🔹فراخوان نخستین کنفرانس بین المللی «رسانه، ارتباطات و حکمرانی سایبری» منتشر شد 🔻فراخوان نخستین کنفرانس بین المللی «رسانه، ارتباطات و حکمرانی سایبری» با محورهای اصلی «بنیان های نظری حکمرانی سایبری؛ فلسفه، اخلاق و مبانی شناختی »، «فرهنگ، جامعه و حکمرانی سایبری؛ خانواده، کودک، جامعه»، «سیاستگذاری و حکمرانی سایبری؛ حقوق، سیاست و نهاد قدرت»، «اقتصاد و حکمرانی سایبری؛ اقتصاد رسانه، اقتصاد دیجیتال، اقتصاد فرهنگ و هنر» و «نهاد آموزش، سوادهای نوین و حکمرانی سایبری؛ سوادهای رسانه ای، ارتباطی، مالی، تحلیلی» منتشر شد. 🔻به گزارش روابط عمومی کنفرانس بین المللی «رسانه، ارتباطات و حکمرانی سایبری»، علاقه‌مندان جهت ارسال چکیده و اصل مقاله می‌توانند در محورهای زیر از طریق سایت این رویداد به آدرس mcgconf.ir اقدام کنند. 1: بنیان های نظری حکمرانی سایبری؛ فلسفه، اخلاق و مبانی شناختی ـ مفهوم سازی و تبیین مبانی نظری حکمرانی سایبری ـ مطالعات تطبیقی فلسفه حکمرانی سایبری ـ نسبت تحولات نوظهور تکنولوژی با اخلاق (فرصت ها و چالش ها) ـ نقش علوم شناختی در تبیین و مفهوم سازی حکمرانی سایبری -نسل نو، هویت و حکمرانی سایبری 2: فرهنگ، جامعه و حکمرانی سایبری؛ خانواده، کودک، جامعه ـ حکمرانی سایبری و تغییرات سبک زندگی ـ حکمرانی سایبری، نظام مسائل خانواده دیجیتال ـ بایسته های فرزندپروری در عصر حکمرانی سایبری ـ مدیریت مصرف رسانه ای در عصر حکمرانی سایبری ـ حکمرانی سایبری، کودک و نوجوان 3: سیاستگذاری و حکمرانی سایبری؛ حقوق، سیاست و نهاد قدرت ـ بومی سازی استاندارها، رویکردها، تجربه ها و سخت افزارهای حکمرانی سایبری ـ پاندمی کرونا و حکمرانی سایبری ـ ویژگی ها و بایسته های نظام رسانه ای در عصر حکمرانی سایبری ـ شیوه های تنظیم گری نظامات مؤثر در اعمال حکمرانی سایبری (پلتفرم ـ زیر ساخت ـ محتوا) ـ آینده پژوهی و آینده نگاری حکمرانی سایبری ـ جنگ نوین و اقدامات پدافندی و آفندی در بستر حکمرانی سایبری 4: اقتصاد و حکمرانی سایبری؛ اقتصاد رسانه، اقتصاد دیجیتال، اقتصاد فرهنگ و هنر ـ حکمرانی سایبری، اقتصاد اطلاعات ـ حکمرانی سایبری، اقتصاد دیجیتال ـ اقتصاد رسانه و حکمرانی سایبری ـ نقش متقابل حکمرانی سایبری و اقتصاد فرهنگ و هنر ـ نقش اقتصاد سیاسی در حکمرانی سایبری 5: نهاد آموزش، سوادهای نوین و حکمرانی سایبری؛ سوادهای رسانه ای، ارتباطی، مالی، تحلیلی ـ نقش نهادهای آموزشی و پژوهشی در توسعه مهارت های زیست در عصر حکمرانی سایبری ـ نسبت سواد رسانه ای و اطلاعاتی با تحقق حکمرانی سایبری مؤثر ـ راه کارهای روزآمدی و ارتقای سوادهای نوین در بستر حکمرانی سایبری ـ آینده پژوهی و آینده نگاری سوادهای نوین در حکمرانی سایبری ـ بومی سازی سوادهای نوین در نظام های آموزشی 💢این کنفرانس توسط باشگاه مدیریت رسانه و توسعه سواد رسانه ای یونسکو ـ ایران ، فدراسیون باشگاههای یو.