• اگر انسان عالِمی باشی،
به تو حسد می‌برند
و براي اين‌كه تو را
از چشم ديگران بیاندازند،
درصدد عیب‌جویی و خرده‌گیری از تو
برمی‌آیند؛
• اگر مطلبي را ندانی،
و بخواهی از دیگران استفاده کنی،
همت ندارند که تو را
راهنمایی و ارشاد کنند.
• اگر به دنبال دقایق و ظرايف علمی باشي،
طعنه مي‌زنند كه آدم بیکاری است،
كه در پي چنين مسائلي است.
• اگر طلب علم را رها کنی،
تو را کودن و کم‌استعداد مي‌خوانند.
• اگر نسبت به انجام عبادات
اهتمام داشته باشی؛
می‌گویند:
این آدمِ ظاهرساز و ریاکاری است.
• اگر سکوت پيشه کنی، می‌گویند:
لال است.
• اگر صحبت کنی، می‌گویند:
چه قدر پرحرف است.
• اگر پول خرج کنی،
می‌گویند: آدم ولخرجی است
• اگر اقتصاد داشته باشی،
تو را خسیس می‌نامند.
• اگر به پولشان نياز داشته باشی،
و از آنها درخواست کمک کني،
رابطه‌شان را با تو قطع می‌کنند؛
• اگر نسبت به آنها بی‌اعتنا باشی،
حتي ممكن است تو را كافر
و خارج از دين معرفي کنند.
#مردم این چنین اند...
_ اول‌جامعه‌شناس‌عالم،علی‌علیه‌السلام
| بحارالانوار،ج۷۴، ص۲۳۴
