گریزشماره شش زیارت عاشورا ...و تـنقـبت لـقتالــک. امام عسکری(ع) فرمود: هر کس ما اهل بیت را نمی تونه یاری کنه ، دشمنان ما رو تو خلوت لعنت کنه، وقتی ملائک صداشو می شنوند برایش استغفار میکنند و می گویند : خدایا درود خود را بر روح این بنده ای که در راه یاری اولیاء خود ، تمام تلاشش را به کار برد نازل فرما ! اگر بیش از این می توانست انچام می داد، از جانب خداوند ندا می آید ملائکه من ! دعای شما را مستجاب کردم و صلوات و درود را بر روح او فرستادم او را از نیکان برگزیده قرار دادم .                                                                                                                    میدونی چرا اگه دشمن حسین (ع) رو لعن کنی ملائک برایت استغفار می کنند ؟ آخه ملائک در کربلا صحنه هایی رو دیدند که فقط باید ضجه می زدند و برای حسین (ع) و اهل بیتش گریه می کردند ، کاری از دستشان غیر از نوحه سرایی بر نمیومد فقط اونا بودند که بزرگی جنایت دشمنان حسین(ع) رو می دیدند فقط اونا بودند که بزرگی مصیبت حسین (ع) رو می فهمیدند، خیلی سخته جلوی چشمت عزیزت رو بکشند و تو هم قدرت داشته باشی کمکش کنی اما بهت اجازه ندهند که تو عزیزت رو نجات بدی .                                                               آی مــردم ! عصر عاشورا تمام ملائک آسمانها به سر وصورت می زدند کافی بود خدا به اونا اجازه بده تا به کمک حسین (ع) برن ، بخدا اگه اجازه می داشتند دیگه فرشته ای تو آسمون باقی نمی ماند همه می آمدند و در رکاب حسین (ع) شمشیر می زدند ! اما تقدیر خدا به این تعلق گرفت که حسین (ع) کشته شود .                                                                     اون روز فرشته های خدا تما م زجرهایی که عباس (ع) و علی اکبر (ع) کشید و تمام مصیبتهای حسین (ع) و اصحابش رو  دیدند و تحمل کردند، تمام داغ های زینب (س) و رقیه (س) رو دیدند و صبر کردند خدا هم به پاس صبرشان هر عزاداری که دشمنان حسین (ع) رو لعن کنه به ملائک اجازه داده تا برایش استغفار کنند .                                                           حالا میخوای یه چیز بگم تا این دلت بشکنه یا نه ؟ آی مردم !  آی دوستداران حسین (ع) من یه نفرو می شناسم که عصر عاشورا مثل ملائک نظاره گر صبوری بود و مطمئنم اون هم برای شماخیلی دعا میکنه  ! امـــان از دل زینــب ! اومد بالای بلندی آی بمیرم هیچ کاری از دستش بر نمیاد فقط با چشمان اشکبار نظاره گر بریدن سر حسین (ع) باشه .آی مردم بخدا زینب (س) همان طور که نظاره گر گودال قتلگاه است حواسش به شما ی عزادار هم هست ، مطمئن باش دعات میکنه میگه آی جوون خدا بهت خیر بده که داری قاتلان برادرم رو لعن میکنی، ان شااله روز قیامت جبران می کنم !... #گریز_ششم @archive_mataleb_sokhanrani