نسکو ایران با مجوز کمیسیون ملی یونسکو ـ ایران و با مشارکت دانشگاه ها و پژوهشگاه ها، وزارتخانه ها و سازمانهای مختلف کشور، 4 مرداد ماه 1401 برگزار می‌شود. 💢بر این اساس آخرین مهلت ارسال چکیده پایان فروردین 1401 و آخرین مهلت ارسال اصل مقاله پایان خرداد 1401 تعیین شده است. @asrehooshmandi

💢ضرورت توجه به زوایای مهم درباره ماجرای حمله به چند طلبه در مشهد ✍️معصومه نصیری ـ معاون باشگاه مدیریت رسانه و توسعه سواد رسانه ای یونسکو ـ ایران 🔸خبر حمله به چند طلبه در صحن مطهر رضوی که به سرعت به سرخط اخبار داخلی و رسانه های فارسی زبان خارجی تبدیل شده است، از ابعاد مختلف رسانه ای، سیاسی و امنیتی دارای اهمیت است و طبق اعلام نهادهای امنیتی مسوول، با توجه به اهمیت و حساسیت‌های موجود از هرگونه گمانه‌زنی‌های نامعتبر در این زمینه باید پرهیز شود. 🔸اما از آنجا که در سواد رسانه ای همواره توجه و رمزگشایی لایه های زیرین و البته مهم رویدادها دارای اهمیت است، درباره این رویداد تلخ، چند نکته از سوی مخاطب باید مورد توجه قرار گیرد. 1: جریانی در تلاش برای استفاده از این رخداد و اختلاف افکنی میان ایران و افغانستان هستند. طی روزهای گذشته البته همین جریان رسانه ای ـ سیاسی، اخبار متعدد دیگری را نیز در راستای آماده سازی افکار عمومی انجام داده بود که این نکته ضرورت توجه به زنجیره اخبار در تحلیل رویدادهای ثانویه را دارای اهمیت می کند. 2: تلاش های جهت دار و پرمعنایی در راستای تفرقه افکنی حول محور شیعه و سنی در حال انجام است و از این روست که در رسانه های فارسی زبان خارجی به وفور شاهد استفاده از کلید واژه هایی حول این معنا و گزاره هستیم. در این راستا اقدامات تخریبی جریانات خاص و پروژه اختلاف افکنی آنها بین مسلمانان محوری است که در تحلیل پیام های تولیدی با این محور باید مورد توجه قرار گیرد. 3: خط خبری رسانه های فارسی زبان خارج از کشور بر طرح‌ ادعای نفرت فزآینده جامعه از روحانیت با برجسته‌سازی حادثه حرم مطهر رضوی است. ایجاد دوقطبی و تضادآفرینی در جامعه حول این اتفاق در سرخط خبرهای این رسانه ها به وضوح دیده می شود. 4: هر چند رعایت این نکته از سوی رسانه ها هم دارای اهمیت است، اما لازم است از انتشار تصاویر و ویدئوهای حادثه امروز حرم مطهر رضوی پرهیز شود. انتشار تصاویر دلخراش در کشورهای مختلف خلاف اخلاق حرفه ای شهروندی دیجیتال بوده و منجر به مخدوش سازی امنیت روانی جامعه می شود. دقت شود که چه حساب ها و صفحاتی سعی در گسترش این تصاویر دارند. در سواد رسانه ای می گوییم چه کسی این پیام را ارسال کرده و چه هدف و نیتی داشته است. برخی گروهک های تروریستی در گسترش این تصاویر فعال هستند. 5: طی ساعات پس از وقوع این رخداد شاهد انتشار شایعات و فیک نیوزهای فراوانی بوده ایم، اخبار را به دور از گمانه زنی ها از طریق منابع معتبر و رسمی قضایی، انتظانی، امنیتی و رسانه ای پیگیری کنید. با این وصف ضرورت خوانش خطوط نانوشته پیام های رسانه ای تولیدی حول این اتفاق و توجه به شیطنت های جدید برخی جریانات رسانه ای دارای اهمیت است. @asrehooshmandi

