«یا لَیتَنا کُنّا مَعَک فَنَفوضُ فوزاً عظیماً»؛ «کاش ما بودیم فائض می شدیم.» «عبید الله حرّ جوفی» امام حسین را یاری نکرد. بعداً کربلا آمد و شروع به گریه کردن کرد. به خودش خطاب کرد و گفت: توفیق نداشتی، اگر امام را یاری کرده بودی در قیامت از دست مادرش حضرت زهرا شفاعت می گرفتی. بنابراین گریه نوع سوم گریة عدم حضور است. مثلاً چرا امام حسین نیست؟ چرا امام زمان(عج) در بین ما نیست؟ چهارمین نوع گریه، اشک معرفت و اشک صفاتی است. برای مثال، گریه می کنم که چرا امام حسین اینقدر خوب بود و من اینقدر بد هستم؟! چرا امام حسین اینقدر صبور بود و من اینقدر کم صبر هستم؟! چرا امام حسین مظهر نماز و ایثار بود و من در نماز اینقدر سست و کاهل هستم؟! بنابراین گریة نوع چهارم گریة معصیت زداست؛ یعنی چرا من بدم؟ چرا من گناه مي کنم؟ چرا نور امام حسین(علیه السلام) در دل من نیست؟ چرا نور خدا در دل من نیست؟ ادامه دارد 👇👇👇

اشک بر امام حسین 💠🌀💠🌀💠🌀💠 این اشک هم اشک طبیعی است. اینکه گفته اند اشک بر اباعبدالله(علیه السلام) گناه را می برد، معنایش این است، نه اینکه بیمة گناه است. این که شما گریه کنید، بعد گناه کنید و بگویید این با آن پاک می شود،  خیر چنین نیست. مثلاً شما کود را پای گل می ریزید، می گویند، این بوی بد می دهد، متعفن است؛ چرا این کود را این جا آوردید؟ می گوید: صبر کنید کود تبدیل به بوی خوش می شود. یک مدتی که می گذرد این کود جذب خاک می شود، کم کم این گل از این کود ارتزاق می کند و یک ماه الی سه ماه دیگر وقتی توی باغ می روید، می گویید: عجب بوی خوبی! دیگر بوی کود نیست. اینجاست که قرآن می فرماید: «إنَّ الحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئات» «حسنات، سیئات را از بین می برد» یا «یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ»؛ «خدا بدی را به خوبی تبدیل می کند»، معنایش این نیست که شما دروغ بگویید، به جای آن راست می نویسند. مثل این است شما کود را بیاورید بو بکشید، بعد بگویید بوی عطر می دهد؛ یعنی کود می رود جزو گل و بوی گل می گیرد. یک فرد دروغگو وقتی در زندگی اش دروغ و معصیت است؛ آیا اشک بر امام حسین(علیه السلام) این ها را می زداید؟! شما کلمه تبدیل را چه وقت می گویید؟ وقتی می گویید این ماشین را تبدیل کردم، به چه معناست؟ یعنی آن ماشین را دادم و ماشین بهتر گرفتم. تبدیل، قسم چهارم است. اشکی که تبدیل می کند، اشکی که تغییر می دهد، اشکی که تحول ایجاد مي کند، این اشک گناه زداست. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «لا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَولِ إلّا مَنْ ظُلِمَ». «خدا دوست ندارد داد و فریاد بزنیم امّا مي گوید مردم، در یک جا فریاد زدن اشکالی ندارد و آن جایی است که به کسی ظلم شده است.» خداوند در قرآن به صراحت فریاد مظلوم را ذکر کرده است. چگونه می شود انسان، مظلومی را ببیند ساکت بنشیند، گاهی باید مظلوم را با اشک یاری کرد. حضرت زهرا مظلوم را با چه یاری کرد؟ 75 روز یا 95 روز بعد از رحلت رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) به بقیع و اُحد رفتند و گریه کردند. این گریه صرفاً بر فقدان پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) نبود؛ بلکه به خاطر فقدان پیامبر و ظلم هایی که به امیرالمؤمنان شده بود، بود. بنابراین ما پنج قسم گریه داریم: «عقیدتی، عاطفی،  فضیلت طلبی، گناه زدا و گریه بر مظلوم». که چهار قسم آن در واقعة کربلا هست. چرا ما بر اباعبدالله اشک می ریزیم؟ چون اباعبدالله(علیه السلام) مظهر اعتقادات ماست، امامت جزء لاینفک دین ماست؛ اباعبدالله مظهر فضیلت است، ما بر فقدان فضایل اشک می ریزیم؛ گریه می کنیم به خاطر این که دلمان برای اباعبدالله(علیه السلام) می سوزد که حتی شیرخواره اش را با تیر سه شعبه سیراب کردند؛ مظلوم واقع شدند. ادامه دارد 👇👇👇👇

