eitaa logo
آرشیو مطالب(سخنرانی)
2.2هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
1.9هزار ویدیو
61 فایل
💠 اللّٰهمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ ٱلْفَرَجَ 💠 https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 تعرفه وتبلیغات👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼 @kianatv ─┅═ ༅✤ ⃟ ⃟ ‌✤༅═┅─ #کانال_آرشیو_مطالب_سخنرانی #احادیث_روایات_صوت_متن_سخنرانی @archive_mataleb_sokhanrani
مشاهده در ایتا
دانلود
1.84M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔸اگر جایی گیر شدید پیدا کردیم چه ذکری بگیم ؟ 🔸حجت الاسلام عالی
💠 سه سفارش امام زمان (عج) برای گشایش در کارها و رزق و روزی 1️⃣ بعد از فجر صبح دست بر سینه گذارد و هفتاد مرتبه بگوید👈"یا فَتّاح" 2️⃣ بعد از نماز صبح این دعا را بخواند: ❇️ وَ أُفَوِّضُ أَمرِي إِلَى اللَّهِ ❇️ إنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالعِبَادِ ❇️فوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَامَكَرُوا لاَإِلَهَ‌إِلاَّ أَنتَ ❇️ سُبحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏ ❇️ فَاستَجَبنَا لَهُ وَ نَجَّينَاهُ مِنَ الغَمِّ ❇️ و كَذَلِكَ نُنجِي المُؤمِنِينَ‏ ❇️ حَسبُنَا اللَّهُ وَ نِعمَ الوَكِيلُ ❇️ فانقَلَبُوابِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضلٍ ❇️ لم يَمسَسهُم سُوءٌ ❇️ مَا شَاءَ اللَّهُ لاَ حَولَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ‏ ❇️ مَا شَاءَ اللَّهُ لاَ مَا شَاءَ النَّاسُ‏ ❇️ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ إِن كَرِهَ النَّاسُ‏ ❇️ حَسبِيَ الرَّبُّ مِنَ المَربُوبِينَ ❇️ حسبِيَ الخَالِقُ مِنَ المَخلُوقِينَ‏ ❇️ حَسبِيَ الرَّازِقُ مِنَ المَرزُوقِينَ ❇️ حسبِيَ اللَّهُ رَبُّ العَالَمِينَ‏ ❇️ حَسبِي مَن هُوَ حَسبِي ❇️ حسبِي مَن لَم يَزَل حَسبِي‏ ❇️حَسبِي مَن‌كَانَ مُذكُنتُ لَم يَزَل حَسبِي ❇️ حسبِيَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ❇️علَيهِ تَوَكَّلتُ وَهُوَ رَبُّ العَرشِ العَظِيمِ‏ 3️⃣ هر روز صبح این دعا را بخواند👇 لاحَولَ وَلاقُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ تَوَکَّلتُ عَلَی الحَیِّ الَّذی لایَمُوتُ وَ اَلحَمدُللِهِ الَّذی لَم یَتَّخِذ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً وَ لَم یَکُن لَهُ شَریکٌ فِی المُلکِ وَ لَم یَکُن لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرهُ تَکبیرا
8.21M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠 عوامل رو سفیدی و رو سیاهی در روز قیامت حجت السلام دکتر رفیعی «اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج»
🌺 آداب معاشرت 🌺 💠 رسول خدا صلی الله علیه و آله روزی به اصحاب خود فرمود: می خواهید به شما خبر دهم به بدترین مردم؟ گفتند: بلی یا رسول اللّه. فرمود: کسی که تنها سفر کند، عطای خود را از مردم منع کند و غلام خود را بزند. 📚 حلیه المتقین/فصل اول/ح20 ✍🏼 منظور از غلام به طور کلی زیر دست است، مثل شاگردی که برای انسان کار می کند.
