. 🔻صنعت بدن ‼️بصری‌سازی هویت و نظام مطلوبیت ذهنی زنان ▫️زن تراز مدرنیته، زنی عاری شده از هویت اصیل و فاقد عناصر ارزشمندی مانند حیا، عفت و خرد است. در فضای زن تراز مدرنیته، زن کالایی است که باید زیبا شود تا گران‌تر و تجاری‌تر باشد. زن در نگاه مدرن، زنی است که هویت و اصالتش را از ظاهرش دریافت می‌کند؛ نه توانایی خاص اجتماعی و علمی او. ▫️بسیاری از زنان، بر اثر تعریفی که نسبت به آنها وجود دارد و در اثر فشارهایی که از طریق جامعه و شرایط آن احساس می‌کنند، دچار نوعی اضطراب می‌شوند که باعث رفتن به سمت جراحی زیبایی، استفاده از وسایل آرایشی و... می‌شود. ملاک بودن زیبایی زن در جامعه و درکی که زن از آن دارد، اضطراب زنان جامعه را تعمیق بخشیده و نقطۀ تمرکز آنها را به‌شدت جابه‌جا می‌کند. 📝 دکتر معصومه نصیری، دبیر کل باشگاه مدیریت رسانه و توسعه رسانه‌ای یونسکو - ایران متن کامل را در سایت مجله خردورزی به آدرس @kheradvarzi_com بخوانید. @asrehooshmandi

دلسوزانه و البته مسوولانه برخی نکات را درباره ضرورت های لازم جهت داشتن رسانه تراز مطرح کردیم. @asrehooshmandi

بخشی از گفت و گوی چندی پیش با خبرگزاری ایکنا که درباره ویژگی رسانه تراز صحبت کردیم. رسانه تراز نیاز به انسان تراز دارد که در رأس آن قرار گیرد و وقتی از جنگ رسانه‌ای صحبت می‌کنید، قاعدتاً نمی‌توانید دژبان جلوی در را در رأس آن بگذارید؛ بلکه یک ژنرال باید در رأس آن قرار گیرد و استراتژی تدوین کند. این ژنرال باید این ویژگی‌هایی که اشاره کردیم را داشته باشد و مجاهد متشرع باشد و مسیر و شاخص‌های انقلاب را بشناسد و بداند مختصات میدان امروز، در دنیا، افکار عمومی، منطقه و ... چیست و کجا قرار داریم؟ این مسیر با افرادی که علم به این موضوعات ندارند، طی نمی‌شود و شاید یکی از نکاتی که اهمیت دارد، این است که باید افرادی را انتخاب کنیم که در فهم دانش، روش، بینش و نگرش علم داشته باشند، چرا که ما در بزنگاه‌ها متوجه می‌شویم که این فرآیند رخ نداده است و در مسیر درست قرار ندارد. این ژنرال باید یک فرد شش‌دانگ و همه جانبه‌ باشد که فهم دقیق و صحیح و نقطه‌زنی از این فرایند داشته باشد. ما در حوزه رسانه تراز انقلاب برای اینکه این مسیر طی شود باید رسانه نقطه‌زن داشته باشیم. عرصه امروز، حالا ببینیم چه می‌شود و چه اتفاقی می‌افتد، نیست. باید در لحظه و نقطه‌زن اقدام کنید و تصمیم درست بگیرید و این تصمیم از فرآیندی می‌آید که دانش بر سر آن است و باید روی کاری که انجام می‌دهید احاطه داشته باشید.   اگر همه این‌ها را کنار هم بگذاریم، اتفاقی می‌افتد که به ما می‌گوید، ما در نقطه ایده‌آلمان نیستیم، چون به راحتی یک رسانه معارض و معاند مانند اینترنشنال و یا حوزه سرگرمی و سخیفی، چون من و تو می‌تواند رسانه ایران را به چالش بکشاند. رسانه باید در آنجا متوجه باشد که هم ردیف حتی رسانه سخیفی که آنجا کار می‌کند و ما آن‌ها را به استهزا می‌گیریم، معادلش را نداریم که یا او را به استهزا بگیرد یا از آرمان‌های ارزش‌های انقلابی خود دفاع کند. اگر یک رسانه یارای مقابله با آن‌ها را نداشته باشد، یعنی اینکه نتوانسته‌ایم ایجاد کنیم و حتی نسلی را تربیت کنیم که بگوییم این افراد هم شاخص می‌دانند و هم وفادار به آرمان‌های انقلاب هستند و هم در تله‌های جناحی نمی‌افتند و هم ارتقادهنده این شاخص‌ها در حوزه افکار عمومی هستند. متن کامل را در لینک iqna.ir/00HcKZ بخوانید. @asrehooshmandi

