✨﷽✨ 🔔نکته های راهگشا برای زندگی⚡((۱۴۶۲) 💎#درسنامه ♦️جرعه ای از#نهج_البلا_غه 🔹️#حکمت_۳۰۳ 🔸ارزش دنیا دوستی 🔺️امام على(علیه السلام) فرمودند:مردم فرزندان دنیا هستند و انسان را برای عشق به مادرش نمی‌توان سرزنش کرد. 🍂تشبيه دنيا به مادر به سبب آن است كه همه چيز ما از اين آب و خاك آفريده شده و در دامان اين جهان متولد شده و در آن پرورش يافته ايم، بنابراين دنيا را تشبيه به مادر كردن كاملاً مناسب است و تعبير وطن به مادر كه بسيار رايج است نيز درواقع ناظر به همين معناست كه ما وقتى در كشورى متولد شده و در فضاى آن پرورش يافته ايم، آن كشور به منزله مادر ماست و علاقه داشتن به مادر امرى طبيعى است، بنابراين، هم علاقه به وطن و هم علاقه به دنيا امرى طبيعى است جاى تعجب نيست.در اينكه هدف اصلى امام از بيان اين حقيقت چيست؟ حقيقت اين است كه امام مى خواهد بفرمايد: نه از علاقه خودتان به دنيا نگران باشيد و نه از علاقه ديگران نسبت به آن، چراكه پيوندى بسيار مستحكم ميان شما و دنياست. از آن بترسيد كه اين علاقه افراطى شود و به شكل دنياپرستى در آيد. 📚(کتاب پیام امام،آیت الله مکارم شیرازی ج۱۴ ص ۴۸۹) 🔻النَّاسُ أَبْنَاءُ الدُّنْيَا وَ لاَ يُلاَمُ الرَّجُلُ عَلَى حُبِّ أُمِّهِ

1⃣کرامت تراشی و خرافه پردازی ممنوع!🚫 🎙منبر حسینی و محفل منسوب به اهل بیت(علیهم السلام) باید مشعل نور باشد و هدایت. باید اندیشه ساز باشد نه اندیشه سوز! باید خرافه ستیز باشد نه خرافه پرداز و خرافه پذیر! ⚠️حال آیا اگر اساس چنین مجالسی به خواب و خرافه گذشت و مطالب کذب و مجعول و بی پایه طرح شد و به جای بیان اخلاق و آداب و عقائد اسلامی، برای عالمی یا زاهدی کرامت تراشی کردیم و یا به لفاظی و بازی با واژه ها پرداختیم ، ناسپاسی چنین نعمتِ بی نظیر و بزرگی را نکرده ایم؟!!

4⃣لزوم‌ ارتباط هیئات‌ حسینی با علما!♻️ ✅وقتی‌هیئت‌ های‌ حسینی با محوریت علمای ‌فهیم و آگاه به زمان نباشد؛ وقتی ‌مجالس ‌دینی به دست برخی از مداح‌نمایانِ ‌غالی و بی‌ سواد نباشد؛ وقتی برخی از واعظ ‌نماهای بی بهره از علم و اخلاق دینی، یکّه تاز محافل مذهبی شدند؛ انتظاری به جز ترویج خرافه و باطل از این جمع می‌توان داشت؟! روشنفکر نمایان خرافه پندار از یک سو و مداح‌نمایان دروغگو و روحانی‌نماهای خرافه‌پرداز از سوی دیگر، مانند دو لبه‌ قیچی هستند که خواسته یا ناخواسته هدف مشترکی دارند و آن دور شدن مردم از حقایق ناب دینی است.