خودسازی(نرمی دل) حضرت عیسی علیه السلام: تا کى آب بر کوه روان شود و کوه نرم نگردد؟ تا کى حکمت می خوانید و دل هایتان با آن نرم نمی شود؟ امالی مفید/ص209/ح43 آیات قرآن و روایات معصومین و کلام بزرگان حکمت نیستند؟ چرا دلهای بعضی از ما را شستشو نمی دهند؟ گاهی باید به خوراک خود دقت کنیم یا مواظب چشم و گوش خود باشیم.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في‏ سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده 35) سوره مائده آیه 35 می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا داشته باشید، با وسیله ی تقوا به سوی خدا بروید و در راه خدا جهاد کنید. (فلاح یعنی رستگاری، به کشاورزان فلاح می گویند زیرا دانه می کارند و این دانه ها رشد می کنند و کشاورزان زمینه ی رشد آنها را فراهم می کند. در قرآن داریم: قد افلح من زکی ها یعنی هر کس خودش را اصلاح کند به تحقیق رستگار می شود و قد افلح مومنین یعنی مومنین رستگار هستند. ولی بیشتر کلمه ی لعلکم داریم شاید رستگار بشوید.).تقوا اقسامی دارد: تقوای سیاسی، اخلاقی و اقتصادی و عبادی و. .. تقوای به معنای قدرت پرهیز است.تقوا وسیله است نه هدف یعنی تقوا نیرویی است که زمینه ی کارهای خیر را فراهم می کند. مثل پلیس، پلیس در شهر هدف نیست، وسیله است زیرا پلیس برای تماشا کردن نیست بلکه کار پلیس ایجاد نظم در شهر و جلوی خلاف گرفتن است. پس هدف پلیس نظم است. تقوا یک عامل بازدارنده و برانگیزنده است. ویژگی انسان این است که به دنبال سود است و از ضرر بیزار است. تقوا به انسان می گوید که دنبال چیزهای مفید برو و دنبال چیزهای مضر نرو. امام صادق(ع) فرمود: تقوا یعنی هر جا امر خدا هست آنجا حاضر باشید و هر جا خدا نهی کرده، در آنجا نباشید. در قرآن داریم: بهترین زاد و توشه ی شما در قیامت، تقوا است. یک تقوای ابتدایی و یک تقوای انتهایی داریم. در قرآن داریم: ما کسی را پذیرش می کنیم که زمینه ای داشته باشد. یعنی فرد تقوای ابتدایی دارد و با خواندن قرآن، این تقوا تقویت می شود. داریم که قرآن برای مردم است. تقوای نهایی همان روزه گرفتن و نماز و... است که اینها تقوا را افزایش می دهد. در قرآن داریم: هر کس در راه خدا کوشش کند ما قطعا راه های مختلفی را به او نشان می دهیم. یکی از راههای ترک گناه، تقوا است. ما باید پلیس درون مان را تقویت کنیم. تقوا یعنی پرهیز از کسی که ما را می بیند. تقوا یعنی علم به اینکه کسی ما را می بیند. اگر ما بدانیم که کسی کارهای ما را ثبت می کند، تمام مشکلات حل می شود. اگر ما احساس کنیم که هنگام سجده، خدا ما را می بیند، به سرعت آنرا تمام نمی کنیم و آنرا طول می دهیم. اگر ما بخواهیم در نماز حال پیدا کنیم باید دیدمان این طور باشد که کسی در نماز ما را می بیند. امام حسین (ع) وقتی علی اصغر روی دستش به شهادت رسید فرمود: این مصیبت بر من آسان است زیرا خدا آنرا می بیند. امام صادق(ع) می فرماید: آنچنان از خدا بترس که گویی خدا را می بینی. عالم محضر خداست، در محضر خدا گناه نکنید این یعنی تقوا. قهرمانان در مسابقات، کارهای سخت را تحمل می کنند زیرا عده ای آنها را می بینند و این دیدن در انسان حس ایجاد می کند. تقوای در مصیبت آرام بودن و در عبادت، حال داشتن است. در قسمت بعد داریم: ای مردم، با وسیله ای به سوی خدا بروید. وسیله یعنی هر چیزی که ما را به خدا نزدیک کند.