. ♻️ سخنان قابل توجه آیت الله جوادی آملی درباره تفاوت امر به معروف و نهی از منکر با تعلیم و تبلیغ 🔻مساله امر به معروف، غیر از مساله تعلیم و تبلیغ و امثال ذلک است. تعلیم برای این است که ما جاهل را عالم کنیم. تبلیغ برای این است که اگر به او نرسیده، به او برسانیم . تنبیه غافل این است که اگر او غفلتی دارد، متوجه اش کنیم . 🔻اما امر به معروف برای این است که کسی عالماً عامداً دارد گناه می کند. او که جاهل نیست، او که غافل نیست، او که ساهی [سهو کننده] و ناسی [ فراموش کننده] نیست ما آیه و روایت بخوانیم. هر کدام از این ها باشد، دیگر داخل در مساله امر به معروف و نهی از منکر نیست. 🔻امر به معروف برای جایی است که کسی عالماً عامداً دارد گناه می کند. آن وقت ما دیگر معلم نیستیم؛ ما مرشد نیستیم؛ ما مبشر نیستیم؛ ما منذر نیستیم؛ ما فرمانده ایم؛ امر می کنیم. بر او واجب است که حرف ما را گوش دهد. چون ما داریم امر می کنیم. 🔻اگر ما به کسی گفتیم #عفاف را رعایت بکن، رعایت نکرد، ۲ تا گناه کرد؛ یکی " قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ " را عمل نکرد. یکی فرمان ما یرا اطاعت نکرد. این که فرمود: " المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم أَولِياءُ بَعضٍ " ما ولایت داریم نسبت به یکدیگر؛ ولی یکدیگر هستیم. مولّی علیه باید حرف ولی را گوش دهد. 🔺برای دیدن تحلیل‌های حمید رسایی عضو کانال شوید🔻 rubika.ir/rasaee eitaa.com/rasaee virasty.com/rasaee T.me/www_rasaee_ir twitter.com/hamidrasaee

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین ◾امام صادق صلوات‌الله‌علیه: 🏴هرکه در ایام عزای جدم حسین (صلوات‌الله‌علیه)، بر درب خانه‌‌‎ یا پشت بام خانه‌اش، #پرچمی_سیاه آویزان کند، مادرمان فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برای او و خانواده‌‎اش صبح و شب دعا می‌فرمایند... ❕ ◾مَنْ علّقَ علماً اسوداً علی بابِ دارِهِ أوْ سَطحِ بیتِهِ فی ایّامِ عزاءِ جدّی الحسین صلوات‌الله‌علیه دَعَتْ لهُ ولأهلهِ أمُّنا فاطمةُ سلام‌الله‌علیها صباحاً ومساءً.◾ 📙مقتل مبکی العیون، محمدحسین بن محمدابراهیم گیلانی، ص۱۱۱. #یامحیی 🔶 @drmahdikhanloo Drmahdikhanloo.com

