#درست_نویسی_1
(ترکیب پسوندهای #گذار و #گزار با کلمات مختلف)
ترکیب پسوندهای #گذار و #گزار با کلمات مختلف دردسرزاست. گاهی خدمتگزار را خدمتگذار می‌نویسیم. حتی ادیبان و نویسندگان هم گاهی دچار این اشتباه می‌شوند. چه قاعده‌ای را برای درست نوشتن ترکیب کلمات مختلف با پسوند #گزار و #گذار به کار ببریم تا دچار اشتباه نویسی نشویم؟
اگر منظورمان قرار دادن یک شی فیزیکی یا مجازی و یا وضع کردن و یا تأسیس کردن بود باید آن را با "ذال نوشت، مثل :
#قانونگذار: کسی که قانون وضع می کند.
#بنیانگذار: کسی که تأسیس می‌کند؛ مؤسس
#بدعتگذار: کسی که بدعتی را وضع و ایجاد می‌کند
#تأثیرگذار: کسی بر دیگری اثر گذارد و وی از آن شخص ثاثیر پذیرد.
#بارگذاری: آپلود کردن
بنابراین بدعتگزار، قانونگزار، بنیانگزار و بارگزاری #نادرست است.
معنی گذار در معانی زیر درست است:
قرار دادن
تأسیس و ایجاد کردن
وضع کردن
به نظر می رسد بهتر باشد معنی‌های مختلف گزاردن را حفظ نکنید و صرفاً به این نکته توجه کنید که اگر کلمه‌ی مورد نظر هیچ کدام از معانی بالا یعنی قرار دادن، وضع کردن، تأسیس کردن و ایجاد کردن را نداشت آن را با «ز» بنویسید نه «ذ». اما با وجود این معانی «گزاردن» را هم برای شما عزیزان می‌نویسیم.
#گزاردن معمولاً در یکی از معانی زیر با کلمات مختلف ترکیب می‌شود :
به جا آوردن و ادا کردن
خرج کردن
اجرا کردن و انجام دادن
شرح دادن، تعبیر و ترجمه کردن
و اما کلماتی که با این معانی مورد استفاده قرار می‌گیرند :
نمازگزار، خدمتگزار، خوابگزار، حج‌گزار، خبرگزاری، کارگزار و سپاسگزار درست است.
نمازگذار، خدمتگذار، خوابگذار، حج‌گذار، خبرگذاری، کارگذار و سپاسگذار #نادرست است.
حالا #خراجگزار درست است یا #خراجگذار ؟
اگر منظور کسی است خراج را ادا می‌کند یا به قولی مالیات می‌دهد باید نوشت #خراجگزار.
اما کسی که خراج یا مالیات را وضع می‌کند می‌شود #خراجگذار.
آموزش عروض وقافیه و...
سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت اعضای محترم کانال🌹
💠با توجه به اینکه حجم مطالب کانال بالا می‌باشد و برای اینکه اعضای محترم ، جهت جستجوی راحت‌تر ، مباحث مورد نظر خود را پیگیری کنند، راه کاری در اختیار شما عزیزان ، ارائه می‌گردد.
🔹فقط کافی است از هشتک (#) استفاده کنید.
🔸به همین منظور ، عنوانِ درسی که در کانال موجود است در ذیل آورده شده تا راحت‌تر مبحث درسیِ مورد نظر خود را پیدا کنید.
📌 #راهنمایی :
فقط کافی است بر روی عنوان درس کلیک کنید ، سپس در قسمت پایین (سمت راست) ، علامت‌های ۷ ۸ نمایان می‌شود که با زدن بر روی این علامت‌ها ، مبحث مورد نظرتان را بیابید.
