دل و دماغی برای هیچ چیز نداریم این‌روزها و این عجیب نیست.
نه دلی داریم برای دوست داشتن، نه دلخوش بودن، نه عاشق ماندن و نه از اتفاقات روزمره حرف زدن. بی‌قراریم و نا آرام.
مانند جوجه گنجشکی که از آشیانه بیرون افتاده و نه آب به چشمش می‌آید، نه دانه!
برای مایی که از اصلمان دور مانده‌ایم، گلوله و نوازش یکی‌ست و چه فرقی می‌کند دستان یک انسان ما را از زمین بلند می‌کند یا پنجه‌های سهمگین یک گربه؟ قهریم با جهان و چه فرقی می‌کند امروز کدام روز و کدام ماه و کدام سال است و در جهان چه اتفاقات خوشایندی در حال وقوع است؟ برای ما چه فرقی می‌کند؟ برای ما گنجشکانِ از امنیت و رفاهِ آشیانه دور مانده. برای مایی که به زمین افتادیم و آشیانه‌مان را کلاغ‌ها تسخیر کردند...
💯💔
خودمان هم خوب می دانیم که
"قسمت نبود" گفتن ها،
فقط برای تسکینِ دردی است که
شب ها مثلِ خوره به جانمان می افتد...
اصل ماجرا یک کلمه بود؛
"نخواستیم" ..!
[سحر رستگار]
#آنچــہ‌نگفتم@anche_nagoftam0