💢مستند تروکاژ ♦این مستند روایتی متفاوت از نحوه مدیریت سلبریتی‌ها در غرب است. 🆔 @amarha

#اندکی_تامل 💢چند خطی خطاب به کسانی که فکر میکنند کف خیابان مشغول مبارزه با جمهوری اسلامی هستند. بزرگوار شما داری شاخه ای که خودت روش نشینی رو قطع می‌کنی اشتباه بهتون آدرس دادند. 💢شعار اصل نظام نشانه هست در واقع اصل ایران نشانه هست، بوده. اگر به یکباره به شما گفته بشه در پازل تجزیه کشور اقدام می‌کنید، وارد گود نخواهید شد. اول مهسا امینی، بعد زن، بعد نظام و حالا فراخوان همزمان با اتفاقات سیستان و بلوچستان و ... یعنی ورود به گام نهایی ماجرا یعنی کمک به تجزیه کشور. اما این توهم را به گور خواهند برد. 💢این روزها پاشنه آشیل مخاطب دو چیز است: احساساتی شدن و زود باوری. مراقب نقش آفرینی خود باشید. در شرایط فعلی تبیین بر روی مخاطب اثر نخواهد داشت، اما تلنگر لازم است. معصومه نصیری _مدرس سواد رسانه‌ای @asrehooshmandi

💢رمزگشایی از «جنگ آنلاین» پنتاگون علیه ایران درباره سنتکام چه می‌دانیم و وظیفه و کارویژه آن چیست؟ متن گزارش را در لینک زیر بخوانید. asriran.com/003bnl @asrehooshmandi

#بسیار_مهم #ببینید #بفرستید 🔶نسبت کاربران خارج به داخل در هشتگ #مهسا_امینی ۸۵ میلیون ایرانی یک سهم و ۶ میلیون فارسی زبان خارج از کشور سه سهم! 🔴ارتش سایبری یا ارتش رباتیک، مسئله این است @asrehooshmandi

🚨«ایران اینترنشنال»؛ رسانه‌ای برای تجزیه ایران 🔹وضعیت آنارشی، یعنی حرکت به سمت آشفتگی، تجزیه و نابودی. بعید است که حتی خواسته براندازها، سلطنت‌طلب‌ها و هر کسی که به جغرافیای فعلی اعتقاد دارد، تجزیه باشد. 🔹با دانشجویان عموما نو ورودی دانشگاه که در تجمعات رادیکال شرکت می‌کنند، بارها هم کلام شدم. مطمئن هستم که حداقل ۹۰ درصد آنها موافق تجزیه ایران نیستند. اما چرا مهم‌ترین رسانه، ترغیب کننده و تریبون اغتشاشات اخیر یعنی «ایران اینترنشنال» برای تجزیه ایران تلاش می‌کند؟ 🔹یک روز کامل اینترنشنال را دنبال کنید. هیچ هویتی ندارد. نه سلطنت‌طلب است نه طرفدار همجنس‌بازی. نه رسانه کومله است و نه کمونیست‌ها. نه ربع پهلوی را می‌خواهد و نه برای دغدغه هنرمندان و ورزشکاران به خودی خود اهمیتی قائل است. 🔹همه را از جهت نه به جمهوری اسلامی پوشش می‌دهد. کمترین هویت و جوهر ایجابی ندارد و شگفت‌انگیز اینکه تنها رسانه‌ دنیاست که تا این اندازه بی‌ریشه و بی‌هویتی است. اینترنشنال با وجود بی‌هویتی قابل توصیف است. این رسانه در یک کلام «سعودی» است! 