ـ⁣⁣⁣⁣🌺🌿🌼🌿🌺🌿🌼 ـ⁣⁣⁣⁣🌼🌿🌺🌿🌼﷽ ـ⁣⁣⁣⁣🌺🌿🌼 ـ⁣⁣⁣⁣🌼 #راه_پاک_کردن_ادرار ❓اگه بچه توی خونه ادرار کرد و وسایل خونه نجس شد، چطور با آب لوله‌کشی، تانکر، حوض و... که زیادن (آب کر)، می‌شه پاکش کرد؟ 1️⃣ اولین کاری که می‌کنین، اینه که خود اون نجاست رو با آب یا چیز دیگه‌ای از بین ببرین. 2️⃣ بعد که تمیز شد، اگه اون چیزی که نجس شده، بدن یا هر چیز سفت دیگه‌ای باشه که آب توش نمی‌ره: 👈 همه مراجع: همین که یه بار با آب بشوریدش، پاک می‌شه. 👈 آیت‌الله سیستانی: حرف همه مراجع، نظر منم هست؛ فقط اگه بدن نجس شده، بنابر احتیاط واجب، باید دو بار شسته بشه. 3️⃣ اما اگه لباس، فرش و این‌جور چیزاست که آب توش می‌ره: 📚آيات عظام امام، خامنه‌اى، فاضل و نورى: 👈 باید بعد از یه بار شستن، بنابر احتياط واجب، اون رو فشار يا حركت هم بدین تا آبش گرفته بشه. 📚 آيات عظام مكارم و وحيد: 👈 باید بعد از یه بار شستن، اون‌رو فشار يا حركت بدین تا آبش گرفته بشه. 📚 آيت‌الله سیستانی: 👈 بنابر احتیاط واجب، لباس بعد از دوبار شستن پاک می‌شه و فرش با یک‌بار شستن؛ در هر دو مورد هم لازم نیست فشار و حرکت بدین تا آبش گرفته بشه. 🔺 سایت پرسمان احکام؛ توضيح‌المسائل مراجع، م۱۵۹؛ مكارم، توضيح‌المسائل مراجع، م۱۵۹؛ وحيد، توضيح‌المسائل، م۱۶۰؛ امام و فاضل، توضيح‌المسائل مراجع، م۱۵۹؛ خامنه‌اى، اجوبة‌الاستفتائات، س۷۱. ⬅️ احکام به زبان خیلی ساده/عضو شوید ·—————··𑁍··—————· ·—————··𑁍··—————· 🌺🌿🌼🌿🌺🌿🌺🌿🌼🌿🌺🌿

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃 ﷽ 🍃🍂🌺🍃 🌺 #رقصیدن #برداشت_های_نادرست_از_احکام ❗️ بعضی از خانم‌ها فکر می‌کنن که توی مجالس عروسی و شادی اشکال نداره برقصن. 📛 درحالی‌که این درست نیست. ⚠️ اولاً، اگه نامحرم توی مجلس باشه، همه‌ مراجع می‌گن حرامه.⛔️ ⚠️ ثانیاً، اگه مجلس زنونه هم باشه، با توجه به آهنگ‌های بزن‌وبرقصی که پخش می‌شه، بازم همه مراجع می‌گن بدون شک حرامه.⛔️ ⚠️ ثالثاً، گیرم بدون آهنگ بخواین برقصین و نامحرم هم نباشه؛ حتی در این صورت هم، بیشتر مراجع می‌گن حرامه و فقط رهبری گفتن در این حالت، با کلی شرط و شروط اشکال نداره: 1️⃣ مجلس تبدیل به مجلس رقص نشه. 2️⃣ باعث تحریک شهوت نشه. 3️⃣ زمینه گناه یا مفسده دیگه‌ای رو فراهم نکنه. 🔺 سایت اسلام کوئست. ⬅️ احکام به زبان خیلی ساده/عضو شوید ·—————··𑁍··—————· ·—————··𑁍··—————· 🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺

#رزق_پول هر کس در هر روز جمعه میان دو نماز این آیه مبارکه را بنویسد و با خود در کیسه نگاه دارد هرگز کیسه(کیف و جیب) او خالی نگردد به تجربه رسیده است سوره اعراف آیه ۱۰ بسم الله الرحمن الرحیم وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ 📚گوهر شب چراغ

۲۴ بهمن ۱۴۰۲ - ۱۹:۱۸ سخنان شیرین محمود مهدوی دامغانی در مورد امام حسین(ع) غزلی از حافظ که فقط امام حسین(ع)، مصداق آن است! استاد دامغانی می گوید تنها مصداقی که برای بخشی از غزل دوازدهم حافظ پیدا کرده ، امام حسین(ع) است و آن ابیات این است: ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما/ آبروی خوبی از چاه زَنَخدان شما، عزم دیدار تو دارد جانِ بر لب آمده/ بازگردد یا برآید؟ چیست فرمان شما؟ به گزارش مبلغ حافظ و مولوی دو شاعر سرشناس ایرانی که به خاطر آثار و اشعار عرفانی خود شهرت جهانی هم دارند در لابلای آثار خود به مفاهیم دینی و شخصیتهای مذهبی هم اشارات پیدا و پنهان زیادی دارند که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. استاد محمود مهدوی دامغانی قرآن‌پژوه و مترجم قرآن کریم در مصاحبه زیر به نکاتی جذاب در این رابطه اشاره کرده است: استاد دامغانی در گفتگو با ایکنا از خراسان رضوی گفت: امام حسین(ع) که پیش از ولادت خود، از سمت خداوند به شرف شهادت سرافراز شده بودند، اجابت دعا را نیز در زیر قبه خود دارا هستند. در بین غزلیات شمس، این غزل از مولوی که در خصوص افرادی است که به شهادت راستین خداوند نائل شده‌اند، بیشتر مرا به یاد حضرت سیدالشهدا(ع) می‌اندازد که سروده است: باز آمد آن مغنی با چنگ ساز کرده/ دروازه بلا را بر عشق باز کرده بازار یوسفان را از حسن برشکسته/ دکان شکران را یک یک فراز کرده شمشیر در نهاده سرهای سروران را/ و آن گاهشان ز معنی بس سرفراز کرده خود کشته عاشقان را در خونشان نشسته/ و آن گاه بر جنازه هر یک نماز کرده آن حلقه‌های زلفت حلق که راست روزی/ ای ما برون حلقه گردن دراز کرده از بس که نوح عشقت چون نوح نوحه دارد/ کشتی جان ما را دریای راز کرده ای یک ختن شکسته ای صد ختن نموده/ وز نیم غمزه ترکی سیصد طراز کرده بخت ابد نهاده پای تو را به رخ بر / کت بنده کمینم وآنگه تو ناز کرده ای خاک پای نازت سرهای نازنینان/ وز بهر ناز تو حق شکل نیاز کرده ای زرگر حقایق ای شمس حق تبریز/ گاهم چو زر بریده گاهم چو گاز کرده با توجه به کهن‌ترین مطلب در خصوص امام حسین(ع) و امام حسن(ع) که از محمد بن سعد بن منیب در طبقات حدود ۱۲۰ صفحه مطلب نگاشته شده است، رفتارهای انسانی امام حسین(ع) چنان است که هر آدمی را به فکر فرو می‌برد. طی روایت ۲۴۴، از طبقات بیان شده است که روزی امام حسین(ع)، از کنار درویشان عبور می‌کردند که آن‌ها درحال خوردن چاشت بودند، یکی از آنها به امام حسین(ع) می‌گوید: ابی عبدالله(ع) با ما چاشت نمی‌خوری؟ حضرت با آن‌ها همسفره می‌شود و از چاشت آنها نوش جان می‌کند، اما بعد از خوردن چاشت به آنها می‌فرماید: دعوت شما را پذیرفتم آیا شما هم دعوت مرا می‌پذیرید؟ آنها گفتند آری؛ همگان را همراه خود کردند و به خانه خود رفتند و به حضرت رباب(س) فرمودند: هر اندوخته‌ای که داریم، برای آن‌ها فراهم آور. علاوه بر این مورد در روایت ۲۴۵ کتاب طبقات هم بیان شده است که حسین‌ ابن علی(ع) برای حج و دیدار خداوند در مکه به‌ قدری مشتاق بودند که مسیر مکه تا مدینه را که حدود ۴۰۰ کیلومتر است، ۲۵ مرتبه پیاده پیمودند. البته لازم به ذکر است که در برخی از کتب تاریخی دیگر نقل شده است که امام حسین(ع) گاه بخشی از این راه و گاه تمام این راه را در سفرهای خود با پای پیاده می‌رفتند. همچنین در روایتی از قول بانو ام‌السلمه نقل شده است که روزی پیامبر(ص) به من فرمودند که بر جلوی درب خانه بایستم و فردی را پذیرا نشوم، زیرا قرار است که وحی بر پیامبر(ص) نازل شود، در جلوی درب خانه ایستاده بودم که سیدالشهدا(ع) با شیطنت کودکی خود در حال دویدن داخل شدند و به نزد پیامبر(ص) داخل خانه رفتند. بعد از مدتی که گذشت، هیچ یک از این معصومین بیرون نیامدند و من نگران شدم، به داخل خانه رفتم و دیدم که پیامبر(ص) یک مشت خاک قرمز بر دست دارند و از این دست به آن دست می‌کنند و اشک‌های ایشان سرازیر شده است، همچنین امام حسین(ع) هم در آغوش پدربزرگ خود در آرامش خوابیده است. در چنین شرایطی از حضرت رسول(ص) پرسیدم که چه اتفاقی افتاده است؟ حضرت پاسخ دادند: «جبرئیل بر من نازل شد و این خاک را از عراق برای من آورده است و خبر داد، که بعضی از نااهلان امت من این پسرم را به قتل خواهند رساند.» لازم به ذکر است که این روایت تنها از بانو ام‌السلمه بیان نشده و عایشه نیز چنین امری را بیان کرده است.