گریزشماره شش دعای توسل فراز مربوط به امام سیدالساجدین ، علی بن الحسین (ع) آی حاجتمندها ! آی گرفتارها ! امشب اگر میخواهید متوسل به امام سجاد (ع) شوید اگه خواستید برید در خانه ی امام سجاد (ع) تا بخاطر آبرویی که در خانه ی خدا داره حاجتهای شما رو برآورده کنه اون روزی برید که من میگم میدونی برای چه این حرف رو میزنم ؟ درسته که برای امام (ع) زمان مطرح نیست هر موقع دقت و بی وقت که بریم در خانه اش جواب ما رو میده ، اما خواهش می کنم هر موقع خواستید برید در خانه ی امام زین العابدین (ع) غیر از این زمانهایی باشه که میگم ، یکی از اون زمانها عصر عاشوراست لااقل بخاطر حاجتهای شخصی نریم ! آخه آقا حواسش به گودال قتلگاه است درسته اهل بیت (ع) آنقدر بزرگوارند که هر موقع بری در خانه اشان حواسشون به توست ولی آدم خجالت میکشه وقتی امام سجاد (ع) تو بستر بیماریه و پدرش داره تو گودال قتلگاه دست وپا میزنه بریم بگیم آقا حاجت دنیایی منو بده ! نکنه بگی بریم یه موقع دیگه بیاییم ! نه خواهش میکنم نرید آخه چند ساعت دیگه زینب (ع) و بچه های حسین (ع) پناهی ندارند آی مردم صبر کنید لااقل خانم ها صبرکنند بی بی زینب (س) محرم نداره بیایید به اسراء کمک کنید، بیایید زیر بغلای زینب (س) رو بگیرید داغ برادر دیده ! شما مردها هم برید امام سجاد (ع) رو کمک کنید آخه آقا داره در تب می سوزه داغ زیادی دیده برید بهش تسلی بدید نذارید به دست و پای آقا غل و زنجیر ببندند، نذارید سر حسین (ع) وعباس (ع) و علی اکبر (ع) را از جلوی چشمان امام سجاد (ع) و زینب (س) عبور بدن ! چند نفر هم برن تو این بیابونها بگردند بچه های حسین (ع) رو پیدا کنند و پناه بدن آخه دارند از ترس جان میدن ! @archive_mataleb_sokhanrani

و شانه‏‌های حتمی و غیر حتمی در میان نشانه‏‌های ظهور، شماری از آنها به روشنی به عنوان «علائم حتمی ظهور» یاد شده است. منظور از «نشانه‏‌های حتمی» - در مقابل نشانه‏‌های غیرحتمی - آن است که پدیدار شدن آنها - بدون هیچ قید و شرطی - قطعی و الزامی خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که تا آنها واقع نگردد، حضرت مهدی ‏(ع) ظهور نخواهد کرد. با این حال، حتمی و قطعی بودن وقوع این نشانه‌‏ها، به این معنا نیست که پدید نیامدن آنها محال است؛ بلکه به حسب فراهم بودن شرایط و مقتضیات و نبودن بازدارنده‏‌ها، پدید آمدن آنها - اگر خداوند اراده کند - قطعی خواهد بود. از روایات فراوانی که در میان آنها روایات صحیح هم وجود دارد، حتمی بودن نشانه‏‌های پنج‌گانه ذیل استفاده می‌‏شود: خروج سفیانی، قیام یمانی، صیحه آسمانی ، قتل نفس زکیه و خسف بیداء. امام صادق ‏(ع) می‌‏فرماید: «پنج امر قبل از قیام قائم از نشانه‏‌ها است: صیحه آسمانی، خروج سفیانی، خسف در بیداء، خروج یمانی و قتل نفس زکیه» در برابر نشانه‏‌های حتمی، نشانه‏‌های غیر حتمی قرار دارد؛ یعنی، مقید و مشروط به اموری است که در صورت تحقق آنها، به عنوان نشانه پدید می‌آید. به عبارت دیگر نشانه‏‌های غیر حتمی شاید پدید آید و شاید پدید نیاید و امام زمان‏ (ع) ظهور کند. بعضی از نشانه‏ هایی که به حتمی بودن آنها تصریح نشده، از این قرار است: ۱. مرگ و میرها ۲.زلزله‏ ها ۳.جنگ‏ها و آشوب‏های فراگیر ۴. خسوف و کسوف نابهنگام ۵. بارش باران‏های فراوان و... @archive_mataleb_sokhanrani