2⃣سخنرانان‌ مذهبی در ترازوی نقد!✍ ✅در نوبت پیشین، سخن از لزوم نقد عملکرد روحانیون به میان آمد. در همین زمینه به عنوان کسی که بیش از چهل سال پیشینه ی حوزوی و بیش از سی سال سابقه ی سخنرانی داشته و نیز با توجه به این که رشد و نمو من در بیت وعظ و خطابه بوده، عرض می کنم که؛ آفت‌های‌ عظیم و خطرناکی را در این شجره ی طیبه می بینم! که اگر از بین نروند، دیگر نباید انتظاری از منبر و خطابه داشت!! ۱)سرمایه ی اندک علمی برخی از اهل منبر ۲)بی فکر و مطالعه سخن گفتن ۳)عوام زدگی(به خوشایند مستمعین سخن گفتن!!) ۴)بیان مطالبی که بر فرض صحت بی نتیجه است و دردی از مستمع دوا نمی کند. ۵)غلوّ ۶)عدم بهره برداری از منابع متقن 3⃣برآورده کردن انتظارات مستمعین!👥 ✅مخاطبین از خطیب انتظار دارند، بر دانسته های آنها بیفزاید. نه اینکه "تکرار مکرّراتی" کند که بارها شنیده اند! نمی‌توان با معلوماتِ اندک دینی، بر این "مَسند بزرگ" تکیه زد! نمی‌توان با مطالعه چند کتاب‌ِ معمولی و شنیدن چند نوار سخنرانی، خود را خطیب دانست!!! نمی توان وقت گرانبهای مردم را با بیان خرافه و خواب تلف کرد!

5⃣وظیفه مستمعین چیست؟👂 ✅حال که بساط خرافه گویی گسترده است، ما خرافه پذیر نباشیم! 🔰حال که بعضی برای تقویت ایمان خلق، دروغ پردازی می کنندما تصدیقشان نکنیم. 🔰حال که به نام عرفان، غیر معصومی را مثل قرآن می‌شمرند و می‌گویند [لا یمسه الا المطهرون] ما به قرآن کریم جسارت نکنیم. 🔰حال که برخی عملاً غیر‌‌ معصوم‌ را با معصوم یکی می‌پندارند، ما بر خطا نرویم. 🔰حال که روزی از شاه نعمت الله ولی، و روزی از نوستر آداموس و... بهره جسته و پیش‌گویی می کنند ما از موازین عقلانی و عقلایی دین، خارج نشویم. 🔰حال که عده ای با دین خدا بازی می‌کنند، بدعت در دین می‌نهند، ما استفاده ابزاری از دین نکنیم.

ورود به شام 1. ورود به شام در اول صفر و عید گرفتن بنی امیه در آن روز شيخ كفعمى و شيخ بهايى و محدث كاشانى گفته‏اند: روز اوّل صفر سر حسين عليه السّلام را به دمشق آوردند و آن روز، عيد بنى اميه و روز ماتم است. گفته اند: کانت مآتم بالعراق تعدها أمویة بالشام من أعیادها روزهاى ماتمى اندر عراق آمد پديد بنى اميه در دمشق آن روزها كردند عید همچنین بنی امیه عاشورا را نیز روز عید خویش می دانستند و این سنتی برای همه مردم شد که طبق روایت تا زمان امام صادق (علیه السلام) وجود داشته است. 2. معطل کردن سه روزه کاروان پشت دروازه دمشق 3. تزیین شهر 4. حضور 500 هزار نفر در مراسم 5. دف زنی و چنگ نوازی و رقص در مراسم جشن اموی نفس المهموم از کامل الزیارات نقل می کند اهل بیت را سه روز بر دروازه شام معطل کردند تا شهر را زینت کنند پس شهر را انواع زیور و زینت ها و آینه ها آذین بستند تا به طوری شد که کسی شهری چنین ندیده بود سپس اهل شام با جمعیت 500 هزار نفری از آنان استقبال کردند در حالیکه زن و مرد با دف و طبل و چنگ و بوق ساز می نواختند و هزاران زن و مرد دف می زدند و می رقصیدند و خویش را با لباس های رنگارنگ سرمه و خضاب زینت کرده بودند. در برخی نقل ها نام دروازه «باب الساعات» خوانده شده است. 6. گرداندن اهل بیت در شهر به مدت نیم روز بیرون سرزمین شام مانند عرصه محشر شده بود و جمعیت موج می زد طوری که سرهایی که اول روز وارد شهر شده بود در وقت زوال (ظهر) با سختی زیاد از کثرت ازدحام به کاخ یزید رسید‏.