📚سواد رسانه‌ای در آیینه قرآن معصومه نصیری_مدرس و پژوهشگر سواد رسانه‌ای @asrehooshmandi

🎯 چطور دنیای سرگرمی به برهوتی ویران‌شهری تبدیل شد؟ 🔴 بیش از شصت سال پیش، نیوتن مینو، رئیس تازۀ کمیسیون ارتباطات فدرال در آمریکا، در جمع گروهی از مدیران صنعت تلویزیون، شبکه‌های تلویزیونی را به باد انتقاداتی کوبنده گرفت. او گفت: شبکه‌های تلویزیونی فضا را با «انبوه مسابقه‌ها، کمدی‌های کلیشه‌ای دربارۀ خانواده‌هایی به‌شدت باورناپذیر، خون، دعوا، هرج‌ومرج، خشونت، سادیسم، قتل،گانگسترها و کارتون‌ها» پر کرده‌اند و دنیای سرگرمی را به «برهوتی عظیم» تبدیل کرده‌اند. مینو در زمانه‌ای آن حرف‌ها را زد که تلویزیون آمریکا سه شبکه بیشتر نداشت، و فقط چند ساعت در روز برنامه پخش می‌کرد. 🔴 ولی امروزه نمایشگرها که جایگاه اصلی سرگرمی‌اند، همیشه و همه‌جا هستند؛ حیطۀ سرگرمی آن‌قدر وسیع شده است که به سختی می‌شود از آن «بیرون» آمد. این وضعیت «غوطه‌وری در سرگرمی» اگرچه جدید است، اما از مدت‌ها پیش موضوع بحث ادبیات «ویران‌شهری» بوده است. 🔴 ویران‌شهرها معمولاً یک ویژگی مشترک دارند: در زندگیِ سیاه و تباه‌شده‌ای که ترسیم می‌کنند «سرگرمی» جایگاهی ویژه دارد. جرج اورول در ۱۹۸۴ از دستگاهی به نام تله‌اسکرین حرف می‌زند که هم برای مردم فیلم پخش می‌کند، هم آن‌ها را رصد می‌کند. در فارنهایت ۴۵۱، اثر رِی بردبری نیز رژیم کتاب‌ها را می‌سوزاند، اما مردم را به تماشای تلویزیون تشویق می‌کند. نیل استیونسون نیز در رمان علمی‌تخیلیِ اسنو کرش، که سال ۱۹۹۲ چاپ شد، نوعی سرگرمی مجازی به نام «متاورس» را مجسم کرد که آدم‌ها را چنان در خود غرق می‌کرد که اساساً می‌توانستند در آن زندگی کنند. 🔴 هدف سرگرمی در ویران‌شهرها جاانداختنِ روایتی لذت‌بخش، اما مخدوش و تحریف‌شده از جهان در ذهن مردم است. روایتی که بیش از آنکه راه گریز باشد، اسباب اسارت آن‌هاست. 🔴 از این لحاظ، اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم وضعیت مستأصل‌کنندۀ سرگرمی در جهان واقعی ما، فاصلۀ چندانی با توصیفات ویران‌شهری ندارد. ما همین الآن هم در متاورس زندگی می‌کنیم. هربار که صفحۀ گوشی‌مان را لمس می‌کنیم، به سرگرم‌شدن دعوت می‌شویم و وسوسه‌ای زیر گوشمان می‌گوید: «حواست را به چیزی پرت کن، هرطور شده از ملال دوری کن، نسخۀ نمایشی رویدادها را به نسخۀ واقعی‌شان ترجیح بده.» هجومِ فراگیر سرگرمی، باعث شده است انتظار داشته باشیم زندگی واقعی همان‌طوری پیش برود که در نمایشگرهایمان پیش می‌رود. 🔴 هر طور حساب کنیم، این دنیا خطرناک است. ما چنان مغلوب سرگرمی‌هایمان شده‌ایم که خیالات گیج و مبهوتمان کرده‌اند و درکمان از واقعیت را از دست داده‌ایم. 🔴 فرقی نمی‌کند معتاد سریال‌های نتفلیکس باشیم، یا ریلزهای اینستاگرام یا رقص‌های تیک‌تاک، وقتی اقامتمان در چنین محیطی طولانی می‌شود، پردازش واقعیت‌ از هر مجرایی غیر از سرگرمی سخت می‌شود. طوری به جَوّ اغراق‌شدۀ آن عادت می‌کنیم که نسخۀ حقیقیِ ساده و قدیمیِ چیزها به‌تدریج در مقابل آن رنگ می‌بازد. ما هیجان می‌خواهیم و این عادت شناختی، از صفحۀ گوشی‌هایمان بیرون می‌آید و در تعاملات اجتماعی، مناسبات فرهنگی‌ و انتخاب‌های سیاسی‌مان هم تأثیر می‌گذارد. آن‌وقت شاید هیچ نویسندۀ ویران‌شهری‌ای هم نتواند بگوید بعدش چه می‌شود. 🔴 نیل پستمن، چهل سال پیش، در کتاب سرگرمی تا سرحد مرگ، مردمی را توصیف کرد که به اسارت سرگرمی درآمده‌اند. آیا پیش‌بینی او  به حقیقت پیوسته است؟ 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر (ترجمان علوم انسانی) بخوانید: https://B2n.ir/w52416 @asrehooshmandi