نشانه‏‌های متصل‏ به ظهور و غیر متصل به ظهور بر اساس بعضی از روایات ، تعدادی از نشانه‏‌های ظهور، متصل به آن خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که بین آنها و ظهور حضرت مهدی‏(عج) فاصله زیادی نیست. البته اینکه فاصله آن نشانه‏‌ها تا ظهور چه مدت و یا چند روز است، به طور دقیق روشن نیست؛ ولی قدر مسلم آن است که فاصله زیاد نیست و احتمالاً، مجموعه نشانه‏‌های متصل به ظهور، در همان سال ظهور، یا سال پیش‏ ازآن رخ می‌دهد. براین‏ اساس تردیدی نیست که برخی از نشانه‏‌های ظهور، نزدیک ظهور و متصل به آن واقع می‌شود. در مقابل نشانه ‏های غیرمتصل است که در طول تاریخ در دوران غیبت کبرا، اتفاق افتاده و خواهد افتاد. @archive_mataleb_sokhanrani

نشانه‏‌های غیر عادی تحقق نشانه‏‌های ظهور - همچون واقع شدن سایر پدیده‏‌ها - به روال طبیعی و عادی است؛ ولی پیشگویی برخی از آنها، به گونه‏‌ای در روایات بازتاب یافته که به نظر می‌‏رسد، رخ دادن آنها به طور عادی غیرممکن است و تحقق آنها به صورت غیرطبیعی در چهار چوب معجزه خواهد بود؛ مثلاً طلوع خورشید از مغرب و صیحۀ آسمانی، اگر همان معنای ظاهری آنها مقصود باشد، باید به صورت معجزه رخ دهد؛ زیرا پدیدار شدن چنین اموری، عادتاً ممکن نیست. البته شاید بعضی از این نشانه‏ ها، معنای کنایی و رمزی داشته باشد و به رخدادهایی اشاره کند که پیدایش آنها عادتاً امکان دارد. گفتنی است که احادیث‏ فراوانی در مورد نشانه‏‌های ظهور، در منابع روایی وجود دارد. اسناد این روایات، بیشتر ضعیف و غیرقابل اعتماد است. از نظر دلالت نیز، هماهنگی و انسجام لازم بین آنها نیست . به نظر می‏رسد، اهمیت بسیار زیاد مسأله مهدویت از یک سو و علاقه‌مندی شدید مسلمانان به آگاهی از چگونگی رخدادهای آینده و پدیدار شدن نشانه‏‌های ظهور مهدی‏ (ع)، از سوی دیگر، سبب شده که دشمنان و بدخواهان - به ویژه حاکمان ستمگر - وسوسه شوند که در جهت برآوردن منافع سیاسی خویش، تغییراتی در روایات به وجود آورند. اینک با انبوهی از روایات صحیح و غیرصحیح در زمینه نشانه‏‌های ظهور، روبه‏ رو هستیم که دست کم برخی از آنها از آفت جعل و تحریف مصون نمانده است. متأسفانه کتاب‏هایی نیز وجود دارد که در آنها از سَرِ جهل و دلسوزی و یا به عمد و از روی غرض، به این امر دامن زده شده است. البته وجود مواردی از جعل و تحریف ، در نشانه‏‌های ظهور و یا وجود مدعیان دروغین به عنوان نمونه نشانه‏ ها، هیچ‌گاه دلیل این نمی‌شود که همه روایات از اعتبار بیفتد و یا اصل همه نشانه ‏ها زیر سؤال برود؛ زیرا دسته‏ای از این نشانه‏‌ها مسلّم و قطعی است. 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀

نشانه های ظهور امام مهدی (عج) از زبان امام باقر (ع) ظهور حضرت حجت(عج) از اموري است كه در اسلام نسبت به آنها به شدت تأكيد شده و در حتميت آن ذره اي شك و شبهه وجود ندارد. پيش از اين گفتيم كه در آياتي نظير آية 55 سورة نور، خداوند متعال به مؤمنان وعده داده است كه فرمانرواي زمين گردند و بر آن سيطره يابند. تهران- الکوثر: امام باقر (علیه السلام) فرمود: «به هر چه شک کنید، به عهد و پرچم و شمشیر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و «نفس زکیّه» - که از فرزندان امام حسین علیه السلام است - شک نخواهید کرد. اگر به این ها هم شک کنید، به صدای آسمانی که نامش را ذکر می کند شک نخواهید کرد. مراقب باشید که مبادا از آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) جدا شوید. آل محمد و علی نیز همچون دیگران پرچمی دارند؛ اما شما بر زمین بنشینید و از هیچ کس پیروی نکنید تا مردی از فرزندان امام حسین (علیه السلام) را ببینید که عهد و پرچم و سلاح پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) با اوست. عهد پیامبر (ص) نسل به نسل به امام سجاد (ع) منتقل شده و از او به فرزندش که منم». از امام باقر (ع) سؤال شد: «این امر (ظهور امام زمان) کی رخ خواهد داد؟» امام فرمود: «اگر آرزویش را دارید، هرگز انکارش ننمایید.» علايم ظهور و امور حتمي پنج مورد از نشانه هاي ظهور در بسياري از روايات كه از حدّ تواتر گذشته است؛ از جمله نشانه هاي حتمي ظهور برشمرده شده اند: خروج سيّد خراساني و يماني، نداي آسماني مبني بر حقّانيت حضرت مهدي(ع)، شهادت نفس زكيّه و فرو رفتن سپاهيان سفياني در منطقة بيداء (بيابان بين مدينه و مكّه). اين نشانه هاي پنج گانه را احاديث از علايم حتمي شمرده و هيچ گونه احتمال بدايي در مورد تحقّق آنها نداده اند وگرنه خلاف حتمي بودن آنها مي شد. اين نشانه ها شديداً با مسئلة ظهور ارتباط داشته و همگي مقارن ظهور رخ خواهند داد ان شاءالله. بزرگواراني چون مرحوم آيت الله خويي در پاسخ به نويسندة كتاب سفياني و علامات ظهور، علّامه سيّد جعفر مرتضي عاملي، در كتاب خويش و شيخ طوسي، در غيبت خويش نسبت به اين موضوع تصريح و اذعان كرده اند كه: هر چند بنابر تغيير مصلحت ها با تغيير شروط اخباري كه به حوادث آينده مي پردازند، ممكن است دچار تغيير و تبديل شوند؛ جز آنكه روايت تصريح كرده باشد كه وقوع آن جريان حتمي است كه (با توجه به اعتماد ما به معصومين(ع)) ما هم يقين به حدوث آنها در آينده پيدا مي كنيم و قاطعانه مي گوييم در آينده چنين خواهد شد. اشكال اساسي كه به اين نظر گرفته مي شود؛ متكي به حديثي است كه نعماني در كتاب خويش آورده است كه: ابوهاشم داوود بن قاسم جعفري گفته است: نزد امام جواد(ع) بوديم و صحبت از حتمي بودن آمدن سفياني شد، از آن حضرت پرسيدم: آيا در مورد امور حتمي هم بداء رخ مي دهد؟ فرمودند: آري. گفتم: مي ترسم در مورد خود حضرت مهدي(ع) بداء رخ دهد. حضرت فرمودند: ظهور حضرت مهدي(ع) وعدة الهي است و خداوند خلف وعده نمي كند. علّامه مجلسي، هم در بحارالانوار پس از نقل اين حديث اين توضيح را اضافه كرده اند كه: شايد محتوم، معاني مختلفي داشته باشد كه با توجه به اختلاف در تعاريف ممكن است در مورد برخي از آنها بداء رخ بدهد. مضاف بر اينكه شايد منظور از بداء در مورد خصوصيات آن حادثة محتوم و حتمي باشد و نه اصل تحقّق آن، كه مثلاً پيش از زوال حكومت بني عباس سفياني جنبش هاي خويش را آغاز مي كند. اين فرضيه چندان قابل قبول نيست؛ زيرا در صورت پذيرفتن آن، چه فرقي بين حتمي و غير حتمي خواهد بود؟ مضاف بر اينكه روايت مورد بحث ما از حيث سند، ضعيف است. در ضمن نمي توان از آن همه حديث و روايتي كه به شدت بر حتمي بودن اين پنج نشانه و امتناع احتمال رخ دادن بداء در آنها تأكيد مي كنند، چشم پوشي كرد و به احاديث انگشت شماري از اين دسته تمسك نمود؛ چون ممكن است در شرايط خاصي (به فرض قوت و اعتبار سندي آنها) معصوم(ع) مجبور شده باشند از روي تقيه، چنين سخني بگويند. عبدالملك بن اعين گويد: به امام باقر(ع) در مورد حضرت مهدي(ع) گفتم: مي ترسم كه زود بيايند و سفياني نباشد. حضرت فرمودند: والله نه. سفياني از حتمياتي است كه حتماً خواهد آمد. امور يا موقوفه اند يا حتميه كه سفياني از دستة حتمياتي است كه حتماً خواهد بود. يا امام صادق(ع) فرمودند: از حتمياتي كه پيش از قيام حضرت مهدي(ع) خواهند بود اينهاست: شورش سفياني، فرو رفتن در بيداء، شهادت نفس زكيّه و منادي كه از آسمان ندا در دهد. حمران بن اعين از امام باقر(ع) راجع به آيه: ثمّ قضي اجلاً و اجلٌ مسمّي عنده؛ مي پرسد. حضرت مي فرمايند: دو اجل وجود دارد: محتوم و موقوف. - محتوم چيست؟ - جز آن نخواهد شد. - و موقوف؟ - مشيت الهي در رابطة آن جاري مي شود. - اميدوارم كه سفياني جزء موقوف ها باشد. - والله كه نه و از محتومات است.

د؛ و فقيه براي دين خدا فقه نمي آموزد، و طالب حرام ستايش و احترام مي گردد؛ و مردم در اطراف قدرتمندان هستند؛ و طالب حلال، مذمت و سرزنش مي شود، و طالب حرام ، ستايش و احترام مي گردد. آنگاه که در مكه و مدينه كارهايي مي كنند كه خدا دوست ندارد، و كسي از آن جلو گيري نميكند، و هيچ كس بين آنها و كارهاي بدشان مانع نمي شود؛ و آلات موسيقي و لهو و لعب در مدينه و مكه آشكار گردد؛ و مرد سخن حق گويد و امر به معروف و نهي از منكر كند، ولي ديگران او را از اين كار برحذر مي دارند. هنگامي که ديدي مردم به همديگر نگاه مي كنند [يعني چشم هم چشمي مي کنند، يا معيارشان بر خوب و بد اعمال خدا نيست] ، و از مردم بدكار پيروي نمايند؛ و راه نيك پيرو ندارد؛ و مرده را مسخره كنند و كسي براي او اندوهگين نشود؛ و ديدي كه : سال به سال بدعت و بديها بيشتر شود؛ و مردم جز از سرمايه داران پيروي نكنند؛ و به فقير چيزي را دهند كه برايش بخندند، ولي در راه غيرخدا ترحم مي کنند. وقتي که ديدي علائم آسماني آشكار شود، و كسي از آن نگران نشود؛ و مردم مانند حيوانات در انظار يكديگر عمل جنسي انجام مي دهند و كسي از ترس مردم از آن جلو گيري نميكند؛ و انسان در راه غير خدا بسيار خرج كند، ولي در راه خدا از اندك هم مضايقه دارد. و آنگاه که ديدي عقوق پدر و مادر رواج دارد، و فرزندان هيچ احترامي براي آنها قائل نيستند، بلكه نزد فرزند از همه بدترند. هنگامي که ديدي زنها بر مسند حكومت بنشينند و هيچ كاري جز خواسته آنها پيش نرود، و ديدي پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، پدر و مادر را نفرين كند و از مرگشان شاد شود؛ و ديدي كه اگر روزي بر مردي بگذرد، و او در آن روز گناه بزرگي مانند بدكاري ، كم فروشي، و زشتي انجام نداده ناراحت است. و وقتي ديدي قدرتمندان، غذاي عمومي مردم را احتكار مي كنند؛ و اموال خمس در راه باطل تقسيم گردد، و