بشنوید گفتگوی رادیویی این هفته را با موضوع "معجزه شکرگذاری" 👇

شب حضرت علی اصغر روضه لازم نیست.. مرد کریمی ۵۲ ساله ای برای تامین جرعه ای آب برای طفل شیرخوارش در مقابل قومی قرار گرفته که شکمشان از حرام پر شده و حرف نمی شنوند.. این دیگر روضه نمی خواهد.. مستمع یا با تصور این صحنه گریه می کند و بی تاب می شود یا اگر بخواهی با تبین ابعاد سه شعبه و چگونگی استخراج تیر از گلوی شیرخوار از او اشک بگیری احتمالا در طول عمرش به حرمله شدن دچار می شود و علی اصغر هایی را نمی بیند این مستمع بعید نیست در بیمارستان پدر گرفتاری را که پول درمان فرزندش را ندارد ببیند و بی تفاوت رد شود هیچ بعید نیست مادری را که پول شیرخشک شش ماهه اش را ندارد را در خیابان ترد کند و یا مسخره کنه.. واقعیت این است که اگر علی اصغر به غیر سه شعبه و به دست غیر حرمله هم شهید می شد، ما باید همین قدر بی تاب می شدیم. دیگر نیازی به بیان روضه بیشتر ندارد. باید از قساوت این قوم خون گریه کنیم و به خود شش ماهه پناه ببریم که ماهم حرمله ای بشویم در این روزگار... اگر صاحب الزمان را صاحب مجلس بدانیم با روضه مکشوف نمک به زخم دلش می زنیم تا از دل سنگ شده اشک بگیریم.. این کوفی بازی بلاخره کار دستمان می دهد... با این مکشوف خوانی، حسینی نمی شویم.. هر سال روضه را بازتر می کنیم و مخاطب برایش عادی تر می شود حسین اینقدر به ما لطف داشته که از فکر کردن به مهربانی اش اشک هایمان سرازیر شود. اگر اینطور نیستیم به توصیه علما ذکر استغفار بگیریم و صدقه بدهیم. با ریش کردن دل رباب و مادرش زهرا اشک گرفتن ، با کوفی شدن و حرمله بودن خیلی فاصله ای ندارد... شمر مرو به قتلگاه.. فاطمه می کند نگاه.. مادرش فرمود برای فرزندم گریه کنید نگفت با کالبدشکافی زخم های تنش و یادآوری جسارت ها به زخم دلش به دلش بزنیم.. کجا پیش خانواده داغ دیده از زوایه های مختلف حادثه صحبت می کنند؟ از جسد و پیکر متوفی تعریف می کنند حسین اینقدر مهربانی و کرامت داشته که از کم لطفی کردن به او گریبان چاک کنیم و اشکمان بند نیاید.. اگر پدرش ساقی کوثر است و مادرش صاحب چشمه اشک... دلت را صاف کن تا رزق اشک در چشم هایت جاری شود در غیر محرم هم حسینی باش و ابوالفضلی دستگیری کن تا محرم خودش دعوتت کنند و با اشک پروبالت بده در آخر هم سرت را بر دامنش بگذارد.. اگر در مجلس حسین احساس کردیم حسینی نمی شویم از این زاویه به عزاداری هایمان نگاه کنیم.. شهیدانه زیستن.. حسینی بودن.. حسنی بخشیدن و ابوالفضلی دست گیری کردن را امشب از باب الحوائج شش ماهه بخواه... التماس دعا

روضه لازم نیست.. از حرمله شدن باید به خود شش ماهه پناه ببریم... این متن را از لینک‌زیر بخوانید.. https://vrgl.ir/kfgno

🏴ما اهل روضه، زنده به بوی محرمیم ⚫" اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ الْحُسَیْنِ 💠 اشک با معرفت... آیت‌الله مصباح یزدی(ره): ⬅️ صرف جاری شدن #اشک که اثری ندارد؛ بعضی‌ها هستند هر حادثه رقت‌آوری ببینند اشک‌شان جاری می‌شود؛ این‌که هنری نیست. 📌 گریه‌ای مطلوب است که از روی #معرفت باشد؛ از آن جهت که #امام_حسین علیه‌السلام، بنده خاص خدا [و] کسی است که می‌خواست همه انسان‌ها را از بدبختی نجات بدهد. 💠مرکز علمی کاربردی توسعه و عمران منطقه ویژه اقتصادی سلفچگان قم 🆔 @qom_uastsalafchegan 🌐 http://uastsalafchegan.ir

"روحانیِ اهوازی" مداح بیت رهبری + فیلم - خبرگزاری حوزه https://www.hawzahnews.com/news/974077/%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D9%87%D9%88%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%AD-%D8%A8%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85

