📲 فایل صوتـے ۲۰۵۸ 🎙 واعظ: حاج آقا #حسینی_قمی 🔖 در ابتلائات دنیا صبر کنیم🔖

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▪️ سیره اخلاقی امام سجّاد (ع) قبل و بعد از امامت بخصوص در واقعه کربلا چگونه بوده است؟ پیشواى چهارم، انسانى کامل و برگزیده حق و در همه جهات اخلاقى، عبادى و علمى به اوج کمال رسیده و نمونه مجسم و عینى قرآن و رسول خدا (ص) بود. در دوران سیاه حکومت اموى که ارزش‌هاى انسانى و فضائل اخلاقى به فراموشى سپرده شده بود آن امام همام، چون خورشیدى فروزنده درخشید و وجودش مجمع همه فضائل و ارزش‌هاى فراموش ‍شده گردید. در این مجال جلوه‌ها و نمونه‌هایی از فضائل، سیره و مکارم اخلاقى آن حضرت را که الگویی بی‌بدیل برای جوامع بشری است به تصویر می‌کشیم: 1️⃣ فزونى عبادت و نیایش امام چهارم (ع) در پیشگاه خدا به حدى بود که آن حضرت سرور و زینت بخش عبادت کنندگان (سیّد العابدین، زین العابدین) و بسیار سجده کننده (سجّاد) لقب یافت. 2️⃣ عفو و گذشت و پاسخ بدى را به نیکى دادن از دیگر خصلت‌هاى پیشواى چهارم (ع) بود. 3️⃣ بخشش به نیازمندان و رسیدگى به مشکلات آنان، خصلت فراگیر همه امامان معصوم علیهم السّلام و از جمله فضیلت‌های امام سجاد (ع) بود. 4️⃣ امام چهارم همچون سایر امامان علیهم السلام، شجاع، دلیر و ظلم‌ستیز بود. موضع سخت و سخنان کوبنده آن حضرت در برابر ستمگران خودکامه‌اى همچون عبیدالله، یزید و عبدالملک بهترین گواه قوّت روحى و شجاعت آن بزرگوار در جریان‌های بعد از واقعه کربلا و دوران امامت آن امام همام است. نتیجه آنکه سیره اخلاقی و فضایل و کرامات اهل بیت (ع) کامل‌ترین و بی‌بدیل‌ترین سیره و فضایل اخلاقی است و منحصر به یک دوره یا مرحله‌ای از زندگی پربار ایشان نمی‌شود و در لحظه لحظه زندگی ایشان ساری و جاری است. اما این روحیات و کمالات بسته به شرایط زمانی و مکانی و در برابر افراد و جریان‌ها متفاوت است. 🏴شهادت امام سجّاد(ع)برشیعیان وپیروان ایشان تسلیت باد. 🌐 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

🍃 آیت الله بهجت رحمه الله علیه: ✍🏼 در تعبدیات، کوه کندن از ما نخواسته اند، سخت‌ترینش #نماز_شب خواندن است که در حقیقت، تغییر وقت خواب است نه اصل بی خوابی، بلکه نیم ساعت زودتر بخواب، تا نیم ساعت زودتر بیدار شوی! #دریافت_روزانه #کلام_بزرگان #کلامی_از_بهجت https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 ─┅═ ༅✤ ⃟ ⃟ ‌✤༅═┅─ #کانال_آرشیو_مطالب_سخنرانی #احادیث_روایات_صوت_متن_سخنرانی

خودسازی: 💠 #شکرگزاری 🔹 امام جواد علیه السلام: فزونی #نعمت از طرف خدا بریده نمی شود، مگر آنکه شکرگزاری از سوی بندگان بریده شود. 📚 تحف العقول/480 ✍🏼 گاه نعمت انسان کم یا حتی قطع می شود تا از این طریق، بنده خود را بیازماید و از مسیر نادرست دست بردارد. ✅ کسی که در مواقع سختی و تنگدستی، از شکرگزاری دست نمی کشد، نعمت به سوی او سرازیر می‌شود. #احادیث_روزانه https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 ─┅═ ༅✤ ⃟ ⃟ ‌✤༅═┅─ #کانال_آرشیو_مطالب_سخنرانی #احادیث_روایات_صوت_متن_سخنرانی