با آن قماربازي و شراب خواري شود، و به وسيله شراب بيمار را مداوا، و براي بهبودي، آن را تجويز كنند؛ و ديدي كه مردم در امر به معروف و نهي از منكر و ترك دين بي تفاوت و يكسانند؛ و ديدي كه سروصداي منافقان برپا، اما صداي حق طلبان خاموش است؛ و ديدي كه براي اذان و نماز مزد مي گيرند؛ و مسجدها پر است از كساني كه از خدا نمي ترسند و غيبت هم مي نمايند. هنگامي که ديدي خورندگان اموال يتيمان ستوده شوند؛ و قاضيان بر خلاف دستور خداوند قضاوت كنند؛ و استانداران از روي طمع، خائنان را امين خود قرار دهند؛ و فرمانروايان ميراث مستضعفان را در اختيار بدكاران از خدا بي خبر قرار دهند؛ و ديدي كه بر روي منبرها از پرهيزكاري سخن مي گويند، ولي گويندگان آن پرهيزكار نيستند. و بالاخره هنگامي که ديدي صدقه را با وساطت ديگران، بدون رضاي خداوند، و به خاطر درخواست مردم بدهند؛ و ديدي وقت نمازها را سبك بشمارند؛ و همّت وهدف مردم شكم و شهوتشان است؛ و دنيا به آنها روي كرده است؛ و ديدي نشانه‌هاي برجسته حق ويران شده است؛ [اين آخرالزمان است] در اين وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد. (بحارالانوار، علامه مجلسي، ج52، ص260 ـ 256 ـ با تصرف اندک در متن) اين بود روايت امام صادق ( ع ) كه به ذكر گوشهاي از مفاسد جهان در آستانه قيام وانقلاب بزرگ حضرت مهدي (عج) فرا گير خواهد شد. و اما "علائم حتمي الوقوع" ظهور با استفاده از روايات معصومين عليه السلام، اندک است. در روايتي امام صادق(ع) مي فرمايند: «پيش از ظهور قائم(عج) پنج نشانه حتمي است: قيام يماني، فتنه سفياني، صيحه آسماني، قتل نفس زکيه و شکافتن زمين و فرو رفتن عده اي در بيابان» (كمال الدين و تمام النعمة، شيخ صدوق ، ص650) همچنين امام صادق فرموده است: «وقوع ندا[ي آسماني] از امور حتمي است؛ و سفياني از امور حتمي است و يماني از امور حتمي است و كشته شدن نفس زكيه از امور حتمي است و كف دستي كه از افق آسمان برون آيد از امور حتمي است. و سپس اضافه فرمودند: «و نيز وحشتي در ماه رمضان است كه خفته را بيدار كند و شخص بيدار را به وحشت انداخته و دوشيزگان پرده نشين را از پشت پرده بيرون مي آورد.» (غيبت نعماني، با ترجمه غفاري، باب14، ص365) @archive_mataleb_sokhanrani

در اين روايت، امام صادق(ع) به يكي از ياران خود فرمودند: هر گاه ديدي كه حق بميرد و طرفدارانش نابود شوند؛ و ظلم و ستم فراگير شده است؛ و قرآن فرسوده و بدعتهايي از روي هوا و هوس در مفاهيم آن بوجود آمده است؛ و ديدي دين خدا، عملاً، توخالي شده، همانند ظرفي كه آن را واژگون سازند! و همچنين هر گاه ديدي كه اهل باطن بر اهل حق پيشي گرفته‌اند؛ و كارهاي بد آشكار شده و از آن نهي نمي شود، و بد كاران باز خواست نمي شوند؛ و مردان به مردان و زنان به زنان اكتفا مي كنند. و هنگامي که ديدي افراد باايمان سكوت كرده، و سخنشان را نمي پذيرند؛ و ديدي كه شخص بدكار دروغ گويد، و كسي دروغ و نسبت نارواي او را رد نمي كند؛ و ديدي كه بچه ها به بزرگان احترام نمي گذارند؛ و قطع رحم مي شود. و وقتي ديدي كه بد كار را ستايش كنند و او شاد شود، و سخن