eitaa logo
آسمانی باش
8.4هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
6.3هزار ویدیو
1 فایل
با رهنمودهای اهلبیت علیهم السلام و اولیاء الهی میتوانیم آسمانی باشیم مدیرکانال @ali_reza_ayati
مشاهده در ایتا
دانلود
شب جمعه و روز جمعه روز مخصوص صلوات بر محمد و آل محمد است @Asemani_bashim @saatibarayagha
‌استاد‌غفاری از شاگردان آیت الله سعادت پرور(ره)و آیت الله بهجت(ره) ) : بعضی ها می گویند: یاأباعبدالله نگاهی که به حر داشتی به من هم داشته باش! عرض کردم: عمرسعد‌ملعون ، شمر‌ملعون هم روز قیامت می تواند، معاذالله یقه ی امام حسین(ع) را بگیرد و بگوید چرا آن نگاه را به من نکردی؟! تو که رحمت واسعه هستی! این حرف ها چیست که می زنیم؟! مواظب حرف ها و صحبت هایمان باشیم!! حضرت آن نگاهی که به حر داشته به همه داشتند!! و الان هم به همه ی ما دارند!! یکی مثل آقای بهجت می گیرد و می شود، بهجت! یکی مثل من روسیاه، هیچ، تکان نمی خورد!! خب آن نگاه امام حسین(ع) را حضرت امام و علامه ها و این بزرگواران گرفتند. اگر «هل من ناصر ینصرنی» زنده است، حی است و هرلحظه هست، آن نگاه، نسبت به آن، أولی به حی بودن است! پس آن نگاه زنده است و الان به ما نگاه می کنند! فرق نمی کند! همان نگاهی که به امام خمینی(ره) کردند، به صدام هم کردند! چون صدام هم می تواند روز قیامت معاذالله یقه ی امام حسین(ع) را بگیرد و علیه ایشان شکایت کند و بگوید چرا آن نگاه را به من نکردی؟! فقط باید زمینه سازی شود تا آن نگاه در وجود ما هم بنشیند! در حر زمینه بوده که نشست در وجود او... اگر دیگران هم زمینه داشتند، در وجود ایشان هم مینشست! بسم الله الرحمن الرحیم زمینه سازی کن!! ریشه ای با خودت حل کن رذائلت را... ضعف فضائلت را... آن وقت ببین راهت می دهند یا نه ؟!... ✍️پایگاه اطلاع رسانی گریه @Asemani_bashim
حاج آقا قرهی: اولیاء خدا باز تمثیل زدند و فرمودند: در مثال مناقشه نیست، مثلاً اگر کسی پیسی داشته باشد، امّا درمان نکند و فقط یک پماد بگیرد، روی صورتش بزند و بخواهد ظاهراً به صورت خود، جمال بدهد؛ معلوم است آن پماد از بین می­رود و بیماری بیشتر می­شود. امّا اگر بخواهد پیسی او از بین برود، باید حقیقتاً درمان کند. حال، می ­گویند: عبادات ظاهری مثل پماد می ­ماند. اگر درون خود را از رذائل پاک نکند و امراض مختلفی که در درونش هست، درمان نکند و درصدد علاجش برنیاید، آن عبادات بی‌فایده خواهند بود. مثلاً معده، دهان یا دندان­های او خراب است و بوی گندی می­دهد، امّا بیاید به صورت ظاهر عطر بزند؛ شاید در ابتدا خوشبو و معطّر باشد، امّا مدام بیماری‌هایش بدتر می­شود و یک روزی این تعفّن، تمام وجودش را می­گیرد. لذا اولیاء خدا چنین مثالی زدند تا ما متوجّه شویم که عبادت ظاهری مانند فضائل ظاهری است که اگر با وجود رذائل درونی‌اش، فضیلتی را یک عمر هم انجام بدهد، امّا می‌بینی در آخر، تصوّرش این است که باید این فضیلتی را که انجام داده، حتماً در مقابل کسی بگوید و اگر نگوید، بی‌فایده است. لذا یک موقعی حسنه­ ای را انجام می­دهد، مثلاً یک عمر به کسی کمک می­کند، امّا یک جا آن کار خود را برای نمایش دادن به دیگران برملا می‌کند و این، نشان می­دهد که اصلاً کار او در تمام عمر برای خدا نبوده و برای نفس بوده است. چون یک موقعی که در تنگنا قرار می­گیرد، می­گوید: مگر من نبودم کمکت کردم!؟ مگر من نبودم ...؟ این من، من کردن‌ها، معلوم می‌کند که از اوّل هم برای خدا نبوده است. ✍️سیصد و پنجمین جلسه درس اخلاق(خبرگزاری مهر) @Asemani_bashim
