🖌 یادداشت: عصر جدید، تشنه یک #قهرمان‌واقعی تجربه دنیای پرآشوب امروز جهان، با قهرمان های معمولی، سخت و طاقت فرساست. برای حل این بحران و آشوب، نه کاری از دست فیلسوف حکیم افلاطون و عقل برتر دکارت برمی آید، و نه ابَرمرد هیتلری نیچه، موجب التیام دردهای مردمان #آخرالزمان است. ✅دیگر انسان های #معمولی سینما و تلویزیون، کم خاصیت شده اند و راه برون رفت از #بن_بست_های_ذهنی و بی معنایی و #کسالت حاکم بر زندگی بشر امروز را نمی فهمند. آنچه که #مایه_آرامش بشر بوده و در عین آرامش، عشق و هیجان را به همراه دارد، حضور یک قهرمان واقعی بدون جلوه های ویژه و بدون #پرده_سبز سینماست. 📙شخصیتی که کودک و نوجوان جامعه از تصویرش به وجد و هیجان درآمده و جوان رشیدش ایستاده برای او مقابل دیدگان میلیون ها بیننده، احترام نظامی به نمایش بگذارد. 📙قهرمانی که حرکتش مایه برکت و پیشرفت است و اقدامش بموقع، انگیزه بخش و جریان‌ساز می باشد. ✅قهرمان، با حرف و حدیث، قهرمان نمی شود. در صحنه های فوق العاده و خطرناک، وقتی همه در ردیف نشستگانند، اوست که ایستاده و سینه سپر می کند. ✅وقتی #پرزیدنت_پوتین در قامت یک رییس جمهور شجاع وارد قرنطینه کرونایی می شود، یا وقتی خواننده غربی جیبش را بمعنای واقعی حراج ملت آسیب دیده می کند، یا یک زوج جوان طلبه و بسیجی یا پرستار و ارتشی، در خط مقدم جبهه #نبردبیولوژیک جانشان را کف دست می گیرند و حتی جسورانه برای پرستاری از سالمندان ایتالیایی، یک #پیام_تمدنی به وزارت خارجه می فرستند...، یاد جمله #شهید_چمران می افتم که گفت: وقتی #شیپور_جنگ نواخته می شود، مرد از نامرد شناخته می شود. ✅بله قهرمان ها یک سرو گردن از بقیه انسان ها مردتر هستند و در موقعیت بحران، #تفاوت_ها را رقم می زنند.در حقیقت انسان هایی با #شوک_روانی بالا هستند که وقتی بر پیکر کم‌ رمق جامعه وارد می شوند، #بازگشت(come baak) رویایی را سبب می شوند. ✅چنین انسان های شاخصی، کلامشان سرشار از #آرامش، عملشان بی حاشیه و بی ادعا و حضورشان جریان ساز و جدی و انگیزه بخش برای ملت می باشد.اهل #عوام_فریبی و خودشیفتگی اینستاگرامی نیستند و اسیر فضای سطحی و فانتزی و تقلیل گرایانه ی #توییتر نشده اند. آری عصر ما #قهرمان_واقعی می خواهد نه #قهرمان_پوشالی و نه یک انسان #معمولی... علیرضامحمدلو @andisheengelabi

🖌یادداشت: #پایتخت، رسانه ملی، فقدان نگاه راهبردی وقتی هنرمان راهبردی نیست، بایستی پای پایتخت نشسته و روزمرگی ناشی از سیاست های ضعیف و خسته رسانه ای مان را تماشا کنیم. هنر راهبردی و استراتژیک، به #بقای_تمدنی یک کشور کمک می رساند و مسائل کلان و نیازهای بلندمدت جامعه را در یک یا چندفصل، تبیین و تحلیل می نماید که عوام و خواص جامعه در موقعیت فهم اولویت های یک نظام قرار بگیرند و بیگانه از فرصت ها و تهدیدهای جامعه نبوده و درک همسویی از رخدادهای خرد و کلان آن داشته باشند. برفرض مثال، سینمای هالیوود وقتی پای تولید برخی سکانس های سریال یا سینمایی اش، رییس جمهور کشورش را دعوت می کند یا ایده فیلمنامه اش را از وزارت دفاع یا اطلاعات کشورش می گیرد، کاملا نشان می دهد که رسانه باید در خدمت #اقتدار و #حل_مسائل_اصلی یک کشور قرار بگیرد. بله قرار نیست که تیغ اصلاح گر و نقاد رسانه را کُند نمود و چون #هالیوود به تسخیر سیاستمداران و نظامیان درآمد، اما روا نیست که از آن ور بام افتاد و هرروز بدتر از دیروز و فقط بدلیل خط تعلیقی که طی چندسال اشغال تریبون صداوسیما در شلوغ ترین ساعات حضور مخاطبش، ایجاد شده، #محتوای_ضعیف و غیرآموزشی و صرفا #سرگرم_کننده!(درخوشبینانه ترین حالت) را روی آنتن ببریم و فرصت ویژه تعطیلات برای #ذهنیت_سازی_تمدنی و پاسخ به بسیاری از شبهات و مسائل اجتماعی_سیاسی در قالب فیلم را از دست بدهیم. سریالی که با خرده روایت های عجیب و ضعیفش، اسیرشدن یک قشر روستایی در چنگال #فرهنگ_شهرنشینی را به بدترین و افراطی ترین وجه ممکن به تصویر می کشد بطوری که تمام #قهرمانان فصل های گذشته اش تبدیل به انسان های #معمولی و تازه به دوران رسیده می شود. یا یک سیاستمدار متعهد ولی نه چندان مردمی و محبوبش را بقدری ضعیف به تصویر می کشد که توان اداره راننده چموش خود را ندارد. اگر ایده ناظر فیلم، #خانواده_محور بوده و بر ارزش های خانوادگی تاکید می کند، با تصویر یک پدرضعیف و دروغگو با بنیه مذهبی عوامانه و مادری عاقل ولی جوزده و درگیرحاشیه در فیلم، نقض غرض شده و حتی حساسیت های ویژه آنها درباره #زیست_رسانه_ای فرزندانشان نیز به ثمر نمی نشیند. گره گشایی و #حماسه_آفرینی و لحظه های ویژه و #الگو در فیلم دیده نمی شود و صحنه های ماندگار و #دیالوگ_های_گفتمان_سازش، بقدری ضعیف و مبتذل است که آورده ی فرهنگی و ادبی برای مخاطب نوجوان و جوان بدنبال ندارد. الغرض اینکه صداوسیمای ما دچار #روزمرگی شده و از فقدان یک #نگرش_استراتژیک که هم طرح در مسئله، عمیق و جسورانه و با ملاک اولویت و اهمیت عمل کند(پایتخت ۵، گاندو و...) و هم روش حل مساله را در پیچیدگی ها و بحران های شهرنشینی و... به درستی آموزش بدهد، رنج می برد. امنیت ملی ، پیشرفت ایرانی_اسلامی، سبک زتدگی اسلامی، #اقتصادبیمار، رسانه و سیاست و حتی نگاه آینده پژوهانه به جهان و #آخرالزمان می توانند سوژه های دارای اولویت و بِکری برای فیلمسازان ما باشند که مخاطب ۸۰ میلیونی سریال های محبوب، در ساحت سوادرسانه ای و حرکت تمدنی، رشد محسوسی در نگرش و منش و ادبیاتشان رقم بخورد. علیرضامحمدلو @andisheengelabi