💢ناتوانی در ارائه روایت اول، موثر و مسلط رژیم صهیونیستی در عملیات وعده صادق ابعاد عملیات #وعده_صادق از منظر ساحات سخت، نرم و میدانِ متمرکز اقدام و برآیند افکار عمومی قابل بررسی کارشناسی است که در گفت و‌گو با شبکه العالم به بخشی از آنها اشاره شد. اقدامی که ضمن اعتبارزدایی نظامی از رژیم صهیونیستی، ضعف رسانه‌های ضد مقاومت در بزنگاه هایی که بناست از تصویر ساخته شده از رژیم حفاظت کنند، را نشان داد. این رویکرد را به صورت پلکانی در چند بخش می‌توان مورد توجه قرار داد: 🔹ناتوانی در ارائه روایت اول، موثر و مسلط 🔹غافلگیری معنادار، سکوت و فقدان سناریو در ساعات ابتدایی عملیات ایران 🔹تناقض‌گویی با تمرکز بر خفیف سازی و بی اهمیت جلوه دادن اقدام صورت گرفته 🔹پذیرش خسارت اما در سطح اندک و ایجاد تردید درباره روایت رسانه‌های ایران و مقاومت درباره اثرات خسارت 🔹تمرکز بر حواشی بی اهمیت برای مخفی سازی ضعف میدانی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی و تلاش همه‌جانبه برای پرت سازی حواس از اصل موضوع با اعتبارزدایی از اظهارات ایران درباره اقدام صورت گرفته و موارد دیگری که طی یادداشتی به آن اشاره خواهد شد. معصومه نصیری @asrehooshmandi