🎥 ذکر یونسیه 💠 دکتر سید محسن میرباقری 🔸🔹ذکر یونسیه دعای حضرت یونس (علیه السلام) برای نجات خویش از شکم ماهی است. این ذکر در آیه ۸۷ سوره انبیا آمده و در رکعت اول نماز غفیله خوانده می‌شود. از پیامبر (صل الله علیه وآله) نقل شده است که این دعا، اسم اعظم خداوند است که اگر خدا به آن خوانده شود، اجابت می‌کند. ♦️ذکر یونسیه برای نجات از غم و اندوه و برآورده شدن حاجت ، بزرگان اخلاق و عرفان نیز درباره مداومت بر گفتن این ذکر به ویژه در حال سجده تأکید دارند. ♦️آنگونه که در قرآن و روایات آمده است حضرت یونس (علیه السلام) مدتی در میان قوم خود تبلیغ کرد و چون ایمان نیاوردند، آنان را نفرین کرد و از نزد آنان رفت و سوار بر کشتی شد. خداوند یونس را به خاطر عدم پایداری در دعوت مردم، در شکم ماهی گرفتار ساخت و او توبه کرد و برای نجات خود دست به دعا برداشت. قرآن کریم دعای یونس را چنین نقل کرده است: 🔸لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ 🔹 معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، راستی که من از ستمکاران بودم.

تنگ است دلم باز برای حرمت ای جان دو عالم به فدای حرمت آواره و دلتنگ و هوایی کرده ما را شب جمعه‌ای هوای حرمت 🍃⚘اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا عَبْدِاللهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ عَلَيْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِيارَتِكُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْن⚘🍃

دیروز یه خانمه از این تبلیغاتچی‌ها زنگ زد گفت الوگفتم بفرمایید 🙈😂 گفت میخواید صاحب یه ویلا بشید؟ گفتم نه😔 گفت میخواید صاحب یه بنز بشید؟ گفتم نه گفت میخواید صاحب صد میلیون تومن بشید؟ گفتم نه گفت چرا آخه؟ گفتم چون سلام نکردی! 😂😂 اخلاق برا من از هر چیزی مهم تره!😁😁😁😁 به نام خدایی که محمد را برای بشریت به پیامبری برگزید _با سلام و ادب و تبریک اعیاد شعبانیه #خداوند متعال فرمودند: يا أيُّهَا النَّبِىُّ إنّا أرسَلناكَ شاهِدا و مُبَشِّرا و نَذيرا و داعِيا إلَى اللّه ِ بِإذنِهِ و سِراجا مُنيرا اى پيامبر! ما تو را گواه و نويد دهنده و هشدار دهنده فرستاديم كه به فرمان خدا به سوى او دعوت كنى و چراغى روشنى بخش باشى (احزاب📜، آيه 45 ـ 46✨) ✍اخلاق انسانی آنقدر ارزشمند است که #پیامبر اکرم هدف از بعثت خویش را ارتقاء سطح اخلاق انسانیت معرفی می فرمایند و چند جا می‌فرمایند من برای تکمیل اخلاق و کامل کردن خوبیها مبعوث شده ام!

