راهکارهای زندگی موفق جزء هشتم قرآن کریم #ماه_مبارک_رمضان #ماه_رمضان #رمضان

#ای_دلدارجان🌹 🔸میدونم که هیچی از خودم ندارم ؛ اما کمکم کن با همین چیزهایی که بهم دادی ، به اونایی که بابا ندارن کمک کنم [🔹آهن که زنگ بزنه درست میشه برای دلمون هم اگه بخوایم زنگش بره باید به یتیما کمک کنیم] 🔸و غذا بدم و توی این ماه آدما رو جمع کنم و بهشون افطاری بدم 🔸و بلند سلام کنم و اول از همه سلام کنم و سلامم رو چربش کنم به علیکم 🔸توفیقم کن تا با خوبات همنشین بشم 🔸به حق این همه نعمتی که بهم دادی ای ملجاء همه ی کسانی که آرزو دارند 🌙 دعای روز هشتم ماه رمضان 🌙

دعای روز هشتم ماه مبارک رمضان ____🍃🌸🍃___

◽دعای روز هشتم ماه رمضان #حفظ_قرآن #ترتیل #ماه_رمضان

🔹 تحدیر (تندخوانی قرآن کریم) 🔹 💢 استاد معتز آقایی 💢 ✅ جزء هشتم قرآن کریم #تحدیر #جزء8

📖 تلاوت آموزشی جزء هشتم قرآن کریم 🔹 استاد خلیل الحُصَری 📟 1:27زمان #جزء8

‌ یه جوری روزه بگیریم که انگار این آخرین ماه رمضان عمرمونه، باور کنید برای هیچکس تضمین نکردند که تا ماهِ رمضانِ بعد‌ی زنده است . ان شالله همگی عمرباعزت وعاقبت بخیرباشیم🤲

روزی حضرت موسی ( علیه السلام ) در کوه طور، به هنگام مناجات عرض کرد: ای پروردگار جهانیان! جواب آمد: لبیک! سپس عرض کرد: ای پروردگار اطاعت کنندگان! جواب آمد:‌ لبیک! سپس عرض کرد:‌ ای پروردگار گناه کاران! موسی علیه السلام شنید: لبیک، لبیک ، لبیک! حضرت گفت : خدایا به بهترین اسمی صدایت زدم، یکبار جواب دادی؛ اما تا گفتم: ای خدای گناهکاران، سه مرتبه جواب دادی؟خداوند فرمود: ای موسی! عارفان به معرفت خود و نیکوکاران به کار خود و مطیعان به اطاعت خود اعتماد دارند؛ اما گناهکاران جز به فضل من پناهی ندارند. اگر من هم آنها را از درگاه خود ناامید گردانم به درگاه چه کسی پناهنده شوند؟ ( قصص التوابین ، ص ١٩٨)

بسم الله الرحمن الرحیم یکی از زیباترین جلوه‌های قرآن، تأکید بر رحمت بی‌پایان خداوند است. در آغاز بیشتر سوره‌ها، او با نام‌های "الرحمن" و "الرحیم" معرفی می‌شود؛ گویی هر بار که انسان، کتاب الهی را می‌گشاید، اولین چیزی که می‌شنود، نوای مهربانی و محبت بی‌کران پروردگار است. در میان تمام آیات رحمت، آیه‌ای از سوره زمر (آیه ۵۳) همچون نسیم دل‌انگیزی از بهار، امید را در دل‌های خسته و گناه‌آلود می‌دمد: "بگو: ای بندگان من که بر خویشتن زیاده‌روی کرده‌اید! از رحمت خدا ناامید نشوید؛ همانا خداوند همه گناهان را می‌بخشد. او بسیار آمرزنده و مهربان است." چه تصویری از عشق می‌تواند از این زیباتر باشد؟ پروردگاری که همچون آفتاب، گرمایش را از هیچ دلی دریغ نمی‌کند، همچون دریایی که قطره‌ای را از خود طرد نمی‌کند، همچون مادری که حتی پس از هزاران خطای فرزند، هنوز او را در آغوش می‌گیرد. این آیه مانند باران رحمتی است که بر کویر خشکیده‌ی دل‌ها می‌بارد و دانه‌های امید را در زمین جانمان می‌رویاند. گویی خداوند، بندگانش را همانند پروانه‌هایی که شب‌هنگام راه را گم کرده‌اند، به سمت نوری جاودان فرا می‌خواند؛ نوری که حتی تاریک‌ترین شب‌های گناه را روشن می‌کند. در جهانی که گاه سختی‌ها و لغزش‌ها، انسان را در بر می‌گیرد، این پیام آسمانی نویدی است از آغوش همیشه گشوده‌ی خداوند؛ آغوشی که هیچ‌گاه بسته نمی‌شود، حتی برای آنانی که بارها و بارها زمین خورده‌اند. کافی است بازگردیم، کافی است به مهربانی او ایمان بیاوریم. زیرا او، همان خدای همیشه بخشنده، همیشه مهربان است. نتیجه: رحمت خداوند بی‌انتهاست، مانند آفتابی که بر همه می‌تابد و دریایی که همه را در بر می‌گیرد. هیچ گناهی آن‌قدر بزرگ نیست که آمرزش او را محدود کند. اگر دل ما، همچون برگی پاییزی از شاخه ایمان جدا شده باشد، کافی است با نسیم توبه دوباره به آغوش مهربانی‌اش بازگردیم، زیرا او همیشه بخشنده و همیشه مهربان است.