شما هر کدام از آنها را در نظر بگیرید، عزاداری دارد. سید بن طاوس می گوید: اگر به ما فرمان عزاداری نمی دادند عاشورا جشن داشت. حفظ عاشورا جشن دارد. اما بُعد مصیبتی این چنین نیست. اگر تیر به دست کسی بخورد شما متأثر می شوید. چگونه ممکن است جلوی چشم انسان بچه ای قطعه قطعه شود، آدم ساکت بنشیند و به حال آن اشک نریزد! این گریه ها، گریة ضعف نیست، گریة بیچارگی نیست. به خاطر این است که برای گریة بر امام حسین(علیه السلام) این قدر ثواب وارد شده است. راوی می گوید: خدمت آقا امام صادق(علیه السلام) رفتم، دیدم آن حضرت نماز می خواند و در سجدة نماز برای زوّار قبر امام حسین(علیه السلام) دعا مي کند. می گوید: «خدایا اگر در این مسیر پول خرج کرده اند به جای آن به آنها پول بده، اگر اذیت شده اند به جای آن آرامش بده، خدایا به کسانی که به زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) رفته اند به آنها هر چه می خواهند بده، حاجاتشان را برآورده کن.» معاویه ابن وهبه می گوید: وقتی دعای امام تمام شد به حضرت گفتم: آقا برای چه کسانی دعا مي کنید؟ فرمود: «برای کسانی که قبر امام حسین(علیه السلام) را زیارت می کنند.» گفتم: آقا برایشان ثواب زیادی شمردید. حضرت فرمودند: «کسانی که در آسمان برای زائران قبر امام حسین(علیه السلام) دعا مي کنند بیشتر از زمینی ها هستند، فرشته ها دعا می کنند.» بعد فرمود: «دلت نمی خواهد با ملائکه مصافحه کنی؟» -اگر ملائکه انسان را لمس کند خیلی خوب است اما اگر شیطان انسان را لمس کند این خیلی بد است. اگر ملائکه آدم را لمس کند قلب او فرودگاه فرشته می شود- وقتی حضرت فرمود: می خواهی با ملائکه مصافحه کنی؟ گفتم: بله آقا. فرمود: «جدّم امام حسین(علیه السلام) را زیارت کن.» امام رضا(علیه السلام) فرموند: «مَنْ زارَ قَبْرَ أبی عَبدِالله(ع) بِشَطِّ الفُراتِ کَمَنْ زارَ اللهَ فَوْقَ عَرْشِهِ»؛ «کسی که اباعبدالله(علیه السلام) را زیارت کند، مثل کسی است که خدا را زیارت کرده است.» من برداشتم این است که ائمة ما می خواهند راجع به امام حسین(علیه السلام) یک فرمان بسیج عمومی بدهند، یعنی بگویند هر کسی با هر گرایشی حتی اگر مسلمان هم نباشد، اگر برای امام حسین(علیه السلام) عزاداری کند ما به او اجر مي دهیم. چرا؟ چون می خواهند یاد امام حسین(علیه السلام) زنده بماند. ادامه دارد 👇👇👇😭

شما دقت کنید وقتی حضرت ابراهیم به مکه آمد، آنجا بیابان بود، همسر و فرزندش را آنجا گذاشت. سرزمینی که در آنجا نه آب ، نه غذا و نه آبادانی بود؛ بلکه بیابانی صاف بود. بعد یک دعا کرد: «خدایا کاری کن این ها پیش مردم محبوب شوند، قلب های مردم را به این ها جذب کن.» قرآن کریم می فرماید: ابراهیم(سلام الله علیه) این گونه دعا کرد: «رَبَّنا...فَاجْعَلْ أفْئِدَهً مِنَ النّاسِ تَهوی إلَیْهِمْ» «خدایا! قلب های مردم را به طرف این ها متمایل کن»، جسم هایشان را نفرمود بلکه قلب هایشان را گفت و رفت. بعضی نوشته اند: سی سال بعد آمد و کعبه را ساخت. وقتی کعبه را ساخت، خدا به اوفرمود: «ابراهیم اعلام کن مردم به مکه بیایند.» گفت: «خدایا چگونه اعلام کنم؟» گفت: «یک سنگ زیر پایت بگذار روی آن برو و بایست و داد بزن: ای مردم دنیا! ای اهل عالم!،  بیایید حج خانة خدا.» گفت: «خدایا در این بیابان صدای من چگونه به مردم عالم می رسد؟ خودم می شنوم و این زن و بچه ام و چهار قبیله ای که دور آن جمع شده اند. خدایا! من چگونه به مردم عالم برسانم که حج بیایند؟» خطاب شد: «تو فریاد بزن ما صدایت را می رسانیم.» «أذِّنْ فِی النّاسِ بِالحَج» فریاد بزن. حضرت ابراهیم اعلام کرد که مردم حج بیایند. حال شما ببینید مردم برای زیارت کعبه چه می کنند! این را خدا خواسته است، هر کس آن جا می رود باید بین صفا و مروه بدود خواه رئیس جمهور باشد، حاکم باشد، عالم باشد، فقیر یا پولدار باشد، باید هروله کند. این هروله کردن و دویدن تکبر را می ریزد. هر کس که هستی، فقط با دو حولة سفید باید در صفا و مروه بدوی، بین صفا و مروه حتماً  باید با لباس احرام باشی. مثل طواف مستحبی هم نیست که آدم بتواند بدون احرام هم حرکت کند بلکه وقتی آنجا وارد شدید باید با لباس احرام باشید، فقط با دو حوله سفید؛ حتی اگر ژنرال و رئیس جمهور هم باشید، باید هفت مرتبه بدوی، خدا این را قرار داده است: «إنَّ الصَّفا وَالمَروَهَ مُنْ شَعائِرِ اللهِ»؛ «صفا و مروه از شعائر الهی است»، «فَمَنْ حَجَّ البَیْتَ أوِ اعتَمَرَ»؛ «هر کس به این خانه می آید، باید این جا بدود.» یک تکه سنگ سیاه را خدا محبوب کرده است. سنگ به خودی خود، که اعتباری ندارد، آن را در رکن حجر کار گذاشت. حال شما وقتی آنجا می روید، ببینید چه خبر است؟! مردم برای حجرالاسود چه می کنند؟! یک تکه سنگ سیاهی که در طول تاریخ قسمت های عمدة آن هم از بین رفته و یک قسمت هایی از آن باقی مانده حال مردم برای استعلام این سنگ چه مي کنند! خدا این سنگ سیاه را محبوب قرار داد. خدا امام حسین(علیه السلام) را محبوب قرار داد، کربلا را محبوب قرار داد، خاک آنجا را و سجدة بر آن خاک و قبّة امام حسین (علیه السلام)را محبوب قرار داد. امام هادی(علیه السلام) مریض شد. افرادی را به کربلا فرستاد تا برایش دعا کنند. خودش امام است، حجت خداست. وقتی به آن حضرت می گویند: آقا چرا خودتان که امام هستید دعا نمی کنید! می فرمایند: «إنَّ الْاجابَهَ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الشَّفاءَ فِی تُرْبَتِهِ» «زیر قبة جدم حسین(علیه السلام) شفاست»؛ ادامه دارد 👇👇👇👇

پس این همه ثواب زیارت و این همه ثواب گریه و این همه ثواب برگزاری مجالس برای امام حسین(علیه السلام) برای چیست؟ چون خدا مي خواهد نام امام حسین(علیه السلام) زنده بماند. کسی که اشک می ریزد و اقامة عزا می کند این نه تنها منعی ندارد بلکه به آن فرمان داده شده است. کسانی که به این عزاداری و این گریه اشکال می کنند و آن را منع می کنند مفهوم عزاداری را متوجه نشده اند، مفهوم تعظیم شعائر را متوجه نشده اند. در سابق وقتی کسی حج می رفت، گاهی با خودش شتر و گوسفند می برد، تا آنجا قربانی کند –امروزه آنجا خریداری می کنند- آنها روی آن شتر یا گوسفند علامتی می گذاشتند که مثلاً این شتر مال قربانی است؛ یعنی به اصطلاح کسی نمی تواند آن را خرید و فروش کند. در سابق از مدینه یا اطراف مدینه قربانی را با خودشان می بردند. قرآن می فرماید:👇👇 «وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَکُمْ مِنْ شَعائِرِ اللهِ» «ما این شتر را از شعائر الهی قرار دادیم»؛ «بُدنَ» به معنای شتر است، کسی که می خواهد مکه برود آن شتری را قربانی می کند که این شتر از شعائر الهی است. بعد در آیة دیگر می فرماید: «وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإنَّها مِنْ تَقْوَس القُلُوبِ» شعائر الهی را باید حفظ کنیم، «شعائر» از «شعار» می آید؛ یعنی آن شعور و درک و چیزی که علامت و نشانة خداست. چگونه شتری را که علامت گذاشته اند، نشانة خدا می شود باید حفظ شود! هر کسی که مِنا می رود باید قربانی کند! اما هفتاد و چند انسان برگزیده، که در یک روز، در یک سرزمین سر از بد ن هایشان جدا کردند، این از شعائر الهی نیست؟ آیا امام صادق(علیه السلام) نباید اشک بریزد؟! آیا امام رضا(علیه السلام) نباید سفارش کند؟! امام رضا(علیه السلام) فرمودند: «کَانَ أبِی إذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُری ضَاحِکاً وَ کانَتِ الْکَ آبَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَهُ أیَّامٍ فَإذا کانَ یَومُ العَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَومُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ»؛ «وقتی محرم می شد، کسی پدرم را از اول محرم تا روز عاشورا خندان نمی دید و هر روز بر حزنش افزوده می شد و در روز عاشورا پی در پی اشک بر گونه هایش سرازیر بود.» من امروز این چند جمله را عرض کردم برای این که اهمیت عزاداری روشن شود و پاسخی باشد به شبهاتی که بعضی دربارة گریة بر امام حسین(علیه السلام) وارد می کنند. ما در این زمینه روایات زیادی از پیغمبر(صلی الله وعلیه وآله و سلم) و معصومین(علیهم السلام) داریم . مرحوم علامه امینی در کتاب «سیرَتنا و سُنّتنا» شواهد و روایاتی را آورده که پیغمبر(صلی الله وعلیه وآله و سلم) در تشییع جنازة عبدالمطلب، ابوطالب، فاطمه بنت اسد،  کنار قبر حمزه، کنار بدن حمزه، کنار بدن فرزندش ابراهیم اشک ریخته و گریه کرده است، فرمود: «مَنْ لایَرْحَمْ لَا یُرْحَمْ»؛ «کسی که در زندگی اش رحم نباشد، خدا هم به او رحم نمی کند.» اشک ریختن یک میل طبیعی است. این اشک، اشک عظمت است، اشک ابهت است، اشکی است که سرور، شادی و انقلاب درونی برای انسان می آورد. قلب احساس می کند با این اشک از گناه شسته می شود، میل به عبادت پیدا می کند، میل به بندگی پیدا می کند . کسی که از روضه های امام حسین(علیه السلام) بیرون می آید، می فهمد که دیگر دلش نمی خواهد دروغ بگوید، دوست ندارد چشمش به نامحرم بیفتد؛ چون برای امام حسین(علیه السلام) اشک ریخته است. این اشک سازنده است، این اشک مخرب نیست، این اشک صرفآً بر مصیبت و مظلومیت نیست، این اشک، اشک معرفت و حضور و اشک درک و احساس ارتباط با اباعبدالله(علیه السلام) است 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀💠

ذکر مصیبت امام صادق (علیه السلام) فرموند: «اگر نتوانستید به زیارت جدم اباعبدالله(علیه السلام) بروید ، سه مرتبه رو کنید به طرف قبله و بگویید: «صَلَّی اللهُ عَلَیْک یا اباعبداللهِ»، در نقل دیگر دارد: پشت بام بروید، از بلندی حداقل یک سلام بدهید: « السلام «علیک یا اباعبدالله» . یکی از بزرگان نمازش که تمام می شد بعد از تسبیحات می گفت: «السلام عَلَیکَ یَا أباعَبدِاللهِ» به او گفتند: آقا، آیا این جزء از تعقیبات نماز در جایی سفارش شده است؟ فرمود: نه، اما ما همه دین را از امام حسین(علیه السلام) داریم، این نماز را از امام حسین(علیه السلام) داریم؛ «أشْهَدُ أنَّکَ قَدْ أقَمْتَ الصَّلاه». پیامبر(صلی الله و علیه وآله وسلم) فرمود: «حُسَینٌ مِنی وَأنا مِن حُسَین». نماز ما، دین ما از کربلا محفوظ ماند، از خون امام حسین(علیه السلام) محفوظ ماند. من می گویم: «السلام عَلَیکَ یَا أباعَبدِاللهِ» به عنوان اینکه یادم باشد، دین ما با عاشورا و کربلا با هم گره خورده است. ما هم امروز از کنار حرم کریمه اهل بیت(علیها السلام) دل هایمان را روانة کربلا می کنیم. عجب نامی است کربلا؛ کرب و بلا. عجب نامی است یادآور تشنگی، یادآور مصیبت. «السلام علیک یابن امیرالمؤمنین، و ابن سید الوصیین، السلام علیک یابن فاطمه، سیده نساء العالمین.»  