#آموزش_مبانی_یک (نظم)
#آموزش_مبانی_دو (انواع قالب شعر)
#آموزش_مبانی_سه (رباعی)
#آموزش_مبانی_چهار (عروض)
#ادامه‌ی_آموزش_عروض
#آموزش_مبانی_پنج (غزل)
#آموزش_مبانی_شش (قصیده)
#آموزش_مبانی_هفت (مثنوی)
#آموزش_مبانی_هشت (قطعه)
#آموزش_مبانی_نه (چارپاره)
#آموزش_مبانی_ده (قافیه)
#آموزش_مبانی_یازده( ``)
#آموزش_مبانی_دوازده (اختیارات شاعری)
#آموزش_مبانی_سیزده (اخیارات وزنی)
#آموزش_مبانی_چهارده (اضطرارات وزنی)
#آموزش_مبانی_پانزده (تعریف زحافات)
#قاعده_حرف_ت
#اوزان_دوری
#منظومه‌ی_اجمالی_عروض
#هم‌قافیه‌ها
#تمرین
🔹سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie
#تمرین 4 :
✅ ابیات زیر را تقطیع هجایی بفرمایید.
ای سواد عنبرین فامت سُوَیدای زمین
مغز خاک از نهکت مشکین لبانت خوشه چین
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
موجه‌ای از ریگ صحرایت صراط المستقیم
رشته‌ای از تار و پود جامه‌ات حبل المتین
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گاوی کنند و چون صدف آبستنند لیک
از طبع گوهرآور و عنبر فکن نی‌اند
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ز چشم شور، آب خضر خون مرده می‌گردد
مکن بی پرده چون گل جام سرشار معانی را
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ندارد بهره‌ای از حسن معنی چشم صورت بین
به هر آیینه منمایید دیدار معانی را
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
همان که درمان باشد، به جای درد شود
و باز درد ، همان کز نخست درمان بود
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
در برم آمد چو چنگ، گیسو در پاکشان
من شده از دستِ صبح دست به‌سر چون رباب
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
فرانک بدو گفت کای نامجوی
بگویم تورا هر چه گفتی بگوی
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
دوشم شبی گذشت چه گویم چگونه بود
همچون نیاز ، تیره و همچون امل طویل
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
کفّ الخضیب داشت فلک ورنه گفتمی
بر سوک مهر ، جامه فرو زد مگر به نیل
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
صبحدم آب حیات، خوردم از آن چاه سیم
عقل بر آن چاه و آب، صرف کنان جاه و آب
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گوهر از سُفتن بوَد ایمن در آغوش صدف
بهْ ز خاموشی نباشد محرمی اسرار را
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
سید محمدرضا شمس (ساقی)
چهارشنبه 1401/09/30
https://eitaa.com/arozghafie
✅ ابیات فوق را تقطیع و تمرین بفرمایید
پاسخ هفته‌ی آینده بارگذاری می‌شود
✅ پاسخ تقطیع ابیات فوق👇
ای سوادِ عنبرین فامت سُوَیدای زمین
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
ای/ سَ/ وا/ دِ۱ = فاعلاتن
عن/ ب/ رین۳/ فا = فاعلاتن
مت/ سُ/ وَی/ دا = فاعلاتن
ی۱/ ز/ مین = فاعلن
مغز خاک از نهکت مشکین لبانت خوشه چین
مغ/ ز/ خا/ کز/ = فاعلاتن
نک/ ه/ ت۱/ مش/ = فاعلاتن
کین۲/ ل/ با/ نت/ = فاعلاتن
نا/ فِ/ چین۳ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
موجه‌ای از ریگ صحرایت صراط المستقیم
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
مو/ ج/ ای/ از/ = فاعلاتن