ابوحمزه ثمالی نقل شده که وی از امام باقرعلیه السلام سؤال کرد: ای فرزند رسول خد! مگر همه شما امامان، قائم به حقّ نیستید؟ امام باقر علیه السلام فرمود: آری. عرض کردم: پس چرا فقط به امام دوازدهم قائم گفته می‌شود؟ فرمود: «آن گاه که جدّم حسین علیه السلام به شهادت رسید، فرشتگان الهی با گریه و ناله به درگاه الهی ضجّه نموده، عرض کردند: ای خدا و مولای ما! آیا از کسانی که  برگزیده و فرزند برگزیده تو را به شهادت رساندند می‌گذری، او که بهترین خلق توست؟ خداوند به آنان وحی فرمود: فرشتگان م! آرام باشید، به عزت و جلالم سوگند که حتماً از آنان انتقام خواهم گرفت؛ هرچند مدتی بگذرد. سپس خداوند امامان از فرزندان امام حسین علیه السلام را برایشان نمایان ساخت و فرشتگان خوشحال شدند. امّا دیدند یک نفر از ایشان ایستاده و نماز می‌خواند، خداوند فرمود: به وسیله آن که ایستاده، از آنان انتقام خواهم گرفت».(١) مرحوم شیخ طوسی در سلسله سند خود نقل می‌کند که ابوسعید خراسانی می‌گوید... امام صادق علیه السلام فرمود: «….به این جهت قائم نامیده شده، چون بعد از آن که نامی از وی نیست ، به امر عظیمی قیام خواهد کرد».(٢) مرحوم شیخ صدوق نقل می‌کند: یکی از اصحاب امامان علیهم السلام به نام صقر بن دلف می‌گوید: از امام جوادعلیه السلام شنیدم که می‌فرمود: امام بعد از من پسرم علی است و سپس فرزندش حسن امام است. آن گاه سکوت کردند. عرض کردم: سپس چه کسی امام است؟ امام جوادعلیه السلام گریه شدیدی کردند و فرمودند: «پس از حسن، پسرش که قائم به حقّ و منتظر است، امام خواهد بود. عرض کردم: ای فرزند رسول خد! چرا قائم نامیده شده است؟ فرمود: چون بعد از آن که ذکر و یادش از بین رفته، قیام می‌کند، پس از آن که بسیاری از مردم از امامت او بر می‌گردند.

گفتم: چرا منتظَر نامیده شده است؟ فرمود: چون غیبتی خواهد داشت که روزهایش زیاد و مدتش طولانی خواهد شد، لذا افراد مخلص منتظر ظهور اویند؛ امّا تردید کنندگان آن را انکار کرده و منکران نیز استهزاء می‌کنند. بسیاری از افراد برای آن وقت گذاری می‌کنند و کسانی هم که عجله کنند هلاک خواهند شد؛ امّا مسلمانان واقعی نجات خواهند یافت».(٣) شعیب بن ابوحمزه از امام صادق علیه السلام پرسیده است که آیا شما صاحب این امر هستید؟ آن جناب فرمودند: خیر. سؤال می‌کند: پس فرزند شماست؟ می‌فرماید: خیر. عرض می‌کند: پس چه کسی است؟ امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «آن کسی که زمین را از عدل پر می‌کند؛ همان طور که از جور و ستم پر شده باشد، او هنگامی خواهد آمد که کسی از امامان معصوم علیهم السلام نیست، همان طور که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نیز پس از مدت‌ها که پیامبری نبود، مبعوث شد».(٤)،(٥) ایستادن هنگام شنیدن صفت قائم برای امام زمان (عج) نیز، به معنای احترام به حضرت (عج) و آماده بودن برای قیام امام زمان(عج) است و دست بر سرگذاشتن یعنی تسلیم امر و فرمان امام زمان بودن است. از امام صادق(ع) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود: برای آن حضرت غیبت طولانی است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هر کسی که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت ‏آمیز می‏ کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد از جای برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.