آیت الله حق شناس: داداش‌جون! پروردگار در سحرها به قلب‌های شما نگاه می‌کند، شما را نورانی می‌کند، رزق فردای شما را مهیا می‌کند. «انّ‌الله تبارک وتعالی ینظر فی‌الاسحار الی قلوب المتیقظین». (محجة البیضاء، فیض الکاشانی/2/399) ✍️ تبیان @Asemani_bashim @saatibarayagha
آیت الله ناصری: طاعات و عبادات برای تعالی و یا درمان خودمان است، لذا هر مقداری که از حضرت حق و دستورات او دور بشویم، از منزلت انسانی خودمان فاصله می‌گیریم. او با ما هست و از ما فاصله ندارد. آیه دارد: «و هو معکم اینما کنتم»؛ (حدید/4) این انسان است که با معصیت برای خودش حجاب‌های ظلمانی ایجاد می‌کند و از خداوند فاصله می‌گیرد. باید این حجاب‌ها و فاصله‌ها را از میان برداشت و هر کسی قادر به این کار است. با یک شب به در خانه خدا آمدن و با گفتن این‌که اشتباه کردم این فاصله‌ها کم می‌شود، در اثر ندامت قلبی موجبات رستگاری انسان فراهم می‌گردد، به جان مبارک امام زمان‌ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف  خدا گناهان را می‌بخشد. در روایت آمده که اگر شخص معصیت‌کاری در حالی‌که همه خوابند، بیدار شود و دو رکعت نماز بخواند و طلب عفو و بخشش نماید، خداوند او را می‌پذیرد و می‌آمرزد. ✍️ تبیان @Asemani_bashim @saatibarayagha
حاج آقا قرهی: گاهی اوقات، عدّه‌ای به بزرگان می‌گفتند: برخی از مطالب به درد مردم نمی‌خورد، لزومی ندارد چنین مطالبی را بازگو کنید - همان‌طور که به آیت‌الله العظمی شاه‌آبادی) هم چنین چیزی گفته بودند - امّا خدا ابوالعرفا، آیت‌الله العظمی ادیب) را رحمت کند، ایشان می‌فرمودند: من هم می‌دانم شاید این‌ها به درد همه نخورد، منتها اگر رذائل در درون انسان‌ها نبود، دو کلمه از این فضائل کافی بود که برخی را به حدّ موت برساند. یعنی از بس با شنیدن این نکات حقایق الهیّه‌ای که بزرگان تبیین می‌کنند، به وجد می‌آمدند و انقلاب درونی در وجودشان شکل می‌گرفت که حالشان، حال موت می‌شد. منتها می‌فرمودند: چون رذائل هست، فضائل را نمی‌فهمند. یعنی اگر یکی از اولیاء خدا یا حتّی یکی از معصومین(ع)، از اوّل فضائل را تا انتها بگوید، وقتی به زذائل گرفتار شده باشیم، معلوم است که اصلاً فضائل را نمی‌شنویم و درک نمی‌کنیم. ادراکات ما ضعیف شده و آن قوّه گیرایی در ما از بین رفته است. لذا ایشان می‌فرمودند: بعضی مواقع متوجّه نمی‌شوند، نگران نباشید. چون رذائل کاری کرده که آن گیرنده درونی ضعیف شده است و درک نمی‌کند که چه می‌گوییم. لذا اوّل باید این زنگار برداشته شود. چرا همین عبادات ظاهری اثر نمی‌گذارد!؟ اگر جدّی، نماز، نماز بود؛ باید به عروج می‌رسیدیم. یا نعوذبالله این «الصّلاة معراج المؤمن»، دروغ است، یا اگر راست چرا برای ما محقّق نمی‌شود!؟ یک دلیل همین است که وقتی رذائل در درون انسان هست، صلاه، لقلقه زبان می‌شود. گیرنده درونی ضعیف شده و غبار و زنگار بر روی آن گرفته، لذا اوّل باید رذائل شناخته و پاک شود تا قوّه ادراک هم بالا برود. ✍️سیصد و پنجمین جلسه درس اخلاق(خبرگزاری مهر) @Asemani_bashim