✅ ابیات فوق را تقطیع و تمرین بفرمایید
پاسخ هفته‌ی آینده بارگذاری می‌شود
✅ پاسخ تقطیع ابیات فوق👇
ای سوادِ عنبرین فامت سُوَیدای زمین
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
ای/ سَ/ وا/ دِ۱ = فاعلاتن
عن/ ب/ رین۳/ فا = فاعلاتن
مت/ سُ/ وَی/ دا = فاعلاتن
ی۱/ ز/ مین = فاعلن
مغز خاک از نهکت مشکین لبانت خوشه چین
مغ/ ز/ خا/ کز/ = فاعلاتن
نک/ ه/ ت۱/ مش/ = فاعلاتن
کین۲/ ل/ با/ نت/ = فاعلاتن
نا/ فِ/ چین۳ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
موجه‌ای از ریگ صحرایت صراط المستقیم
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
مو/ ج/ ای/ از/ = فاعلاتن
ری/ گ/ صح/ را/ = فاعلاتن
یت/ ص/ را/ طل/ = فاعلاتن
مس/ ت/ قیم۲ = فاعلن
رشته‌ای از تار و پود جامه‌ات حبل المتین
رش/ ت/ ای/ از/ = فاعلاتن
تا/ رُ/ پو/ د۱/ = فاعلاتن
جا/ م/ ات/ حب/ = فاعلاتن
لل/ م/تین = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گاوی کنند و چون صدف آبستن‌اند لیک
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
گا/ وی/ ک/ = مفعول
نن/ د/ چن/ ص/ = فاعلات
د/ فا/ بس/ ت/ = مفاعیل
نن/ د/ لیک۲ = فاعلن
از طبع گوهرآور و عنبر فکن نی‌اند
از/ طب/ ع/ = مفعول
گو/ ه/ را/ و/ = فاعلات
ر/ عن/ بر/ ف = مفاعیل
کن/ ن/ یند۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ز چشم شور، آب خضر خون مرده می‌گردد
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
ن - - -/ ن - - -/ ن - - -/ ن - - -
ز/ چش/ مِ۱/ شو/ = مفاعیلن
ر/ آ/ ب۱/ خض/ = مفاعیلن
ر/ خو/ ن۱/ مر/ = مفاعیلن
د/ می/ گر/ دد = مفاعیلن
مکن بی پرده چون گل جام سرشار معانی را
م/ کن/ بی/ پر/ = مفاعیلن
د/ چن/ گل/ جا/ = مفاعیلن
م/ سر/ شا/ ر۱/ = مفاعیلن
م/ عا/ نی/ را = مفاعیلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
ندارد بهره‌ای از حسن معنی چشم صورت بین
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
ن - - -/ ن - - -/ ن - - -/ ن - - -
ن/ دا/ رد/ بَهْ/ = مفاعیلن
ر/ ای/ از/ حس/ = مفاعیلن
ن/ مع/ نی/ چش/ = مفاعیلن
م/ صو/ رت/ بین = مفاعیلن
به هر آیینه منمایید دیدار معانی را
ب/ هر/ آ/ یی/ = مفاعیلن
ن/ من/ ما/ یی/ = مفاعیلن
د/ دی/ دا/ ر/ = مفاعیلن
م/ عا/ نی/ را = مفاعیلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
همان که درمان باشد، به جای درد شود
(مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن)
ن - ن -/ ن ن - -/ ن - ن -/ ن - -
ه/ مان۳/ ک/ در/ = مفاعلن
مان۴/ با/ شد/ = فعلاتن
ب/ جا/ ی/ در/ = مفاعلن
د/ ش/ ود = فعلن
و باز درد ، همان کز نخست درمان بود
و/ با/ ز/ در/ = مفاعلن
د/ ه/ مان/ کز/ = فعلاتن
ن/ خس/ ت/ در/ = مفاعلن
مان/ بود۵ = فع لن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
در برم آمد چو چنگ، گیسو در پاکشان
(مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن)
