💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۲ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

◀️ متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم بَابُ أَدَاءِ الْفَرَائِضِ‏ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیهماالسلام: مَنْ عَمِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ فَهُوَ مِنْ خَيْرِ النَّاسِ. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 81 بنا ندارم سندهای روایات را بخوانم یا نسبت به اسناد بحث تحقیقی داشته باشیم. اما برخی از سندها را هم می‌خوانم زیرا مطلب مهم است و سند هم صحیح است. و اگر در همچنین روایتی دلالت هم تمام باشد دیگر برای ما حجت است. و اتمام حجت خواهد بود. و نمی‌توانیم توجیه بیاوریم و عمل نکنیم. این سند معتبر است از امام سجاد علیه السلام: کسی که عمل کند به آن چه خداوند متعال بر او فرض کرده است. فرض کردن خداوند متعال دو جور است: یک وقت فرض می‌کند، عملی انجام بدهیم. یک وقت فرض می‌کند، عملی انجام ندهیم. اگر به آن چه خداوند متعال از ما خواسته فعلاً و ترکاً و عمل کنیم «من خیر الناس» خواهیم بود. آن وقت امام علیه‌السلام شهادت بدهند به کسی که او «خیر الناس» است؛ آیا او در دنیا و آخرت مشکلی خواهد داشت؟! نگرانی خواهد داشت نسبت به امور دنیوی و اخروی؟! عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْمُخْتَارِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا قَالَ اصْبِرُوا عَلَى الْفَرَائِضِ. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 81 در روایت دوم ابن ابی یعفور نقل می‌کند از امام صادق علیه‌السلام در تفسیر «اصبروا و صابروا و رابطوا» در سوره آل عمران. حضرت فرمودند: «اصبروا علی الفرائض» استقامت داشته باشید و تعهد داشته باشید و عمل کنید با تعهد. نسبت به فرائض التزام داشته باشید. همین آیه مبارکه را در روایت دیگری امام می‌فرمایند: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا قَالَ اصْبِرُوا عَلَى الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَلَى الْمَصَائِبِ وَ رابِطُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ علیهم السلام. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 81 این کامل است که هم اصبروا و هم صابروا و هم رابطوا تفسیر شد. نسبت به صبر «اصبروا علی الفرائض». نسبت به صابروا فرمودند «علی المصائب» یعنی قلب همدیگه را نسبت به صبر بدهید و تسلیت بدهید. در آیه قرآن می‌فرماید «تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر». هم‌دیگر را توصیه به صبر کنید. بعد «رابطوا علی الائمة». «رابطوا» یعنی چنان نسبت به ائمه علیهم السلام التزام داشته باشید و تعهد داشته باشید و نسبت به ایشان وفادار باشید که هرگز جدا نشوید از ایشان و منحرف نشوید. یادتان هست در فقه و رویات عنوانی دارند به نام «المرابطة». مرابط به آن مأمورینی که در مرزها مرز دار هستند که این کشور مورد اعتداء دشمن قرار نگیرد و مردم این کشور جان و مال و ناموسشان محفوظ بداند. این مرزدارها را در فقه، «مرابطون» می‌گویند. «رابطوا علی الائمة» یعنی مرز ائمه را حفظ کنید، و شئونات ایشان را حفظ کنید، و معرفت داشته باشید، و تعهد داشته باشید. حکم شما بشود حکم آن مرزدارها؛ که چگونه‌ کشور را حفظ می‌کنند، شما هم همین حالت را نسبت به اهل بیت علیهم السلام داشته باشیم. 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۳ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/UOLVq 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۳ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

