🌴 خاطرات_کربلا🌴 #داستان_مذهبی_کربلا 🏳قسمت بیستم0⃣2⃣ (پیشگویی ها) 3⃣ سِنان بن اَنَس‏ 📘شرح نهج البلاغة، ابن ابى الحديد - به نقل از فُضَيل از امام باقر عليه السلام - : هنگامى كه على عليه السلام فرمود: « از من بپرسيد پيش از آن كه مرا نيابيد به خدا سوگند از من در باره گروهى كه صد نفر را گم‏راه و صد نفر را هدايت مى‏ كند. نمى‏ پرسيد، جز آن كه بانگ زننده و راهبَر آن را به شما خبر مى ‏دهم». مردى به سوى او رفت و گفت: به من بگو كه در سر و ريش من، چند تار موى است؟ على عليه السلام به او فرمود : «به خدا سوگند، دوستم (پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله) به من فرمود كه بر هر تار موى سر تو شيطانى است كه تو را لعنت مى ‏كند و بر هر تار موى ريش تو، شيطانى است كه تو را گم‏راه مى‏ كند و در خانه تو، بچّه عزيزكرده‏ اى است كه فرزند پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را مى‏ كشد». پسر او كه قاتل حسين عليه السلام شد، آن روز كودكى بود كه هنوز چهار دست و پا راه مى ‏رفت و او همان سِنان بن اَنَس نخعى است‏. 📚شرح نهج البلاغة ابن أبى الحديد : ج ۲ ص ۲۸۶ ، بحارالأنوار: ج ۳۴ ص ۲۹۷ 💫توضیح مکمل صدوق در الأمالى (ص ۱۹۶ ح ۲۰۷)، همين واقعه را به سعد بن ابى وقّاص نسبت داده و آن كودك را فرزند او، عمر بن سعد، دانسته است و شبيه به همين در كامل الزيارات (ص ۱۵۵ ح ۱۹۱) و خصائص الأئمّة (ص ۶۲) آمده است ؛ امّا سعد بن ابى وقّاص در روزگار خلافت امام على عليه السلام از فرماندارى كوفه عزل شد و از بيعت با امام عليه السلام خوددارى كرد و بيرون از كوفه مى ‏زيست. از اين رو حضور او در مجلس سخنرانى امام عليه السلام بعيد مى ‏نمايد. از سوى ديگر ولادت عمر بن سعد را در سال ۲۳ ق و برخى آن را در عصر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دانسته ‏اند (تهذيب الكمال : ج‏۲۱ ص‏۳۵۷) و در هر حال او به هنگام سخنرانى امام على عليه السلام در كوفه [كه در محدوده سال‏هاى ۳۶ - ۴۱ هجرى انجام شده‏] نمى ‏توانسته كودكى باشد كه بر روى دست و پا راه مى ‏رود. بر اين پايه، آنچه ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغة (ج ۲ ص ۲۸۶)، به نقل از كتاب الغارات آورده، صحيح ‏تر مى ‏نمايد و شايد همين، دليل نام نياوردن شيخ مفيد (الإرشاد: ج ۲ ص ۳۳۰) از اسم سؤال كننده و پسر او باشد. 🌾پيشگويى على عليه السلام درباره مزار و زائران امام حسین علیه السلام 📗عيون أخبار الرضا عليه السلام - به سندش از امام على عليه السلام - : گويى بناهاى استوار را گرداگرد قبر حسين مى ‏بينم و گويى كاروان‏ هايى را مى ‏بينم كه از كوفه به سوى قبر حسين بيرون مى ‏آيند و شب‏ ها و روزهايى نمى ‏گذرد، جز آن كه از همه سو به سوى او حركت مى‏ كنند و اين به هنگام زوال پادشاهى مروانيان است. 📚عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۴۸ ح ۱۹۰ صحيفة الإمام الرضا عليه السلام : ص ۲۴۸ ح ۱۶۱ 📔كامل الزيارات - به نقل از حارث اَعوَر، از امام على عليه السلام - : پدر و مادرم فداى حسينِ كشته شده در پشت كوفه باد! به خدا سوگند، گويى همه گونه حيوانات وحشى را مى‏ بينم كه گردن‏ هايشان را به سوى قبر او كشيده‏ اند و برايش مى ‏گريند و شب تا صبح برايش سوگوارى مى ‏كنند، و چون چنين است، مبادا كه شما جفا كنيد!  📚كامل الزيارات : ص ۱۶۵ ح ۲۱۴ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۰۵ ح ۹

زمانه عجیبی است برخی مردمان فقط امام گذشته را عاشقند نه امام حاضر را . . میدانی چرا ؟؟ امام گذشته را هرگونه بخواهند تفسیر میکنند اما امام حاضر را باید فرمان برند و کوفیان اینگونه عاشورا را رقم زدند ! _مرتضی آوینی

امام علی علیه‌السلام : در شگفتم از شخص متكبّر ، كه ديروز نطفه اى بوده و فردا لاشه اى است . . حدیث🌱.

