پیراشکی که هیچی یه طوری خراب کردم که فک کنم شما به من یه چی بدهکار شدین .

تک به تک سوالات رو بلد بودم . وقتم کم اومد و هیچی بدتر ازین نمیشد .

نیم ساعت نشسته بودم رو چمنایِ پارک میون یه خیل پیرمرد و زار میزدم و نوشیدنی میخوردم.

باورم نمیشه یه ماه دیگه تابستونه و هنوز هوا سرده .

منطقی بود.

تو میتونی کمک بخوای منم میتونم‌ قبول نکنم.

اونی که تورو برای دماغش بخواد همون بهتر که براش نباشی

من‌ اصلا جزوه نمینویسم. اینم مجبور شدم

لهجه گرفتن خیلی چیز عادی‌ایه‌، اونم در عرض ۵ سال . ولی عجیبه که مثلا در عرض ۵ سال دوری از جایی که 20 سال توش زندگی کردی شایع ترین رسماشو فراموش کنی.

زمان بیشتر، پول بیشتر،انرژی بیشتر نمی‌ارزه به نظرم

+ولی من همیشه نفر اول برگه‌ تحویل میدادم، حتی خیلی وقتا نفر اولِ مدرسه +دعا. +دقیقا مشکل همین جاست ، که تلاش کنی و نتیجه نگیری، منم خیلی جاها نمره کمی گرفتم ولی برام مهم نبودن چون تلاش نکرده بودم ک درس نخونده بودم.

انقد این جمله‌ی کلیشه‌ای رو تکرار نکنید‌. مگه به بجز نمره گرفتن به چه دردم میخورن این جفنگیات که یاد گرفتنشون مهم باشه؟ اینو یاد گرفتم و دو روزِ دیگه یادم میرن همشون ، فقط اون نمره تو کارنامه خوار میشه میره تو جف چشام‌.