- ن ن -/ - ن -/ - ن ن -/ - ن -
در/ ب/ ر/ ما/ = مفتعلن
مد/ چ/ چنگ۶/ = فاعلات
گی/ سو/ در/ = مفتعلن
پا/ ک/ شان = فاعلن
من شده از دستِ صبح دست به‌سر چون رباب
من/ ش/ د/ از/ = مفتعلن
دس/ ت/ صبح/ = فاعلن
دس/ ت/ ب/ سر/ = مفتعلن
چن/ ر/ باب = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
فرانک بدو گفت کِای نامجوی
(فعولن فعولن فعولن فعل)
ن - -/ ن - -/ ن - -/ ن -
ف/ را/ نک/ = فعولن
ب/ دو/ گف/ = فعولن
ت/ کی/ نا/ = فعولن
م/جوی۲ = فعل
بگویم تورا هر چه گفتی بگوی
ب/ گو/ یم/ = فعولن
ت/ را/ هر/ = فعولن
چ/ گف/ تی/ = فعولن
ب/ گوی = فعل
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
دوشم شبی گذشت چه گویم چگونه بود
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
دو/ شم/ ش/ = مفعول
بی/ گ/ ذش/ ت/ = فاعلات
چ/ گو/ یم/ چ/ = مفاعیل
گو/ ن/ بود۲ = فاعلن
همچون نیاز ، تیره و همچون امل طویل
هم/ چن/ ن/ = مفعول
یا/ ز/ تی/ ر/ = فاعلات
و/ هم/ چن/ ا/ = مفاعیل
مل/ ط/ ویل۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
کفّ الخضیب داشت فلک ورنه گفتمی
(مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)
- - ن/ - ن - ن/ ن - - ن/ - ن -
کف/ فل/ خ/ = مفعول
ضی/ ب/ دا/ شت۷/= فاعلات
ف/ لک/ ور/ ن/ = مفاعیل
گف/ ت/ می = فاعلن
بر سوک مهر، جامه فرو زد مگر به نیل
بر/ سو/ ک/ = مفعول
مه/ ر/ جا/ م/ = فاعلات
ف/ رو/ زد/ م/ = مفاعیل
گر/ ب/ نیل۲ = فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
صبحدم آب حیات خوردم ازآن چاه سیم
(مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن)
- ن ن -/ - ن -/ - ن ن -/ - ن -
صب/ ح/ د/ ما/ = مفتعلن
ب/ ح/ یات۶/ = فاعلن
خر/د/ م/ زان۳/ = مفتعلن
چا/ هِ/ سیم۲ = فاعلن
عقل بر آن چاه و آب، صرف کنان جاه و آب
عق/ ل/ ب/ ران۳/ = مفتعلن
چا/ ه/ آب۶/ = فاعلن
صر/ ف/ ک/ نان۳/ = مفتعلن
جا/ ه/ آب۲= فاعلن
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
گوهر از سفتن بوَد ایمن در آغوش صدف
(فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)
- ن - - / - ن - - / - ن - - / - ن -
گو/ ه/ رز/ سف/ = فاعلاتن
تن/ ب/ ود/ ای/ = فاعلاتن
من/ د/ را/ غو/ = فاعلاتن
ش۱/ ص/ دف = فاعلن
بهْ ز خاموشی نباشد محرمی اسرار را
به/ ز/ خا/ مو/ = فاعلاتن
شی/ ن/ با/ شد/ = فاعلاتن
مح/ ر/ می/ اس/ = فاعلاتن
را/ ر/ را = فاعلن
سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie
✅ پ . ن 👆
۱ _ قاعده‌ی #اشباع (بلند تلفظ کردن هجای کوتاه)
۲ _ قاعده‌ی #هجای_آخر_مصراع (آخرین هجا فقط بلند محسوب می‌شود
۳ _ قاعده‌ی #نون_ساکن خارج از تقطیع
۴ _ قاعده‌ی #تسکین (تبدیل دو هجای کوتاه، به یک هجای بلند)
۵ _ قاعده‌ی #ابدال (فعلن به فع لن) آخرین رکن
۶ - قاعده‌ی #وزن_دوری (هر مصراع حکم دو نیم مصراع است و رکن آخر هر نیم مصراع حکم قاعده‌ی آخر مصراع است.