(٦) چنانچه امام رضا علیه السلام هنگام استماع  قصیده دعبل  وقتی به أین بیت رسید: خروج امام لامحالة خارج یقوم علی اسم اللّه والبرکات ظهور امام (عج) قطعی است که ظهورش با نام خداوند و همراه با خیر و برکات است. دست بر سر نهادند و به عنوان احترام برخاستند و از خداوند متعال فرج حضرت ولی عصر (عج) را در خواست نمودند.(٧) منابع: ١- علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰ / بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲۸ / بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۲۲۱. ٢-غیبت طوسی ص ۴۷۳ / بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۰. ٣-کمال الدین، ج ۲، ص ۳۷۸ / بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۰ و ۱۵۷. ٤- کافی، ج ۱، ص ۳۴۱ / بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۹ / غیبت نعمانی، ص ۱۸۶. ٥- نشانه هایی از مهدی (عج)،سعید احمدی،فصل ششم ٦- منتخب الأثر ،لطف اله صافی گلپایگانی،ص٦٤٠ ٧-الغدیر،علامه امینی ،ج ٢ص٣٦١

راز نامگذاری امام زمان(عج) به قائم چیست؟ آیت الله جوادی آملی در کتاب « امام مهدی موجود موعود» به این سوال با شیوایی و زیبایی کلام خود پاسخ گفته اند که در ادامه علت این نامگذاری را با  قلم ایشان می خوانید. وجود مبارک حجة بن الحسن(عج) دارای القاب و اسامی متعددی است که هریک وجه خاصی از آن ذات کریم را بیان می‏دارد. از القاب مشهور حضرتش می‏توان به «قائم» اشاره‏ای ویژه داشت، زیرا این نام مبارک در روایاتی آمده است که گویای سرّ لطیفی است. برای تسمیه آن پیشوای منتظر به قائم وجوه متعددی ذکر گردیده که به برخی از آنها اشاره می‏شود:        1.      از حضرت باقر(علیه‌السلام) پرسیدند: مگر همه شما قائم به حق نیستید؟ فرمود: آری. گفتند: پس چرا تنها دوازدهمین شما به این نام، نامیده شد؟ فرمود: آن هنگام که جدّمان حسین(علیه‌السلام) به شهادت رسید، فرشتگان با اشک و آه، ضجه‏زنان گفتند: ای اله و ای سید ما! آیا نمی‏نگری که با بنده برگزیده و فرزند برگزیده تو چه می‏کنند؟ خداوند به آنان چنین وحی کرد: ای فرشتگان من آرام باشید! به عزّت و جلالم سوگند! حتماً از آن‏ها انتقام خواهم گرفت، هرچند مدت‏ها بگذرد؛ آن‏گاه پرده را کنار زد و امامان پس از حسین(علیه‌السلام) را به فرشتگان نمایاند؛ در میان آنان یکی ایستاده بود و نماز می‏خواند، پس خداوند به فرشتگان فرمود: با این شخص ایستاده (قائم) از آن‏ها انتقام می‏گیرم: عن أبی حمزة ثابت بن دینار الثمالی قال: سألت أباجعفر محمد بن علی الباقر(علیه‌السلام) یا ابن رسول الله... فلستم کلّکم قائمین بالحق؟ قال: بلی، قلت: فلِمَ سمّی القائم قائماً؟ قال: لمّا قُتل جدّی الحسین(علیه‌السلام) ضجت علیه الملائکة إلی الله تعالی بالبکاء و النحیب و قالوا: إلهنا و سیّدنا! أتغفل عمّن قتل صفوتک و ابن صفوتک و خیرتک من خلقک؟ فأوحی الله (عزّوجل) إلیهم: قروا ملائکتی. فوعزتی و جلالی! لأنتقمنَّ منهم ولو بعد حین؛ ثم کشف الله (عزّوجلّ) عن الأئمّة من ولد الحسین(علیه‌السلام) للملائکة، فسرّت الملائکة بذلک؛ فإذا أحدهم قائم یصلّی فقال الله (عزّوجلّ): بذلک القائم انتقم منهم.[

