🙏صلی‌الله علیک یااباعبدالله ♥️🤚 آرومم کن... 🎤 محمدفصولی‌الکربلایۍ 🎤 محمدحسین دامنۍ خیلی التماس دعا داریم😭 #هیئت_مجازی #شب_زیارتی_امام_حسین_علیه_السلام 🎋〰❄️ @Alachiigh

ای شهـید؛ پنجشنبه است نگاهت را، خیرات دلم کن که شیرین ترین حلواست... #پنجشنبه‌های_دلتنگی♥️ @rezatofaniyan

📸 روش‌های شکنجه‌ی هیولای مخوفی به‌نام ساواک ـــــــــــــــــــــــ ساواک ✡ ا𝐬𝐚𝐯𝐚𝐤🔞 نیروی امنیتی وحشی رژیم پهلوی

بزرگترین خدمت صدام به صهیونیستها آقای برگمن در کتاب نبرد مخفی علیه ایران ادعا می کند: «با وقوع جنگ ایران و عراق، اسرائیلی‌ها با یک مسئله بغرنج و پیچیده کلاسیک در سیاست خارجی مواجه شدند: اگر دو نفر از دشمنان شما با یکدیگر در حال جنگ هستند شما باید به چه کسی کمک کنید؟ ممکن است دشوار باشد که در حاشیه نشسته و به دنبال شیر یا خط کردن بروید و تا حدودی قابل درک است که کلیدی‌ترین [مقامات] اسرائیلی از پیروزی کامل صدام حسین نگران بودند.» (فصل 3، ص 63) برای روشن شدن ابعاد خلاف‌گویی آقای برگمن در کتاب نبرد مخفی علیه ایران می بایست به چگونگی رشد صدام در یک کشور با ساختار کاملاً بلوک شرقی نگاهی گذرا داشته باشیم. در دوران ریاست جمهوری البکر در عراق به عنوان فردی متمایل به اتحاد جماهیر شوروی برنامه ای توسط اسرائیل و به کمک محمدرضا پهلوی دنبال شد تا صدام به عنوان قهرمانی ظاهر شود که از تجزیه کشورش جلوگیری کرده است. همان‌گونه که می‌دانیم صهیونیست‌ها از اقلیم کرد بهره گرفتند و با جریان‌سازی در میان اکراد عراق غائله‌ای در این کشور به راه انداختند. بعد از استیصال بغداد از جنگ داخلی، پیام آمادگی برای پایان دادن به تنش‌ها از طریق تسلیح اکراد انتقال یافت. شاه در این میان با اقدامی غیرمتعارف حاضر شد با مقامی پایین‌تر از خود یعنی صدام پای میز مذاکره بنشیند. در واقع این از خودگذشتگی محمدرضا پهلوی!! در چارچوب طرحی صورت گرفت که قرار بود براساس آن فرد مطلوب در حاکمیت بعث را به عنوان حافظ تمامیت ارضی عراق تبلیغ کند؛ البته در چارچوب این طرح، صهیونیست‌ها بعد از انتقال ملامصطفی بارزانی به کرج اجازه دادند صدام اکراد را قتل عام کند. آخرین نماینده منطقه‌ای موساد در تهران در زمینه این طرح در خاطرات خود می‌نویسد: «یکی از این همکاری‌های ثمربخش برای هر دوی ما، مثلث روابط اسرائیل- ایران- کردهای عراق بود (که ایالات متحده آمریکا نیز در بخش‌هایی از آن شریک شد) این مثلث، کردهای عراق را در نبرد طولانی‌شان در برابر حکومت مرکزی عراق یاری بخشید و به آن‌ها امکان داد که خوی تجاوزگری عراق را تا حد زیادی مهار کنند.» (شیطان بزرگ‌ شیطان کوچک، الیعزر تسفریر، ترجمه فرنوش رام، سال 2007م، آمریکا، ص27) همان‌گونه که نماینده موساد معترف است، صدام توانست حسن البکر را کنار بزند و خود را در چارچوب این طرح به ریاست‌جمهوری عراق برساند، اما آیا خوی تجاوزگری با روی کار آمدن این برکشیده در بغداد افزایش یافت یا کاهش؟ پاسخ روشن است؛ هیچ‌کس نمی‌تواند درنده خوتر از صدام در حاکمیت بغداد سراغ دهد. بنابراین مراد از «مهار» همان تغییر رویکرد از بلوک شرق به بلوک غرب است؛ لذا بی‌دلیل نیست که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران همه کشورهای متمایل به اتحاد جماهیر شوروی به جز عراق از شکست آمریکا و سقوط شاه در ایران استقبال کردند و کشورهای منطقه‌ از این رخداد مهم جان تازه‌ای گرفتند و در چارچوب تشکیل جبهه پایداری مرکب از سوریه، لیبی لبنان، الجزایر و سازمان آزادی‌بخش فلسطین روابط مثبتی با حاکمیت جدید ایران برقرار ساختند. اما عراق تحت حاکمیت صدام نه تنها به جبهه پایداری که با هدف مقاومت در برابر صهیونیست‌ها تشکیل شد، نپیوست بلکه خصومت آمیز‌ترین برخوردها را با استقلال‌طلبی ملت ایران داشت. این بدان معنی بود که بغداد به صورت پنهان قصد داشت رویکرد اعراب و جهان اسلام را در مقابله با اشغال فلسطین به ضدیت با ایران تغییر دهد، کما این که بعد از تهاجم خود، به صورت آشکار نزاع عرب و عجم را تبلیغ می‌کرد تا صهیونیست‌های اشغالگر به فراموشی سپرده شوند. حتی اگر حجم عظیم شواهد و قرائن را در تحریک صدام به حمله به ایران نادیده بگیریم، در شرایطی که جمهوری اسلامی اولین نظامی بود که به‌حق سفارت مربوط به فلسطین اشغالی را به صاحبان آن یعنی فلسطینیان بازگرداند و به کالبد آوارگان روحی تازه بخشید، نفس حمله به ایران بزرگ‌ترین خدمت صدام به صهیونیست‌‌ها بود؛ بنابراین چگونه می‌توان پذیرفت که صهیونیست‌ها مرتکب چنین خیانتی به جهان اسلام را دشمن خود بپندارند؟! ضمن این که سراب پیروزی صدام مربوط به قبل از تهاجم وی به ایران بود؛ زیرا تنها شش روز بعد از این حمله گسترده صهیونیست‌ها روشن شد که به دلیل عدم شناخت دقیق ایرانیان نتیجه عکس عاید شده است. منبع: خبرگزاری تسنیم tasnimnews com/fa/news/1400/02/13/2496226/