🔴 شيطان در آخرالزمان با تمام توان خود می‌تازد... ✍آخرالزمان چون نزديك نابودی ابليس است ، تمام سعی و تلاش خود را برای تأخير در ظهور و گمراهی مردمان به كار خواهد بست . آنقدر در آخرالزمان اين مسائل رونق می‌گيرد كه وقتی ندای آسمانی به نفع امام زمان علیه‌السلام بلند می‌شود ، نعره‌ای هم از جانب شيطان شنيده می‌شود كه بعضی‌ها ، حق و باطل را اشتباه می‌كنند . حضرت امام صادق علیه‌السلام در مورد زمان ظهور حضرت و نشان آن فرمودند : منادی نام قائم «عجل الله تعالی فرجه الشریف» را ندا می‌دهد . پرسيدم : آيا اين ندا را بعضی می‌شنوند يا همه ؟ حضرت فرمودند : «همه ! هر قومی به زبان خودش می‌شنود» . پرسيدم : پس با اين حال ، ديگر چه كسی با حضرت مخالفت می‌كند ، در حالی كه نام او ندا داده شده و شكی در حقانيت او نيست ؟ حضرت فرمودند : ابليس آن‌ها را رها نمی‌كند ، تا اين‌كه در آخر شب ندای ديگری بدهد . پس مردم دچار شك می‌‌شوند . 📚كمال‌الدين و تمام النعمة ، ج ۲ ، ص ۶۵۰ . https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 ─┅═ ༅✤ ⃟ ⃟ ‌✤༅═┅─ #کانال_آرشیو_مطالب_سخنرانی #احادیث_روایات_صوت_متن_سخرانی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌

📚#لعن_در_زیارت_عاشورا 💠 شاید در زیارت عاشورا، بیشترین مطلبی که به چشم می خورد، لعن کردنهای مکرر و شدیدی است که با روشها و شکلهای مختلفی در این زیارت بیشتر از سایر زیارتها بیان شده. این درحالیست که ما نمی بینیم که سایر مذاهب و حتی اهل سنت، به این صورت دشمنان دینشان را مورد لعن قرار دهند. لذا ممکن است این سوال به ذهن خطور نماید که چرا ما لعن می کنیم؟ و چرا این همه لعن؟ ‌ 💠 در جواب باید گفت که لعن کردن موضوعی نیست که فقط مختص شیعه باشد. به آیات زیر توجه فرمایید. المائده (۷۸): لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ. ﺍﺯ قوم ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪﻧﺪ. ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ [ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻟﻬﻰ ] ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. آل عمران (۸۷): أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻛﻴﻔﺮﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩم ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. 💠 یعنی با توجه به آیات فوق متوجه می شویم که: اولا لعن کردن در ادیان و امتهای قبل هم بوده، همچنان که حضرت داود یا حضرت عیسی (علی نبینا و آله و علیهم السلام) نیز کافران قوم بنی اسرائیل را لعن می کردند. دوم اینکه خدا هم در قرآن بیان فرموده که هم خودش و هم ملائکه و هم جمیع مردم، کافران را لعنت می کنند. در واقع عبارت « وَالنَّاسِ أَجْمَعِين » در آیه دوم، برای همهٔ مردم جواز لعن کردن را صادر کرده و به شکلی به همه ملائکه و مردم برای لعن کردنِ آن افرادِ کافر، دستور می دهد. https://eitaa.com/joinchat/2017460411C29baaffe93 ─┅═ ༅✤ ⃟ ⃟ ‌✤༅═┅─ #کانال_آرشیو_مطالب_سخنرانی #احادیث_روایات_صوت_متن_سخنرانی