حاکم نیشابوری می گوید: اصحاب پیامبر وسیله هستند. در منابع اهل سنت به اشیاء مثل قرآن واعمال مثل نماز و افراد مثل رسول خدا، وسیله اطلاق می شود. یکی از علمای بزرگ اهل سنت می گوید: بسیاری از افراد بعد از فوت پیامبر به کنار قبر پیامبر می رفتند و به پیامبر که نبی رحمت بود متوسل می شدند تا شفای بیمارشان را بگیرند. زمانی باران نیامد و فردی نزد همسر پیامبر رفت و گفت که باران نمی آید. او گفت که در کنار قبر پیامبر روزنه ای ایجاد کن و به ایشان متوسل بشو، تا باران بیاید. در خطبه ی 110 نهج البلاغه داریم: از چیزهایی که مردم می توانند متوسل بشوند به سوی خدا اینهاست: ایمان به خدا، جهاد در راه خدا، کلمه ی اخلاص، اقامه ی نماز، روزه ماه رمضان، زکات، حج، صدقه و. .. پس انسان می تواند معصومین را در زمان حیات و بعد از مرگ وسیله قرار بدهد. ما از اعتبار ائمه استفاده می کنیم تا شفای بیماران را از خدا بگیریم. فردی وقتی غذا خورد، خدا و پیامبر را شکر کرد. فردی گفت که این شرک است و او در جواب گفت که در قرآن داریم: خدا و پیامبر ما را بی نیاز کرده است. این آیه جواز توسل است. در ادامه ی آیه 35 سوره مائده قرآن می فرماید: در راه خدا جهاد کنید. جهاد یعنی کوشش و تلاش. جهاد اقسامی دارد. سه نوع جهاد داریم: جهاد اکبر، جهاد اصغر و جهاد کبیر. جهاد اکبر مبارزه با نفس است و جهاد اصغر مبارزه با دشمن است جهاد کبیر تبلیغ است در قرآن داریم جهاد کنند بوسیله قرآن جهاد کبیر یعنی انسان با زبان مردم را به دین جذب کند. پیامبر با جهاد کبیر شروع به ترویج اسلام کرد در قرآن، خدا مجاهدین را ترجیح داده است. جهاد با نفس خیلی مهم است و هیچوقت تمام نمی شود امام صادق(ع) می فرماید: همیشه با نفس خودت در مبارزه باش 🔆 حجت‌الاسلام رفیعی 💠 صهبای منبر
برکت یکی از نشانه های ایمان به خدا این است که او را در عمل و به طور یقین روزی دهنده بدانیم، در این صورت از بیکاری و کم و زیاد شدن درآمد هراسی نخواهیم داشت. آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می سازد؟ در این نشانه هایی است برای گروهی که ایمان می آورند. (روم/37) خداوند همان کسی است که شما را آفرید، سپس روزی داد.(روم/40)
🌺 آداب معاشرت 🌺 💠 رسول خدا صلی الله علیه و آله: هر که به همسایه اش آزار برساند تا خانه اش را تصاحب کند، خدا خانه او را به همسایه برساند. 📚 حلیه المتقین/فصل دوم/ح3 ✍🏼 آنها نهایت مکر (و نیرنگ) خود را به کار زدند و همه مکرها (و توطئه هایشان) نزد خدا آشکار است، هر چند مکرشان چنان باشد که کوه ها را از جا برکند. ابراهیم/46