ری/ گ/ صح/ را/ = فاعلاتن
یت/ ص/ را/ طل/ = فاعلاتن
مس/ ت/ قیم۲ = فاعلن
رشته‌ای از تار و پود جامه‌ات حبل المتین
رش/ ت/ ای/ از/ = فاعلاتن
تا/ رُ/ پو/ د۱/ = فاعلاتن
جا/ م/ ات/ حب/ = فاعلاتن
لل/ م/تین = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گاوی کنند و چون صدف آبستن‌اند لیک
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
گا/ وی/ ک/ = مفعول
نن/ د/ چن/ ص/ = فاعلات
د/ فا/ بس/ ت/ = مفاعیل
نن/ د/ لیک۲ = فاعلن
از طبع گوهرآور و عنبر فکن نی‌اند
از/ طب/ ع/ = مفعول
گو/ ه/ را/ و/ = فاعلات
ر/ عن/ بر/ ف = مفاعیل
کن/ ن/ یند۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ز چشم شور، آب خضر خون مرده می‌گردد
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
ن - - -/ ن - - -/ ن - - -/ ن - - -
ز/ چش/ مِ۱/ شو/ = مفاعیلن
ر/ آ/ ب۱/ خض/ = مفاعیلن
ر/ خو/ ن۱/ مر/ = مفاعیلن
د/ می/ گر/ دد = مفاعیلن
مکن بی پرده چون گل جام سرشار معانی را
م/ کن/ بی/ پر/ = مفاعیلن
د/ چن/ گل/ جا/ = مفاعیلن
م/ سر/ شا/ ر۱/ = مفاعیلن
م/ عا/ نی/ را = مفاعیلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ندارد بهره‌ای از حسن معنی چشم صورت بین
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
ن - - -/ ن - - -/ ن - - -/ ن - - -
ن/ دا/ رد/ بَهْ/ = مفاعیلن
ر/ ای/ از/ حس/ = مفاعیلن
ن/ مع/ نی/ چش/ = مفاعیلن
م/ صو/ رت/ بین = مفاعیلن
به هر آیینه منمایید دیدار معانی را
ب/ هر/ آ/ یی/ = مفاعیلن
ن/ من/ ما/ یی/ = مفاعیلن
د/ دی/ دا/ ر/ = مفاعیلن
م/ عا/ نی/ را = مفاعیلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
همان که درمان باشد، به جای درد شود
(مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن)
ن - ن -/ ن ن - -/ ن - ن -/ ن - -
ه/ مان۳/ ک/ در/ = مفاعلن
مان۴/ با/ شد/ = فعلاتن
ب/ جا/ ی/ در/ = مفاعلن
د/ ش/ ود = فعلن
و باز درد ، همان کز نخست درمان بود
و/ با/ ز/ در/ = مفاعلن
د/ ه/ مان/ کز/ = فعلاتن
ن/ خس/ ت/ در/ = مفاعلن
مان/ بود۵ = فع لن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
در برم آمد چو چنگ، گیسو در پاکشان
(مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن)
- ن ن -/ - ن -/ - ن ن -/ - ن -
در/ ب/ ر/ ما/ = مفتعلن
مد/ چ/ چنگ۶/ = فاعلات
گی/ سو/ در/ = مفتعلن
پا/ ک/ شان = فاعلن
من شده از دستِ صبح دست به‌سر چون رباب
من/ ش/ د/ از/ = مفتعلن
دس/ ت/ صبح/ = فاعلن
دس/ ت/ ب/ سر/ = مفتعلن
چن/ ر/ باب = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
فرانک بدو گفت کِای نامجوی
(فعولن فعولن فعولن فعل)
ن - -/ ن - -/ ن - -/ ن -
ف/ را/ نک/ = فعولن
ب/ دو/ گف/ = فعولن
ت/ کی/ نا/ = فعولن
م/جوی۲ = فعل
بگویم تورا هر چه گفتی بگوی
ب/ گو/ یم/ = فعولن
ت/ را/ هر/ = فعولن
چ/ گف/ تی/ = فعولن
ب/ گوی = فعل
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
دوشم شبی گذشت چه گویم چگونه بود
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
دو/ شم/ ش/ = مفعول
بی/ گ/ ذش/ ت/ = فاعلات
چ/ گو/ یم/ چ/ = مفاعیل
گو/ ن/ بود۲ = فاعلن
همچون نیاز ، تیره و همچون امل طویل
هم/ چن/ ن/ = مفعول
یا/ ز/ تی/ ر/ = فاعلات
