كه با خاك بازى مى كنند؛ سوم آن كه بدون كينه دشمنى مى كنند؛ چهارم آن كه چيزى را براى فردا ذخيره نمى كنند؛ پنجم آن كه مى سازند و آن گاه خراب مى كنند. اول شخصيت عالم مى فرمايد: من خاطرخواه بچه ها هستم، چون پنج صفت بلند و برجسته در آن هاست. 1ـ گريه فراوان صفت اول كودكان اين است كه قساوت قلب ندارند. اهل بكا و گريه هستند. «اِنَّهُمْ هُمُ الْبَكّاؤُونَ»؛ آن ها بسيار مى گريند. گاهى مى بينيد كه هيچ حادثه و مصيبت سنگينى در بعضى از آدم هاى مسن اثر نمى گذارد، از بس قساوت قلب دارند. اما اگر از بچه پفكش را بگيرى، گريه مى كند. دلش نازك است. دل سخت نيست. اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: «ما جَفَّتِ الدُّمُوعُ اِلاّ لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ ما قَسَتِ الْقُلُوبُ اِلاّ لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ»؛[17] اشك ها جز به خاطر قساوت و سختى دل ها خشك نمى شود و دل ها جز به خاطر گناهان سخت نمى شود. پيامبر ما شصت سال از عمر شريفش گذشته بود. سر قبر مادرش حضرت آمنه عليها السلام مثل ابر بهارى گريه مى كرد. مادرى كه حدود شصت سال پيش از دنيا رفته بود. يعنى اين قدر عاطفه و احساسش قوى است! به ياد محبت هاى مادرش گريه مى كند. حتى بارها مى نشست و براى همسرش خديجه گريه مى كرد. اين صفت مهمى است. اين صفت بچه ها برجسته است. يعنى دل نازك و باعاطفه هستند. دل رحم و با محبت اند. احساسشان همچون گل نازك و با طراوت است. دلشان را قساوت نگرفته است. اين است كه پيامبر صلى الله عليه و آله كودكان را دوست مى داشت. 2ـ انس با خاك دومين صفتى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آن را از علل محبوبيت كودكان برمى شمارد، اين است كه «يَتَمَرَّغُونَ فِى التُّرابِ»؛ با خاك بازى مى كنند. در خاك مى روند، با خاك بازى مى كنند، روى زمين مى نشينند. و به تعبير روايات «اِنَّ التُّرابَ رَبيعُ الصِّبْيان»؛[18]در حقيقت خاك تفريحگاه كودكان است. بعضى بزرگترها مى گويند: من بايد در صدر مجلس بنشينم. همه بايد به احترام من بلند شوند. همه بايد به من سلام كنند. اما اين تكبرها در كودكان نيست. پيامبر خدا از اين كه كسى برايشان بلند شود، ناراحت مى شدند. امام صادق عليه السلام فرمودند: «كان رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله اِذا دَخَلَ مَنْزِلاً قَعَدَ فى اَدْنَى الْمَجْلِسِ حينَ يَدْخُلُ»؛[19] شيوه هميشگى رسول خدا صلى الله عليه و آله اين بود كه هرگاه وارد منزلى مى شدند، هنگام ورود پايين مجلس مى نشستند. و نيز به اصحاب خود مى فرمودند: «اِذ اَتى اَحَدُكُمْ مَجْلِساً فَلْيَجْلِسْ حَيْثُ مَا انْتَهى مَجْلِسُهُ»؛[20] هر گاه كسى از شما به مجلسى وارد شد، همان انتهاى مجلس بنشيند يعنى انتظار نداشته باشد كه ديگران در بالاى مجلس يا در وسط مجلس جايى براى او باز كنند. ادب الهى پيامبر خدا هيچ تعينى نداشت. هر گاه كسى در جلسه اى وارد مى شد كه پيامبر هم در آن جلسه حضور داشتند، نمى دانست كدام يك از افراد پيامبر است؛ يعنى هيچ برترى براى خودش در نظر نداشت. مى فرمود: من دوست ندارم طورى رفتار كنم كه با ديگران فرقى داشته باشم، يا برترى در نظر مردم ايجاد شود. آن حضرت مؤدب به آداب الهى بودند. مثل سلاطين برخورد نمى كردند، بلكه تواضع و ادب بسيار عجيبى داشتند. حتى در وقتى كه با اصحاب مى نشستند، حلقه وار مى نشستند تا تفاضل و برترى در ميان نباشد. انس بن مالك مى گويد: «كُنّا اِذا اَتَيْنا النَّبى صلى الله عليه و آله جَلَسْنا حَلْقَةً»؛[21] هر گاه در محضر پيامبر صلى الله عليه و آله بوديم، دايره وار مى نشستيم. وقتى با اصحاب مى نشست، آن قدر يگانه مى شد كه گويا يكى از آنان است. كسى كه وارد مى شد، اگر پيامبر را نمى شناخت و نديده بود، نمى توانست تشخيص بدهد كه كدام يك از اين افراد پيامبر خداست.[22] از بس خاكى و با خلق قاتى بود و خودش را تنزل مى داد. اين معجزه است. يكى از سيره هاى پيامبر صلى الله عليه و آله اين بود كه روى زمين مى نشست و با برده ها غذا مى خورد.[23] فرمود: بچه ها را دوست دارم، به خاطر اين كه روى زمين مى نشينند و با خاك مأنوس اند. ما گاهى خدمت مرحوم آيت الله بهاء الدينى به اين طرف و آن طرف مى رفتيم. يك روز به قصد منزل يكى از دوستان رفتيم. اتفاقاً ايشان در منزل نبود. آيت الله بهاء الدينى فرمودند: مقدارى همين جا بنشينيم. كوچه پهنى بود و مزاحمتى نبود. شخصى با آن عظمت، بى تكلف و بى تعين همان جا نشستند! فرمودند: ممكن است بعضى از افراد نفهم به ما بگويند: شما ديوانه ايد. ما هم به آن ها مى گوييم: خودتان ديوانه هستيد. از اين كه ديگران به كسى بگويند ديوانه اى، انسان ديوانه نمى شود. اگر انسان روى زمين بنشيند، چه مى شود؟! متن سخنرانی آقای فرحزاد☝️☝️☝️☝️☝️ _______________________________