بسم الله الرحمن الرحیم یکی از جلوه‌های زیبای قرآن، دعوت همیشگی آن به اعتدال و میانه‌روی در زندگی است. کتاب خدا، همچون نسیمی که شاخه‌های درختان را به آرامی نوازش می‌کند، ما را از تندروی و کندروی، از افراط و تفریط، بازمی‌دارد و به تعادلی دلنشین فرا می‌خواند. در آیه‌ای دلنشین از سوره اعراف، چنین می‌خوانیم: "یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرِبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ."اعراف/۳۱ اى فرزندان آدم، در هر نماز و نمازگاهى خود را [با پوشش مناسب] بياراييد، و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد، كه او اسراف‌كنندگان را دوست ندارد. چقدر این آیه، لطیف و زندگی‌بخش است! گویی خداوند می‌خواهد ما را به تماشای باغی سرسبز ببرد، جایی که رنگارنگی گل‌ها دل را می‌برد، اما ریشه‌های پنهان در خاک، همان‌قدر مهم‌اند که شکوفه‌های آشکار بر شاخه‌ها. خوردن و نوشیدن، بهره‌بردن از نعمت‌های الهی، مانند همان شکوفه‌هاست؛ زیبا، دل‌چسب، ضروری. اما اسراف، مانند باغبانی است که بی‌محابا آب می‌ریزد، بی‌آنکه بداند افراطش، ریشه‌ها را خفه می‌کند. این آیه، ما را به زندگی‌ای دعوت می‌کند که همچون رودخانه‌ای آرام و زلال، نه طغیان کند و نه بخشکد. همچون خورشید در آسمان، نه چنان بتابد که زمین را بسوزاند، نه چنان کم‌نور شود که هیچ دانه‌ای در خاک جوانه نزند. تعادل، همان رازی است که زمین و آسمان بر مدار آن می‌چرخند. افراط در لذت، آدمی را خسته و بی‌قرار می‌کند، و تفریط در بهره‌مندی، دل را پژمرده و حسرت‌بار. و قرآن، همچون نسیم صبحگاهی، ما را به راهی می‌خواند که نه سنگینی غروب دارد، نه آشفتگی طوفان؛ راهی که در آن، هم می‌توان از نعمت‌های دنیا لذت برد، هم می‌توان در سایه قناعت، آرامش را یافت. نتیجه: راز زندگی آرام و دلنشین در همین تعادل شیرین است؛ بهره‌بردن از نعمت‌ها، بی‌آنکه در زیاده‌روی غرق شویم، و پرهیز از سخت‌گیری‌های بیهوده، بی‌آنکه از لطف دنیا محروم بمانیم. خداوند ما را به راهی می‌خواند که در آن، هم دل سیر باشد، هم جان سبک؛ راهی که نسیمش آرامش می‌آورد و سرانجامش، رضایت و برکت است.