کربلا؛ یعنی کمال بندگی   کربلا؛ یعنی رها در زندگی  کربلا؛ یعنی ندای العطش    روی لب ها ردّ پای تشنگی کربلا؛ یعنی حضور فاطمه پیش سقّا در کنار علقمه  کربلا؛ یعنی علی اصغر شدن تشنه بر دوش پدر پرپر شدن کربلا؛ بوی خدایی می دهد عطر ناب آشنایی می دهد    کربلا؛ یعنی وداع زینبین پشت خیمه با گل زهرا، حسین  السلام ای تشنه کام کربلا السلام ای خامس آل عبا   ای لبانت بوسه گاه فاطمه ای خجل از تو فرات و علقمه  بر لب دریا لبت خشکیده بود از عطش کی اصغرت خوابیده بود کربلا خیلی معنا دارد؛ اما یک معنای کربلا خودش را خیلی نشان می دهد: «کربلا؛ یعنی ندای العطش» آن هم معنای تشنگی اباعبدالله(علیه السلام) است. نمی دانم تشنگی چقدر سخت بوده، همین قدر بگویم بیش از سی و پنج سال بعد از حادثة عاشورا هر وقت نگاه امام سجاد(علیه السلام) به آب می افتاد گریه می کرد. صدا می زد: «قُتِلَ ابْنَ رَسول الله عَطشانا»؛ مردم بابای من را کنار آب با لب تشنه کشتند. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 سخنران حجت الاسلام رفیعی

#حدیث_محرم •┈┈••✾•🌿🖤🌺🖤🌿•✾••┈┈• 🚩 پاداش عــزاداری و هزینه کردن برای امـام حسیــن علیه السلام 🔹حضرت موسی علیه السلام به خداوند عرض کرد: چرا امّت پیغمبر خاتم را بر سایر امّتها برتری داده‌ای؟ خداوند متعال وحی فرمود: آنها را بخاطر ده ویژگی فضیلت داده‌ام. حضرت موسی عرض کرد: آن ده خصلت چیست تا بنی اسرائیل را امر کنم که انجام دهند؟ خدا وحی فرمود: نماز، زکات، روزه، حج، .. . و #عاشورا. حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد: عاشورا چیست؟ خدای متعال وحی فرمود: ⭕️ عاشورا گریه و تباکی (خود را به حالت گریه درآوردن) بر فرزندزاده محمّد صلّی الله علیه و آله و مرثیه‌خوانی و #عزاداری بر مصیبت اوست. 🏴 ای موسی! در آن زمان هیچ بنده‌ای از بندگانم نیست که بر فرزند مصطفی صلّی الله علیه و آله گریه کند یا خود را به گریه بزند و برای او مجلس عزا برپا نماید، مگر اینکه بهشت را برایش ثابت قرار می‌دهم؛ ☑️ و هرکس به سبب محبّت حسین علیه السلام درهمی از مالش را خرج اطعام کند یا در زمینه دیگری برای او هزینه کند، در دنیا هفتاد برابر آنچه خرج کرده به مالش برکت می‌دهم و گناهانش را بخشیده و در بهشت جایگاهش را قرار خواهم داد. ⚠️ به عزّت و جلالم سوگند، هر مرد و زنی که در روز عاشورا یا غیر آن قطره‌ای اشک بر مصیبت حسین علیه السلام بریزد، اجر هزار شهید برایش می‌نویسم. 📜 مستدرک الوسائل، ج‏۱۰، ص۳۱۸ #آستانه_حضرت_امام_حسین_علیه_السلام

گریزشماره پنج زیارت عاشورا و لعن الله شمرا. امام باقــــر (ع) فرمود : کسی که ظلم هایی که به ما شده را نداند شریک کسانی است که این ستم ها رو بر ما وارد کرده اند.                                                                              آی عاشق حسین (ع) آی روضه خوان حسین (ع) ! میخوای بهت بگم شمری که لعن ونفرینش میکنی چه کارهای قهرمانانه ای تو کربلا کرد ؟ میخوای قشنگ برات توضیح بدم که این آدم چه کارهای جسورانه وشجاعانه ای انجام داده ؟ طاقتشو داری یا نه ؟                                                                                                                                             