🔹این رسانه از طرفی در جهت «پایان قدرت جمهوری اسلامی» عمل می‌کند و از طرف دیگر برای فردای جمهوری اسلامی به یک جریان مشخص برای حکومت ضریب نمی‌دهد. ده‌ها گروه و جریان ریز و درشت را در آینده سهیم می‌کند تا از وضعیت آنارشی، چند قطبی و تجزیه نهایی لذت ببرد. به کومله و تجزیه‌طلب‌ خوزستان و سیستان و آذربایجان تا سلطنت‌طلب و منافق آنتن می‌دهد تا در روز بعد از جمهوری اسلامی به تماشای یک جنگ داخلی تمام عیار بنشیند. در این میان بی‌وطن‌ترین افراد کسانی هستند که با زبان فارسی روی آنتن اینترنشنال می‌روند و فقط به خاطر مشتی دلار تلاش می‌کنند تا رویای سعودی به واقعیت بپیوندد. 🔹این بی‌هویتی رسانه‌ای به جماعت پیرو آن نیز انتقال یافته است. هیچ کدام نمی‌دانند که خب، بعدش چه می‌شود؟ آیا قرار است کومله کردستان را از ایران جدا کنند؟ یا قرار است دموکراسی ربع پهلوی آغاز شود؟ یا قرار است حکومت کومونیستی شکل بگیرد؟ و نمی‌اندیشند به اینکه همه این‌ها بارها شکم هم را پاره کرده‌اند! 🔹جماعت فعلی هیچ خواسته‌ای ندارد و در عین حال تصور می‌کند در حال انقلاب هستند. انقلابی که نه رهبر دارد، نه در عرصه سیاسی برنامه‌ دارد و فقط می‌داند که باید همه چیز آزاد شود اما نمی‌فهمد که فردای جمهوری اسلامی بدون کمترین تردیدی جنگ داخلی بسیار گسترده‌ای شکل خواهد گرفت. 🔹جنگی که هم امنیت و هم پول لازم برای خرید یک سطل ماست را از آنها خواهد گرفت چه برسد به «آزادی» و فقط پای کوبی نجاست‌های عبری-عربی را در پی‌خواهد داشت! هر چند که دشمنان ایران تصور این شادی را به گور خواهند برد. ✍️سیدمحمد بنی‌رضی، فعال رسانه‌ای @asrehooshmandi

معتادان بدون سواد رسانه‌ای! 🔶یادی کنیم از مطلب واشنگتن پست که گفته بود تا میتوانید نسل جدید ایران را معتاد به اینترنت کنید و از سواد رسانه در ایران حرف نزنید! 🔷نسل جدید و معتاد به اینترنت بهترین مبارزان برای ارزش های غربی هستند. این خط واشنگتن پست را سیاستگذاران باید مهندسی معکوس میکردند. پ.ن: ساختارشکنی عده ای از نوجوانان را به کل تعمیم ندهیم. این خودش بازی در پازل دشمن است و تهییج این نسل که چه نشسته اید که بقیه وسط میدان هستند و شما از قافله جامانده اید. به هر مولفه ای به اندازه خودش ضریب دهیم. موضوع مهم است، قابل سرایت است و باید برای آن چاره اندیشی کرد اما بزرگنمایی تعجیل گونه، تحریک کننده است تا بازدارنده. @asrehooshmandi