🔰 رفتار امام زمان با دشمنان اهلبیت 👈👈‍ در مورد رفتار امام زمان (عج) با که همان ناصبی ها و دشمنان اهل بیت و عصمت و طهارت می باشند نیز روایات متعددی وجود دارد: امام صادق(ع) می‏فرماید: «هنگامى که حضرت قائم(عج) قیام کند، همه ناصبیان و دشمنان اهل بیت را بر آن حضرت عرضه میکنند. اگر به اسلام که همان ولایت اهل بیت است اقرار کردند، آنان را رها میکند و گرنه به قتل می‏رسند، یا آنان را به پرداخت جزیه هم‏چنان‏که اهل ذمّه می‏پردازند – ملزم می‏کند». تفسیر فرات، ص‏۱۰۰؛ بحارالانوار، ج‏۵۲، ص‏۳۷۲٫ امام باقر(ع) مى‏فرماید: «هنگامى که حضرت قائم(عج) قیام کند، بر یک یک ناصبیان ایمان را عرضه مى‏کند؛ اگر پذیرفتند، آنان را رها میسازد و گرنه گردنشان را می‏زند، یا از آنان جزیه مى‏گیرد. چنان‏که امروز از اهل ذمّه جزیه می‏گیرند و آنان را از شهرها به روستاها (و کشتزارها) تبعید می ‏کنند». کافى، ج‏۸، ص‏۲۲۷؛ اثبات الهداه، ج‏۳، ص‏۴۵۰؛ بحارالانوار، ج‏۵۲، ص‏۳۷۵؛ تنقیح المقال، ج‏۲، ص‏۴۳٫ مرحوم مجلسى مى‏گوید: شاید این حکم مربوط به آغاز قیام باشد؛ زیرا ظاهر روایات این است که از آنان جز ایمان پذیرفته نمی شود و اگر نپذیرند، کشته مى‏شوند. جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان (عج) صلوات 💚🌹🌹❤️ مرآه العقول، ج‏۲۶، ص‏۱۶۰٫
ترس از گذشته و آینده ترس از گذشته و آینده منبع : آیت الله مکارم شیرازی؛ انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ص: 277 عَن ابنِ عَبّاسٍ قالَ: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله یَقولُ فی خُطبَتِهِ: انَّ المُؤمِنَ بَینَ مَخافَتَینِ: یَومٌ قَد مَضی لا یَدری مَا اللّهُ قاضٍ فِیهِ وَیَومٌ قَد بَقِیَ لا یَدری مَا اللّهُ صانِعٌ بِهِ فَلیَأخُذِ العَبدُ لِنَفسِهِ مِن نَفسِهِ وَمِن دُنیاهُ لِآخِرَتِهِ وَمِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ وَ مِن صِحَّتِهِ لِسُقمِهِ وَ مِن حَیاتِه لِوَفاتِهِ. فَوَ الَّذی نَفسی بِیَدِهِ ما بَعدَ المَوتِ مِن مُستَعتَبٍ وَلا بَعدَ الدُّنیا مِن دارٍ، الّا الجَنَّةَ اوِالنّارَ. از ابن عبّاس نقل است که شنیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله در خطبه‌اش فرمود: مؤمن (همیشه) بین دو ترس است: نمی‌داند که خداوند در مورد روزی که بر او گذشته است چه قضاوتی می‌کند و نمی‌داند که خداوند با او در روزی که باقی مانده است چه می‌کند. ازاین‌رو باید هر بنده‌ای از وجود خود (برای سعادت و کمال) و از دنیا برای آخرت و از جوانی برای پیری و از سلامتی برای بیماری و از زندگی برای مرگ خود بهره‌برداری کند، قسم به کسی که جانم در دست اوست بعد از مرگ هیچ عذر و بهانه‌ای پذیرفته نمی‌شود و بعد از دنیا خانه‌ای جز بهشت یا جهنّم نیست. بحارالانوار، ج 77، ص 177 نور هدایت در این حدیث پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می‌فرماید مؤمن همیشه بین دو ترس قرار دارد: ترس از گذشته و ترس از آینده. از گذشته‌اش می‌ترسد برای اینکه نمی‌داند آیا به وظایفش در گذشته به‌درستی عمل کرده و خداوند گناهان او را بخشوده است؟ از آینده‌اش می‌ترسد زیرا نمی‌داند که چه سرنوشتی خواهد داشت، آیا عاقبت به خیر می‌شود و از دنیا باایمان و پاک می‌رود، یا بی‌ایمان و ناپاک؟ خلاصه توجّه به این پرسش‌ها انسان را دائماً بین این دو ترس قرار می‌دهد که در واقع سرچشمه آن احساس مسؤولیّت و ایمان است. اگر در وجود کسی ایمان به مبدأ و معاد باشد همواره چنین احساسی بر او حاکم است، امّا افرادی هستند که به‌اصطلاح «ککشان نمی‌گزد؛ دیگران را آب می‌بَرد و او را خواب» منطقشان «هر چه بادا باد؛ آب که از سر گذشت چه یک نی چه صد نی» است و در یک کلمه، بی‌اعتنا و لاابالی‌اند. به دنبال این مقدّمه، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پنج دستور می‌فرماید: 1. فَلیَأخُذِ العَبدُ لِنَفسِهِ مِن نَفسِهِ . خداوند سرمایه‌هایی به انسان داده که باید ابتدا خودش از آن استفاده کند. این واقعیّتی است که بعضی روشنی‌بخش دیگرانند امّا خودشان از این نور بهره‌ای نمی‌گیرند مخصوصاً برخی اهل علم را می‌بینید که مردم در پرتو دانش آنان راه می‌یابند و هدایت می‌شوند، امّا خود او که سرمایه‌دار اصلی است بی‌نصیب می‌ماند. 2. وَمِن دُنیاهُ لِآخِرَتِهِ . تمام کسانی که به مقام‌هایی دست یافته‌اند از همین سرمایه دنیا و عمر استفاده کرده‌اند. من گاهی می‌اندیشم که اصحاب امام حسین علیه السلام روز عاشورا در یک نیم‌روز، سعادت دنیا و آخرت را برای خویش خریدند و آن‌همه افتخار کسب کردند. یا امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جنگ خندق، در لحظه‌ای از عمرش ضربتی زد که از عبادت جنّ و انس برتر بود: ضَربَةُ عَلِیٍّ یَومَ الخَندَقِ افضَلُ مِن عِبادَةِ الثَّقَلَینِ. امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود: وَاعلَم بِانَّ الدَّهرَ یَومانِ: یَومٌ لَکَ وَیَومٌ عَلَیکَ: «بدان که روزگار دو روز است: روزی به نفع تو و روزی به ضرر تو».(1) مشو غافل از روزگار دو رنگ‌که کس را به گیتی نباشد درنگ به بازیچه بس اختر تابناک‌بر آرد به گردون، بر آرد به خاک تو چون طفلی و آسمانت چو مهدقضا جنبش مهد را بسته عهد جلاجلْ مه و آفتابت کنداز آن جنبش آخر خوابت کند اگر داری از سنگ و آهن روان‌بفرسایی از گردش آسمان اگر سنگی آن آهن سنگ خاست‌و گر آهنی سنگ آهن‌رباست 3. وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ . برخی چون پیر می‌شوند انگشت ندامت به دهان می‌گیرند، بر پشت دست خود می‌زنند که چرا از فرصت و نعمت جوانی استفاده نکردند و عمر را به بیهودگی گذراندند. چه خوش سروده شاعر عرب، زبان حال کسانی را که چنان در پیری رنج بردند که گفتند: فَیا لَیتَ الشَّبابُ لَنا یَعودُ یَوماًفَاخبِرَهُ بِما فَعَلَ المَشیبُ کاش جوانی ما بازمی‌گشت تا خبرش می‌دادیم که پیری بر سرمان چه آورده است. دور جوانی بشد از دست من‌آه و دریغ آن زمن دلفروز قوّت سر پنجه شیری برفت‌راضیم اکنون به پشیزی چو یوز پیرزنی موی سیه کرده بودگفتمش ای مامک دیرینه روز موی به تلبیس سیه کرده گیرراست نخواهد شدن این پشت گوژ
مختصر اینکه انسان تا جوانی را دارد باید از آن بهره ببرد و نباید کاری کند که مایه عبرت دیگران شود و درباره او بگویند تا آن وقت که می‌توانست، نمی‌دانست و حال که می‌داند، نمی‌تواند. 4. وَ مِن صِحَّتِهِ لِسُقْمِهِ . انسان اگر به بیماری شدیدی دچار شود احساس می‌کند بین او و مردم دیواری کشیده‌اند و از زندگی افراد سالم به‌کلّی جدا شده است. بد نیست انسان گاه به بیمارستان برود و به بیماران نظری بیفکند آن‌گاه معنای 1- نهج‌البلاغه، نامه 72.📚