خدایا ! منو ببخش بخدا اصلا" نمیخوام عزاداران حسینتو شکنجه کنم ! ولی باید براشون ظلمها وستمهایی که این نامرد بر حسین (ع) روا داشت بگم تا بغض و کینه اش تو دلشون زیاد بشه ! آی مردم ! فقط یه خواهشی از شما دارم آی کسانی که یه عمریه از بچگی تا حالا برای حسین (ع) می سوزید و برای حسین (ع) عزاداری می کنید، خواهشم اینه که وقتی دارم برات مجسم میکنم که بر سر حسین (ع) چه اومد چون وقتمون کمه پشت سر هم گفتن مصیبت ها باعث نشه که فکر کنی این ستم ها عادی بوده ! نکنه بعدأ برای هرکدوم از مصیبت هایی که بر سر حسین (ع) و اهل بیتش اومده تو خلوت فکر نکنی وگرنه حق ، اینکه یکی از مصیبت ها رو بگم و تا صبح برای حسین (ع) داد بزنیم .خواهش میکنم بعدا" برو تو خلوت خودت بشین هر کدومشو مجسم کن و زانوی غم تو بغل بگیر و برای اربابت ناله بزن! اینهایی که من قرار برات بگم فقط صرف یک شنیدن و رد شدنه بخدا اگر بعدا" نری وبرای هر کدومش جدا گانه دق نکنی مدیونی ، نذار فقط با شنیدن این مصیبت ها و فراموش کردن اونا بعد از مجلس دعا کشتن حسین (ع) برات عادی بشه ، نکنه ساده بگذری مطمئنا" مادرش خوشش نمیاد که پشت سرهم مصیبت های پسرش رو بگیم و بدون تفکر و تأمل و درک مصیبتش بلند شیم و بریم ! پس حواست جمع باشه این مصیبت هایی که می شمارم همه رو به ذهن بسپار بعدا" برو برای هر کدومش برای حسین فاطمه (ع) اشک بریز و بسوز تا نسوزی اوج نمیگیری !                                                                                                                                     خوب آماده ای یا نه ؟ میدونی چرا میگم شمر شجاعه ؟ آخه ساعتها حسین (ع) تو گودال قتلگاه افتاده بود ساعتها با صورت در خون خود می غلطید ولی کسی جرأت اینو نداشت که نزدیک حسین (ع) بشه و کار حسین (ع) رو تموم کنه ! خولی بن یزید از اسب پیاده شد تا سر آقا رو جدا کنه اما ترس و وحشت وجودش رو گرفت ، رعشه بر اندامش افتاد و برگشت .               آی مردم ! اربابتون تو گودال قتلگاه داشت دست و پا میزداما همه می ترسیدند نزدیک حسین (ع) شوند.                                                                                                      بذار بیشتر برات توضیح بدم آی گریه کن حسین(ع) ! سیدالشهداء از شدت تشنگی و گرسنگی چشمانش تار می دید، ضعیف و ناتوان شده بود لشکر دشمن کمی صبر کرد ، شمر با صدای بلند به سربازانش گفت : چرا معطل میکنید ، چرا منتظرید ؟ مادرتان به عزایتان بنشیند ! بر حسین (ع) حمله کنید و کارشو تموم کنید ! آی بمیرم لشکر ، حمله کرد آیا آماده اید یا نه ؟  از اینجا فقط میخوام پشت سر هم بگم چه بر سر حسین فاطمه (ع) آمد یا فاطمه ! منو ببخشید خانم جان شما گوش خودتونو بگیرید تا نشنوید ! یا اللــه ! آی بمیرم یکی اومد با تیر بر دهان حسین (ع) زد ، ملعون دیگری از راه رسید تیری به گلوی آقا زد ، خبیث دیگری آمد شمشیری بر کتف حسین (ع) زد ، سنان ،هراسان و با عجله آمد نیزه ای در سینه آقا فرو برد ملعون دیگری با  دندانهای فشرده به هم و با حالت غضبناکی آمد و با نیت قربة الی الله نیزه ای در پهلوی آقایمان فرو کرد، یا امام زمان معذرت میخوام  ! آی مردم داغدار منو ببخشید شاید بعضیها طاقت شنیدن این مصیبت ها رو نداشته باشندو گوش خود رو گرفته باشند چه کنم بذارید تند و تند بگم و رد بشم خیلی ذکر این مصیبت ها سخته ! فقط اینارو حفظ کن بعدأ برو برای هر کدومش سرت رو بزن به دیوار ونعره بزن !میدونم الان بهت زده ای فثط گوش میدی و باورت نمیشه ، بخدا آدم باورش نمیشه فثط مات و مبهوت میمونه ، آماده ای یا نه ؟                                آی بمیرم آقای غریب ما با صورت بر زمین افتاد ، ارباب از جا برخواست بر روی زانو نشست تیر را از گلو بیرون کشید دیگه نمیگم وقتی حسین (ع) از اسب بر زمین افتاد رینب (ع) و بچه های حسین (ع) از خیمه چجور بیرون دویدند! حسین (ع) گاهی بر زمین می افتاد و به سختی از جا بر می خواست. ساعتها حسین (ع) در گودال قتلگاه در خون خود می غلطید و با خدای خود مناجات میکرد. از اینجا به بعد سر و کله ی شمرقهرمان پیدا شد. از اسب پیاده شد با چهره غضبناک و خشمگین وارد گودال

