هدایت شده از دکتر عبدالکریم شمشیری
آنگاه که شمشیر آن شقی فرود آمد،
نه فرق مولا
بلکه آسمان را شکافت
تا
ملائک ندای
«فزت و رب الکعبه» را بشنوند.
شهادت مظلومانه حضرت علی.ع. تسلیت باد.
بسمه تعالی
حلقههای آموزش قرآن
1. ابتدای نامه با نام خداوند قوی
تا به لطفش رازی از تدریس قرآن بشنوی
2. گردِ هم بودند تعدادی مربی یک زمان
در پی آموزش قرآن به سَبکی مهدوی
3. شد نماینده یکی از بین آنها و برفت
نزد استادی مجرّب در امور معنوی
4. داد توضیحی که ما تدریسِ قرآن میکنیم
بهترین الگو چه باشد از برای پیروی؟
5. با تأمل گوش داد و با محبت آن حکیم
پاسخی موزون بدادش، با بیانی معنوی
6. گفت: حق، راهی وسط باشد، نه چپ گردد، نه راست
هر رهِ دیگر بجویی، نیست غیر از کجروی
7. ترکِ عترت یا خرد، در فهم قرآن، گمرهی است
عقلِ بیقرآن و عترت هم، نشاید پیروی
8. گر بُوَد الگوی تو آن چارده معصوم پاک
هر زمان باید که با «رفتار» خود، الگو شوی
9. ور تو داری وَعظ و علم و ادّعای بیعمل
باعث بدنامیِ آل پیمبر میشوی
10. چون بخواهی درس تو باشد مؤثر در کلاس
ابتدا باید رهِ تأدیبِ نفسِ خود رَوی
11. خود به قرآن سَنج، وقتِ خواندن آیات آن
بررسی کن کار خود، پیش از حساب اخروی
12. «تَزکیه» نسبت به «تعلیم و تعلّم»، ارجح است
تا نباشد دل مهیّا، کی بِدان وارد شوی؟
13. زندگی بر طبق قرآن را، تو آسان یاد ده
نیست شرط آن، تخصص در علوم حوزوی
14. سختگیری در کلاس درس، سمّی مهلک است
سهل و آسان گیر، تا قرآن نگردد منزوی
15. شِکوۀ پیغمبر از ظاهرگرایان، روز حشر:
«از چه شد مهجور قرآن، در حیات دنیوی؟»
16. گر تو با افراط یا تفریط، از دین دَم زنی
ای بسا با کار خود، اسباب بیزاری شوی
17. از پیمبر جملهای گویم، وز آن سبقت مجوی
تا بدانی «اولویّت» چیست، گر این بشنوی
18. گفت: «چون قرآن غلط خوانید، آید یک مَلَک
او صحیحش را بَرَد سوی خداوند قوی»
19. پس مبادا با تذکرها و تصحیح زیاد
در حضور جمع، شاگردی نمایی منزوی
20. گر کسی در خواندنش ماهر نباشد، عیب نیست
عیبِ اصلی، اینکه در رفتار، باشد کجروی
21. درس قرآن، درس امّید است و عشق و اشتیاق
کاهشِ اینها، هنر نَبوَد، کدامین سو روی؟
22. هرکسی انگیزه و امّید بخشد او به خلق
عقل او کاملتر و شایسته بَهرِ پیروی
23. تقویت کن دائماً «انگیزه» و «فهم» و «عمل»
پوچ و ابتر می شود آموزش، ار این نشنوی
24. آیۀ «حقّ تلاوت» را ببین تفسیر چیست
تا که از وِرد زبان، سوی «تدبّر» بِگرَوی
25. طبق تفسیر امام صادق از آن، خود بگو
خواندن قرآن چه سود، ار نیست رشد معنوی؟
26. هست کاریکاتورِ آموزش قرآن کنون
برخی از آنچه به نام درس قرآن بشنوی
27. گر بِلال آید برای شرکتِ در آزمون
بهر تجویدِ اذان، سازند او را منزوی
28. من نگویم: لحن و تجوید و قرائت زائد است
لیک گویم: فرق نِه بین مهمّ و ثانوی
29. اینکه باشد یک مهارت، زینتِ قرآن، دُرست
مُنتها باید تو اول، اصل آن سازی قوی
30. چون نباشد فهمِ آیاتش، چه فرقی میکند
اینکه در حفظ و قرائت رتبۀ اول شوی
31. آن شنیدم مبلسازی، بهر صد زوج جوان
داد مبل قیمتیّ و خواست اجر اخروی
32. گفت او را با تبسّم، مرد دنیادیدهای:
«خانه، بَهرِ این جوانان، به ز مبل خسروی»
33. پس مبادا شیوۀ رایج برایت بت شود
«اولویّت» را رعایت کن به جای پسروی
34. با تعصّب کی شکوفا میشود عقل بشر؟
ذهن خلّاق از کلیشه چون نماید پیروی؟
35. خانۀ تدریس خود تعمیر کن از پایبست
نقشِ ایوان را رها کن تا به حق واصل شوی
36. بستر لازم، فقط روخوانی و تجوید نیست
سادهانگاری رها کن در امور معنوی
37. اعتقاد و اقتصاد و ازدواج و اشتغال
ورزش و فرهنگ و اخلاق و سلوکِ اخروی،
38. تا مخاطب ضعف دارد در مسیر این امور
فکر او جای دگر باشد، به جای پیروی
39. رفع اینها کار آموزش بسی آسان کند
گرچه قرآن خود شفا باشد، اگر عاشق شوی
۴۰. گر کسی از مشکلات و نقصها دم زد، بگو:
نیست تکلیف شما بیش از توان دنیوی
۴۱. چون علاج کاملش از دست تو خارج بُوَد
با توکل، تا توانی کوششی کن اخروی
4۲. خوش مکن دل را که درسی دادی و کارَت تمام
با جهاد مال و جان، این راه را باید روی
4۳. از امامان راهِ آموزش فراگیر، ای عزیز
بستر تدریس را مانند آنان کن قوی
4۴. هر رهِ دیگر به غیر از راهِ آنها گمرهی
هرچه آموزش به غیر از سبک آنها پسروی
4۵. پس چو نیکو بنگری، آموزش قرآن، غریب
ادّعا بسیار اما در عمل، کمتر قوی
4۶. این همه نیّات پاک و این همه اخلاص و کار
یک نخِ تسبیح میخواهد برای پیروی
4۷. هرکسی یک گوشه و غافل ز سعی دیگران
کو یکی گردآورنده، تا نماید خسروی؟
4۸. تا کند مجموعِ نیتها چو سیمرغِ کهن
تا چو سِیلی بَر کَند بنیادِ ضعف و تکروی
4۹. شأن تو تبلیغ و اصلاح است بهرِ دین حق
در رهِ ایفای نقشت از ولی کن پیروی
۵۰. کشف کن آموزشی بر طبقِ حکم عقل و دین
بر اساس هر کلاسی که بِدان وارد شوی
51. آنچه گفتم، حلقههای چرخۀ آموزش است
حلقهای گر سست شد، کمتر موفق میشوی
52. پس به شاگردان چنان آموز قرآنِ حکیم
تا شوی شایستۀ تدریسِ عصر مهدوی