بدش به او برنگردد؛ و ديدي كه نوجوانان پسر همان كنند كه زنان كنند [يعني به مانند آنان خود را زينت مي کنند]؛ و زنان با زنان ازدواج كنند. و هنگامي که ديدي انسانها اموال خود را در غيراطاعت خدا مصرف مي كنند و كسي مانع آنها نمي شود؛ و ديدي كه افراد با ديدن كار و تلاش مؤمنانه [از آن تعجب مي کنند] و به خدا پناه ميبرند. و ديدي كه مداحي دروغين از اشخاص زياد شود؛ و همسايه همسايه خود را اذيت ميكند و از آن جلو گيري نشود؛ و ديدي كه : كافران از صعوبت زندگي مؤمن، شاد مي شوند؛ و ديدي مردم شراب را آشكار مي آشامند، و براي نوشيدن آن كنار هم مي نشينند و از خداوند متعال نمي ترسند؛ و كسي كه امر به معروف مي كند خوار و ذليل است. و همچنين هنگامي که ديدي آدم بدكار در چيزي مورد ستايش ست که خداوند آن را دوست ندارد؛ و ديدي كه اهل قرآن و دوستان آنها خوارند؛ و راه نيك بسته و راه بد باز است؛ و ديدي كه انسان ها به زبان مي گويند، ولي عمل نمي كنند. و وقتي ديدي خانه كعبه تعطيل شده، و به تعطيلي آن دستور داده مي شود؛ و مؤمن، خوار و ذليل شمرده شود؛ بدعت و زنا آشكار شود؛ و مردم به شهادت و گواهي ناحق اعتماد كنند. و ديدي كه حلال حرام، و حرام حلال مي شود؛ و دين بر اساس ميل اشخاص معني مي شود، و كتاب خدا و احكام آن تعطيل مي گردد؛ و جرأت بر گناه آشكار شود، و ديگر كسي براي انجام آن منتظر تاريكي شب نگردد. و آنگاه که ديدي مؤمن نتواند نهي از منكر كند مگر در قلبش؛ و ثروت بسيار زياد در راه خشم خدا خرج گردد؛ و سردمداران به كافران نزديك شوند و از نيكوكاران دور شوند؛ و واليان در قضاوت رشوه بگيرند؛ و پستهاي مهم واليان بر اساس مزايده است، نه بر اساس شايستگي. و آن زمان که ديدي مردم را به تهمت و يا سوء ظن بكشند؛ و ديدي كه مرد به خاطر همبستري با همسران خود مورد سرزنش قرار گيرد. و هنگامي که زن بر شوهر خود مسلط شود و كارهايي كه مورد خشنودي شوهر نيست انجام مي دهد و به شوهرش خرجي مي دهد. و همچنين آنگاه که ديدي سوگند هاي دروغ به خدا بسيار گردد؛ و آشكارا قماربازي شود؛ و مشروبات الكلي به طور آشكار بدون مانع خريد و فروش ميشود. و وقتي ديدي كه مردم محترم توسط حاکمان قلدر خوار شوند؛ و نزديك ترين مردم به فرمانداران آناني هستند كه به ناسزاگويي به ما، خانواده عصمت(ع)، ستايش شوند؛ و هر كس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده، و گواهي اش را قبول نمي كنند. و آنگاه که ديدي مردم در گفتن سخن باطل و دروغ با هم رقابت مي كنند؛ و شنيدن سخن حق بر مردم سنگين، ولي شنيدن باطل برايشان آسان است؛ و ديدي كه همسايه از ترس زبان همسايه به او احترام ميكند. و وقتي ديدي حدود الهي تعطيل شود، و طبق هوي و هوس عمل گردد؛ و ديدي كه مسجدها طلا كاري (زينت داده) شود؛ و ديدي كه راستگوترين مردم نزد آنها مفتري و دروغگو است. هنگامي که ديدي بدكاري آشكار شده، و براي سخن چيني كوشش مي شود؛ و ستم و تجاوز شايع شده است؛ و غيبت، سخن خوش آنها شود و بعضي بعض ديگر را به آن بشارت دهند. وقتي ديدي حج و جهاد براي خدا نيست؛ و سلطان به خاطر كافر، شخص مؤمن را خوار