همچنین از شما دبیر عزیز هم دلخور میشم که رگه‌های مهربانیتون بالا میزنه و نمره خیرات میکنین و به هرکسی ۲ نمره مفت میدین و حق ماهایی که خودمون کامل گرفتیم رو ضایع میکنید.

شدیدا به کسایی که میتونن بنویسن حسودیم میشه. (البته نه چس‌ناله و سس‌شعر‌های عاشقانه)

فک میکنید من زیادی رکم؟

یعنی میشه من همش جامونده نباشم؟

هوا هوایِ آنتالیاست.

هرجوری فک میکنم میبینم من همیشه در بدبختی‌ام ، و فقط از یه مرحله بدبختی به مرحله دیگر و پیشرفته‌تر بدبختی منتقل نیشم

انقد موندم تو اتاق که دیگه ذخیره غذاییم تموم شده، اگه همینطوری ادامه پیدا کنه مجبور میشم تسلیم شم و برم به مهمونا سلام کنم

روزای برفی، بارونی یا حتی روزایی که هوا مِه گرفته‌اس حس خوبی رو بهم منتقل میکنن .

آهنگام رو برای کسایی که به خوبی ازشون مراقبت نمیکنن نمیفرستم

آدمای اطرافم واقعا من رو درک نمیکنن ، معمولا با عبارت‌های همونی که کتابای مزخرف میخونه و آهنگای مزخرف گوش میکنه خطاب می‌شم.

از فرستنده بودن خسته شدم میخوام دریافت کننده باشم

من فقط یکی رو نياز دارم که هر روز براش از روزمرگی‌هام و بدیهیات زندگیم بگم و این رابطه دوطرفه باشه.