📌 یادداشت اول: چرا اعتراضات روزهای اخیر را نباید جدی گرفت؟ یادداشت‌های دوقلوی "چرا اعتراضات روزهای اخیر را نباید جدی گرفت؟" و "چرا اعتراضات روزهای اخیر را باید جدی گرفت؟" به حوادث این روزها اختصاص دارد و مکمل یکدیگر است. اعتراضات و اغتشاشات روزهای اخیر بر اثر حادثه تلخی به وجود آمد و حوادث بسیار تلخ‌تری را رقم زد. پرسش اول که در یادداشت اول به آن می‌پردازیم این است که آیا این اعتراضات تهدید جدی امنیتی برای کشور است؟ به ۶ علت پاسخ منفی است: 1⃣ کمیت معترضان و تجمعات: بالاترین تخمین‌ها از تعداد معترضان کف‌خیابان در کل روزها به یک درصد جمعیت کشور هم نمی‌رسد. نکته دیگر، پراکندگی شدید تجمعات است که سبب شده میانگین افراد حاضر در یک تجمع، دو رقمی یا نهایتا سه‌رقمی باشد و نیز رکورد جمعیت در یک تجمع به زحمت به چند هزار نفر برسد. این اعداد را با تجمعات سال ۸۸ و راهپیمایی میلیونی معترضان در خرداد آن سال مقایسه کنید. سهم چشمگیر بدنه گروهکی نسبت به بدنه مردمی یکی دیگر از نقاط ضعف این اعتراضات و تفاوت‌های آن با اسلافش در سال‌های قبل است. 2⃣ جنس بدنه اجتماعی: تحلیل بدنه اجتماعی پیشران و حامی اعتراضات بر اساس متغیرهایی نظیر طبقه اقتصادی، خاستگاه فرهنگی، توزیع جغرافیایی و غیره نشان می‌دهد که با بدنه قدرتمندی که لایه پیشرانش حاضر به هزینه‌دادن و حضور طولانی‌مدت و جان‌برکف در کف‌خیابان باشد و لایه حامی‌اش نیز حاضر به تحمل اختلال طولانی‌مدت در شرایط عادی زندگی‌اش باشد، مواجه نیستیم. زمینه اصلی اعتراضات در لایه مردمی‌‌ و غیر سازمان‌یافته و گروهگی آن، بیشتر فرهنگی (و آن‌هم از نوع مسائل غیرفراگیر) است که بر خلاف زمینه‌های اقتصادی و سیاسی، قدرت انسجام‌بخشی اجتماعی کمتری دارد و لذا از این جهت هم این جریان نسبت به اسلافش در سال‌ها و دهه‌های پیش، به مراتب ضعیف‌تر است. 3⃣ الگوی گسترش اعتراضات: اعتراضات وقتی تهدید جدی تلقی می‌شود که بتواند به صورت ویروسی بین افراد جامعه فراگیر شود و گروه‌های اجتماعی مختلف و مناطق جغرافیایی مختلف را درگیر کند و در طول زمان نیز به شکل گلوله‌برفی چاق‌تر شود. اعتراضات فعلی به علت زمینه فرهنگی (آن‌هم از نوع مسائل غیرفراگیر) فاقد چنین توانی است و بیشتر از سنخ آتش‌های کوچک پراکنده است. تمرکز بر کشته‌گیری و کشته‌سازی با هدف تغییر زمینه فرهنگی به زمینه‌های سیاسی است تا بتواند واجد توان گسترش ویروسی شود که البته تاکنون موفق نبوده است. 4⃣ سهم خیابان و مجازستان: در اعتراضات اخیر، برخلاف اسلافش، خیابان به مراتب کم‌فروغ‌تر از مجازستان و رسانه‌هاست. حمایت گسترده و منسجم سلبریتی‌های هنری، علمی و سیاسی داخلی و جهانی، هرچند تنور مجازستان را به شدت گرم نگه داشته ولی آبی از آن برای خیابان گرم نشده است. برخلاف نظریات رسانه متقدم که رسانه‌ها را فعال‌مایشاء می‌پنداشتند، نظریه برجسته‌سازی یا تنظیم اولویت (agenda-setting) بیان می‌کند که تغییر اولویت مردم توسط فضای رسانه‌ای نمی‌تواند به مدت طولانی ادامه داشته باشد. اعتراضاتی که به علت مولفه‌هایی همچون