! 🔸️در این ویدئو روایتی از تاریخچه خودباختگی ایرانیان را ببینید! 🗂منبع: کانون اندیشه‌جوان @amniatemeli

✅جنگ ترکیبی از نگاه ژنرال روس 🔻در سال 2013، مقاله‌ای حاوی سخنرانی ژنرال والری گراسیموف در نشریۀ نظامی - صنعتی روسیه منتشر شد که توجهات بین‌المللی را به خود برانگیخت.گراسیموف در مقاله‌اش توضیح می‌دهد که چگونه امروزه استفادۀ ترکیبی از «تبلیغات و براندازی» به‌‌معنای فلج‌کردن یک کشورِ کارآمد در عرض چند ماه و حتی چند روز و تبدیل‌شدن به قربانیِ مداخلۀ خارجی، هرج‌ومرج و جنگ داخلی است.اما بیش از خود مقاله، آنچه توجه غرب را به خود جلب کرد، تفسیر مقاله توسط مارک گالئوتی، کارشناس ارشد مسائل روسیه بود.او از اصطلاح «دکترین گراسیموف» برای توصیف «عملیات و جنگ غیرخطیِ» روسیه استفاده کرد؛ اصلاحی که به‌شدت بر «اشکال جدید عملیات متمرکز سیاسی» متکی است. ▪️با آنکه این تعبیر مورد تحسین و انتقاد بسیاری بود، اما در مقالات متعدد خبری و سیاسی در دنیای غرب موردتوجه قرار گرفت. به‌جاست که یادآوری کنیم گالئوتی تفکر خود را رد و سپس اعتراف نمود که فقط به دنبال یک عنوان جذاب برای تفکرش بوده و در قرن جدید، هیچ «دکترین گراسیموفِ» واقعی وجود ندارد. @amniatemeli

✅گروههای فشار 🔹اساسا گروههای نفوذ و فشار چنین تعریف می شوند : گردهمایی اشخاص دارای هدف مشترک که تحقق هدفهای خودرا از راه اقدام سیاسی برای تاثیر گذاشتن بر سیاست عمومی جستجو می کنند . به عبارت دقیق تر مقصود از گروه فشار ، هرگونه سازمان داوطلبانه بیرون از ساختار حکومتی است که می کوشد بر جریان غالب سیاسی تاثیر گذارد . لذا این گروهها با نفوذ خود تلاش می کنند تا قوانینی را به تصویب برسانند که با منافع خاص آنها مطابقت دارد . در عین حال این گروهها تمایلی به کسب راس قدرت ندارند . این گروهها چند ویژگی مشترک دارند از جمله نفع شخصی ، چهره پنهان سیاسی وحتی جهان گستری . جهان گستری به این معنا که گروههای فشار در همه کشورها وجود داشته و در برگیرنده انواع سازمانهای اقتصادی ، اتحادیه ها و انجمن ها ، نهادهای دینی و دیگر گروههای حرفه ای هستند . یکی از پرکاربردترین نقش های گروههای فشار در انتخابات است تا بتوانند افراد مورد نظر را منتخب و توسط آنها بر کارگزاری های مکانیسم حکومت تاثیر گذارند . گرچه برخی معتقدند که قوه قضائیه به دلیل نوع انتصاباتش در همه کشورها به نوعی از گروههای فشار و کارکرد آنها در قضاوت مصون می باشند اما گروههای فشار از راه یورش موثر افکار عمومی ، دورادور بر روند قضایی اعمال نفوذ می کنند . به گفته " چایلدز " گروههای فشار سه گونه استراتژی برای نفوذ بر ذهن مردم دارند : 1 - به توانایی و قوه تعقل مردم متوسل شده و این کار را از راه انتشارات و گزارشهای ویژه ، سخنرانی ها و اجتماعات ، تشکیل کنفرانس های مطبوعاتی و طرح مباحثی در فضای مجازی تحت عنوان بیان واقعیت یا روشنگری یا هشدار از آینده ، انجام می دهند . 2 - از راه ترغیب عواطف نفرت ، ترس ، عشق یا هرگونه عاطفه دیگری را بر می انگیزانند تا عقیده ای را تغییر و یا جریانی را منحرف کنند . 3 - برای جلب توجه به خواست های خود تبلیغات متنوع و خلاقانه یا درخواست های ویژه و مبتکرانه ای را به جامعه ارائه می دهند 🔸گروههای فشار هم در حکومت های دموکراتیک و هم در حکومت های توتالیتر نقش عمده ای ایفا می کنند . در حکومت دموکراتیک فعالیت این گروهها متوجه حکومت است اما در حکومت های توتالیتر در جهت مخالف جریان حاکم می باشد . فکر عمومی این است که دارندگان پول و منافع قادرند بر مدیران تصمیم گیر اعمال نفوذ کنند و فشارهای محسوس و نامحسوسی بر آنها وارد کنند که نشانه اجرای نادرست و غیر موثر سیاست هاست مانند اتاق های بازرگانی یا اتحادیه های تجاری و صنفی . به همین دلیل دانشمندان سیاسی نظر داده اند که در شرایط حاضر در هیچ نظامی و هیچ رژیم سیاسی ، کسی یا گروهی نمی تواند مدعی نمایندگی سیاسی عموم باشد . به عبارتی دیگر ، مفهومی تحت عنوان " خیر عمومی " در نظام های مبتنی بر مادیگری و این جهانی مبهم و غیر واقعی است ، زیرا بطور روز افزون دانسته می شود که منافع جامعه مستلزم توازن و تعادل منافع افراد است نه قربانی کردن منافع یکی در برابر دیگران . منبع : بنیادهای علم سیاست عبدالرحمن عالم وستانیوز @amniatemeli

