. ❇️ در رثای ابراهیم ❇️ ✍دکتر احمد پورخردمند استاد حاج ابراهیم سلام‌ ! قلم میل باریدن دارد و اشک از چشمانم مدام سرازیر می شود و کوک‌ دلم ساز ناسازی می زند آنگاه که ساعت به وقت ۱/۲۰ دقیقه رسید اما نه به وقت نیمه شب ( بغداد ) که اینبار به وقت نیمه ظهر ( ورزقان ) . با این ساعت هنوز کنار نیامده بودیم که مجددا تکرار شد . یکبار حاج قاسم را از دست دادیم اینبار حاج ابراهیم را . می خواهم از تو بنویسم و با تو بگویم که این چه بلایی بود بر سرمان آمد ؟ یا امتحان بود هم برای تو و هم برای ما ؟ شهید جمهور ! می دانم رضایتت در این است که از یارانت شروع کنم ؛ از همه همراهان پرواز بی بازگشتت . از شهید آیت اله آل هاشم بگویم که محبوب قلب‌ها و پدر معنوی آذربایجان و نه امام جمعه که امام از شنبه تا جمعه بود همو که گفته بود تبریز دو شهید محراب دارد که هر دو سید بودند و خدا کند که تبریز شاهد سومین شهید محراب باشد و اینگونه دعایش مستجاب شد . از شهید دکتر امیر عبداللهیان وزیر امورخارجه بگویم که قبل از آنکه دیپلمات باشد انقلابی بود و از شاگردان حاج قاسم و حقیقتا سردار دیپلماسی بود و در انسجام بخشی به جبهه مقاومت نقش بسزایی داشت و از ایمان و ولایت مداریش هر چه بگوییم کم است ؛ به ترکیب میدان و دیپلماسی اعتقاد داشت اما در داخل چه طعنه ها که به او نزدند که مثلا فلانی انگلیسی بلد نیست . از شهید دکتر رحمتی استاندار جوان آذربایجان شرقی بگویم که مدیری انقلابی ؛تحول خواه ؛ دلسوز و مردمی و خستگی ناپذیر و مدیری که در وسط میدان بودن را به پشت میز نشینی ترجیح می داد . از سردار شهید موسوی سر تیم یگان حفاظت بگویم که شاکی بود که حاج آقا رئیسی هیچوقت آرام و قرار نداشت و بیش از حد به خودش فشار وارد میکرد و استراحت نداشت . یارانی هم از جنس کادر پرواز داشتی که در سفر بی بازگشت همراه تو بودند و به لقا الله پیوستند . خادم الرضا (ع) ! به من بگو ؛ این دل سرگشته از حیرت و حسرت چه کند ؟ داغ سنگینی بر دلمان گذاشتی . اول بهانه کردم داغ جدائیت را و آنگه به روی ماهت صد بار گریه کردم می دانم تنها رئیس جمهوری بودی که تولیت آستان قدس رضوی را بر عهده داشتی ؛ هشتمین رییس جمهور ایران که در ولادت هشتمین امام شیعیان خادم المله شدی و در ولادت هشتمین امام مزد خادم المله بودن و خادم الرضا بودن را گرفتی و آن مرگ سرخ بود . بغض قلم ترکید ؛ مدیونم اگر ننویسم که در این مدت بر تو چه گذشت ؛ دیگر تو نیستی که بگویند چاپلوسان به صف اند و دنبال نام و نان می گردند . بهانه سخنم جمله ای از پیام مقام معظم رهبری بمناسبت شهادتت هست که فرمودند : آزردگی هایش از ناسپاسی و طعن برخی بدخواهان ؛ مانع تلاش شبانه روزیت برای پیشرفت و اصلاح امور نمی شد . سرباز ولایت ! یقینا اگر در مقابل همه طعنه هایی که شنیدی سکوت نمی‌کردی و جواب بدخواهان را می دادی دیگر نیازی نبود که رهبری به این نکته اشاره کنند . خودت گفتی سینه من مخزن اسرار است اگر بخواهم بگشایم « سیه روی می شود هر که در او غش‌ باشد » آری بواسطه مسئولیتهایی که داشتی ( دادستان کل / رییس سازمان بازرسی کل کشور و رئیس قوه قضائیه ) مخزن اسرار بودی اما بنا نبود با آبروی اشخاص بازی کنی و مصلحت نظام را نادیده بگیری هر چند به ضررت تمام شود . خودت گفتی اگر با توهین و تحقیر من ؛ مشکلات مردم حل می شود من با آغوش باز استقبال می کنم . سید محرومان ! مرگ حق است و از آن گریزی نیست و تو عالی ترین نوع آنرا انتخاب کردی اما آنچه دلها را می آزارد بی انصافی ؛ توهین ؛ ترور شخصیت و تحقیرهایی بود که نسبت به تو روا داشتند . نقطه شروع این تخریبها در مناظرات انتخاباتی ۹۶ بود که یکی از نامزدها گفت « آقای رئیسی شما قاضی هستید و دستتان برای دستگیری همه علما باز است اما تقاضا دارم امام رضا را بذارید برای مردم بماند امام رضا را جناحی نکنید » یا آن دیگری در مناظرات ۱۴۰۰ گفت « شما شش کلاس سواد داری » آنرا برند کردند و سه سال است همه جا با طعنه می‌گفتند « رئیس جمهور شش کلاس سوادی » آری این حرفها را به کسی گفتند که از اول انقلاب در پستهای حساس خدمت کرده بود !! کسی این گستاخی را کرد که وقتی در همان مناظرات ؛ مجری گفت آقای نامزد ؛ از ۱ تا ۷ عددی را انتخاب کنید گفت ۸ . همو گفت که آقای رییسی شما سندروم پستی شدید بی قراری دارید ؛ از دادستانی می روید به آستان قدس ؛ از آنجا می روید به قوه قضائیه و از آنجا هم می آیید به ریاست جمهوری . چه تضمینی هست که ریاست جمهوری را هم نیمه کاره رها کنید و به مقام بالاتر نروید ؟👇