✅ روضه یک‌خطی: روی شیشه طلا فروشی زده بود، بخاطر شهادت حضرت رقیه (س) امروز گوشواره نمی‌فروشیم😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

✅ هشدار خدا درباره پروژه نفوذ! ✅ رابطه مخفی منافقان داخلی با دشمن! 🌹 سخن خدا در قرآن: ای پیامبر! آیا ندیده‌ای منافقان داخلی را که با یهودیانی طرح دوستی ریخته‌اند که مورد غضب خدا هستند؟ اینها نه از شما مسلمانان هستند و نه از یهودیان. ضمناً به دروغ قسم می‌خورند که مسلمانند و خودی. خودشان هم می‌دانند. خدا در قیامت، عذابی سخت برای اینها آماده خواهد کرد؛ چون تا کنون بد عمل می‌کرده‌اند. اینها قسم‌هایی را که برای اثبات مسلمانی‌شان خورده‌اند، سپری قرار داده‌اند که خودشان را در میان مسلمانان حفظ کنند و در نتیجه مسلمانان را از راه خدا منحرف ساخته‌اند؛ پس در قیامت، عذاب خفت‌باری نصیبشان خواهد شد و هرگز اموال و فرزندانشان چیزی از عذاب را از آنان برطرف نخواهد کرد. این منافقان، اهل جهنمند و تا ابد در آن خواهند ماند. روزی که خدا همه‌ی این منافقان را دوباره زنده می‌کند، همان‌طور که اکنون برای شما قسم می‌خورند، در آن زمان هم برای خدا به دروغ قسم خواهند خورد که مسلمان بوده‌اند؛ و گمان می‌کنند که بر حقّند و در آنجا هم می‌توانند با قسم دروغ، خود را نجات دهند. ای مسلمانان! به هوش باشید که دروغ‌گو قطعاً خود اینها هستند. شیطان بر افکار اینها مسلّط شده و در نتیجه یاد خدا و ناظر بودنش را کلاً از خاطرشان برده. اینها عضو حزب شیطانند نه حزب الله. همه بدانند که یقیناً اعضای حزب شیطانند که زیان‌کار می‌شوند؛ چون با رابطه‌ی مخفی‌شان با یهودیان، با خدا و پیامبرش که رهبر جامعه‌ی اسلامی است، در حال دشمنی‌اند و قطعاً کسانی که با خدا و رهبر جامعه‌ی اسلامی دشمنی کنند، در زمره‌ی پست‌ترین‌های جهنم خواهند بود. خدا چنین مقرّر کرده که: «من و پیامبرانم یقیناً سرانجام پیروزیم»؛ چون خدا نیرومندی شکست‌ناپذیر است. محمد! هیچ حزب و گروهی را پیدا نمی‌کنی که واقعاً به خدا و قیامت معتقد باشند و در عین حال با دشمنان خدا و پیامبرش طرح دوستی بریزند؛ هر چند آن دشمنان، پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا اقوامشان باشند. خدا ایمان را در عقل این مسلمانان حک کرده و خودش روحیه‌ی آنها را برای تنفّر از دشمنان، تقویت نموده است. در قیامت هم آنها را وارد باغ‌های بهشتی خواهد کرد که از زیر درختانش چندین نهر جاری است و در آنجا تا ابد می‌مانند. خدا از آنها که مطیع دستورات واجب و حرامش بوده‌اند، راضی شده و آنها هم به اطاعت از دستورات واجب و حرامِ خدا راضی شده‌اند. آنها عضو حزب الله‌اند؛ همه بدانند که فقط اعضای حزب الله خوشبخت می‌شوند. (مجادله، 14 تا 22) آیه شماره 520