برکت و روزی: 💠 #قهر_خدا 🔹 قرآن کریم: اى پیامبر، مبادا فراوانى اموال و فرزندان منافقان تو را مجذوب کند، جز این نیست که خدا مى‌خواهد به وسیله اینها در زندگى دنیا عذابشان کند و در حالى که کافرند جانشان برآید. 🔆 توبه/55 ✍🏻 مال و ثروت زیاد همیشه #نعمت نیست، بلکه گاه عذاب الهی در همین دنیاست که انسان را به #غفلت می کشاند و از #یاد_خدا محروم می کند. #دریافت_روزانه_حدیث #افزایش_برکت_و_روزی

۵-وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ کَرِیمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِکْرُ مِرْآةٌ صَافِیَةٌ . و درود خدا بر او فرمود: دانش، میراثی گرانبها، و آداب، زیورهای همیشه تازه، و اندیشه، آیینه ای شفاف است.

شرح و تفسیر علم و ادب و تفکر امام در اين بخش از کلمات قصار اشاره به سه نکته مهم مى کند نخست مى فرمايد: «علم و دانش ميراث گرانبهايى است»; (الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ کَرِيمَةٌ). اشاره به اين که گرانبهاترين ميراثى که انسان از خود به يادگار مى گذارد علم و دانش است و به ارث گذاشتن مواهب مادى افتخارى است. اين سخن شبيه روايتى است که از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده که مى فرمايد: «إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الاَْنْبِيَاءِ إِنَّ الاَْنْبِيَاءَ لَمْ يُوَرِّثُوا دِينَاراً وَلاَ دِرْهَماً وَلَکِنْ وَرَّثُوا الْعِلْمَ فَمَنْ أَخَذَ مِنْهُ أَخَذَ بِحَظّ وَافِر; دانشمندان وارثان انبيا هستند چرا که انبيا دينار و درهمى از خود به يادگار نگذاشتند، بلکه علم و دانش به ارث گذاشتند پس هر کس از آن بهره اى بگيرد بهره فراوانى برده است». نيز شبيه آن چيزى است که در حکمت 147 خواهد آمد. بعضى از شارحان ارث را در اينجا طور ديگرى تفسير کرده اند و گفته اند: ارث درآمدى است که بى زحمت حاصل مى آيد دانشى را نيز که انسان از استاد فرا مى گيرد شبيه ارث است; ولى تفسير اول مناسب تر به نظر مى رسد. در دومين جمله مى فرمايد: «آداب (انسانى)، لباس زيبا و کهنگى ناپذير است»; (وَالاْدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ). منظور از «آداب» فضايل اخلاقى مخصوصاً چيزهايى است که مربوط به روابط اجتماعى است مانند: تواضع، امانت، صداقت، محبت، خوشرفتارى، فصاحت و بلاغت در بيان. «حُلَل» جمع «حُلَّه» به معناى لباس زينتى است. «مُجَدَّدَة» به معناى چيزى است که پيوسته تجديد و نو مى شود و هرگز کهنه نخواهد شد. بر اين پايه، مفهوم کلام امام(عليه السلام) چنين است که اين صفات برجسته انسانى همچون لباس هاى زيبايى است که آدمى در تن مى کند و هرگز فرسوده نمى شود بر خلاف لباس هاى ظاهرى که هم کهنه مى شود و هم ممکن است دست سارقان به آن دراز شود و هم جنبه ظاهرى دارد و در اعماق وجود انسان تأثير گذار است. در روايات اسلامى براى «أدب» تفسيرهاى گوناگونى ذکر شده که در واقع هر کدام اشاره به مصداقى از آن است: در حديثى از امام امير مؤمنان(عليه السلام) مى خوانيم: «کَفاکَ أدَباً لِنَفْسِکَ اجْتِنابُ ما تَکْرَهُهُ مِنْ غَيْرِک; براى اين که ادب داشته باشى همين بس که از آنچه براى ديگران نمى پسندى دورى کنى». در حديث ديگرى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم که فرمود: «أدّبْنى أبى(عليه السلام) بِثَلاث...; پدرم من را به سه چيز ادب کرد» فرمود: «مَنْ يَصْحَب صاحِبَ السُوء