قتلگاه شد، بمیرم با پا چنان لگدی به حسین (ع) زد پرید روی سینه ی حسین (ع) محاسن آقا رو گرفت با پشت بر زمین خوابانید، سیدالشهداء (ع) از شمر طلب آب کرد ، اون ملعون گفت : هیهات آبی نخواهی آشامید تا کشته شوی.             تو مقاتل اومده شمر ، شمشیر رو کشید دوازده ضربه زد و سر حسین (ع) رو از قفا برید و بر نیزه بلند کرد.                                                                                               صدای تکبیر لشکر دشمن بلند شد. تا ساعتی زمین به لرزه درآمد ، مشرق ومغرب را ظلمتی عظیم فرا گرفت ، گرد و غبار شدید و سیاهی به آسمان برخاست ، باد سرخی ورزیدن گرفت لشکر دشمن گمان کرد عذاب خدا نازل شده تا اینکه اوضاع به حال اول برگشت .                                                                                                                               حالا دیدی شمر چقدر شجاع بود! اما همین شمر یکجا تو گودال قتلگاه بدنش لرزید . هلال میگه  : با عجله وارد گودال قتلگاه شدم خواستم آبی به حسین (ع) برسانم دیدم شمر از قتلگاه بیرون میاد و بدنش داره میلرزه ، سر حسین (ع) رو به من نشون داد گفتم چرا میلرزی ؟ گفت : وقت جدا کردن سر ، ناله ای شنیدم که میگفت : وا ولدا ! وا ثمرة فؤاداه ! صدای ناله ی زنی را شنیدم که می گفت : غــریـــب مـــادر حسیـــن !                   

گریزشماره پنج دعای توسل فراز مربوط به امام حسین (ع) آی حسینی ها امشب که میخواهید متوسل به امام حسین (ع) بشید باید بریم کربلا ، باید دم در خیمه ی حسین (ع) جمع بشیم باید بریم در خیمه ی سیدالشهداء (ع) و اونجا به اربابمون متوسل شویم تا بلکه آقا حوائج ما رو بر آورده کنه ، آی مردم هر وقتی رفتید جلوی خیمه ی حسین (ع) دو نفر رو می بینید که جلوی خیمه ی امام حسین (ع) دارند نگهبانی میدن ، باید اول از اونا اجازه ی ورود بگیرید، یکی از اونها قمر بنی هاشمه و دیگری هم علی اکبر حسینه . به به ! چه جای خوبی رفتیم ! توسل به امام حسین (ع) و کربلا رفتن خیلی قشنگه ، آخه اونجا همه ی عزیزان حسین (ع) رو می بینیم . عباس (ع) و علی اکبر(ع) قاسم (ع) و عبدالله (ع) ، بی بی زینب (س) و رقیه خاتون (س) و خانوم رباب (س) رو می بینیم ، اگه خوب گوش کنی صدای گرفته ی علی اصغر (ع) رو که تشنه است می شنوی ! آی مردم مطمئن باشید که حسین (ع) همه ی شما رو می پذیره و وارد خیمه ی حسین (ع) می شید ، من فکر کنم حسین (ع) حاجت تک تک شما رو میده و همه ی شما رو خوشحال میکنه اما فکر کنم وقتی بخواهید از خیمه اش بیرون بیایید یک نگاه معنا داری به شما کنه و با نگاش به شما بگه عزیزم من حاجت دنیوی و اخروی تو رو برآورده کردم اما دلم میخواد درعوض ، یه خدمتی به من بکنی ! چند ساعت دیگه من تو گودال قتلگاه با لب عطشان به شهادت می رسم اگر محب من هستی اون موقعی که دارم تو گودال قتلگاه دست و پا میزنم سریع برید سراغ خیمه ها مواظب زن وبچه ها و ناموس من باشید ، مواظب باشید تا خیمه ها رو آتش نزنند ، زینب رو کتک نزنند آی شیعیان ! زینب (س) و خانوم رباب (ع) و رقیه خاتون (ع) رو به شما می سپارم نذارید اسیر بشن نذارید زینب (س) بیاد بالای بلندی ببینه که شمر از گودال قتلگاه بیرون میاد و سر برادرشو به زیر دامن گرفته ! هر جا نشستی ناله بزن یا حســـــین .......