✅ پرسش و پاسخ از آیت الله خوشوقت 🌹داستان آفرینش آدم (15) س: در آیه ی «فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لهُمَا سَوْءَاتهُمَا» مراد از «الشَّجَرَة» چیست؟ ج: خدا که نگفته است. فقط گفته است: «شجره». میوه ی یک درخت. در آن باغ درخت هایی بود که میوه هایی داشتند. خدا فرمود: «اگر بخواهی اینجا بمانی، نباید از میوه ی این درخت بخوری؛ اما از چیزهای دیگر آزاد است.» شیطان او را گول زد و گفت: «به عکس است. اگر مي خواهی بمانی، باید از این درخت بخوری!» قسم هم خورد که من راست مي گویم. آدم (ع) هم باور کرد؛ چون ندیده بود که کسی قسم دروغ بخورد. بنا شد طبق شرط اول، اگر خوردند، بروند بیرون. نکته اش همین است که خدا آدم (ع) و حوا را برای آنجا خلق نکرد. بلکه آنجا محل خلق بود. بنا بود بعد از خلقت به جاهای دیگر بیاید و آنجا مشغول کار شود. راهش همین بود که اگر بخواهند از باغ بیرون بیایند،{بخورند}؛ چون هفت ـ هشت میلیارد آدم که در آن باغ جا نمی گرفت و آن دو نفر هم مرتب نسلشان زیاد مي شد و این وسیله ای بود برای اینکه بیرون بیایند و مشغول کشاورزی و کار شوند و نسل بشر زیاد شود. س: چرا آدم (ع) گول خورد؟ ج: تصمیمش جدی نبود. اول کار بود. ساده بود و گول می خورد. تازه بیدار شده بود. هنوز معاشرت نکرده بود. هنوز ندیده بود که دنیا چه خبر است. شیطان گولش زد و باور کرد. عزم و جزم و تصمیم جدی نداشت. خدا فرمود: «اگر بخواهی اینجا باشی، باید این را نخوری.» او باید تصمیم جدی داشته باشد تا نخورد؛ اما شیطان او را گول زد و گفت: «برای اینکه اینجا نمانی است که می گویند نخور.» آدم (ع) حرف او را قبول کرد و حرف خدا را قبول نکرد. س: حضرت آدم (ع) که شناخت کافی از خدا نداشت؟ ج: آدم (ع) عقل داشت یا نه؟ عقل داشت. عقل به آدم می گوید که این ها خود به خود فراهم نمی شود. منتهی عقل ابتدایی است. دیدید وقتی حضرت آدم علیه الصلاة و السلام از گندم خورد، فوراً عورتش ظاهر شد. س: پس خدا حضرت آدم (ع) را شکنجه داد؟ ج: شکنجه نیست. خب می خواست به حرف خدا گوش بدهد. خدا گفت: «اگر می خواهی اینجا بمانی، باید از این درخت نخوری.» او مخالفت کرد. به او گفت: «اگر بخوری، باید بروی بیرون و اگر بخواهی بمانی، باید نخوری.» پس خودش بد کرد. خورد و اثرش این بود که باید بیرون برود. خودش کرد. خدا این کار را نکرد س: آیا خداوند به حضرت آدم (ع) وحی نکرده بود؟ ج: نه؛ الهام بود. آدم (ع) هنوز پیغمبر نشده بود. س: ظاهرًا این برنامه از پیش تعیین شده بود؟ ج: خب آدم (ع) که نمی توانست تا ابد در آن باغ بماند. باید بیرون بیاید و تولید و تناسل داشته باشد و بکارد و بخورد و زندگی اش این جوری شود؛ اما در آنجا و در آن شرائط، ابتدا زندگی برایش سخت بود. کار کردن بلد نبود. بیل نبود. کلنگ نبود. هیچ چیز نبود. در آنجا راحت می خورد. این راحتی را خودش با انتخاب بدش از دست داد. خدا می خواست آنجا راحت باشد تا کم کم یاد بگیرد که