مستند فرزند روح‌الله 🔹روایت‌هایی از زندگی و شهادت سید روح‌الله #عجمیان به دست #سربازان_بن_سلمان @amniatemeli

🔻با ظهور جهانی اینترنت، افراد همواره بیش از موسسات به منابع اولیه ادراکات و شکل دهنده اطلاعات در قرن بیست و یکم تبدیل شده اند. 🔹هر فردی می تواند هر نوع اطلاعاتی را منتشر کند، درست یا نادرست، از اعترافات گرفته تا تئوری های توطئه. وستانیوز @amniatemeli

✅منابع مولد قدرت نرم 🔹نای از سه عامل به عنوان منابع مولّد قدرت نرم نام می­ برد که عبارتند از: فرهنگ، ارزش­ ها و سیاست­ خارجی. البته نای هیچ­یک از این سه مؤلفه را به صورت مطلق مطرح نمی­کند بلکه برای آن­ها شروطی قائل می­ شود. به زعم وی فرهنگ در صورتی که برای دیگران جذاب باشد، ارزش­ها در صورتی که در داخل و خارج مورد توجه قرار گیرند و البته توسط اقدامات و رویه­ های ناهمخوان تضعیف نگردند و سیاست خارجی در صورتی که مشروع، درون­ گذارنده و دارای اقتدار اخلاقی به نظر آید، در زمره­ ی منابع قدرت نرم محسوب می­ شوند. @amniatemeli

#آموزش_سیاسی ✅مفهوم جامعه مدنی از منظر جامعه شناسی سیاسی 🔹اساسا اصطلاح جامعه مدنی در علوم اجتماعی معمولا به حوزه ای از روابط اجتماعی اطلاق می گردد که فارغ از دخالت قدرت سیاسی است و مجموعه ای از نهادها ، موسسات ، انجمن ها و تشکیلات و تشکل های خصوصی و غیر خصوصی را در بر می گیرد ( در مقابل دولت ) . آنچه امروزه از مفهوم جامعه مدنی در جامعه شناسی سیاسی برداشت می شود مبتنی بر نظریه اقتصاد سیاسی است . یعنی جامعه مدنی حوزه ای است که در آن کشمکش های اقتصادی ، اجتماعی و ایدئولوژیک واقع شده و دولت ها می کوشند آن منازعات را از طریق وساطت ( میانجیگری ) یا سرکوب حل کنند . کارگزاران و بازیگران این منازعات در درون جامعه مدنی عبارتند از نیروها و طبقات و گروهها ، جنبش های اجتماعی ، نهادها و سازمانها و گروههای فشار . ادامه دارد... @amniatemeli

