✅ دو نوع دشمن هر تشکیلات و راه علاج آنها 🔹امام خامنه‌ای: 🔹دو نوع دشمن - #آفت_برونی و #آفت_درونی - برای هر #نظامی، برای هر تشکیلاتی و برای هر پدیده‌ای وجود دارد. 🔹اسلام برای مقابله با هر دو آفت علاج معین کرده و #جهاد را گذاشته است... . ماجرای #امام_حسین(ع) تلفیق این دو بخش است. 📚انسان ۲۵۰ساله، صص۱۴۳،۱۴۴ 🆔 @ara_ir

✅ شرایط #فرهنگی و #سیاسی دهه ۴۰ شمسی 🔹برای شناخت کتاب باید زمانه‌ ترجمه و نشر آن یعنی سال‌های دهه‌ ۴۰ شمسی را بهتر شناخت. در آن سال‌ها غرب‌زدگان و در رأس آنان طاغوت پهلوی، #فرنگی‌سازی فرهنگ و جامعه و کشور را با سرعت بیشتری نسبت به قبل پیگیری می‌کردند که مظهر آن، مبارزه‌ عمیق با #دین و #ترویج_فساد و مظاهر پوچی غرب و وابستگی روزافزون به قدرت‌ها بود؛ هم‌زمان، گروه‌های چپ #مارکسیستی که به‌واقع وابسته به رژیم #کمونیستی_شوروی بودند، به‌شدت به‌دنبال یارگیری از میان جوانان بودند. 🔹واضح بود که #جذب_جوانان_مبارز به آن مسلک، به معنای ورود در گمراهی بزرگی بود که پایانش در دفتر ناتمام تاریخچه‌ی این گروه‌ها ثبت شده است و نیز برابر بود با درافتادن به دام برتری‌طلبی دو ابرقدرت شرق و غرب آن روزگار. 🔹از سوی دیگر در میانه‌ مبارزات امام خمینی(قدّس‌سرّه) و یارانش که تماماً برگرفته از شریعت بود، تلقی عمومی متدیّنین، وجود #تفاوت_بارز در سیره‌ پیشوایان دین بود؛ به گمان آنان، #امام_حسین(ع) اهل #مبارزه و #جهاد و #امام_حسن و #بقیه‌ امامان معصوم (ع) اهل #صلح و #مدارا بوده‌اند. 🔹پیامد این نگاه، گاه #نفی و #انکار و یا دست‌کم #تردید در #اصل_مبارزه با رژیم طاغوت و بعضاً جذب جوانان اهل مبارزه به گروه‌های چپ بود. 🔹با این وضع، یک مرحله از انجام وظیفه‌ #دینی و #انقلابی و #مبارزاتی، نفی و رد همین #تصور_غلط بود که با فلسفه‌ امامت ائمه‌ اهل‌بیت(ع) و نیز با واقعیات قطعی تاریخ اسلام و سیره‌ ائمه‌ هدی(ع) تعارض داشت. 🔹حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای(مدّظلّه‌العالی) در انجام آن وظیفه و تبیین این حقیقت، تلاشی خستگی‌ناپذیر داشتند که بازشناسی چهره‌ #اسوه‌_مبارزه و #جهاد، سلاله‌ پاک نبی(ص)، امام حسن مجتبی(ع) از راه ترجمه‌ کتاب صلح الحسن(ع) یکی از راهکارهایش بود. ایشان در این سالها، در آستانه‌ ورود به سومین دهه از عمر خود بودند. 🆔 @ara_ir

✅ #تمدن_اسلامی، یک #مرکز_قدسی دارد؛ 🔹گفتاری از دکتر موسی نجفی: 🔹تمدن اسلامی، یک #مرکز_قُدسی دارد. در راه‌پیمایی اربعین، مرکز قُدسی همان #امام_حسین(ع) است. مردم به سویی روان هستند که امام حسین(ع) است. 🔹مطلب دیگری که در تمدن دیده می‌شود و خیلی مهم است، #گسترش_جغرافیایی است. راه‌پیمایی اربعین، راه‌پیمایی #ملی نیست؛ برای کشور خاصی نیست و جنبه‌ای #فراملی دارد. این خود، نشان‌دهنده یک #زیست_تمدنی است. 🔹در راه‌پیمایی اربعین هم، ممکن است همه خیلی مقید به احکام نباشند؛ اما آنجا زندگی #مؤمنانه و #نظمی_مؤمنانه را تجربه می‌کنند. پس اصولاً تمدن اسلامی -که یکی از جلوه‌های امروزش در جامعه‌ مدرن، راه‌پیمایی اربعین است- قدرت نسبت برقرار کردن با همه چیز را دارد. 🔹به نظرم مهم‌ترین بحث راه‌پیمایی اربعین جلوه‌ای است از نظریه پیوستگی که توانسته یک امر سنتی را از گذشته آورده و با عبور از عالم مدرن، کاملاً در یک #ظهور_اجتماعی به این گستردگی و با این ابعاد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نشان دهد. 🔍 مطالعه متن کامل: http://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=43702 🆔 @ara_ir