۷ - #قاعده_حرف_ت (ساقط از تقطیع)
سید محمدرضا شمس (ساقی)
پنج‌شنبه 1401/10/08
https://eitaa.com/arozghafie
#بَدیهه‌سُرایی
#بدیهه یا #بداهه (به ضم یا فتح باء) از مصدر بَدْه و بُدْه (هاء بدل از همزه: بدء)، در لغت یعنی آغاز هر چیز و آنچه به ناگاه آید؛ و در اصطلاح ادب : "کلامی است که بی‌رَویّت و بدون اندیشه بر زبان و قلم گوینده و نویسنده جاری شود."
۱ - تعریف بدیهه
در تعریف منطقی بدیهه، بی‌گمان صفت "ناگهانی بودن" یا "به ناگاه روی دادن" فصل یا عرض خاص به شمار می‌آید؛ پس این صفت هم صفت قول (سخن، کلام) تواند بود و هم صفت فعل؛ ولی آنچه در اینجا موردنظر است، بدیهه در قول یا کلام است که ممکن است مطلق یا مقید باشد. در قول یا کلام مطلق، بدیهه یعنی "بی‌اندیشه آمدن‌ِ سخن، ناگاه آمدن سخن و بی‌تأمل چیزی گفتن" و در قول یا کلام مقید (انشا، شعر، خطابه)، نوشتن و سرودن و سخنوری بی‌اندیشه و بی‌مقدمه را #بدیهه گویند، بدین‌معنی که "منشی یا شاعر کلام را بی رَویّت و فکر انشا کند".
در زبان فارسی از بدیهه به "زود شعری" و "چُست‌گویی" نیز تعبیر شده است.
۲ - معنای ارتجال
از بدیهه به #ارتجال نیز تعبیر می‌شود. ارتجال در اصطلاح "سخن گفتن بدون آمادگی قبلی" است.
رشید وطواط و تهانوی به صراحت بدیهه را همان ارتجال خوانده‌اند. پس شعرسرایی و انشاپردازی و سخنوری بدون ساختن و آماده کردن قبلی، مصداق‌ِ ارتجال یا بدیهه به شمار می‌روند.
۳ - رَویّه‌گویی
اما #رَویّت، در برابر #ارتجال و #بدیهه، در اصطلاح ادب سخنی است که در پی تأمل و تفکر و با اندیشه پدید آید. در این باره باید گفت: از آن‌جا که فکر، به تعبیر اهل منطق ذاتی انسان است، پس انسان چه در حال بدیهه‌گویی و چه در حال رویه‌گویی می‌اندیشد؛ بنابراین، مراد از "بی‌اندیشه سخن گفتن" در بدیهه، چیزی جز "بی‌اندیشه پیشین و شتاب‌آلود سخن گفتن" نیست، پس دو گونه می‌توان گفت و نوشت: بی‌تأمل و شتاب‌آلود؛ با تأمل و درنگ و دور از شتاب.
از گونه اول به #بدیهه، و از گونه دوم به #رَویّه تعبیر می‌شود. گونه‌ی دوم که در پی تأمل و درنگ و غور به بار می‌آید، شیوه‌ی طبیعی سخن گفتن و نوشتن و سرودن است. پس قاعده در سخنوری و نویسندگی و شاعری، رویت است و تأمل؛ و بدیهه از مقوله‌ی استثنا به شمار می‌آید که خود، دست کم در این موارد، نشانه استادی و کارآزمودگی است؛ چنانکه نظامی عروضی با عبارت‌ِ "بدیهة من چون رَویّت گشته بود"، از استادی خویش سخن می‌گوید. همو بدیهه‌سرایی را رکن اعلای شاعری شمرده، و آورده که بر شاعر واجب است تا به مدد تکرار و ممارست، طبع خود را چنان در بدیهه‌سرایی توانا سازد که بتواند "معانی انگیزد".
طبع روان خصلتی است که یکی از جلوه‌های آن بدیهه‌سرایی است و شاعر بدیهه‌سرا دارای طبعی به تعبیر حافظ "چون آب روان" است.
از دیگر شرایط دست‌یابی به پایگاه بدیهه‌سرایی تکرار و ممارست و حفظ شعر، و آنگاه سرودن و بسیار سرودن شعر است تا در نفس شاعر "ملکه شاعری" پرورش یابد و در بدیهه‌گویی توانا گردد. پس پیوند شاعری و بدیهه‌سرایی، دست کم به عنوان جلوه‌ای از طبع روان، امری است نه فقط پذیرفته، که مطلوب نیز هست.