و/ هم/ چن/ ا/ = مفاعیل
مل/ ط/ ویل۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
کفّ الخضیب داشت فلک ورنه گفتمی
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
کف/ فل/ خ/ = مفعول
ضی/ ب/ دا/ شت۷/= فاعلات
ف/ لک/ ور/ ن/ = مفاعیل
گف/ ت/ می = فاعلن
بر سوک مهر، جامه فرو زد مگر به نیل
بر/ سو/ ک/ = مفعول
مه/ ر/ جا/ م/ = فاعلات
ف/ رو/ زد/ م/ = مفاعیل
گر/ ب/ نیل۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
صبحدم آب حیات خوردم ازآن چاه سیم
(مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن)
- ن ن -/ - ن -/ - ن ن -/ - ن -
صب/ ح/ د/ ما/ = مفتعلن
ب/ ح/ یات۶/ = فاعلن
خر/د/ م/ زان۳/ = مفتعلن
چا/ هِ/ سیم۲ = فاعلن
عقل بر آن چاه و آب، صرف کنان جاه و آب
عق/ ل/ ب/ ران۳/ = مفتعلن
چا/ ه/ آب۶/ = فاعلن
صر/ ف/ ک/ نان۳/ = مفتعلن
جا/ ه/ آب۲= فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گوهر از سفتن بوَد ایمن در آغوش صدف
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
گو/ ه/ رز/ سف/ = فاعلاتن
تن/ ب/ ود/ ای/ = فاعلاتن
من/ د/ را/ غو/ = فاعلاتن
ش۱/ ص/ دف = فاعلن
بهْ ز خاموشی نباشد محرمی اسرار را
به/ ز/ خا/ مو/ = فاعلاتن
شی/ ن/ با/ شد/ = فاعلاتن
مح/ ر/ می/ اس/ = فاعلاتن
را/ ر/ را = فاعلن
سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie
✅ پ . ن 👆
۱ _ قاعده‌ی #اشباع (بلند تلفظ کردن هجای کوتاه)
۲ _ قاعده‌ی #هجای_آخر_مصراع (آخرین هجا فقط بلند محسوب می‌شود
۳ _ قاعده‌ی #نون_ساکن خارج از تقطیع
۴ _ قاعده‌ی #تسکین (تبدیل دو هجای کوتاه، به یک هجای بلند)
۵ _ قاعده‌ی #ابدال (فعلن به فع لن) آخرین رکن
۶ - قاعده‌ی #وزن_دوری (هر مصراع حکم دو نیم مصراع است و رکن آخر هر نیم مصراع حکم قاعده‌ی آخر مصراع است.
۷ - #قاعده_حرف_ت (ساقط از تقطیع)
سید محمدرضا شمس (ساقی)
پنج‌شنبه 1401/10/08
https://eitaa.com/arozghafie
#بَدیهه‌سُرایی
#بدیهه یا #بداهه (به ضم یا فتح باء) از مصدر بَدْه و بُدْه (هاء بدل از همزه: بدء)، در لغت یعنی آغاز هر چیز و آنچه به ناگاه آید؛ و در اصطلاح ادب : "کلامی است که بی‌رَویّت و بدون اندیشه بر زبان و قلم گوینده و نویسنده جاری شود."
۱ - تعریف بدیهه
در تعریف منطقی بدیهه، بی‌گمان صفت "ناگهانی بودن" یا "به ناگاه روی دادن" فصل یا عرض خاص به شمار می‌آید؛ پس این صفت هم صفت قول (سخن، کلام) تواند بود و هم صفت فعل؛ ولی آنچه در اینجا موردنظر است، بدیهه در قول یا کلام است که ممکن است مطلق یا مقید باشد. در قول یا کلام مطلق، بدیهه یعنی "بی‌اندیشه آمدن‌ِ سخن، ناگاه آمدن سخن و بی‌تأمل چیزی گفتن" و در قول یا کلام مقید (انشا، شعر، خطابه)، نوشتن و سرودن و سخنوری بی‌اندیشه و بی‌مقدمه را #بدیهه گویند، بدین‌معنی که "منشی یا شاعر کلام را بی رَویّت و فکر انشا کند".
در زبان فارسی از بدیهه به "زود شعری" و "چُست‌گویی" نیز تعبیر شده است.
۲ - معنای ارتجال
از بدیهه به #ارتجال نیز تعبیر می‌شود. ارتجال در اصطلاح "سخن گفتن بدون آمادگی قبلی" است.
رشید وطواط و تهانوی به صراحت بدیهه را همان ارتجال خوانده‌اند. پس شعرسرایی و انشاپردازی و سخنوری بدون ساختن و آماده کردن قبلی، مصداق‌ِ ارتجال یا بدیهه به شمار می‌روند.
