نشانه‏‌های متصل‏ به ظهور و غیر متصل به ظهور بر اساس بعضی از روایات ، تعدادی از نشانه‏‌های ظهور، متصل به آن خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که بین آنها و ظهور حضرت مهدی‏(عج) فاصله زیادی نیست. البته اینکه فاصله آن نشانه‏‌ها تا ظهور چه مدت و یا چند روز است، به طور دقیق روشن نیست؛ ولی قدر مسلم آن است که فاصله زیاد نیست و احتمالاً، مجموعه نشانه‏‌های متصل به ظهور، در همان سال ظهور، یا سال پیش‏ ازآن رخ می‌دهد. براین‏ اساس تردیدی نیست که برخی از نشانه‏‌های ظهور، نزدیک ظهور و متصل به آن واقع می‌شود. در مقابل نشانه ‏های غیرمتصل است که در طول تاریخ در دوران غیبت کبرا، اتفاق افتاده و خواهد افتاد. @archive_mataleb_sokhanrani

نشانه‏‌های غیر عادی تحقق نشانه‏‌های ظهور - همچون واقع شدن سایر پدیده‏‌ها - به روال طبیعی و عادی است؛ ولی پیشگویی برخی از آنها، به گونه‏‌ای در روایات بازتاب یافته که به نظر می‌‏رسد، رخ دادن آنها به طور عادی غیرممکن است و تحقق آنها به صورت غیرطبیعی در چهار چوب معجزه خواهد بود؛ مثلاً طلوع خورشید از مغرب و صیحۀ آسمانی، اگر همان معنای ظاهری آنها مقصود باشد، باید به صورت معجزه رخ دهد؛ زیرا پدیدار شدن چنین اموری، عادتاً ممکن نیست. البته شاید بعضی از این نشانه‏ ها، معنای کنایی و رمزی داشته باشد و به رخدادهایی اشاره کند که پیدایش آنها عادتاً امکان دارد. گفتنی است که احادیث‏ فراوانی در مورد نشانه‏‌های ظهور، در منابع روایی وجود دارد. اسناد این روایات، بیشتر ضعیف و غیرقابل اعتماد است. از نظر دلالت نیز، هماهنگی و انسجام لازم بین آنها نیست . به نظر می‏رسد، اهمیت بسیار زیاد مسأله مهدویت از یک سو و علاقه‌مندی شدید مسلمانان به آگاهی از چگونگی رخدادهای آینده و پدیدار شدن نشانه‏‌های ظهور مهدی‏ (ع)، از سوی دیگر، سبب شده که دشمنان و بدخواهان - به ویژه حاکمان ستمگر - وسوسه شوند که در جهت برآوردن منافع سیاسی خویش، تغییراتی در روایات به وجود آورند. اینک با انبوهی از روایات صحیح و غیرصحیح در زمینه نشانه‏‌های ظهور، روبه‏ رو هستیم که دست کم برخی از آنها از آفت جعل و تحریف مصون نمانده است. متأسفانه کتاب‏هایی نیز وجود دارد که در آنها از سَرِ جهل و دلسوزی و یا به عمد و از روی غرض، به این امر دامن زده شده است. البته وجود مواردی از جعل و تحریف ، در نشانه‏‌های ظهور و یا وجود مدعیان دروغین به عنوان نمونه نشانه‏ ها، هیچ‌گاه دلیل این نمی‌شود که همه روایات از اعتبار بیفتد و یا اصل همه نشانه ‏ها زیر سؤال برود؛ زیرا دسته‏ای از این نشانه‏‌ها مسلّم و قطعی است. 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀

نشانه های ظهور امام مهدی (عج) از زبان امام باقر (ع) ظهور حضرت حجت(عج) از اموري است كه در اسلام نسبت به آنها به شدت تأكيد شده و در حتميت آن ذره اي شك و شبهه وجود ندارد. پيش از اين گفتيم كه در آياتي نظير آية 55 سورة نور، خداوند متعال به مؤمنان وعده داده است كه فرمانرواي زمين گردند و بر آن سيطره يابند. تهران- الکوثر: امام باقر (علیه السلام) فرمود: «به هر چه شک کنید، به عهد و پرچم و شمشیر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و «نفس زکیّه» - که از فرزندان امام حسین علیه السلام است - شک نخواهید کرد. اگر به این ها هم شک کنید، به صدای آسمانی که نامش را ذکر می کند شک نخواهید کرد. مراقب باشید که مبادا از آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) جدا شوید. آل محمد و علی نیز همچون دیگران پرچمی دارند؛ اما شما بر زمین بنشینید و از هیچ کس پیروی نکنید تا مردی از فرزندان امام حسین (علیه السلام) را ببینید که عهد و پرچم و سلاح پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) با اوست. عهد پیامبر (ص) نسل به نسل به امام سجاد (ع) منتقل شده و از او به فرزندش که منم». از امام باقر (ع) سؤال شد: «این امر (ظهور امام زمان) کی رخ خواهد داد؟» امام فرمود: «اگر آرزویش را دارید، هرگز انکارش ننمایید.» علايم ظهور و امور حتمي پنج مورد از نشانه هاي ظهور در بسياري از روايات كه از حدّ تواتر گذشته است؛ از جمله نشانه هاي حتمي ظهور برشمرده شده اند: خروج سيّد خراساني و يماني، نداي آسماني مبني بر حقّانيت حضرت مهدي(ع)، شهادت نفس زكيّه و فرو رفتن سپاهيان سفياني در منطقة بيداء (بيابان بين مدينه و مكّه). اين نشانه هاي پنج گانه را احاديث از علايم حتمي شمرده و هيچ گونه احتمال بدايي در مورد تحقّق آنها نداده اند وگرنه خلاف حتمي بودن آنها مي شد. اين نشانه ها شديداً با مسئلة ظهور ارتباط داشته و همگي مقارن ظهور رخ خواهند داد ان شاءالله. بزرگواراني چون مرحوم آيت الله خويي در پاسخ به نويسندة كتاب سفياني و علامات ظهور، علّامه سيّد جعفر مرتضي عاملي، در كتاب خويش و شيخ طوسي، در غيبت خويش نسبت به اين موضوع تصريح و اذعان كرده اند كه: هر چند بنابر تغيير مصلحت ها با تغيير شروط اخباري كه به حوادث آينده مي پردازند، ممكن است دچار تغيير و تبديل شوند؛ جز آنكه روايت تصريح كرده باشد كه وقوع آن جريان حتمي است كه (با توجه به اعتماد ما به معصومين(ع)) ما هم يقين به حدوث آنها در آينده پيدا مي كنيم و قاطعانه مي گوييم در آينده چنين خواهد شد. اشكال اساسي كه به اين نظر گرفته مي شود؛ متكي به حديثي است كه نعماني در كتاب خويش آورده است كه: ابوهاشم داوود بن قاسم جعفري گفته است: نزد امام جواد(ع) بوديم و صحبت از حتمي بودن آمدن سفياني شد، از آن حضرت پرسيدم: آيا در مورد امور حتمي هم بداء رخ مي دهد؟ فرمودند: آري. گفتم: مي ترسم در مورد خود حضرت مهدي(ع) بداء رخ دهد. حضرت فرمودند: ظهور حضرت مهدي(ع) وعدة الهي است و خداوند خلف وعده نمي كند. علّامه مجلسي، هم در بحارالانوار پس از نقل اين حديث اين توضيح را اضافه كرده اند كه: شايد محتوم، معاني مختلفي داشته باشد كه با توجه به اختلاف در تعاريف ممكن است در مورد برخي از آنها بداء رخ بدهد. مضاف بر اينكه شايد منظور از بداء در مورد خصوصيات آن حادثة محتوم و حتمي باشد و نه اصل تحقّق آن، كه مثلاً پيش از زوال حكومت بني عباس سفياني جنبش هاي خويش را آغاز مي كند. اين فرضيه چندان قابل قبول نيست؛ زيرا در صورت پذيرفتن آن، چه فرقي بين حتمي و غير حتمي خواهد بود؟ مضاف بر اينكه روايت مورد بحث ما از حيث سند، ضعيف است. در ضمن نمي توان از آن همه حديث و روايتي كه به شدت بر حتمي بودن اين پنج نشانه و امتناع احتمال رخ دادن بداء در آنها تأكيد مي كنند، چشم پوشي كرد و به احاديث انگشت شماري از اين دسته تمسك نمود؛ چون ممكن است در شرايط خاصي (به فرض قوت و اعتبار سندي آنها) معصوم(ع) مجبور شده باشند از روي تقيه، چنين سخني بگويند. عبدالملك بن اعين گويد: به امام باقر(ع) در مورد حضرت مهدي(ع) گفتم: مي ترسم كه زود بيايند و سفياني نباشد. حضرت فرمودند: والله نه. سفياني از حتمياتي است كه حتماً خواهد آمد. امور يا موقوفه اند يا حتميه كه سفياني از دستة حتمياتي است كه حتماً خواهد بود. يا امام صادق(ع) فرمودند: از حتمياتي كه پيش از قيام حضرت مهدي(ع) خواهند بود اينهاست: شورش سفياني، فرو رفتن در بيداء، شهادت نفس زكيّه و منادي كه از آسمان ندا در دهد. حمران بن اعين از امام باقر(ع) راجع به آيه: ثمّ قضي اجلاً و اجلٌ مسمّي عنده؛ مي پرسد. حضرت مي فرمايند: دو اجل وجود دارد: محتوم و موقوف. - محتوم چيست؟ - جز آن نخواهد شد. - و موقوف؟ - مشيت الهي در رابطة آن جاري مي شود. - اميدوارم كه سفياني جزء موقوف ها باشد. - والله كه نه و از محتومات است.

د؛ و فقيه براي دين خدا فقه نمي آموزد، و طالب حرام ستايش و احترام مي گردد؛ و مردم در اطراف قدرتمندان هستند؛ و طالب حلال، مذمت و سرزنش مي شود، و طالب حرام ، ستايش و احترام مي گردد. آنگاه که در مكه و مدينه كارهايي مي كنند كه خدا دوست ندارد، و كسي از آن جلو گيري نميكند، و هيچ كس بين آنها و كارهاي بدشان مانع نمي شود؛ و آلات موسيقي و لهو و لعب در مدينه و مكه آشكار گردد؛ و مرد سخن حق گويد و امر به معروف و نهي از منكر كند، ولي ديگران او را از اين كار برحذر مي دارند. هنگامي که ديدي مردم به همديگر نگاه مي كنند [يعني چشم هم چشمي مي کنند، يا معيارشان بر خوب و بد اعمال خدا نيست] ، و از مردم بدكار پيروي نمايند؛ و راه نيك پيرو ندارد؛ و مرده را مسخره كنند و كسي براي او اندوهگين نشود؛ و ديدي كه : سال به سال بدعت و بديها بيشتر شود؛ و مردم جز از سرمايه داران پيروي نكنند؛ و به فقير چيزي را دهند كه برايش بخندند، ولي در راه غيرخدا ترحم مي کنند. وقتي که ديدي علائم آسماني آشكار شود، و كسي از آن نگران نشود؛ و مردم مانند حيوانات در انظار يكديگر عمل جنسي انجام مي دهند و كسي از ترس مردم از آن جلو گيري نميكند؛ و انسان در راه غير خدا بسيار خرج كند، ولي در راه خدا از اندك هم مضايقه دارد. و آنگاه که ديدي عقوق پدر و مادر رواج دارد، و فرزندان هيچ احترامي براي آنها قائل نيستند، بلكه نزد فرزند از همه بدترند. هنگامي که ديدي زنها بر مسند حكومت بنشينند و هيچ كاري جز خواسته آنها پيش نرود، و ديدي پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، پدر و مادر را نفرين كند و از مرگشان شاد شود؛ و ديدي كه اگر روزي بر مردي بگذرد، و او در آن روز گناه بزرگي