۴ - سابقه‌ی بدیهه‌سرایی
بدیهه‌سرایی سابقه‌ای دیرینه دارد و در تمام ادوار شعر فارسی کم و بیش رواج داشته است. نظامی عروضی گزارش‌ها و حکایت‌هایی از بدیهه‌سرایی‌های شاعرانی چون رودکی، عنصری، معزّی و ازرقی به دست می‌دهد.
خاقانی شروانی نیز در بیتی از قصیده‌ای به بدیهه‌گویی خویش افتخار کرده است.
نظامی گنجوی در لیلی و مجنون از بدیهه‌گویی شاعرانه سخن رانده، و جامی هم از بدیهه‌گویی فردوسی در مجلس سلطان محمود یاد کرده است.
از بدیهه‌گویی‌های صائب نیز چند جا سخن به میان آمده است، و حکایاتی از قدرت طبع قاآنی شیرازی و بدیهه‌سرایی‌های اعجاب برانگیز او آورده‌اند.
در دوره‌ی معاصر نیز بدیهه‌سرایی مورد توجه برخی از شاعران سنت‌گرا قرار دارد.
۵ - قالب بدیهه
بدیهه‌سرایی بنابر طبیعت خود که از سر شتاب و تحت تأثیر رویدادهای خاص شکل می‌گیرد و به کوتاهی بیان می‌شود، معمولاً قالب‌هایی کوتاه می‌طلبد؛ به علاوه، شاعر با همه مهارتی که دارد، کمتر مجال انتخاب قوالب بلند می‌یابد. در حقیقت جلوگاه بدیهه، نخست رباعی و دوبیتی است و سپس مفردات و سرانجام قطعه‌هایی که از دو یا چند بیت فراتر نمی‌رود؛ چنانکه بدیهه‌سرایی‌های رودکی و عنصری و معزی و ازرقی و مهستی گنجوی همه قطعه یا رباعی است.
منبع : فنون ادبی
آموزش عروض وقافیه و...
سید محمدرضا شمس (ساقی)
https://eitaa.com/arozghafie
(هوالعلیم)
#بداهه_چیست ؟
بداهه گویی یک فن ظریف و زیباست که در فضای مجازی و سایت‌های ادبی نیز جایگاه خود را یافته است چه در شکل کامنت برای یک شعر دیگر و چه در شکل مشاعره و یا بداهه گویی‌های آنلاین. در اصل شگردی برای حاضرجوابی منحصر به‌فرد هنرمندانه است که علاوه بر مجامع محدود ادبی نشانه‌های آن را می‌توان در لابلای تاریخ نیز رصد کرد.
کشش و ارزش آن علاوه بر زیبایی‌های ادبی حتی نتیجه‌ی سیاسی و اجتماعی نیز گاه داشته است در تغییر لحظه‌ای تصمیم گیری‌های برخی بزرگان چه در شکل مجیز گویی‌های بارگاه سلاطین و چه حتی در شکل شیشکی و تمسخر و... (به دلیل مشخص بودن موضوع ، به تعریف باز تر برای بداهه می‌پردازیم)
اما آنچه که مسلّم است بداهه گویی کار هر کسی نیست و آنچه در فضای مجازی به عنوان برنامه‌های بداهه‌گویی مرسوم شده است به علت عدم شناخت لغوی و کاربردی این عنوان است؛ لذا از ابتدای ورودم به فضای مجازی که مربوط به ابتدای دهه‌ی 90 است عنوان #هم‌سرایی را بر آن نهادم و آن روزها که در پیامرسان ویچت و بعد لاین و سپس تلگرام و... گروه‌هایی داشتیم که ضمن آموزش در هفته با گروه‌های دیگر در هم‌سرایی رقابت می‌کردیم و ساعاتی پربار و شیرینی را در کنار هم می‌گذراندیم و همین امر موجب دوستی با یکدیگر و پیشرفت خیلی از عزیزان کم تجربه شد. اما همانطور که عرض کردم کم‌کم جا انداختم که بگوییم : #هم‌سرایی نه #بداهه‌گویی زیرا بداهه‌گویی علاوه بر قدرت بیان و توان حاضرجوابی ، یک پیش زمینه‌ی علمی و فنی و دقیق ادبی نیز لازم دارد زیرا شعر بداهه حتی اگر حاوی سخنی بسیار مهم و زیبا و مؤثر ولی فاقد شکل و فرم و قواعد ادبی باشد ، جایی در ادبیات و شعر نخواهد داشت و فاقد ارزش است.