لا يَسْلَم ومَن لا يُقَيَّد اَلفاظَه يَنْدَم، ومَن يَدْخُل مَداخل السُّوء يُتَّهَم; فرزندم کسى که با رفيق بد همنشين شود از آفات در امان نخواهد بود و کسى که سخنان خود را مهار نکند پشيمان مى شود و کسى که در محل هاى آلوده وارد گردد متهم و بدنام خواهد شد». امام صادق(عليه السلام) به يکى از دوستان خود سفارش کرد که پيام او را به همه شيعيان و علاقه مندانش برساند و فرمود: من شما را به تقواى الهى و ورع و تلاش براى خدا و راستگويى و اداى امانت... و خوشرفتارى با ساير مسلمانان دعوت مى کنم و هرگاه کسى از شما در دينش ورع داشته باشد، راست بگويد، اداى امانت کند و با مردم خوش اخلاق باشد مى گويند: «هذا جَعْفَرىٌّ فَيَسُرُّني...» و نيز مى گويند: «هذا أَدَبُ جَعْفَر; اين جعفرى است و اين سبب سرور و خوشحالى من مى شود کار اينها ادب جعفر بن محمد است». در حديث کوتاه ديگرى از امير مؤمنان على(عليه السلام) مى خوانيم: «الاْدَبُ يُغْني عَنِ الْحَسَبِ; ادب انسان را از شرافت خانوادگى و فاميلى بى نياز مى کند». همان گونه که در بالا گفتيم، ادب و آداب مفهوم وسيعى دارد که همه فضايل اخلاقى مخصوصا آنچه را مربوط به اخلاق اجتماعى است در بر مى گيرد که بزرگترين افتخار آدمى و مايه آبرومندى او در اجتماع است. سپس امام در سومين جمله مى فرمايد: «فکر آئينه صافى است»; (وَالْفِکْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ). منظور از فکر همان انديشيدن پيرامون مسائل مختلفى است که بر انسان وارد مى شود و به تعبير فلاسفه حرکتى ذهنى است به سوى مقدمات و از مقدمات به سوى نتيجه ها. هرگاه اين انديشه از هوا و هوس و حجاب هاى معرفت دور بماند، آئينه شفافى خواهد بود که چهره حقايق را به انسان نشان مى دهد و راه صحيح را در پرتو آن مى يابد، دوست را از دشمن و صواب را از خطا و حق را از باطل خواهد شناخت. به همين دليل برترين عبادت در روايات اسلامى تفکر شمرده شده است: در حديثى که در امالى شيخ طوسى آمده است مى خوانيم: «لاَ عِبَادَةَ کَالتَّفَکُّرِ فِي صَنْعَةِ اللَّهِ عَزَّوَجَل; هيچ عبادتى برتر از انديشيدن در مخلوقات خداوند متعال نيست». در حديثى از امام صادق(عليه السلام) آمده است: «تَفَکُّرُ سَاعَة خَيْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَة; يک ساعت انديشيدن بهتر است از عبادت يک سال». در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «کَانَ أَکْثَرُ عِبَادَةِ أَبِي ذَرّ رَحْمَةُ ال

لَّهِ عَلَيْهِ التَّفَکُّرَ وَالاِْعْتِبَارَ; بيشترين عبادت ابوذر انديشيدن و عبرت گرفتن بود». در واقع همه اينها برگرفته از قرآن مجيد است که مى فرمايد: «(قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَة أَنْ تَقُومُوا لِلّهِ مَثْنى وَفُرادى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا); من فقط شما را به يک چيز اندرز مى دهم و دعوت مى کنم و آن اين که دسته جمعى يا به صورت فردى براى خدا برخيزيد و فکر خود را به کار گيريد». دليل آن هم روشن است، زيرا ريشه تمام نيکى ها و پيشرفت ها و موفقيت ها در تفکر و انديشه صحيح است.

۵-وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ کَرِیمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِکْرُ مِرْآةٌ صَافِیَةٌ . و درود خدا بر او فرمود: دانش، میراثی گرانبها، و آداب، زیورهای همیشه تازه، و اندیشه، آیینه ای شفاف است.