۳ - رَویّه‌گویی
اما #رَویّت، در برابر #ارتجال و #بدیهه، در اصطلاح ادب سخنی است که در پی تأمل و تفکر و با اندیشه پدید آید. در این باره باید گفت: از آن‌جا که فکر، به تعبیر اهل منطق ذاتی انسان است، پس انسان چه در حال بدیهه‌گویی و چه در حال رویه‌گویی می‌اندیشد؛ بنابراین، مراد از "بی‌اندیشه سخن گفتن" در بدیهه، چیزی جز "بی‌اندیشه پیشین و شتاب‌آلود سخن گفتن" نیست، پس دو گونه می‌توان گفت و نوشت: بی‌تأمل و شتاب‌آلود؛ با تأمل و درنگ و دور از شتاب.
از گونه اول به #بدیهه، و از گونه دوم به #رَویّه تعبیر می‌شود. گونه‌ی دوم که در پی تأمل و درنگ و غور به بار می‌آید، شیوه‌ی طبیعی سخن گفتن و نوشتن و سرودن است. پس قاعده در سخنوری و نویسندگی و شاعری، رویت است و تأمل؛ و بدیهه از مقوله‌ی استثنا به شمار می‌آید که خود، دست کم در این موارد، نشانه استادی و کارآزمودگی است؛ چنانکه نظامی عروضی با عبارت‌ِ "بدیهة من چون رَویّت گشته بود"، از استادی خویش سخن می‌گوید. همو بدیهه‌سرایی را رکن اعلای شاعری شمرده، و آورده که بر شاعر واجب است تا به مدد تکرار و ممارست، طبع خود را چنان در بدیهه‌سرایی توانا سازد که بتواند "معانی انگیزد".
طبع روان خصلتی است که یکی از جلوه‌های آن بدیهه‌سرایی است و شاعر بدیهه‌سرا دارای طبعی به تعبیر حافظ "چون آب روان" است.
از دیگر شرایط دست‌یابی به پایگاه بدیهه‌سرایی تکرار و ممارست و حفظ شعر، و آنگاه سرودن و بسیار سرودن شعر است تا در نفس شاعر "ملکه شاعری" پرورش یابد و در بدیهه‌گویی توانا گردد. پس پیوند شاعری و بدیهه‌سرایی، دست کم به عنوان جلوه‌ای از طبع روان، امری است نه فقط پذیرفته، که مطلوب نیز هست.
۴ - سابقه‌ی بدیهه‌سرایی
بدیهه‌سرایی سابقه‌ای دیرینه دارد و در تمام ادوار شعر فارسی کم و بیش رواج داشته است. نظامی عروضی گزارش‌ها و حکایت‌هایی از بدیهه‌سرایی‌های شاعرانی چون رودکی، عنصری، معزّی و ازرقی به دست می‌دهد.
خاقانی شروانی نیز در بیتی از قصیده‌ای به بدیهه‌گویی خویش افتخار کرده است.
نظامی گنجوی در لیلی و مجنون از بدیهه‌گویی شاعرانه سخن رانده، و جامی هم از بدیهه‌گویی فردوسی در مجلس سلطان محمود یاد کرده است.
از بدیهه‌گویی‌های صائب نیز چند جا سخن به میان آمده است، و حکایاتی از قدرت طبع قاآنی شیرازی و بدیهه‌سرایی‌های اعجاب برانگیز او آورده‌اند.
در دوره‌ی معاصر نیز بدیهه‌سرایی مورد توجه برخی از شاعران سنت‌گرا قرار دارد.
۵ - قالب بدیهه
بدیهه‌سرایی بنابر طبیعت خود که از سر شتاب و تحت تأثیر رویدادهای خاص شکل می‌گیرد و به کوتاهی بیان می‌شود، معمولاً قالب‌هایی کوتاه می‌طلبد؛ به علاوه، شاعر با همه مهارتی که دارد، کمتر مجال انتخاب قوالب بلند می‌یابد. در حقیقت جلوگاه بدیهه، نخست رباعی و دوبیتی است و سپس مفردات و سرانجام قطعه‌هایی که از دو یا چند بیت فراتر نمی‌رود؛ چنانکه بدیهه‌سرایی‌های رودکی و عنصری و معزی و ازرقی و مهستی گنجوی همه قطعه یا رباعی است.
منبع : فنون ادبی
آموزش عروض وقافیه و...
سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie