اینکه دارم املای کلمات رو فراموش میکنم و یادم نمیاد که لحظه درسته یا لحضه ، همینکه یادم میره کجا ذ برارم کجا ز به اندازه خودش برام غم انگیز هست، حالا اینم اضافه شد

کاش میتونستم همکلاسیامو ریش ریش کنم . ازشون متنفرم .

من اینطوری معتاد گوشی شدم که حتما باید هر روز یه تایمی رو توش به بطالت بگذرونم، حتی اگه هیچ‌ برنامه‌ای نداشته باشم تو تنظیمات گوشی وقتم رو هدر میدم.

فردا قراره مردم ایرام به پاخیزن ، برن نماز جمعه

انقد دندون لق از زندگیم کندم و دور انداختم که دیگه دندونی نمونده برام، باید دندون مصنوعی بکارم.

هرچی زیبایی بوده از مرحوم ننه بزرگم رسیده به خواهرم، هرچی بیماری بوده رسیده به من

هیچ وقت فک نمیکردم یه روز تن به این خفت بدم و روبیکا نصب کنم.

اقا مگه نسخه اصلی این چه پوخی بود که از روش کپی‌ هم ساختین؟

وقتی بدون هندزفری دارم زندگی میکنم ، بدون توعم میتونم

استقلال تا کجا اخه؟

لذت فقط اون لحظه‌ایی که پس از یک روز سخت درحالی که داری از هم گسسته میشی ، با بدبختی و پس از مشقت‌های فراوان‌ تکالیفت رو تموم میکنی و میری که بخوابی.

وصال شیرینِ منو تخت. 00:00