❇️ با ما باشید ✅ برای آگاهی از آخرین نظرات اندیشمندان علم سیاست ✅ آگاهی از تحلیل مهمترین اندیشکده های جهان و مهمتر از همه آگاهی از منطق دانش روابط بین الملل در تحولات روز: ما را دنبال کنید و به دیگران معرفی نمایید: 📍بله https://ble.ir/attacheeintl 📍ایتا https://eitaa.com/Attacheeintl 📍اینستاگرام attacheeintl 📍تلگرام https://t.me/attacheeintl 📍توئیتر @attacheeintl

✅اقسام جنگ روانی 🔹عملیات مربوط به جنگ روانی، ممكن است كوتاه مدت یا دراز مدت باشد. انواع فعالیت‌های كوتاه مدت آن موارد زیر را شامل می‌شود: 1.    تبلیغات راهبردی؛ 2.    تبلیغات جنگی؛ 3.    نشر خبر؛ 4.    فریب دشمن؛ 5.    تبلیغات سری. وستانیوز @amniatemeli

✅امنیت سیاسی 🔸 امنیت سیاسی به معنای تامین آرامش و طمانینه لازم توسط حاکمیت یک کشور برای شهروندان قلمرو خویش از راه مقابله با تهدیدات مختلف خارجی و همچنین تضمین حقوق سیاسی آنان در مشارکت جهت تعیین سرنوشت اجتماعی و سیاسی آن ها می باشد. نظام سیاسی در راستای امکان بخشی و تسهیل مشارکت و دخالت مردم در تعیین سرنوشت خود و جامعه می بایستی امنیت و حضور آزادانه و برابر ایشان را فراهم آورد و هیچکس را به داشتن باور سیاسی خاصی وادار یا بازداشت نکند. 🔹از مهم ترین مسائلی که مستقیماً بر امنیت سیاسی جامعه تاثیرگذار است، نحوه توزیع قدرت و شکل رژیم سیاسی می باشد. نظام سیاسی بسته و مشارکت گریز که تداول قدرت و چرخش نخبگان را بر نمی تابند، فاقد امنیت سیاسی لازم هستند. @amniatemeli

✅سرزمین شکست ناپذیر ‌🔹ما میراث دار اشک و لبخندهای مردمان سرزمینی هستیم که در گوشه گوشه تاریخش می‌شود مادران نترس و پدران شجاعی را پیدا کرد که روزی به جای عزیزانشان، سلاح‌هایشان را در آغوش گرفتند 🔹زنان و مردانی که نگاه‌های امیدوارشان در روزهای جنگ و ناآرامی فقط خیره به یکجاست.. آن هم اینکه پرچم این خانه همیشه پابرجاست وستانیوز @amniatemeli