چه کند و بعد بیرون برود. او عجله کرد و خورد. خدا گفته بود: «خودت می دانی؛ اگر بخوری، باید بروی بیرون.» واقعاً هم برای بیرون خلق شده بود؛ منتهی نه به آن زودی. او را کمی نگه می داشتند تا با پایین و بالا آشنا می شد. چیزهایی می فهمید و یاد می گرفت. بعد می فهمید که باید برود بیرون؛ اما او عجله کرد و بیرون رفت. خلاصه آنجا گرفتار زحمت شد. تا بفهمد چه باید بکارد و چه جوری باید بکارد، سرما و گرما زیاد خورد. س: پس طبق فرمایشات خودتان سفره را هم خدا پهن کرده بود؟ ج: پهن بود؛ اما عوضی رفت؛ عوضی رفت. فراهم بود؛ منتهی بلد نبود. او باید مدتی در آنجا از آشپزخانه ی خدا پخته می خورد تا کم کم یاد می گرفت که چی به چیست و چه باید بکند. او عجله کرد و بیرون آمد. خبری نبود. خلاصه با یک وضعی دانه را در زیر زمین کاشت و شخم زد. با این زحمت ها کار به امروز رسیده و الّا بنده ی خدا هیچ چیز بلد نبود. س: آیا مشیت الهی به این تعلق گرفت؟ ج: مشیّت الهی نسبت به همه ی کارهای تکوینی هست. اختصاص به آدم ندارد. مشیّت او نسبت به همه ی کارهای تکوینی هست و انجام می گیرد؛ اما حکم تشریع از تکوین جداست. اگر نمی خورد، می ماند؛ چون خورد، باید بیرون می رفت. 🔸 ادامه دارد ... 📚 آثار بندگی، آیت الله عزیز خوشوقت

✅ عواقب گناهان 🌹 امام صادق (ع): ⛔️ از گناهانی که نعمتها را تغییر مى دهد، فتنه و شورش علیه حکومت اسلامی است. ⛔️ از گناهانی که پشیمانى مى آورد، قتل است. ⛔️ از گناهانی که گرفتارى ایجاد مى کند، ظلم است. ⛔️ از گناهانی که باعث پرده دری و آبروریزی می شود، شرابخوارى است. ⛔️ از گناهانی که جلو روزى را مى گیرد، زناست. ⛔️ از گناهانی که مرگ را جلو می اندازد، قهر کردن با خویشاوندان نسبی است. ⛔️ از گناهانی که مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى از پدر و مادر است. 📖 الذُّنُوبُ اَلَّتِي تُغَيِّرُ اَلنِّعَمَ اَلْبَغْيُ وَ اَلذُّنُوبُ اَلَّتِي تُورِثُ اَلنَّدَمَ اَلْقَتْلُ وَ اَلَّتِي تُنْزِلُ اَلنِّقَمَ اَلظُّلْمُ وَ اَلَّتِي تَهْتِكُ اَلسِّتْرَ شُرْبُ اَلْخَمْرِ وَ اَلَّتِي تَحْبِسُ اَلرِّزْقَ اَلزِّنَا وَ اَلَّتِي تُعَجِّلُ اَلْفَنَاءَ قَطِيعَةُ اَلرَّحِمِ وَ اَلَّتِي تَرُدُّ اَلدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ اَلْهَوَاءَ عُقُوقُ اَلْوَالِدَيْنِ . 📚 الکافي , جلد۲ , صفحه۴۴۷

🌹 امام خامنه ای: گناه کبیره ی اسراف! پند 307