زمینه و خاستگاه وقوع، ذاتا ظرفیت فراگیر شدن ندارد، همچون اسب مرده‌ای است که با هِی‌کردن رسانه‌ای هم حرکت نخواهد کرد. 5⃣ هدف اعتراضات: اعتراضات اخیر برخلاف اسلافش، فاقد خواسته‌ی مشخص و مورد اِجماعی بین بدنه اجتماعی، حامیان و رهبرانش است. حذف گشت ارشاد، آزادی قانونی حجاب، بازنگری گسترده در سیاست‌های فرهنگی، بازنگری اساسی در نظام حکمرانی و تغییر رژیم سیاسی سطوح مختلفی از اهداف (از کم به زیاد) است که هیچ‌یک مورد اجماع معترضان و رهبرانشان نیست. نکته جالب اینجاست که علیرغم طیفی بودن اهداف، انگیزه افراد لزوما به صورت طیفی نیست؛ مثلا برای جریانی که تغییر رژیم سیاسی را هدف گرفته، حذف گشت ارشاد شاید هیچ مطلوبیتی نداشته باشد. و نیز برای برخی از معترضان که خواستار آزادی‌های فرهنگی هستند، شاید تغییر رژیم سیاسی یک خط قرمز باشد و لذا حاضر نیستند به‌ بهای آن به خواسته‌شان برسند. پراکندگی و عدم انسجام مفهومی بین شعارها و نمادهای اعتراضات اخیر، نشانه و اماره واضحی بر فقدان هدف مشخص برای آن است؛ امری که سبب می‌شود انسجام درونی این جریان، ضعیف و شکننده باشد. 6⃣ ساختار و الگوی رهبری: اعتراضات اخیر بر خلاف مواردی همچون فتنه ۸۸، فاقد رهبری متمرکز است. ساختار رهبری اعتراضات اخیر، شبکه‌ای و پراکنده است. تعداد زیادی چهره هنری، سیاسی و غیره که عمدتا با یک سازماندهی امنیتی یا از طریق مهندسی اجتماعی (Social Engineering) و یا بعضا به شکل ارگانیک به اعتراضات پیوسته‌اند، هرکدام هدایتگر یا انگیزه‌بخش به بخشی از بدنه هستند و سهمی از رهبری را انجام می‌دهند. ادامه 👇👇 @asrehooshmandi

ادامه یادداشت اول تمرکززدایی (Decentralization) و شبکه‌ای شدن ساختار رهبری به موفقیت اعتراضات کمک می‌کند یا آن را تضعیف می‌کند؟ احتمالا فهم فنی-مهندسی می‌گوید که تمرکززدایی و تعدد گره‌های محوری شبکه به پایداری بیشتر آن منتهی می‌شود ولی فهم فرهنگی-اجتماعی به نکته دیگری توجه می‌دهد؛ جنبه‌های عاطفی-احساسی پیشران مهمی در اعتراضات اجتماعی هستند و لذا از بین سه نوع‌ِناب (ideal type) اقتدار شامل اقتدار سنتی، عقلانی و کاریزماتیک، جنبه کاریزماتیک که در سبک رهبری کاریزماتیک تبلور می‌یابد، نقش مهمی در پیروزی چنین اعتراضاتی دارد. برآیند خرده‌کاریزمای هزار خرده‌رهبر به مراتب کمتر از یک رهبر واحد است و بنابراین در حرکت‌های اجتماعی، شبکه‌ای شدن رهبری به معنای تضعیف شدید آن است؛ بماند که بسیاری از این خرده‌رهبرها به علت سبک زندگی مبتذل خود، فاقد توان الهام‌بخشی و وجهه‌ی کاریزماتیک هستند. @asrehooshmandi