✅استعمار نو (بخش اول) 🔹 #استعمار پدیده‌ای تاریخی است که در مدت نزدیک به پنج قرن در بسیاری از کشورهای آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین سلطه داشته است. نفوذ کشورهای استعمارگر در کشورهای تحت سلطه به اشکال گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی صورت گرفته است. به سبب وجود این شکل‌های مختلف، #استعمار را به دو نوع کهنه و نو تقسیم‌بندی نموده‌اند. شکل اولیه‌ی استعمار این‌گونه بود که برای قدرت استعمارگر، امنیت نظامی، منافع اقتصادی و به‌طور کلی برتری بیشتری را به همراه آورد. #استعمارگران_اروپایی از طریق فتوحات نظامی یا مهاجرت و مهاجرنشینی،‌ کشورهای دیگر را تحت سلطه‌ی خود درآوردند و با ایجاد کمپانی‌های تجارتی اقتصاد این کشورها را تحت تأثیر شدید فعالیت‌های بازرگانی خود قرار دادند. بین سال‌های ۱۷۶۳م تا ۱۸۷۰م رشد استعمار کمتر بوده است، زیرا اروپائیان درگیر مسائل داخلی و انقلاب‌های آزادی‌بخش و انقلاب صنعتی بودند. 🔹اما از سال ۱۸۷۰م تا جنگ جهانی اول، رشد استعمار بسیار سریع بود و تمامی آفریقا و خاور دور به‌جز چند کشور را در برگرفت. [۱] اما پس از جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد و به‌ویژه در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰م شاهد رشد سریع جریان استعمارزدایی و مبارزه برای کسب استقلال سیاسی بودیم. به‌طوری که تعداد کشورهای عضو سازمان ملل افزایش یافت و این کشورها با در دست داشتن اکثریت در مجمع عمومی، مسائل مربوط به توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی را مرکز توجه سازمان ملل قرار دادند. [۲] بدین ترتیب دوران استعمار کهنه به‌سر آمد و کشورهای زیادی به استقلال دست یافتند اما در دوران پسااستعماری، به دلایل مختلف همان #نفوذ_استعمارگران اما این بار به شیوه‌های جدیدی ادامه یافت که از آن به #استعمار_نو تعبیر می‌شود. در مجموع ارتباط کشورهای پیشرفته (استعمارگران) سابق با کشورهای استقلال یافته (مستعمرات سابق) به‌گونه‌ای شکل گرفته است که آن‌را استعمار نو می‌نامند. [۳] 💠علل استمرار استعمار به شکل جدید 🔹به دلیل تأثیر شدید #استعمار_کهنه بر کشورهای مستعمره، استعمارزدایی آنان نه تنها مشکلات آن‌ها را حل نکرد، بلکه این کشورها دچار دوگانگی شدند. آن‌ها از یک طرف خواستار کمک‌های اقتصادی کشورهای پیشرفته یا همان #استعمارگران_سابق هستند و از سویی دیگر نمی‌خواهند در مسائل داخلی آن‌ها دخالتی صورت گیرد. کشورهای پیشرفته نیز هنوز به این کشورها و به‌ویژه بازارهای داخلی و مواد خام و اولیه آن‌ها نیازمندند و می‌خواهند به این مهم دست یابند. [۴] رشد اقتصاد سرمایه‌داری و صدور سرمایه برای بهره‌برداری از منابع سرزمین‌های دیگر، روابط اقتصادی کشورهای صنعتی استثمارگر را با کشورهای کوچک وارد مرحله‌ی تازه‌ای کرد؛ به این ترتیب که کشورهای صنعتی، از راه صدور سرمایه و مکانیسم جهانی قیمت‌ها و داد و ستد مواد خام با کالاهای ساخته‌شده و فشارهای سیاسی و اقتصادی، از کشورهای کم‌رشد بهره‌کشی می‌کنند و این رابطه، عنوان #استعمار_نو به خود گرفته ‌است و بسیاری از ملت‌های کوچک و تازه آزادشده را علیه این نوع رابطه‌ی‌ سیاسی و اقتصادی برانگیخته‌است. [۵] #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها؛ [۱] ساعی، احمد؛ مسائل سیاسی اقتصادی جهان سوم، سمت، چ ۴، ۱۳۸، ص ۴۹ [۲] کانر، جیمز؛ مفهوم امپریالیسم اقتصادی، ترجمه علی‌ کشتگر، روزبهان، چ سوم، ۱۳۵۸، ص ۷۲ [۳] فربد، ناصر؛ عصر استعمارزدائی، امیرکبیر، چ اول، ۱۳۵۶، ص ۷۵ [۴] پلینو، جک سی؛ و آلتون، روی؛ فرهنگ روابط بین الملل، ترجمه ابوالفضل رئوف، تهران، فرهنگ معاصر، ۱۳۷۵، ص ۳۰ [۵] آشوری، داریوش؛ دانشنامه سیاسی، تهران، نشر مروارید، چ ۱۶، ۱۳۸۷، ص ۲۸ #استعمار #استعمارگر @amniatemeli

🔴 امروز سالروز شهادت دانشمند بزرگ هسته‌ای و دفاعی کشور، شهید محسن فخری‌زاده است. ☑روحش شاد و راهش پر رهرو باد. @amniatemeli

🎥نماهنگ؛ هم‌وطن سلام برای ایران، ایرانی مثل شهید سلیمانی🌹 تا آخرین نفس پای این پرچم🇮🇷 می‌مانیم. @amniatemeli

✅سطوح نظام بین‌الملل 1- سطح نظام جهانی:شامل کلیه‌ی دولت‌ها و بازیگران بین‌المللی ‌شده و دربرگیرنده‌ی جامع‌ترین مجموعه از مناسبات در سطح بین‌المللی است. مهمترین بازیگران زیر مجموعه‌ی جهانی، قدرت‌های بزرگ هستند. 2- سطح نظام مسلط: که فعالیت‌های قدرت‌های بزرگ و مناسبات آنها با یکدیگر و همچنین با متحدین آنها این سطح را به وجود می‌آورند. 3- سطح نظام‌های منطقه‌ای:که بر اساس عرصه‌های موضوعی یا جغرافیا شکل می‌گیرد که هر نظام منطقه‌ای دارای چند جنبه‌ی اساسی است: الف: نظام مداخله‌گر: که شامل الگوی فعالیت‌ها و مناسبات قدرت‌های بزرگ در یک منطقه می‌شود. به ‌عبارت دیگر این نظام همان نظام مسلٌط ولی در چارچوب یک منطقه‌ی خاص است. ب: نظام مرکزی: یا الگوی فعالیت‌ها و مناسبات دولت‌های عمده در منطقه (مثل دولت‌های عمده‌ی عرب در خاورمیانه) است. ج: نظام مرکز - پیرامون: شامل فعالیت‌ها و مناسبات کشورهای عمده‌ی مرکز با کشورهای عمده‌ی پیرامونشان در همان منطقه (مانند اعراب و اسرائیل) می‌باشد. @amniatemeli

🎥حمایت روسیه از تیم ملی فوتبال ایران، در بیلبوردهای سطح شهر مسکو🇮🇷🇷🇺 @amniatemeli

✅انواع نظام‌های بین‌المللی 🔸کاپلان از سه سنخ نظام بین‌المللی که معادل تاریخی دارند نام می‌برد که عبارتند از: 1- نظام دوقطبی سازش‌‌ناپذیر، 2- نظام دوقطبی سازش‌پذیر، 3- نظام چندقطبی انعطاف‌پذیر، 🔹منظور از سازش‌پذیری و یا سازش‌ناپذیری میزان تعصب دو قطب در جهت حفظ مواضع و منافع و یا به‌طورکلی آنچه را مربوط به علایق ایدئولوژیکی و اقتصادی خود می‌دانند، می‌باشد. هرچه درجه‌ی این تعصب کمتر باشد، نظام، سازش‌پذیرتر خواهد بود، طبیعتا عکس آن هم صادق است. نظام دوقطبی سازش‌ناپذیر شباهت‌های بسیاری با نظام دوقطبی سازش‌پذیر دارد، ولی خصوصیت مهمی که باعث تمایز مدل سازش‌ناپذیر از مدل سازش‌پذیر می‌گردد، این است که در مدل سازش‌پذیر تمامی کشورها اعم از کشورهای جهان‌سوم یا کشورهای اروپایی غربی و شرقی، به نوعی جذب یکی از دو قطب می‌شوند، مضافا بر این، خصوصیت سازش‌ناپذیری نسبت به ایدئولوژی و امنیت که مختص نظام دوقطبی است، در سراسر جهان گسترش می‌یابد. 🔸کاپلان در جای دیگری شش نوع نظام بین‌المللی را مشخص کرده است که عبارتند از: 1- توازن قدرت، 2- دوقطبی نامستحکم، 3- دوقطبی مستحکم، 4- جهانی، 5- سلسله مراتبی، 6- با حق وتوی واحدها. وی بر این نظر است که چهار نظام از نظام‌های موجود عملا وجود ندارند و از دو نظام دیگر، یعنی موازنه‌ی قدرت و نظام دوقطبی انعطاف‌پذیر، می‌توان با بهره‌گیری از شواهد تاریخی نمونه‌هایی را ذکر کرد: نمونه‌ی کلاسیک موازنه‌ی قدرت، در اروپای قرن‌های هجدهم و نوزدهم وجود داشت و نظام دو قطبی انعطاف‌پذیر، در نتیجه‌ی دگرگونی در فرایند توزیع قدرت پس از جنگ‌جهانی دوم به‌وجود آمد 🔹هالستی بر پایه‌ی توصیف‌های تاریخی، پنج نوع نظام بین‌المللی را برمی‌شمارد: 1- سلسله مراتبی، 2- پراکندگی قدرت، 3- بلوک و پراکندگی قدرت،4- دو قطبی، 5- چند قطبی. وستانیوز @amniatemeli

🔹کشته سازی، راهبرد منافقین از اوایل انقلاب تا به امروز، خونریزی برای بقا و اهداف پلیدشان @amniatemeli

این نوع براندازی، دارای 4 مرحله است که در طول هم قرار دارند: 1- مأیوس‌سازی(Demoralization) این مرحله می‌تواند ۱۵ تا ۲۰ سال به طول انجامد، زیرا این حداقل سالی است که برای آموزش یک نسل لازم است. البته این زمان بنا به شرایط کشورها و مقاومت آنها، تغییر می‌کند و امکان دارد حتی سه نسل به طول انجامد. عمده فعالیت‌های این مرحله توسط خود افراد و سازمان‌های کشور هدف، به دلیل فقدان استانداردهای اخلاقی، انجام می‌شود. مأیوس‌سازی بسیار مهم است، زیرا توانایی پردازش اطلاعات معتبر را از مردم هدف سلب می‌کند. حتی وقتی اهداف مأیوس‌سازان از سوی مقابله کنندگان با آنها در داخل کشورهدف، با بهترین روش بر آنها اثبات شود، باز هم از پذیرش آن امتناع می‌ورزند. معمولا مأیوس‌سازی در میان جوانان بسیار آشکارتر است، چرا که ایمان آنها به کشورشان به طور سیستماتیک در طول زندگی آنها توسط آموزش و پرورش، آموزش عالی و رسانه‌ها از بین می‌رود. احساس حقارت در مردم کشور هدف با مأیوس‌سازی ارتباط تنگاتنگی دارد. براندازان برای اینکه بتوانند ایدئولوژی خود را بر مردم کشور هدف دیکته کنند، بایستی آنها نسبت به جامعه و تاریخ ملی خود احساس حقارت کنند تا خود را مستحق سلطه بدانند. ( ایست مد نیوز، ۲۰۲۰) 2- بی‌ثبات‌سازی(Destabilization) مرحله دوم، بی‌ثبات‌سازی، در صورت موفقیت کامل مرحله مأیوس‌سازی، بسیار سریعتر است و تنها دو تا پنج سال وقت نیاز دارد. در این مرحله ، بنیان‌های اقتصاد ، سیستم سیاسی و فرهنگ مردم مورد حمله قرار می‌گیرد، در حالی که جمعیت مأیوس نمی‌تواند دفاع زیادی انجام دهند. در این مرحله، ایده‌های براندازان تاثیر زیادی بر اقتصاد و حتی وضعیت نظامی کشور هدف می‌گذارد. در اصل، یک جمعیت مأیوس تمایل پیدا می‌کند که بدترین انتقادات جامعه خود را باور کند، در حالی که یاد می‌گیرد مدافعان آن جامعه را دشمن خود ببیند و دشمنان مشهور و واضح خود را به عنوان متحد خویش قلمداد کند. مدافعان خویش را دارای استانداردهای سختگیرانه‌ای بداند، در عین حال، هر انتقاد بی‌اساسی را صادق بگیرد. افراد مأیوس، اعتقاد خود به ملت، تاریخ و آرمان‌های خویش را از دست می‌دهند و افراد بی‌ثبات، ایمان خود نسبت به یکدیگر را از دست می‌دهند. ( ایست مد نیوز، 2020) 3- بحران(Crisis) زمانی که جامعه بی‌ثبات شد، زمان برای ایجاد بحران فرا رسیده است. بزمنوف در دهه هشتاد برآورد می‌کرد شش تا هشت هفته طول بکشد. البته با سرعت اینترنت، بحران می‌تواند خیلی سریعتر پیش برود. بحران باعث وحشت مردم مأیوس و بی‌ثبات می‌شود تا حمایت از قانون و آرمان‌های خود را رها کنند. بحران به دنبال مشروعیت زدایی از ابعاد مختلف سیستم موجود است که قبلاً با روند طولانی مایوس‌سازی و بی‌ثبات سازی آماده پذیرش شده است. کسانی که ارگانهای ارتباطات عمومی را کنترل می‌کنند، این قدرت را دارند که تصمیم بگیرند کدام جنبه‌های سیستم تحت بحران قرار بگیرد. تهدید بحران برای ایجاد رعب و وحشت در طبقه متوسط و پایین برای پذیرش دستور کار سیاسی که به طور فعال با منافع آنان دشمنی می‌کنند، ضروری است. این مرحله منجر به مرحله چهارم براندازی می‌شود؛ پیشنهاد برای از بین بردن درد و ترس با پذیرش سلطه سیاسی. ( ایست مد نیوز، 2020) 4- عادی سازی (Normalization) پس از بحران، با تغییر شدید ساختار قدرت و اقتصاد، شما به اصطلاح دوره عادی سازی را دارید که ممکن است به طور نامحدود ادامه یابد. در این مرحله براندازان به مردم قول می‌دهند که انواع خوبی‌ها و بهشت را روی زمین داشته باشند بدون اینکه به دنبال تحقق آن باشند. این مراحل هرکدام به نحوی در عراق و افغانستان پیاده شد. ادامه دارد... @amniatemeli