خودسازی: 💠 #ازخودراضی 🔸 امام هادی علیه السلام: هر که از خود راضی باشد، بدگویان او زیاد خواهند شد. 📚 بحارالانوار/ج69/ص316 ✍🏼 انسان از خود راضی، #متکبر و #خودپسند است و رفتارش مورد تایید مردم نیست. چنین فردی هم در پیشگاه خدا و در نزد مردم منفور است و همین باعث می شود که دیگران به بدگویی از او بپردازند. #احادیث_روزانه @archive_mataleb_sokhanrani

برکت و روزی: 💠 تلاش برای #آمرزش 🔸 پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): کسی که به خاطر تلاش برای به دست آوردن مال حلال، خسته شود و شب را به صبح برساند، آمرزیده می شود. 📚امالی صدوق/مجلس48/ح9 ✍🏼 تلاش برای کسب #روزی_حلال، نقش مهمی در تکامل اخلاق فردی، سعادت و پیشرفت جامعه دارد. شخصی که برای به دست آوردن مال حلال تلاش می کند، در حال #عبادت است. #دریافت_روزانه_حدیث #افزایش_برکت_و_روزی

یک جرعه معرفت: 🍃 مرحوم علامه محمدتقی جعفری(ره): ✍🏼 در روایات آمده "هر کس عالمی را در چهل روز زیارت نکند، قلبش می میرد" و همچنین "زیارت علماء در نزد خدا محبوبتر از هفتاد بار طواف نمودن در گرد #کعبه می باشد" مصداق بارز "علما" آیت الله بهجت هستند. 🌿صرف دیدن و ملاقات کردن ایشان خود سر تا پا #موعظه است. من هر وقت ایشان را می بینم تا چند روز اثر این ملاقات در من باقی است، و در واقع هشدار دهنده برای ما می باشد. #دریافت_روزانه #کلام_بزرگان #کلامی_از_بهجت