📌یادداشت دوم: چرا اعتراضات روزهای اخیر را باید جدی گرفت؟ اعتراضات اخیر هرچند تهدید جدی برای امنیت جمهوری‌ اسلامی ایران تلقی نمی‌شود، اما در این میان نکاتی حائز اهمیت است: 🔹نکته اول: پژوهش‌های معطوف به بررسی پیامدهای تحریم در کشورهای مختلفِ هدف آن که بعضاً مانند تحریم کوبا بیش از نیم‌قرن سابقه دارد، نشان می‌دهد که هدف غایی تحریم‌ها نه لزوماً تغییر رژیم سیاسی که به خاک سیاه نشاندن کشور هدف و اسطوره‌کُشی است. اعتراضات و اغتشاشات ۱۴۰۱ و اسلاف و اعقاب احتمالی‌اش هرچند به براندازی منجر نمی‌شوند اما گامی در جهت کشیدن دندان‌های جمهوری اسلامی است تا نهایتا یک حکمرانی ازهم‌گسیخته و زمین‌گیر با سطح نارضایتی بالا رقم بخورد که نه در داخل توانمند است و نه در خارج، الهام‌بخش. هدف، تبدیل شدن ایران به سوریه است؛ کشوری که هزینه بازسازی و بازگشت آن به وضعیت پیش از سال ۲۰۱۱ حداقل ۵۰ برابر کل بودجه امسالش است، یک سوم جمعیتش در خارج و یک سوم آن در داخل کشور آواره شده‌اند و بیش از نیم‌ میلیون نفر کشته داده است. 🔹 نکته دوم: در هر جامعه‌ای برآیند اراده‌های متفاوت گروه‌های اجتماعی مختلف در مورد یک مساله خاص، نقطه تعادل الف را می‌سازد. تغییر در موازنه قدرت گروه‌ها، تغییرات عام در نظام هنجاری، میزان قدرت فرهنگی و رسانه‌ای حاکمیت و ده‌ها متغیر داخلی و خارجی دیگر می‌تواند زمینه‌ساز شروع تغییر نقطه تعادل به نقطه جدید ب باشد. راه کم‌هزینه حفظ نقطه تعادل الف، تلاش برای حفظ موازنه اراده‌ها است وگرنه اگر موازنه به هم بخورد، تلاش برای حفظ نقطه تعادل صرفا از طریق ابزارهای حاکمیتی اولا جز با هزینه بسیار زیاد ممکن نیست، ثانیا پایدار و بادوام نیست و ثالثا می‌تواند سبب رادیکال‌شدن گروه‌هایی شود که نقطه تعادل الف را برآیند ارگانیک اراده‌ها نمی‌بینند. به زبان ساده‌تر، اگر در لایه خواسته‌ها و اراده‌‌ها که متاثر از نظام‌های فرهنگی، تربیتی و رسانه‌ای است، نقطه موازنه مطلوبت را از دست دادی، نمی‌توانی در لایه‌های بعدی آن را با هزینه معقولی حفظ کنی. با این مقدمه نسبتا طولانی و در مقام تجویز باید گفت که یکی از مهم‌ترین نکات در این زمینه، فهم ضرورت کنش‌گری فرهنگی مردمی به شکل ارگانیک و البته نهادی است که توضیح آن مجال مفصلی می‌طلبد. مداخله گسترده حاکمیت درباره نقطه تعادل، نوعی جرزنی تلقی می‌شود ولی کنش‌گری مردمی ارگانیک، بازی مشروع (مشروعیت به معنای مورد پذیرش بودن) یک بازیکن است. حذف مردم هم‌سو با حاکمیت از کنش‌گری فرهنگی و سپردن آن به حاکمیت، سبب می‌شود که حفظ نقطه تعادل مطلوب حاکمیت بسیار پرهزینه و ناپایدار باشد و زمینه ایجاد شکاف اجتماعی (ناشی از احساس جرزنی) را افزایش دهد. اعتراضات اخیر نمونه‌ای از این گسل‌هاست که روز به روز عمیق‌تر می‌شود و از این نظر باید آن را جدی گرفت. 