🏴 کرامات سید الشهدا علیه السلام ▪️عزاداری هندوها سید جلیل مرحوم دکتر اسماعیل مجاب (دندان ساز ) عجایبی از ایام مجاورت در هندوستان که مشاهده کرده بود نقل می کرد از آن جمله می گفت: عده ای از بازرگانان هندو (بت پرست) به حضرت سید الشهدا علیه السلام معتقد و علاقه مندند و برای برکت مالشان با آن حضرت شرکت می کنند. بعضی از آنها روز عاشورا به وسیله شیعیان شربت و فالوده و بستنی درست می کرده و خود به حال عزا ایستاده و به عزاداران می دهند و بعضی از آنها مبلغی که راجع به آن حضرت است به شیعیان می دهند تا در مراکز عزاداری صرف نمایند. یکی از آنها عادتش این بود که همراه سینه زنها حرکت می کرد و با آنها سینه می زد. چون مٌرد بنا به مرسوم مذهبی خودشان بدنش را با آتش سوزانیدند تا تمام بدنش خاکستر شد جز دست راست و قطعه ای از سینه اش که آتش آن دو عضو را نسوزانیده بود. بستگانش آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شیعیان و گفتند این دو قطعه راجع به حسین (علیه السلام) شما است. جایی که آتش جهنم که طرف نسبت و قابل مقایسه به آتش دنیا نیست به وسیله حضرت امام حسین علیه السلام خاموش و برد سلام می گردد پس نسوزانید آتش ضعیف دنیوی به وسیله آن بزرگوار جای تعجب نیست. 📚منبع: کرامات الحسینیه، شیخ علی میرخلف زاده، ص ۴۷ #کرامات_حضرت_سیدالشهدا_ع 💐أَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْغَرِيبِ الْمَظْلُومِ الوَحيدِالطَّرِيدِ الشَّريدِالْفَرَج💐

🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 ❤️ راه رستگاری و آثار تقوا؛ شکی نیست که راه رستگاری و نجات از هلاکت همیشگی در تقوا است و سفارش همه پیغمبران و همه کتابهای آسمانی،تقوا بوده است. خداوند پرهیزگاران را دوست میدارد و بهشت جاودان را برایشان آماده فرموده است. پرهیزگاران مورد تایید خداوند هستند از جاییکه گمان ندارند روزیشان را به آنان می رساند و در سختیهای روزگار راه فراری برایشان مقرر می دارد. به برکت تقوا عبادات مقبول و نزد خداوند گرامی داشته میشود علم و معرفت نصیب میشود و نوری می یابد که بین حق و باطل را جدا سازد. هنگام مرگ ملائکه های رحمت به پرهیزگاران مژدهء آزادی از جهنم و رسیدن به نعمتهای بهشت را میدهند. رویهم رفته ارزش هر کس به اندازه تقوای او است.و میدانیم که تقوا را مراتب متعدد و مختلفی است و نخستین مرتبهء آن ترک گناهان و انجام واجبات است و مرتبه دوم تهذیب نفس و آراسته شدن به ملکات فاضله است و در مرتبه سوم از غیر خدا بریدن و یکباره به او پیوستن است. 🌸 🌸🌸 🌸🌸🌸