🔻 چه کارهایی اسراف است؟ 🌹 خدا در قرآن فرموده: اسراف نکنید که خدا اسرافکاران را دوست ندارد. (انعام، 141) 🌹 همچنین فرموده: از دستورات اسرافکاران اطاعت نکنید. (شعراء، 151) ❤️ معیار اسراف: امام علی (ع) درباره معیار اسراف فرموده: مصرف بیش از اندازه ای که نیاز است و مصرف بیش از قدر کفاف، اسراف است. ⛔️ چند نمونه اسراف: 🔸 وقتی در اداره یا خانه یا مدرسه، از یک طرف کاغذ استفاده می کنیم و پشتش را بلا استفاده گذاشته و آن را دور می اندازیم، مرتکب گناه کبیره اسراف شده ایم. 🔹 وقتی کیف مدرسه را که قابل استفاده است، به صرف اینکه مثلا یک سال استفاده شده، دور می اندازیم و یکی دیگر می خریم، مرتکب گناه اسراف شده ایم. 🔸 اگر نصف میوه را خوردیم و بقیه اش را دور انداختیم، یا میوه ای را که نصفش خراب است و نصفش سالم، همه اش را دور انداختیم، در دام شیطان برای اسراف کردن افتاده ایم. 🔹 اگر بدون آنکه نیاز به آب باشد، دوش آب حمام را باز بگذاریم و مشغول صابون زدن و شامپو زدن و لیف زدن خود باشیم، دستور شیطان را اجرا کرده ایم. 🔸 شخص وسواسی، بسیار بسیار در معرض گناه بزرگ اسراف است. وقتی بیش از مقدار یک فرد عادی آب مصرف می کند، مرتکب گناه اسراف می شود. 🔹 وقتی نصف لیوان آب را خوردیم و بقیه را دور ریختیم، اسراف کرده ایم. 🔸 وقتی غذایی را که چند روز در یخچال مانده و از هر لحاظ سالم است اما آن را به صرف اینکه چند روز مانده، دور می ریزیم، اسراف کرده ایم. 🔹 وقتی همه در پذیرایی یا آشپزخانه ایم و کسی در اتاق نیست و برق اتاق روشن است، اسراف می کنیم. 🔸 اگر با مقدار خاصی از آب، مشغول ظرف شستن هستیم که با کمتر از آن مقدار هم می شود شست، در حال اسراف کردنیم. 🔹 اگر با مقدار خاصی از آب، مشغول لباس شستن هستیم که با کمتر از آن مقدار هم می شود شست، در حال اسراف کردنیم. 🔸 اگر وقتی مد لباس یا مد کیف یا مد کفش یا مد مبل یا مد پرده عوض شود، ما هم لباس و کیف و کفش و مبل و پرده قبلی را دور انداخته و طبق مد روز بخریم، دستور شیطان را اجرا کرده ایم. 🔹 وقتی نان تازه خشک می شود و ارزش غذایی آن هیچ تغییری نکرده و باز هم قابل استفاده است ولی آن را دور می ریزیم، اسراف کرده ایم. 🔸 وقتی ته مانده غذا در بشقاب ما می ماند و آن را به صرف اینکه دست خورده، دور می ریزیم، اسراف کرده ایم. 🔹 وقتی لباس مهمانی و لباس آبرو را در خانه خودمان هم استفاده می کنیم و یا از آن برای کار و کارگری هم استفاده می کنیم، دستور شیطان را اجرا کرده ایم. 🔸 وقتی در وسط روز، جلو پنجره پرده می کشیم و از برق استفاده می کنیم، اسراف کرده ایم. البته به شرطی که داخل خانه ما از بیرون، دید نداشته باشد. 🔹 وقتی خانه را با وسایل گرمایشی گرم می کنیم و در عین حال در یا پنجره را هم باز می گذاریم، اسراف کرده ایم. 🔸 وقتی برای یک مهمانی یا یک جشن، چند نوع غذا یا خورشت می پزیم و یا برای مثلا 10 مهمان به اندازه 20 نفر می پزیم و اضافه آن را دور می ریزیم، دستور شیطان را اجرا کرده ایم. 🔹 وقتی ظروف آشپزخانه را که هنوز قابل استفاده است، به صرف اینکه مثلا 15 سال از زمان خریدش گذشته و از مد افتاده، دور می اندازیم و ظروف نو می خریم، دستور شیطان را اجرا کرده ایم. 🔸 مصادیق اسراف زیاد است. بگرد و پیدا کن و ترکش کن.