🔹نکته سوم: قدیمی‌ها می‌گفتند که نگذارید درد روی درد بیاید. بیماری الف را جدی نگرفتی، فردا بیماری ب را هم امروز و فردا کردی، پس‌فردا که بیماری ج را گرفتی، حالا که می‌خواهی این سه را چاره کنی می‌بینی نه منابع کافی داری، نه توان جسمی کافی و داروها نیز با هم تداخل دارند؛ برآیند اثر سه بیماری به مراتب بزرگتر از جمع جبری آنهاست. مسائل حکمرانی را نمی‌شود شب امتحانی علاج کرد. مشکلاتی مثل تورم دو رقمی و مسکن و غیره سالهاست که سطح بالایی از نارضایتی ایجاد کرده‌اند (به مثابه عدد ثابتی که با تابع ریاضی نارضایتی جمع می‌شود) و هرگونه افزایش اندک نارضایتی می‌تواند از حد آستانه تحمل عبور کند. گسل‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ناشی از این ناکارآمدی‌ها مثل صدها کش‌ پلاستیکی است که وسط هندوانه پیچیده‌اند و کافی است یکی دو تای دیگر اضافه شود تا بترکد؛ ترکیدن را به کش آخر نسبت می‌دهند ولی علت اصلی آن قبلی‌هاست. واقعیت این است که مسائلی مثل حجاب به سادگی چاره‌پذیر نیستند و سطحی از منازعه و اختلاف در این مسئله، ناگزیر است، اما نکته اینجاست که تبدیل شدن یک "مسئله تقریباً چاره‌ناپذیر" به یک "بحران اجتماعی" مولود آن کش‌های قبلی است. خیلی مواقع سیاست‌گذار باید درک کند که مسئله الف را نمی‌شود حل کرد، بلکه باید عوارضش را از طریق حل مسائل دیگر کاهش داد. حاکمیت باید صدها نخ اتصال به مردمش داشته باشد تا اگر یکی به علل غیرقابل کنترل ناپایدار شد، کل رابطه با بحران مواجه نشود. 🔹 نکته چهارم: مسئله اجتماعی و فرهنگی را باید با عقلانیت اجتماعی و فرهنگی حل کرد و مسئله امنیتی را با عقلانیت امنیتی. اگر خواستیم با اولی دومی را یا با دومی اولی را چاره کنیم، فاجعه به بار خواهیم آورد. ماجرای اخیر (مثل اسلافش) واجد هر دو وجه است و نیازمند هر دو عقلانیت. ادامه👇👇 @asrehooshmandi

ادامه یادداشت دوم عقلانیت فرهنگی برای آن‌که عمل کند نیازمند زمان، حوصله و درک این مطلب است که مسائل فرهنگی و اجتماعی لزوما حل نمی‌شوند بلکه گاهی هدف این است که بهبود یابند، عوارضشان کم شود و نیز به بحران تبدیل نشوند. نیروی فرهنگی در مواقع عادی که احساس خطر نمی‌شود، به حاشیه رانده می‌شود و به هنگام بحران تازه به میدان فراخوانده می‌شود‌ و چون جنس کارش کوتاه‌مدت نیست و وعده حل مسئله به معنای مهندسی‌اش را نمی‌دهد، نهایتا به ناکارآمدی و پرت‌وپلاگویی متهم می‌شود. وسط بحران می‌بینی صداوسیما تازه شروع کرده به برگزاری گفتگو و با بیل از چپ و راست آدم ریخته آن وسط و ... تلقی ناکارآمدی عقلانیت فرهنگی سبب می‌شود که ابعاد فرهنگی و امنیتی بحران یک‌جا به عقلانیت امنیتی سپرده شود و در نتیجه بُعد فرهنگی و اجتماعی ماجرا حادتر شود. بحران اخیر به ما نشان داد که چقدر به عقلانیت و نیروی فرهنگی نیازمندیم؛ عقلانیتی فرصت‌محور، اهل رفق و مدارا، صبور، با چتری گسترده، اهل گفتگو و دغدغه‌مند. هر دو یادداشت از علیرضا قربانی @asrehooshmandi