◀️ متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین والصلاة والسلام علی خیر خلقه و اشرف بریته محمد وآله الطاهرین لاسیما بقیة الله فی الارضین ولعنة الله علی اعدائهم اجمعین بابی را در اصول کافی با عنوان باب العبادة منعقد کردند و شیخ کلینی در ذیل این باب روایاتی را آورده است. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: فِي التَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ يَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّي وَ إِنْ لَا تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا ثُمَّ لَا أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ. یکی از روش های تعلیمی اهل بیت علیهم السلام نقل کردن از انبیاء سابقین و یا از کتاب های آسمانی قبلی است و اینجا از تورات نقل کردند که خداوند متعال خطاب میکند به همه انسان ها تا روز قیامت و ما هم مخاطب هستیم. يَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي به تعبیر امروز برای عبادت من وقت بگذار و برای عبادت من صرف وقت بکن و اگر این کار را کردی و عبادت من را به جا آوردی أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى یعنی قلب تو را پر از غنا میکنم یعنی چه این کلام؟ ظاهرا مراد این است که اگر انسان رابطه عبادتی با خداوند متعال داشته باشد و عبودیت را کاملا رعایت کند و به وظائف عبودیت کاملا قیام کند؛ این قلب آرامش پیدا میکند و اطمینان پیدا میکند و در قلب شک و شبهه و وسوسه راه نخواهد داشت. تمام مشکلاتی که بر ما عارض می شود و گرفتاری هایی که پیدا میکنیم مبدأش قلب است که وقتی قلب سلیم نباشد وقتی در قلب مشکلی وجود داشته باشد آن مشکل از قلب سرایت می کند به اعضای انسان و اگر به اعضاء سرایت کرد لامحاله انسان مرتکب گناه می شود از طریق چشم و گوش و دست و پا و ...به جهت اینکه قلب حکومت دارد بر اعضای بدن انسان و اعضاء تابع قلب هستند . اگر انسان بندگی خداوند متعال را داشته باشد این قلب اطمینان پیدا میکند و قلب سالمی خواهد بود و به تبع سلامت قلب سایر اعضاء سالم خواهند بود و قهرا انسان مرتکب معصیت نمی شود . عبادت باری تعالی یک چنین اثری بر قلب انسان می گذارد و قلب هم که حاکم بر اعضاء و جوارح است لامحاله انسان می شود آدم که مورد خطاب یا ابن آدم قرار میگیرد. أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ اگر عبادت کنی و بنده درستی باشی من تو را به خودت و خواسته های خودت واگذار نمیکنم و خودم متکفل امور تو خواهم شد. وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ یعنی بر عهده من است که اگر این چنین باشی من تمام خلل هایی که در زندگی تو وجود دارد پر میکنم و کمبودها را بر طرف میکنم. کمبود ها بر دو قسم است: مادی و معنوی؛ و این عبارت اطلاق دارد و آن چه را که انسان نداشته باشد خداوند متعال آن را به دارایی تبدیل میکند. وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّي و قلب تو را پر از خشیت و خضوع و خوف نسبت به خودم میکنم. که معلوم می شود یکی از نعم الهی و رحمت های خداوند متعال این است که در قلب بنده خوف خودش را قرار بدهد. اگر انسان از خدا فقط خوف داشته باشد چون قلب پر از خوف خداست دیگر جایی باقی نمی ماند تا انسان از غیر خدا بترسد زیرا که ترس از خدا کمال است و خداوند متعال قلب انسان را کمال می دهد و به خوف از خودش و خشیت و خضوع نسبت به خودش کامل میکند. اگر بنده خوبی باشیم این الطاف به ما می شود و شامل حال ما خواهد شد و خداوند متعال ضمانت کرده و متعهد شده است. حال اگر بر خلاف این شد و انسان نسبت به عبودیت خداوند متعال کوتاهی کند کاملا بر عکس می شود که گوید: أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا یعنی تمام هم و غم انسان مشغول به امور دنیوی می شود . اگر یک مشکل برطرف شد یک مشکل جدید پیدا می شود و این یکی از مصائب بر ابن آدم است که تمام هم و غمش دنیا باشد و این یک غضب الهی است. آن فقر و فاقه و گرفتاری و مشکلات دنیایی همیشه برقرار است و آخرش دنیای انسان هم درست نخواهد شد و آخرت هم که خراب شده است. و بعد می فرماید وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ و این خیلی بد است که خداوند متعال انسان را به خودش واگذارد و آنی که خدا انسان را به خودش واگذارد همان آن سقوط و هلاکت انسان خواهد بود. 