🔹وقتی زائری چند شبانه روز پیاده روی می‌کند و دائم به یاد #امام_حسین(ع) است، #اثری_عمیق در وی می‌گذارد و قرار نیست به همین زودی‌ها آن را فراموش کند. 🔹این حتی از شرکت در مجالس روضه خوانی و ذکر مصیبت هم اثری بسیار بالاتر دارد. طبیعی است کسی که چنین زیارتی انجام می‌دهد، فوق‌العاده ترقی می‌کند که قابل حساب نیست. ۹۶/۸/۳۱ 🆔 @ara_ir

✅ تمام اسلام #سیاست است حتی عبادات و زیارات نیز جنبه اجتماعی و سیاسی دارند. یکی از مهم‌ترین زیارات که مورد تاکید ویژه ائمه(ع) بوده، #زیارت_اربعین است که علاوه بر جنبه معنوی، جهت سیاسی نیز دارد بلکه باید گفت بُعد سیاسی و اجتماعی آن بیشتر مورد نظر اهل بیت(ع) بوده است تا علاوه بر ایجاد #انسجام بین شیعیان و محبّین اهل بیت(ع) با محوریت #امام_حسین(ع)، ابراز #قدرت و اعلام #آمادگی در مقابل دشمنان نیز باشد. 🔹نقش #اربعین در انسجام تشکیلات شیعه از منظر امام خامنه‌ای: 🔹یکی از علائم ایمان، زیارت اربعین است. بنده نمی‌دانم این روایت چقدر صحیح است؟ اصراری هم ندارم که بگویم معنای این روایت همینی است که من گمان کردم. واقعش هم این است که احتمال می‌دهم که معنایش یکی از [شقوق] و احتمالات دیگری باشد که در این زمینه بیان شده. اما اگر این احتمال هم که من می‌گویم باشد، مؤيد فراوانی دارد «زيارة الأربعين». 🔹شیعه یک #جمع_متفرق بود. جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند؛ اطراف و اکناف بلاد. اما یک #روح در این کالبد متفرّق و در این اجزای متشتت در جریان بود، مثل دانه‌های تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه‌ اینها را به هم وصل می‌کرد. آن رشته چه بود؟ رشته #اطاعت و #فرمان‌بری از #مرکزیت_تشیع، از رهبری عالیِ تشیع، یعنی #امام. همه‌ این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد، قلبی بود که به همه‌ اعضا فرمان می‌داد. و به این ترتیب، تشیع یک سازمان و یک #تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند؛ اما بودند کسانی که از حال همه باخبر بودند. اطاعت و فرمان‌بری آنها به حساب، فریاد زدنشان از روی دستور، سکوتشان بر طبق نقشه، همه چیزشان با حساب. 🔹فقط کار اینها یک ایراد داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر، شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را می‌دیدند، اما یک کنگره‌ جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه(ع). این کنگره جهانی را معین کردند، وقتش را هم معيّن کردند، گفتند در این موعد معین، هر کس می‌تواند در آن کنگره شرکت کند؛ آن موعد روز #اربعین است و جای شرکت، سرزمین #کربلا؛ چون روح شیعه، #روح_کربلایی است، #روح_عاشورایی است. یاد دادند به شیعیان که اینجا محل اجتماع شماست، اینجا محل میعاد بزرگی است که با جمع‌شدن در این میعاد، هدف جامعه‌ شیعی و هدف بزرگ اسلامیِ جامعه مسلمین را باید به یاد هم بیاورید. 🔹اربعین یعنی میعاد شیعیان در #کنگره_بین‌المللی، جهانی، در یک سرزمینی که خودش خاطره‌انگیز است، سرزمین خاطره‌ها، خاطره‌های باشکوه، خاطره‌های عظیم، سرزمین شهدا، مزار کشته‌شدگان راه خدا. پیروان تشیع اینجا جمع بشوند و دست برادری و پیمان وفاداری هر چه بیشتر بدهند. 📚 کتاب انسان ۲۵۰ ساله، حلقه سوم، صص ۵۸۳ - ۵۸۴ 🆔 @ara_ir