واژه‌ی عجیب انتظار✨🌙
انتظار واژه‌ی عجیبی‌ست! انگار در پسِ این کلمه، اندوه جا خوش کرده‌است و بوی قهوه‌ی تلخ می‌دهد. هر کجا این واژه را می‌بینم یا می‌شنوم، جسمی سنگین را روی قلبم احساس می‌کنم و صدای قلبم بلند می‌شود.
به راستی که انتظار یعنی چه؟
به این معناست که در تب و تاب باشی و لحظه‌ای آرام نگیری؟ مثل مادری دور از فرزند؟ یا شاید هم به این معناست که با هر نشانه‌ای، دلت به پرواز درآید و همچو پرستویی به سمت فردی که او را چو جان دوست داری حرکت کند؟
نمی‌دانم شما این واژه را چطور توصیف می‌کنید اما کلمه‌ی انتظار مرا به یاد یک نفرِ خاص می‌اندازد! آری! درست حدس زدید؛ حضرت مهدی! همان شخصی که با ظهورش جهان پر از عدل می‌شود!
انتظار او را کشیدن فقط مخصوص جمعه‌ها نیست؛ باید هر روز این دل ناقابل برای او پر بکشد. چشمان ما باید لحظه به لحظه به دنبال نشانه‌ای از آمدنش باشد و پاهایمان جایی رَوَد که زمینه ظهور منجی را فراهم می‌کند!
آری! ما باید انتظار را اینگونه معنا کنیم: نیامدن او، قلب ما را مچاله و اندوهگین می‌کند و ما باید برای وصال تلاش کنیم و خودمان را از نو بسازیم.
سیده زهرا ابطحی✍🏻
@arghavan84❄️☔️