خودسازی: 💠 #تقسیم_الهی 🔹 امام علی علیه السلام: هر کس به تقسیم الهی راضی باشد، در مورد آنچه از دست می دهد، اندوه نخواهد خورد. 📚 تحف العقول/ص88 ✍🏼 هر مالی در معرض تلف شدن و نابودی است. گاهی به واسطه اشتباه انسان و گاهی به واسطه حوادث طبیعی و غیر طبیعی. پس نباید برای از دست رفتن آنچه به عنوان #امانت در دست ما بوده، غصه بخوریم. #احادیث_روزانه

خودسازی: 💠 #توشه 🔹 رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): انسان باید از دنیا براى آخرتش، از زندگی برای مرگش، از جوانی برای دوره پیری اش توشه بردارد، چرا که دنیا براى شما آفریده شده ولی شما براى آخرت آفریده شده اید. 📚 تنبیه الخواطر و نزهه النواظر/ج1/ص131 ✍🏼 دنیا، زندگی و جوانی، فرصت و وسیله هستند که اگر قدرشان را ندانیم، در مقصد نهایی یعنی آخرت پشیمان خواهیم شد. #احادیث_روزانه

💠تقویت دین 🔸 امام صادق (علیه السلام): کسب #روزی_حلال را رها مکن، چرا که تو را در دینت کمک می کند و نخست پای شتر ببند و سپس #توکل کن. ... اِعْقِلْهَا وَ تَوَكَّلْ عَلَى اَللَّهِ 📚وسائل الشیعه/ج12/ص20 ✍🏼 انسانی که می خواهد مال حلال کسب کند، باید #احکام دینش را یاد بگیرد و نیز با چیزهایی که رزق و روزی اش را زیاد می کند، مثل #تلاوت_قرآن، بیشتر ا#نس می گیرد. #دریافت_روزانه_حدیث #افزایش_برکت_و_روزی

عن الامام علی علیه السلام : «مِنْ حُسْنِ نشانه‌های حسن همسایگی، جویا شدن از احوال همسایه است.» در روایات و سیره بزرگان دینی توجه زیادی به همسایه و اطلاع از اوضاع و احوال او شده است. درباره اینکه مسلمان شب سیر بخوابد ولی از حال همسایه‌اش باخبر نباشد، مذمتهای زیادی وارد شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «کسی که شب سیر بخوابد و همسایه مسلمانش گرسنه باشد، به من ایمان نیاورده است.» [3] مرحوم استاد شهید مطهری نقل می‌کند: سید جواد آملی (فقیه بزرگ و صاحب مفتاح الکرامة) شبی مشغول صرف شام بود که در خانه‌اش به صدا درآمد، در را باز کرد، دید خادم استادش، سید مهدی بحرالعلوم است. خادم گفت: استاد بر سر سفره شام نشسته اند، اما دست به غذا نخواهند برد تا شما را ببینند. سید جواد با عجله به طرف خانه استاد رفت. تا چشم استاد به سید جواد افتاد، با خشم بی سابقه‌ای گفت: از خدا نمی‌ترسی؟ از خدا شرم نداری؟!

سید جواد گفت: به خدا قسم! من از این به احوالش رسیدگی می‌کردم. استاد گفت: همه عصبانیت من برای این است که چرا از احوال همسایه ات بی خبر و غافلی؟ چرا باید آنها هفت شبانه روز به این وضع بگذرانند و تو متوجه نباشی؟ اگر باخبر بودی و اقدام نمی‌کردی که اصلاً مسلمان نبودی. سید بحرالعلوم یک سینی غذا و مقداری پول به او داد تا به خانه همسایه‌اش ببرد و از او معذرت خواهی کند. بعد هم فرمود: من همینجا می‌مانم و شام نمی‌خورم تا برگردی و خبر آن مرد مؤمن را برایم بیاوری. وقتی سید جواد آمد و دقایقی در خانه همسایه محتاجش ماند، همسایه اصرار کرد تا علت این کار او را بداند. وقتی ماجرا را شنید، گفت: من راز خود را به هیچ کس نگفتم و تعجب می‌کنم که سید بحرالعلوم چگونه از این مطلب مطلع شده است. [1] آری این گونه باید به امور همسایگان رسیدگی کرد و از احوال آنان جویا شد.