  2.      بر اثر غیبت طولانی، یاد آن وجود مبارک از خاطره بسیاری از افراد محو و فراموش می‏شود و آن‏گاه حضرتش پس از این فراموشی ناگوار قیام می‏کند: عن الصقر بن دلف قال سمعت أبا جعفر محمد بن علی الرضا(علیه‌السلام) قلت له یابن رسول الله ولِمَ سُمّی القائم؟ قال(علیه‌السلام): لأنّه یقوم بعد موت ذکره و ارتداد أکثر القائلین بإمامته.[2]        3 .      او را از آن جهت قائم نامیدند که قیام به حق او در میان قیام ائمه دیگر که همگی قائم به حق بودند از ویژگی خاصی برخوردار است: سُمّی بالقائم لقیامه بالحق.[3] در ویژگی قیام آن حضرت روایاتی هست از جمله حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه‌السلام) می‏گوید که به امام جواد(علیه‌السلام) عرض کردم که آرزو می‏کنم قائم آل محمد شما باشید و عدل و داد را در زمین بگسترانید. امام جواد(علیه‌السلام) فرمود که همه ما قائم به امر خدا و هدایت کننده به دین او هستیم؛ امّا آن قائم که خداوند با او زمین را از اهل کفر و عناد در برابر حق پاک می‏کند و از عدل و داد پر می‏سازد، من نیستم؛ او همان است که ولادتش از مردم مخفی و شخصش غائب می‏گردد... هم نام و هم کنیه رسول خداست...: إنی لأرجو أن تکون القائم من أهل بیت محمد الذی یملأ الارض قسطاً و عدلاً کما مُلئت جوراً و ظلماً. فقال (علیه‌السلام): یا أبا القاسم! ما منّا إلاّ و هو قائم بأمر الله (عزّوجل) و هاد إلی دین الله؛ و لکن القائم الذی یطهّر الله(عزّوجلّ) به الأرض من أهل الکفر و الجحود و یملأها عدلاً و قسطاً هو الذی تخفی علی الناس ولادته و یغیب عنهم شخصه و یحرم علیهم تسمیته و هو سَمِیّ رسول الله‏صلی الله علیه و آله و سلم و کنیّه و هو الذی تطوی له الأرض و یذلّ له کل صعب یجتمع إلیه من أصحابه عدة أهل بدر ثلاثمائة و ثلاثة عشر رجلاً من أقاصی الأرض و ذلک قول الله (عزّوجلّ):﴿اَینَ ما تَکُونُوا یَأت بکُمُ اللهُ جَمیعًا إنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شی‏ءٍ قَدیر﴾.[4] فإذا اجتمعت له هذه العدة من أهل الإخلاص، أظهر الله أمره فإذا کمل له العقد و هو عشرة آلاف رجل خرج بإذن الله (عزّوجلّ) فلایزال یقتل أعداء الله حتی یرضی الله (عزّوجلّ). قال عبدالعظیم: قلت له: یا سیدی! و کیف یعلم أن الله(عزّوجلّ) قد رضی؟ قال: یلقی فی قلبه الرحمة.[5] نیز حضرت عبدالعظیم می‏گوید: تصمیم داشتم این مطلب را از حضرت جواد الائمه بپرسم که ایشان فرمود: قائم ما مهدی است که حتماً در غیبت به سر خواهد برد و باید منتظر ظهور آن حضرت بود و پس از ظهور باید از وی اطاعت کرد: ... فابتدأنی فقال لی: یا أبا القاسم! إنّ القائم منا هو المهدی الذی یجب أن ینتظر فی غیبته و یطاع فی ظهوره و هو الثالث من ولدی.[6] این لقب، تنها به امام عصر(عج) تعلق دارد، گرچه قبلاً گفته شد که قیام به قسط از شرایط عمومی امامت معصومان است: فلعمری ما الإمام إلاّ الحاکم بالکتاب؛ القائم بالقسط[7]؛ انّما هم الأئمّة(علیهم‌السلام) القوامون بدین الله[8]؛ امّا لقب پرافتخار «قائم» از القاب اختصاصی حضرت بقیة الله است: لیعدن أحدکم لخروج القائم[9]؛ ینادی مناد من السماء باسم القائم(عج) فیسمع ما بین المشرق و المغرب... و هو صوت جبرئیل الروح الأمین[10] و تنها آن حضرت به عنوان «قائم آل‏محمد» شناخته می‏شود: ان أدرکت القائم من آل محمد نصرته[11]؛ و منّا المصطفی و المرتضی و منّا یکون المهدی قائم هذه الاُمة[12]، به گونه‏ای که به شیوه‏ای پسندیده مرسوم گردیده است که هنگام ذکر این نام شریف شنوندگان به احترام آن حضرت و به یاد او قیام می‏کنند. ـ علل الشرایع، ج 1، ص 192 ـ 191؛ بحار الانوار، ج45، ص221 و ج51، ص29 ـ 28. [2] ـ کمال الدین، ج 2، ص 50؛ بحار الانوار، ج51، ص30. [3] ـ الارشاد، ج 2، ص 50 ـ 49؛ بحار الانوار، ج51، ص 283. [4] ـ سوره بقره، آیه 148. [5] ـ کمال الدین، ج 2، ص 50 ـ 49؛ بحار الانوار، ج52، ص283. [6] ـ کمال الدین، ج 2، ص 49. [7] ـ الارشاد ، ج 2، ص 39.