داستان کرامت حضرت امام حسین از زبان استاد عالی

⚫️من کجای سپاه حسینم چند سالی میشه که غم و عشق حسین را با شیر از مادر گرفتم. ولی امروز بعد از سالها عزاداری از خودم می پرسم: "روز اول که آمدم دستور تا آخر گرفتم "؟ من کجای سپاه حسین هستم؟ خیلی وقته هر چه خواستم از امام حسین گرفته ام ولی برای این ارباب مظلوم نمی دونم دقیقا چه کرده ام ؟. آقا اینقدر کریم است که هرکه هر چی بخواهد می دهد حتی انگشتر به ساربان... من! کجای سپاه حسینم .. با خودم گفتم هئیتی هستم! من در هئیت امام حسین نوکری میکنم ؟ بعد از خودم پرسیدم واقعا نوکری؟ یعنی دم در و بالا فرقی نمی کنه ؟ یعنی سخنرانی و شور ، میان داری با شستن ظرف در آشپزخانه برات یکی است ؟ به ذهنم رسید با این احول من شاید هئیت باز هستم ! میام دوستان را می بینم غصه هام یادم میره...توی شور از خود بی خود می شم فریاد می کشم تخلیه می شم بعد ... بعد نداره این شاید برای سال های اولی که با حسین آشنا شده بودم خوب بود. الان چندین سال شده و در مکتب حسین، حسینی نشدم.یعنی دیگران توی رفتارت نمی بیند که واقعا من غلامحسین هستم ! ارباب دارم و آزاد و رها نیستم که مثل بقیه هرکاری بخواهم بکنم . گفتم شاید من واقعا هئیت دوست هستم .یعنی بیام توی جمع باصفایی بشینم گریه کنم با گریه بر حسین گناهانم آمرزیده بشه بعد برم . .. خودم خجالت کشیدم گفتم ارمنی ها و الواط هم اینطوری میان دم خونه امام حسین !.تازه اونا سرشون بلنده که چیزی را ترک کردن و امدن.! توی دهه نجسی و چاقو را کنار گذاشتن. تو چی کنار گذاشتی که امدی !؟ مادرش صاحب عزاست دم در همه را می پذیره ولی تو چه کردی توی این دستگاه ؟ یواش یواش در خودم شکستم ؟ واقعا من کجای سپاه حسینم؟ یا لیتنا کنا معکم یعنی چی؟ یعنی کاهش باهت بودم ! الان دیگه نیستم ؟ انگار این شکست در خود چشمه اشکم را بیشتر از روضه مکشوف داشت روان می کرد.. هنوز مداحی شروع نشده بود که اشک های من شروع شده بود من هیچ کجای سپاه تو نیستم . حس غلام سیاه امام را پیدا کردم که حضرت از او انتظار نداشت و گفت برو .. تو آزادی.. همه این اشک ها و روضه ها و قیمه و قرمه ها برای این بود که در مکتب امام حسین من یه چیزی بشم و یه گوشه کار را بگیرم احیای امر ولی بکنم و برای ظهور فرزندش آماده باشم من الان آماده ام؟ یعنی اگر بگن برو فلان جا سینه بزن یا اینطور سینه نزن حرفی نمی زنم ؟ اگر گفتند امر به معروف جهاد تبین کن نمی ترسم از چشم ها بیفتم ؟ یعنی اگر برای جامعه اسلامی و چادر فاطمی یک سیلی خوردم آمادگی دارم؟ کنار نمی کشم؟ من اگر سپاه حسینم و هئیتی هستم چه کار متفاوتی انجام داده ام .که دیگران انجام نداده اند؟.غیر از لباس مشکی و شال سیاه؟ چه تغییر در رفتار من انجام شده ؟ در خودم خرد شدم .چندین سال است فقط من با حسین عشق بازی کرده ام و او هم از روی کرم مرا در خانه خودش نگه داشته. داشتم فکر می کردم اگر بگم من سیاهی لشکر حسین بودم بهتر است. ارباب کریم همین را هم از من می خرد .. ولی کاش مرا به نوکری خود شه مفتخر کند که و نوکری حرمش پادشی دو سرات و ایران حرم حسینی است