اگر چه برخی مصائب عمومی اسارت آل الله که اختصاصی به شام ندارد در اول فهرست مصائب گذشت اما به جهت یاد آوری به فهرستی از آنها همراه با نقل برخی مدارک این مصیبت ها در شام اشاره می شود:

1. طی مسیر بر شتران بدون سایه بان مسیر کوفه تا شام در مقتل خوارزمی حرکت کاروان را بر شتران بدون پوشش (بغیر وطاء) توصیف می کند: «از کوفه تا شام حرم رسول خدا را بر مرکب های بدون پوشش از شهری به شهری و از منزلی به منزل دیگر بردند به همان صورت که اسیران و بردگان ترک و دیلم را می بردند.» همچنین برخی نقل ها آنان را بر «اقتاب الجمال» توصیف کرده اند. ورود به شام در روایت مدینة المعاجز امام سجاد و بانوان حرم را بر شتری بدون زیرانداز و سایه بان توصیف میکند. در نقل تسلیة المجالس از سهل آمده است: «دیدم در پشت سر نیزه زنانی را بر شتران بدون زیرانداز». همچنین باید توجه داشت روایاتی که درباره «مکشفات الوجوه بودن» و «تماشا کردن کاروان توسط مردم» آمده است نیز به نحوی دلالت بر بدون سایه بان بودن مرکب ها دارد. 2. طی مسیر بدون جهاز مناسب (زیر انداز) ابن حبان از علمای عامه می نویسد کاروان را از کوفه بر جهازهای خشک (اقتاب یابسة) سوار کردند و همین طور وارد دمشق شدند. هفتم: مرکب لاغر بدون زین در روایتی که اقبال از امام سجاد (علیه السلام) نقل می کند آمده است: «مرا بر شتری لاغر و زنان را بر مرکب هایی بدون زین سوار کرده بودند. مجلسى، جلاء العيون،/ 728، همچنین ر،ک: بحار ج45 ص154 إقبال الأعمال.رَأَيْتُ فِي كِتَابِ الْمَصَابِيحِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ قَالَ لِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ سَأَلْتُ أَبِي عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عَنْ حَمْلِ يَزِيدَ لَهُ فَقَالَ حَمَلَنِي عَلَى بَعِيرٍ يَطْلُعُ بِغَيْرِ وِطَاءٍ وَ رَأْسُ الْحُسَيْنِ ع عَلَى عَلَمٍ وَ نِسْوَتُنَا خَلْفِي عَلَى بِغَالٍ فأكف- [وَاكِفَةً] [قال فی البحار : أی بغیر سرج] صالح بن علی که از بنی هاشم بوده است در ماجرایی خطاب به بنی امیه می گوید : «و سقتم نساءه سبايا كما يساق ذراري الروم على الأقتاب‏ إلى الشام‏» همچنین زینب کبری در خطبه مجلس یزید می فرماید:«أَ مِنَ الْعَدْلِ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ تَخْدِيرُكَ حَرَائِرَكَ وَ سَوْقُكَ بَنَاتِ رَسُولِ اللَّهِ سَبَايَا قَدْ هَتَكْتَ سُتُورَهُنَّ وَ أَبْدَيْتَ وُجُوهَهُنَّ يَحْدُو بِهِنَّ الْأَعْدَاءُ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ وَ يَسْتَشْرِفُهُنَّ أَهْلُ الْمَنَاقِلِ وَ يَبْرُزْنَ لِأَهْلِ الْمَنَاهِلِ وَ يَتَصَفَّحُ وُجُوهَهُنَّ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ وَ الْغَائِبُ وَ الشَّهِيدُ وَ الشَّرِيفُ وَ الْوَضِيعُ وَ الدَّنِيُّ وَ الرَّفِيعُ لَيْسَ مَعَهُنَّ مِنْ رِجَالِهِنَّ وَلِيٌّ وَ لَا مِنْ حُمَاتِهِنَّ حَمِيمٌ » یعنی: «آیا این عدالت است ای فرزند طلقا که تو آزادگان و کنیزان خویش را در پرده حجاب قرار داده ای اما دختران رسول خدا را به اسارت برده ای؟ در حالیکه به پرده حجاب آنان هتک حرمت کرده ای و چهره های آنان را آشکار کرده ای! دشمنان ايشان را با ذلت و خوارى شهر بشهر ميبرند، مردم به تماشاى آنان ميايند، اشخاص از نزديك و دور، ناكس و شريف متوجه صورت ايشان ميشوند. از مردان دوستى با آنان نيست، احدى از طرفداران آنان نيست كه از آنان دفاع نمايد.»