📌هرجا تیر اصابت کرد سیبل را آنجا بگذارید تیر را رها کنید هرجا مرمی فرود آمد سیبل را همانجا بگذارید. دقیقا همان نقطه هدف مورد نظر ما بود و برای آن برنامه ریزی کردیم. به عبارت دیگر برای تیر شلیک شده به هدف خيالي، تئوری سازی می شود،تا گفته شود ما اینگونه به این نقطه رسیدیم و دقیقا به خواسته خود رسیدیم از این روش بهتر کجا می توان پیداکرد که با فریب، پیشرفت را تئوری سازی کنیم؟ این آسان ترین مسیر برای فریب افکار عمومی یک جامعه است. تهی بودن جامعه از راهبرد علمی برای طراحی مسیر پیشرفت و توسعه و عدم برنامه ریزی برای رسیدن به آرمان های ایده آل و عدم نیرو سازی و البته تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار تصمیم ساز، باعث شده به همراه سیبل بدنبال محل اصابت تیر باشیم تا آن را در نقطه اصابت قرار بدیم. این مساله خلأ فرهنگ مطالعاتی و پژوهشی در مسیر حکمرانی را نشان می دهد. فرهنگ سازی های ناقص آن هم بدون اصول و روش های درست و نبود زمان شناسی برای آغاز برنامه ریزی کلان جهت تربیت و آموزش جامعه تا به امروز ادامه دار بوده است و این خود ما بودیم که برای مسیر انقلاب مانع تراشی کردیم و مسیر های غلط و ناقص را انتخاب و برای توجیه آن، سیبل را در همان نقطه گذاشتیم و ادعا می کنیم به هدف زدیم. اینکه در صنعت موشکی یا پهپادی و یا در عرصه نانو و شرکت های دانش بنیان پیشرفت کردیم اما در بسیاری از شاخص ها نتوانستیم پیشرفت کنیم نشان دهنده همان برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار قدرت در کشور است و نشان می‌دهد آن پیشرفت برآمده از خلاقیت فردی یا گروه خاصی است که یک شخصی مثل شهید طهرانی مقدم وامثال آن ها آغازگر آن بودند هست نه بر گرفته از فرهنگ پیشرفت و توسعه. چرا که ما در حاکمیت رفتار و رویکردِ برآمده از مسیر فرهنگ محور را شاهد نیستیم و هرکس دارد کار خودش را می کند. علت این است که صحبت های امام خمینی و امام خامنه ای حفظه الله(گام دوم انقلاب) که سرشار از داده های مفید برای پیشرفت و توسعه انقلاب اسلامی است در رفتار نظام اسلامی مشاهده نمی شود. یعنی ما باید با جمهوری اسلامی بجنگیم که از مسیر انقلاب اسلامی فاصله نگیرد یا اینکه خود را در مسیر مشخص و ایده آل قرار دهد که خب تا الآن این اتفاق نیفتاده است و روز به روز ما با عدالت اجتماعی، تربیت و آموزش، فرهنگ، برنامه ریزی، نیرو سازی و... درحال فاصله گرفتن هستیم. وضعیت کنونی کشور نتیجه فوت میلیون ها ساعت در این کشور است که می شد کارهای بزرگی انجام داد اما نشد یا شاید بلد نبویدم ابوقاسم

براساس مطالبی که بیان شد (رابطه دولت با جامعه مدنی )، جوامع سیاسی دچار تقسیم بندی هایی می شوند : الف - جامعه سیاسی تکثر گرا ....... در این نوع جوامع ، جامعه مدنی خودجوش و نیرومند بوده و علائق افراد را در اصناف و گروهها و تشکل های مختلف سازمان می دهند . لذا در چنین جوامعی ، جامعه مدنی به عنوان یک ضربه گیر میان دولت و توده ها عمل می کند . ب - جامعه سیاسی بسته سنتی ......... در چنین جوامعی جامعه مدنی و نهادها و موسسات آن هنوز تکامل نیافته و گروههای اجتماعی از عرصه فعالیت مستقلی برخوردار نیستند . در چنین جوامعی ، سیاست نه فعالیتی گروهی بلکه اساسا فرآیندی فردی و شخصیتی است . ج - جامعه سیاسی نیمه سنتی و غیر توده ای ........ در این گونه جوامع ، ساخت دولت سنتی بسته بوده و گروهها نمی توانند در آن راه بیابند . لذا گروههای جامعه مدنی به عنوان رقیب حکومت عمل کرده و جامعه بصورت ادواری دچار بحران هایی در این زمینه می گردد . بر همین اساس دولت دو راهکار پیش روی خود خواهد داشت یا کمی فضا را برای گسترش جامعه مدنی باز می کند و یا اینکه سیاست سرکوب را در پیش بگیرد . حتی ممکن است به راه حل سوی نیز دست یابد که آن بسیج توده ای است . که در این صورت چنین جامعه ای به جامعه سیاسی بسته توده ای تغییر شکل می یابد . ادامه دارد... @amniatemeli