اعتراف میکنم اون موقع‌هایی که کتاب درسی گرفتم دستم و درحالی که نگاهم به کتابه تو سالن مدرسه یا خونه قدم میزنم و زیر لب زمزمه میکنم درس نمیخونم بلکه دارم با خودم حرف میزنم

کاش یکی بود داستان زندگیم رو برام اسپویل می‌کرد.

آقای جمهوری اسلامی، پام تو دهن خودت و سرعت اینترنت آشغالیت که پیرمون کرد.

دوس دارم برم یه گوشه انقد جیغ بزنم هنجرم پاره شه زخم شه خون بیاد ولی حرصم خالی شه

دیگه تنهایی که شاخ و دم نداره.

انسان مغزش رگ به رگ میشه از شدت مطالب تنذ آقای دارابی.

گودرز و شقایق:

حقیقت رو بگم بخاطر ۱۹.۷۵ صدمی که میگیرم ناراحت میشم بخاطر اینکه خودم نتونستم نمره کامل بگیرم و منت ۲۵ صدم ارفاق معلم رو سرمه.

همچنین از شما دبیر عزیز هم دلخور میشم که رگه‌های مهربانیتون بالا میزنه و نمره خیرات میکنین و به هرکسی ۲ نمره مفت میدین و حق ماهایی که خودمون کامل گرفتیم رو ضایع میکنید.

شدیدا به کسایی که میتونن بنویسن حسودیم میشه. (البته نه چس‌ناله و سس‌شعر‌های عاشقانه)

فک میکنید من زیادی رکم؟

یعنی میشه من همش جامونده نباشم؟