كند؛ و خرابي بيشتر از آبادي است؛ و معاش انسان از كم فروشي به دست مي آيد؛ و خون ريزي آسان گردد؛ و مرد به خاطر دنيايش رياست ميكند. و هنگامي که ديدي مردم نماز را سبك شمارند؛ و انسان ثروت زيادي جمع كرده، ولي از آغاز آن تا آخر، زكاتش را نداده است؛ و قبر مرده ها را بشكافند و آنها را اذيت كنند؛ و هرج و مرج بسيار شود؛ و مرد روز خود را با مستي به شب مي رساند، و شب خود را نيز به همين منوال صبح مي کند، و هيچ اهميتي به آيين مردم ندهد. آنگاه كه با حيوانات آميزش شود؛ و مرد به مسجد (محل نماز) ميرود و وقتي برميگردد لباس در بدن ندارد؛ [ يعني لباسش را دزديده اند]. هنگامي که ديدي حيوانات هم ديگر را بدرند؛ و دلهاي مردم سخت، و ديدگانشان خشك، و ياد خدا برايشان گران است؛ و بر سر كسب هاي حرام آشكارا رقابت ميكنند؛ و ديدي كه نمازخوان براي خودنمايي نماز مي خوان

🌺🌸🌺🌸 🌸🌺🌸 🌺🌸 🌸 💐خودکشی به امید نجات: مثل توبه نکردن یا گناه کردن به امید شفاعت مثل سمّ خوردن یا دست در دهان افعی کردن است به امید رسیدن به طبیب و دوا کردن. که البتّه بر خلاف حکم عقل است. زیرا پس از خوردن سمّ اوّلاً یقینی نیست که دسترسی به طبیب و دوا پیدا شود ثانیاً مداوا قطعی نیست شایدسم ّداخل گردش خون گردیده و قلب را از کار انداخت همچنین کسی که گناه میکند از کجا یقین دارد که پس از مرگ فوراً به شفاعت شافعین میرسد؟ 🌺 🌸🌺 🌺🌸🌺 🌸🌺🌸🌺

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌻مرگ با یکی از سه چیز: از حضرت امیرالمومنین(ع) از وصف مرگ پرسیده شد؟حضرت فرمود: با یکی از سه چیز مرگ وارد میگردد یا بشارت به نعمت همیشگی است یا به عذاب همیشگی یا سبب هول وترس است و کارش مبهم و مردّد میباشد و نمیداند از چه طایفه خواهد بود، پس دوست ما که اطاعت کنندهء ما بوده،یعنی معصیتی نداشته،به نعمت همیشگی بشارت داده میشود،و امّا دشمن ما که با ما مخالفت میکرده پس به عذاب همیشگی بشارت داده میشود، و امّا آنکه کارش مبهم است و نمیداند بر سرش چه می آید او مومنی است که بر خودش اسراف و ظلم میکرده،یعنی گناهکار بوده است. او را مرگ فرا میرسد امّا با ابهام و خوف و حزن،پس از آن،خدا اورا با دشمنان ما مساوی قرار نخواهد داد بلکه اورا به شفاعت ما از آتش بیرون خواهد آورد،پس عمل کنید و اوامر الهی را اطاعت کنید و عذاب خدای را کوچک نشمارید،به درستیکه از جمله گناهکاران کسی است که شفاعت ما به او نمیرسد مگر بعداز سیصد هزار سال عذاب. 🌺 🌸🌸 🌺🌺🌺 🌸🌸🌸🌸

🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺 🌸 🌹شفاعت به سبک شمارندگان نماز نمیرسد: بعضی از گناهان کبیره است که در بعضی از روایات تصریح شده صاحبش از شفاعت محروم است،مانند سبک شمارندگان نماز ،چنانکه امام صادق(ع) فرمود: شفاعت ما به کسی که نمازش را سبک شمارد نمی رسد. واز پیغمبر اکرم(ص) مرویست که فرمود: از من نیست کسی که نماز را سبک گیردو بر من نزد حوض کوثر وارد نمیشود. نه،به خدا قسم!که به من نمیرسد. بنابراین واضح شد که نترسیدن از گناهان و جراءت کردن بر آن و تاخیر در توبه به امید شفاعت ناشی از جهل و غرور است. 🌸 🌺🌺 🌸🌸🌸 🌺🌺🌺🌺