مانند بدكاري ، كم فروشي، و زشتي انجام نداده ناراحت است. و وقتي ديدي قدرتمندان، غذاي عمومي مردم را احتكار مي كنند؛ و اموال خمس در راه باطل تقسيم گردد، و با آن قماربازي و شراب خواري شود، و به وسيله شراب بيمار را مداوا، و براي بهبودي، آن را تجويز كنند؛ و ديدي كه مردم در امر به معروف و نهي از منكر و ترك دين بي تفاوت و يكسانند؛ و ديدي كه سروصداي منافقان برپا، اما صداي حق طلبان خاموش است؛ و ديدي كه براي اذان و نماز مزد مي گيرند؛ و مسجدها پر است از كساني كه از خدا نمي ترسند و غيبت هم مي نمايند. هنگامي که ديدي خورندگان اموال يتيمان ستوده شوند؛ و قاضيان بر خلاف دستور خداوند قضاوت كنند؛ و استانداران از روي طمع، خائنان را امين خود قرار دهند؛ و فرمانروايان ميراث مستضعفان را در اختيار بدكاران از خدا بي خبر قرار دهند؛ و ديدي كه بر روي منبرها از پرهيزكاري سخن مي گويند، ولي گويندگان آن پرهيزكار نيستند. و بالاخره هنگامي که ديدي صدقه را با وساطت ديگران، بدون رضاي خداوند، و به خاطر درخواست مردم بدهند؛ و ديدي وقت نمازها را سبك بشمارند؛ و همّت وهدف مردم شكم و شهوتشان است؛ و دنيا به آنها روي كرده است؛ و ديدي نشانه‌هاي برجسته حق ويران شده است؛ [اين آخرالزمان است] در اين وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد. (بحارالانوار، علامه مجلسي، ج52، ص260 ـ 256 ـ با تصرف اندک در متن) اين بود روايت امام صادق ( ع ) كه به ذكر گوشهاي از مفاسد جهان در آستانه قيام وانقلاب بزرگ حضرت مهدي (عج) فرا گير خواهد شد. و اما "علائم حتمي الوقوع" ظهور با استفاده از روايات معصومين عليه السلام، اندک است. در روايتي امام صادق(ع) مي فرمايند: «پيش از ظهور قائم(عج) پنج نشانه حتمي است: قيام يماني، فتنه سفياني، صيحه آسماني، قتل نفس زکيه و شکافتن زمين و فرو رفتن عده اي در بيابان» (كمال الدين و تمام النعمة، شيخ صدوق ، ص650) همچنين امام صادق فرموده است: «وقوع ندا[ي آسماني] از امور حتمي است؛ و سفياني از امور حتمي است و يماني از امور حتمي است و كشته شدن نفس زكيه از امور حتمي است و كف دستي كه از افق آسمان برون آيد از امور حتمي است. و سپس اضافه فرمودند: «و نيز وحشتي در ماه رمضان است كه خفته را بيدار كند و شخص بيدار را به وحشت انداخته و دوشيزگان پرده نشين را از پشت پرده بيرون مي آورد.» (غيبت نعماني، با ترجمه غفاري، باب14، ص365) @archive_mataleb_sokhanrani

در اين روايت، امام صادق(ع) به يكي از ياران خود فرمودند: هر گاه ديدي كه حق بميرد و طرفدارانش نابود شوند؛ و ظلم و ستم فراگير شده است؛ و قرآن فرسوده و بدعتهايي از روي هوا و هوس در مفاهيم آن بوجود آمده است؛ و ديدي دين خدا، عملاً، توخالي شده، همانند ظرفي كه آن را واژگون سازند! و همچنين هر گاه ديدي كه اهل باطن بر اهل حق پيشي گرفته‌اند؛ و كارهاي بد آشكار شده و از آن نهي نمي شود، و بد كاران باز خواست نمي شوند؛ و مردان به مردان و زنان به زنان اكتفا مي كنند. و هنگامي که ديدي افراد باايمان سكوت كرده، و سخنشان را نمي پذيرند؛ و ديدي كه شخص