آری شعر بداهه نیز به شکل دقیق از قواعد شعر و ادب پیروی می‌کند ولی چون در لحظه بدون تأمل خلق می‌شود هنری مضاعف است البته هستند افرادی که در یکی دو بیت این توانایی را دارند اما آنچه که مرسوم شده برداشت غلطی از عنوان بداهه است که بعضاً نوسروده‌های مطول خود را بداهه می‌نامند زیرا اساس کار شاعر با واژه و معانی است بنابراین بسیار ناشایست است که شاعری ناآگاهانه اصطلاحی را به غلط مکرراً در نوسروده‌هایش تکرار کند.
(بداهه‌سرایی)
هیـچ دانـی "بـداهـه" یعنی چـه؟
بـی تــأمــل بــوَد : سخــن گفتن
بـی تفکـّـــر ـ بــــدون انــدیشــه :
گـــوهـــر لفـظ ، نــاگهــان سفتن
ای کـه دایــم بــداهــه می‌گـویی
در مجــازی بــه لطـف انــدیشــه!
هیـــچ دانـــی بـــدون آگـــاهـــی
مـی‌زنــی سـنگ بــر دل شـیـشه؟
چون "بـداهــه" اصـول خود دارد
هــر کــه را نیست این تــوانــایی
طبــع تنـــد و ملیــح می‌خـواهـد
عــاری از ضعـفِ وزن و گـویـایی
در "بــداهـــه" ، نفـس بــوَد زایــد
کـه تـــأمـــل ، در آن نـــدارد جـــا
پس چه‌سان می‌توان که هر شاعر
بشود این‌چنــین، بــداهــه سُــرا؟
ایـن‌کــه امروزه رســم گــردیــده
در مجــازی ، بــداهــه گــویـی‌ها
"هــم‌سُـرایــی" بــودَ همــه از دم
نـه "بــداهــه" بـه‌روح پـاک خـدا
ای دریغــا کــه عـــدّه‌ای خـود را
یک "بــداهــه سُـرای" بشمــارنـد
در مجــازی، بــدون درکِ سخــن
بــذر اشعـــار سـسـت ، می‌کـارند
بــا سخــن‌هــای تــــازه و نـاقص
بـه غلـط بـر بــداهـــه دل بستـند
بـا چنـین درکــی از اصـول سخن
پس "بــداهه سُــرا" همه هسـتـند
سید محمدرضا شمس (ساقی)
آموزش عروض وقافیه و...
https://eitaa.com/arozghafie
#تمرین 5 :
✅ ابیات زیر را تقطیع هجایی بفرمایید.
گر وصل تو ای ترک نه بختی است مکرم
ور روی تو ای دوست نه فتحی است مهنا
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
نظر برداشت شبنم در هوای آفتاب از گل
به امید که من از عارض او چشم بردارم
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
خروشیدن ِ پهلوانان به درد
کنان گوشت تن را بر آن رادمرد
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
وین روز مفارقت به شب می آمد
آن لب که چو جان ماست دور از لب ماست
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
در آن زمان که جهان را به جان وداع کند
به مال و دولت او سفله‌ای گمارد چرخ
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
خروشان همه گوشت بازو بکند
نشست از برش سوگوار و نژند
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
بیست سال است بهار از سر ما رفته ولی
من همان ماتمی‌ام در غم استاد هنوز
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
پرواز بلندی به ته بال مگس سوخت
گر خواب عدم بر دو جهان شام گمارد
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
چو از سال کوچی پژوهش نمود
هزار و سه صد با یک و بیست بود
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
از بس که در نظرم خوب آمدی صنما
هر جا که می‌نگرم گویی که در نظری
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
آن که با سوز درون دل ما ، بیگانه است
درد بی‌خانه نمی‌داند و صاحبخانه است
ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا
سید محمدرضا شمس (ساقی)
سه‌شنبه 1401/11/11
https://eitaa.com/arozghafie
✅ ابیات فوق 👆 را تقطیع و تمرین بفرمایید.
پاسخ ماه آینده بارگذاری می‌شود.