✅ ویژگیهای سیاسی مسلمان واقعی چیست؟ 🌹 سخن خدا در قرآن: مؤمن فقط کسانی هستند که اوّلاً یکتایی خدا و اطاعت انحصاری از دستورات واجب و حرامِ او و پیامبرش را که رهبر حکومت اسلامی است، پذیرفته‌اند و ثانیاً هنگامی که در یک موضوع مهم سیاسی ـ اجتماعی، با پیامبر خدا به عنوان رهبر حکومت اسلامی همراهند، تا وقتی که از او اجازه نگرفته‌اند، از نزد او نمی‌روند. ای پیامبر! در چنین شرایطی بدون تردید فقط کسانی که از تو اجازه می‌گیرند، مؤمنند و خدا و پیامبرش را قبول دارند؛ بنابراین تو هم به عنوان رهبر حکومت اسلامی هنگامی که برای انجام برخی از کارهایشان از تو اجازه‌ی مرخصی خواستند، به هر کدامشان که خواستی، اجازه بده و برایشان استغفار هم بکن. قطعاً خدا نسبت به آنها که مطیع دستورات سیاسی تو هستند، هم آمرزنده است و هم مهربانی ویژه دارد. فراخوان عمومی پيامبر را که رهبر حکومت اسلامی است، مانند دعوت‌های عادی بین خودتان ندانید؛ باید هم به دعوت‌هایش لبّیک بگویید و هم بدون اجازه‌ی او از پیشگاه خدمتش خارج نشوید. شک نکنید که خدا آن عدّه از شما را كه در فراخوان عمومی پیامبر، مخفیانه و در پناه ديگران از نزد او خارج می‌شوند، مى‏ شناسد؛ پس كسانى كه از دستور واجب پيامبر به عنوان رهبر حکومت اسلامی سرپيچى مى‏ كنند، باید از اينكه فتنه‌ای دامن‌گیرشان شود يا عذابى دردناك به سراغشان بیايد، بترسند. 📕 إِنَّمَا ٱلْمُؤْمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَإِذَا كَانُواْ مَعَهُۥ عَلَىٰٓ أَمْرࣲ جَامِعࣲ لَّمْ يَذْهَبُواْ حَتَّىٰ يَسْتَـْٔذِنُوهُۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَسْتَـْٔذِنُونَكَ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ فَإِذَا ٱسْتَـْٔذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَٱسْتَغْفِرْ لَهُمُ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورࣱ رَّحِيمࣱ لَّا تَجْعَلُواْ دُعَآءَ ٱلرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَآءِ بَعْضِكُم بَعْضࣰاۚ قَدْ يَعْلَمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذࣰاۚ فَلْيَحْذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نور، 62 تا 63) آیه شماره 519