بدكار دروغ گويد، و كسي دروغ و نسبت نارواي او را رد نمي كند؛ و ديدي كه بچه ها به بزرگان احترام نمي گذارند؛ و قطع رحم مي شود. و وقتي ديدي كه بد كار را ستايش كنند و او شاد شود، و سخن بدش به او برنگردد؛ و ديدي كه نوجوانان پسر همان كنند كه زنان كنند [يعني به مانند آنان خود را زينت مي کنند]؛ و زنان با زنان ازدواج كنند. و هنگامي که ديدي انسانها اموال خود را در غيراطاعت خدا مصرف مي كنند و كسي مانع آنها نمي شود؛ و ديدي كه افراد با ديدن كار و تلاش مؤمنانه [از آن تعجب مي کنند] و به خدا پناه ميبرند. و ديدي كه مداحي دروغين از اشخاص زياد شود؛ و همسايه همسايه خود را اذيت ميكند و از آن جلو گيري نشود؛ و ديدي كه : كافران از صعوبت زندگي مؤمن، شاد مي شوند؛ و ديدي مردم شراب را آشكار مي آشامند، و براي نوشيدن آن كنار هم مي نشينند و از خداوند متعال نمي ترسند؛ و كسي كه امر به معروف مي كند خوار و ذليل است. و همچنين هنگامي که ديدي آدم بدكار در چيزي مورد ستايش ست که خداوند آن را دوست ندارد؛ و ديدي كه اهل قرآن و دوستان آنها خوارند؛ و راه نيك بسته و راه بد باز است؛ و ديدي كه انسان ها به زبان مي گويند، ولي عمل نمي كنند. و وقتي ديدي خانه كعبه تعطيل شده، و به تعطيلي آن دستور داده مي شود؛ و مؤمن، خوار و ذليل شمرده شود؛ بدعت و زنا آشكار شود؛ و مردم به شهادت و گواهي ناحق اعتماد كنند. و ديدي كه حلال حرام، و حرام حلال مي شود؛ و دين بر اساس ميل اشخاص معني مي شود، و كتاب خدا و احكام آن تعطيل مي گردد؛ و جرأت بر گناه آشكار شود، و ديگر كسي براي انجام آن منتظر تاريكي شب نگردد. و آنگاه که ديدي مؤمن نتواند نهي از منكر كند مگر در قلبش؛ و ثروت بسيار زياد در راه خشم خدا خرج گردد؛ و سردمداران به كافران نزديك شوند و از نيكوكاران دور شوند؛ و واليان در قضاوت رشوه بگيرند؛ و پستهاي مهم واليان بر اساس مزايده است، نه بر اساس شايستگي. و آن زمان که ديدي مردم را به تهمت و يا سوء ظن بكشند؛ و ديدي كه مرد به خاطر همبستري با همسران خود مورد سرزنش قرار گيرد. و هنگامي که زن بر شوهر خود مسلط شود و كارهايي كه مورد خشنودي شوهر نيست انجام مي دهد و به شوهرش خرجي مي دهد. و همچنين آنگاه که ديدي سوگند هاي دروغ به خدا بسيار گردد؛ و آشكارا قماربازي شود؛ و مشروبات الكلي به طور آشكار بدون مانع خريد و فروش ميشود. و وقتي ديدي كه مردم محترم توسط حاکمان قلدر خوار شوند؛ و نزديك ترين مردم به فرمانداران آناني هستند كه به ناسزاگويي به ما، خانواده عصمت(ع)، ستايش شوند؛ و هر كس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده، و گواهي اش را قبول نمي كنند. و آنگاه که ديدي مردم در گفتن سخن باطل و دروغ با هم رقابت مي كنند؛ و شنيدن سخن حق بر مردم سنگين، ولي شنيدن باطل برايشان آسان است؛ و ديدي كه همسايه از ترس زبان همسايه به او احترام ميكند. و وقتي ديدي حدود الهي تعطيل شود، و طبق هوي و هوس عمل گردد؛ و ديدي كه مسجدها طلا كاري (زينت داده) شود؛ و ديدي كه راستگوترين مردم نزد آنها مفتري و دروغگو است. هنگامي که ديدي بدكاري آشكار شده، و براي سخن چيني كوشش مي شود؛ و ستم و تجاوز شايع شده است؛ و غيبت، سخن خوش آنها شود و بعضي بعض ديگر را به آن بشارت دهند. وقتي ديدي حج و جهاد براي خدا نيست؛ و سلطان به خاطر كافر، شخص مؤمن را خوار كند؛ و خرابي بيشتر از آبادي است؛ و معاش انسان از كم فروشي به دست مي آيد؛ و خون ريزي آسان گردد؛ و مرد به خاطر دنيايش رياست ميكند. و هنگامي که ديدي مردم نماز را سبك شمارند؛ و انسان ثروت زيادي جمع كرده، ولي از آغاز آن تا آخر، زكاتش را نداده است؛ و قبر مرده ها را بشكافند و آنها را اذيت كنند؛ و هرج و مرج بسيار شود؛ و مرد روز خود را با مستي به شب مي رساند، و شب خود را نيز به همين منوال صبح مي کند، و هيچ اهميتي به آيين مردم ندهد. آنگاه كه با حيوانات آميزش شود؛ و مرد به مسجد (محل نماز) ميرود و وقتي برميگردد لباس در بدن ندارد؛ [ يعني لباسش را دزديده اند]. هنگامي که ديدي حيوانات هم ديگر را بدرند؛ و دلهاي مردم سخت، و ديدگانشان خشك، و ياد خدا برايشان گران است؛ و بر سر كسب هاي حرام آشكارا رقابت ميكنند؛ و ديدي كه نمازخوان براي خودنمايي نماز مي خوان

🌺🌸🌺🌸 🌸🌺🌸 🌺🌸 🌸 💐خودکشی به امید نجات: مثل توبه نکردن یا گناه کردن به امید شفاعت مثل سمّ خوردن یا دست در دهان افعی کردن است به امید رسیدن به طبیب و دوا کردن. که البتّه بر خلاف حکم عقل است. زیرا پس از خوردن سمّ اوّلاً یقینی نیست که دسترسی به طبیب و دوا پیدا شود ثانیاً مداوا قطعی نیست شایدسم ّداخل گردش خون گردیده و قلب را از کار انداخت همچنین کسی که گناه میکند از کجا یقین دارد که پس از مرگ فوراً به شفاعت شافعین میرسد؟ 🌺 🌸🌺 🌺🌸🌺 🌸🌺🌸🌺

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌻مرگ با یکی از سه چیز: از حضرت امیرالمومنین(ع) از وصف مرگ پرسیده شد؟حضرت فرمود: با یکی از سه چیز مرگ وارد میگردد یا بشارت به نعمت همیشگی است یا به عذاب همیشگی یا سبب هول وترس است و کارش مبهم و مردّد میباشد و نمیداند از چه طایفه خواهد بود، پس دوست ما که اطاعت کنندهء ما بوده،یعنی معصیتی نداشته،به نعمت همیشگی بشارت داده میشود،و امّا دشمن ما که با ما مخالفت میکرده پس به عذاب همیشگی بشارت داده میشود، و امّا آنکه کارش مبهم است و نمیداند بر سرش چه می آید او مومنی است که بر خودش اسراف و ظلم میکرده،یعنی گناهکار بوده است. او را مرگ فرا میرسد امّا با ابهام و خوف و حزن،پس از آن،خدا اورا با دشمنان ما مساوی قرار نخواهد داد بلکه اورا به شفاعت ما از آتش بیرون خواهد آورد،پس عمل کنید و اوامر الهی را اطاعت کنید و عذاب خدای را کوچک نشمارید،به درستیکه از جمله گناهکاران کسی است که شفاعت ما به او نمیرسد مگر بعداز سیصد هزار سال عذاب. 🌺 🌸🌸 🌺🌺🌺 🌸🌸🌸🌸

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌹شفاعت به سبک شمارندگان نماز نمیرسد: بعضی از گناهان کبیره است که در بعضی از روایات تصریح شده صاحبش از شفاعت محروم است،مانند سبک شمارندگان نماز ،چنانکه امام صادق(ع) فرمود: شفاعت ما به کسی که نمازش را سبک شمارد نمی رسد. واز پیغمبر اکرم(ص) مرویست که فرمود: از من نیست کسی که نماز را سبک گیردو بر من نزد حوض کوثر وارد نمیشود. نه،به خدا قسم!که به من نمیرسد. بنابراین واضح شد که نترسیدن از گناهان و جراءت کردن بر آن و تاخیر در توبه به امید شفاعت ناشی از جهل و غرور است. 🌸 🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺🌺🌺

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌻بر شما از برزخ میترسم. عمروبن یزید گفت:به حضرت صادق (ع) عرض کردم از شما شنیدم که فرمودید: تمام شیعیان ما در بهشتند با هر گناهی که داشته باشند. حضرت فرمود: راست گفتم به خدا قسم! تمام آنها در بهشتند. گفتم فدایت شوم بدرستیکه گناهان زیاد و بزرگ است. فرمود: امّا در قیامت، پس تمام شما در بهشت خواهید بود به شفاعت پیغمبر یا وصیّ ولکن به خدا قسم برشما در برزخ میترسم. گفتم:برزخ چیست؟فرمود: برزخ قبر است،از هنگام مرگ تا روز قیامت. 🌸 🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺🌺🌺

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌻فردا به جای اشک خون می گریند: در وصایای پیغمبراکرم(ص) به ابن مسعود است که میفرماید: گناه را کوچک مشمار و از گناهان کبیره بپرهیز،چون روز قیامت وقتی بنده به گناهش می نگرد از چشمانش چرک و خون بیرون می آید. خداوند میفرماید: قیامت روزی است که هر کس عمل نیک وبد خود را نزد خودش می یابد،آرزو میکند که میان او و گناهانش مسافتی دور بود. و از رسول اکرم(ص) نیز مروی است که،بنده ای برای یک گناه از گناهانش یکصدسال نگاه داشته میشود. 🌸 🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺🌺🌺

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌹 گناه زیاد ایمان را می برد: گاه میشود که به سبب گناهان زیاد و تاخیر در توبه،نور ایمان از قلب بیرون رفته مبتلا به ظلمت شکّ و تردید بلکه انکار میگردد و به همین حال میمیرد،مثل کسی که سم خورده و به قدری تاثیر کرده که قبل از رسیدن طبیب هلاک میگردد،طبیب با مرده چه میتواند بکند؟پس شفاعت شافعین ایشانرا سودی نمیدهد. برای اثبات این مطلب فقط به ذکر یک آیه و دو روایت اکتفاء میشود. در سوره مبارکه روم میفرماید: عاقبت کسانیکه بد کردند و مرتکب گناه شدند این است که تکذیب و انکار آیات ما نموده و به آنها استهزاء نمایند. 🌸 🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺🌺🌺

🌺🌸🌺🌸 🌸🌺🌸 🌺🌸 🌸 🌹 گناه،دل را سیاه می کند: حضرت باقر(ع) فرمود: نیست بنده ای مگر اینکه در قلبش نقطه سفیدی است،هرگاه گناهی کرد نقطهء سیاهی از آن سفیدی بیرون می آید،اگر توبه کردآن سیاهی برطرف میشود و اگر در گناه فرو رفت و ادامه داد سیاهی قلب زیاد میشود تا اینکه تمام سفیدی قلب را میگیرد،هرگاه چنین شد صاحب چنین قلبی هیچوقت رجوع به خیر نخواهد کرد اینست معنی فرمایش پروردگار عالم که میفرماید: نه چنین است بلکه غلبه کرده و بر دلهای ایشان زنگها نهاده آنچه را که انجام داده اند. 🌸 🌺🌸 🌸🌺🌸 🌺🌸🌺🌸 کانال آرشیو مطالب سخنرانی🎤 https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 <><<>><><<>><><<>><> لینک کانال