🌸🍃🌸🍃 نماز چگونه انسان را از گناه دور می کند؟ قرآن می فرماید : وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ ؛ [سورۂ عنکبوت، آیه ۴۵] و نماز را برپا دار، که نماز انسان را از زشتی‌ها و گناه باز می‌دارد. این که ما توقع داشته باشیم که وقتی نماز می‌خوانیم، این نماز به صورت خودکار یک سپری در برابر بدی‌ها بشود، این توقع بی جایی است. نماز نهی می کند نه منع. نماز علت تامّه ترک گناه نیست، ولی این اقتضا را در ما ایجاد می‌کند که از گناه دور شویم. مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید: نماز این طور نیست که آدم را اجبار به کار خوب کند، و یا در حبس ببرد که گناه نکنیم، دست و پای آدم را نمی بندد که حتما گناه نکن، بلکه وجدان انسان را بیدار می‌کند. یعنی مدام به آدم تلنگر میزند؛ می‌گوید: تو که نماز می‌خوانی، حیف است مرتکب این کار زشت شوی. تو که نماز می‌خوانی، مراقب باش! مراقب زبانت باش، مراقب چشمانت باش، مراقب باش روحت با گناه آلوده نشود. زیبایی های نماز ؛ استاد فرحزاد ؛ خلاصه ای از صفحه 187 و 188.

☘داستان☘ 🌹👀 پاداش خودداری از نگاه نامشروع. 👈 یکی از همراهان شیخ رجبعلی خیاط می گفت: روزی با تاکسی از میدان سپاه پائین می‌آمدم، دیدم خانمی بلند بالا با چادر و خیلی خوش تیپ ایستاده، صورتم را برگرداندم و پس از استغفار، او را سوار کردم و به مقصد رساندم. روز بعد خدمت شیخ رسیدم-گویا داستان را از نزدیک مشاهده کرده باشد-گفت: آن خانم بلند بالا که بود که نگاه کردی و صورتت را برگرداندی و استغفار کردی؟خداوند تبارک و تعالی یک قصر برایت در بهشت ذخیره کرده و یک حوری شبیه همان. 🌸شیخ رجبعلی خیاط که به لطف خدا دارای چشم برزخی بود و با عالم معنا در ارتباط بود. او این موهبت را به خاطر چشم پوشی از ارتباط با یک دختر جوان و زیبا در ایام جوانی می داند که با وجود زمینه مناسب برای گناه به خاطر خدا از آن لذت به ظاهر شیرین می گذرد 📔کیمیای محبت، محمد محمدی ری شهری، نشر دارالحدیث

ورود به شام 1. ورود به شام در اول صفر و عید گرفتن بنی امیه در آن روز شيخ كفعمى و شيخ بهايى و محدث كاشانى گفته‏اند: روز اوّل صفر سر حسين عليه السّلام را به دمشق آوردند و آن روز، عيد بنى اميه و روز ماتم است. گفته اند: کانت مآتم بالعراق تعدها أمویة بالشام من أعیادها روزهاى ماتمى اندر عراق آمد پديد بنى اميه در دمشق آن روزها كردند عید همچنین بنی امیه عاشورا را نیز روز عید خویش می دانستند و این سنتی برای همه مردم شد که طبق روایت تا زمان امام صادق (علیه السلام) وجود داشته است. 2. معطل کردن سه روزه کاروان پشت دروازه دمشق 3. تزیین شهر 4. حضور 500 هزار نفر در مراسم 5. دف زنی و چنگ نوازی و رقص در مراسم جشن اموی نفس المهموم از کامل الزیارات نقل می کند اهل بیت را سه روز بر دروازه شام معطل کردند تا شهر را زینت کنند پس شهر را انواع زیور و زینت ها و آینه ها آذین بستند تا به طوری شد که کسی شهری چنین ندیده بود سپس اهل شام با جمعیت 500 هزار نفری از آنان استقبال کردند در حالیکه زن و مرد با دف و طبل و چنگ و بوق ساز می نواختند و هزاران زن و مرد دف می زدند و می رقصیدند و خویش را با لباس های رنگارنگ سرمه و خضاب زینت کرده بودند. در برخی نقل ها نام دروازه «باب الساعات» خوانده شده است. 6. گرداندن اهل بیت در شهر به مدت نیم روز بیرون سرزمین شام مانند عرصه محشر شده بود و جمعیت موج می زد طوری که سرهایی که اول روز وارد شهر شده بود در وقت زوال (ظهر) با سختی زیاد از کثرت ازدحام به کاخ یزید رسید‏.

