چرا زمان دکمه استپ نداره تا هر وقت کم آوردیم و خسته‌ شدیم دکمه استپ رو فشار بدیم و فارغ از اضطراب‌ِ محدودیت زمان استراحت کنیم؟

هر روز داریم دورتر میشیم و من نمیتونم کاری انجام‌ بدم ولی غم‌انگیز تر اینه که توعم کاری‌انجام نمیدی.

این شلدستی‌های تایپی اعتماد به نفس برا آدم نمیزارن .

فامیلای ما نه‌ تنها قبل اینکه بیان خونمون زنگ نمیزنن خبر بدن‌، بلکه وقتی میان در میزنن هرچقد میپرسی کیه جواب نمیدن‌‌،انگاری‌ اومدن‌ شکار آهو‌.

ماکارانی‌‌ تو خوابشم نمیدید انقد پرطرفدار باشه‌ بخاطرش کیلومتری صف وایسن‌.

از کانالایی که مطالبشون رو از توییتر یا هر گور دیگه ای کپی میکنن متنفرم ، حالا هر چقد که محتواشون باحال باشه.

یکی از مشکلاتی که من با آدمایِ اطرفم دارم اینه که تمام چیزایی که من میتونم و دوس دارم درموردشون حرف بزنیم اونا حتی نمیدونن چی هست.

من‌ پای خربزه های خودم‌ میمانم. پای خربزه های توهم میمانم‌. [ اصلنم به شما ربطی نداره که معنی نمیده‌]

ببینید عزیزان من‌، شما هروقت با کسی به مشکل برخوردین اصلا نرین‌ سراغِ دعانویس و این داستانا، اینا پول حروم کردنه. من خودم کمکتون میکنم ، به صرفه و اقتصادی با بازدهی‌ِ سریع، کاملا تضمینی ، عمه خودم از همین نسخه برده راضیه‌. شما طرف رو دعوت میکنید خونتون‌، یه قابلمه سوپ میپزین، رو یه کاغذ ده بار اسم طرف رو مینویسن میریزین تو سوپ ، انقد هم میزنید تا تجزیه شه ‌، بعد یکم ادویه و سوسک له شده میریزین توش تهشم یه خورده مرگ‌ِ موش‌‌. قشنگ‌ از دستِ طرف راحت میشین .

یعنی من در این حد بدبختم که نیم ساعت داشتم با ۲۷ نفر سر اینکه روسیه همین شمال ایرانه بحث میکردم ، و جالب تر اینکه تهش بهم‌ گفتن جغرافیات ضعیفه و مسخرم کردن:)

ای جان دوشمبه سوریه.