1. طی مسیر بر شتران بدون سایه بان مسیر کوفه تا شام در مقتل خوارزمی حرکت کاروان را بر شتران بدون پوشش (بغیر وطاء) توصیف می کند: «از کوفه تا شام حرم رسول خدا را بر مرکب های بدون پوشش از شهری به شهری و از منزلی به منزل دیگر بردند به همان صورت که اسیران و بردگان ترک و دیلم را می بردند.» همچنین برخی نقل ها آنان را بر «اقتاب الجمال» توصیف کرده اند. ورود به شام در روایت مدینة المعاجز امام سجاد و بانوان حرم را بر شتری بدون زیرانداز و سایه بان توصیف میکند. در نقل تسلیة المجالس از سهل آمده است: «دیدم در پشت سر نیزه زنانی را بر شتران بدون زیرانداز». همچنین باید توجه داشت روایاتی که درباره «مکشفات الوجوه بودن» و «تماشا کردن کاروان توسط مردم» آمده است نیز به نحوی دلالت بر بدون سایه بان بودن مرکب ها دارد. 2. طی مسیر بدون جهاز مناسب (زیر انداز) ابن حبان از علمای عامه می نویسد کاروان را از کوفه بر جهازهای خشک (اقتاب یابسة) سوار کردند و همین طور وارد دمشق شدند. هفتم: مرکب لاغر بدون زین در روایتی که اقبال از امام سجاد (علیه السلام) نقل می کند آمده است: «مرا بر شتری لاغر و زنان را بر مرکب هایی بدون زین سوار کرده بودند. مجلسى، جلاء العيون،/ 728، همچنین ر،ک: بحار ج45 ص154 إقبال الأعمال.رَأَيْتُ فِي كِتَابِ الْمَصَابِيحِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ قَالَ لِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ سَأَلْتُ أَبِي عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عَنْ حَمْلِ يَزِيدَ لَهُ فَقَالَ حَمَلَنِي عَلَى بَعِيرٍ يَطْلُعُ بِغَيْرِ وِطَاءٍ وَ رَأْسُ الْحُسَيْنِ ع عَلَى عَلَمٍ وَ نِسْوَتُنَا خَلْفِي عَلَى بِغَالٍ فأكف- [وَاكِفَةً] [قال فی البحار : أی بغیر سرج] صالح بن علی که از بنی هاشم بوده است در ماجرایی خطاب به بنی امیه می گوید : «و سقتم نساءه سبايا كما يساق ذراري الروم على الأقتاب‏ إلى الشام‏» همچنین زینب کبری در خطبه مجلس یزید می فرماید:«أَ مِنَ الْعَدْلِ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ تَخْدِيرُكَ حَرَائِرَكَ وَ سَوْقُكَ بَنَاتِ رَسُولِ اللَّهِ سَبَايَا قَدْ هَتَكْتَ سُتُورَهُنَّ وَ أَبْدَيْتَ وُجُوهَهُنَّ يَحْدُو بِهِنَّ الْأَعْدَاءُ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ وَ يَسْتَشْرِفُهُنَّ أَهْلُ الْمَنَاقِلِ وَ يَبْرُزْنَ لِأَهْلِ الْمَنَاهِلِ وَ يَتَصَفَّحُ وُجُوهَهُنَّ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ وَ الْغَائِبُ وَ الشَّهِيدُ وَ الشَّرِيفُ وَ الْوَضِيعُ وَ الدَّنِيُّ وَ الرَّفِيعُ لَيْسَ مَعَهُنَّ مِنْ رِجَالِهِنَّ وَلِيٌّ وَ لَا مِنْ حُمَاتِهِنَّ حَمِيمٌ » یعنی: «آیا این عدالت است ای فرزند طلقا که تو آزادگان و کنیزان خویش را در پرده حجاب قرار داده ای اما دختران رسول خدا را به اسارت برده ای؟ در حالیکه به پرده حجاب آنان هتک حرمت کرده ای و چهره های آنان را آشکار کرده ای! دشمنان ايشان را با ذلت و خوارى شهر بشهر ميبرند، مردم به تماشاى آنان ميايند، اشخاص از نزديك و دور، ناكس و شريف متوجه صورت ايشان ميشوند. از مردان دوستى با آنان نيست، احدى از طرفداران آنان نيست كه از آنان دفاع نمايد.»