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 14 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: 📎https://www.aparat.com/v/pcmbq 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۴ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

◀️ متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم این ابوابی را که نقل می‌کنیم از کتاب کافی و روایات آن یک دلالتی مجموع این روایات دارد که من حیث المجموع دلالت دارند بر اینکه هر کسی به هر مقام معنوی بلندی بخواهد برسد باید از طریق عبادت و عبودیت برسد. یعنی راه ترقی در مراحل معنوی منحصر است در عبودیت. همه آن ها که به هرجایی رسیدند، از انبیا و مرسلین و بزرگان هر امتی از امم سابقه و در اسلام هرکسی به هر مقامی رسیده و قربی عند الله تعالی، از طریق عبودیت بوده است. این محصّل همه روایات است بابی را عنوان کردند که عبادتی که انجام می‌دهید بر آن مداومت داشته باشید بَابُ اسْتِوَاءِ الْعَمَلِ وَ الْمُدَاوَمَةِ عَلَيْهِ عمل عبادی انسان با ترتیب باشد، نه اینکه یک روز زیاد و روزی کم باشد.در عبادتی که انجام می‌دهد مداومت داشته باشد عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ: أَحَبُّ اَلْأَعْمَالِ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا دَاوَمَ عَلَيْهِ اَلْعَبْدُ وَ إِنْ قَلَّ { الکافي , جلد۲ , صفحه۸۲} بهترین اعمال نزد خداوند متعال آن عملی است که عبد بر آن مداومت داشته باشد ولو قلیل باشد. روایت بعدی عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَا مِنْ شَيْءٍ أَحَبَّ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ عَمَلٍ يُدَاوَمُ عَلَيْهِ وَ إِنْ قَلَّ { الکافي , جلد۲ , صفحه۸۲} آن عمل کمیتش زیاد نباشد ولی دوام داشته باشد. حال چه تاثیری دارد این مداومت بر عمل عبادی؟!که انسان این عمل عبادی برای او سنت باشد و سیره حسنه مستمری باشد؟ روایت از امام صادق علیه السلام است كَانَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ: إِنِّي لَأُحِبُّ أَنْ أُدَاوِمَ عَلَى اَلْعَمَلِ وَ إِنْ قَلَّ { الکافي , جلد۲ , صفحه۸۲} باز امام باقر علیه السلام نقل می‌کنند كَانَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ: إِنِّي لَأُحِبُّ أَنْ أَقْدَمَ عَلَى رَبِّي وَ عَمَلِي مُسْتَوٍ { الکافي , جلد۲ , صفحه۸۳ } من دوست دارم وقتی روز قیامت بر خداوند متعال وارد می شوم عمل من مرتب و استمرار داشته باشد. قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : إِيَّاكَ أَنْ تَفْرِضَ عَلَى نَفْسِكَ فَرِيضَةً فَتُفَارِقَهَا اِثْنَيْ عَشَرَ هِلاَلاً { الکافي , جلد۲ , صفحه۸۳ } این ها باید نکته داشته باشد یعنی شارحین حدیث بیان کنند که حکمت این روایات چیست که امام می‌فرمایند مبادا بر خودت عبادتی را عادت داده باشی و تا یکسال نشده باشد رها کنی حال چه خصوصیتی دارد این عمل عبادی که باید تا یکسال حداقل ادامه داشته باشد؟! قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : إِذَا كَانَ اَلرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْيَدُمْ عَلَيْهِ سَنَةً ثُمَّ يَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَيْرِهِ وَ ذَلِكَ أَنَّ لَيْلَةَ اَلْقَدْرِ يَكُونُ فِيهَا فِي عَامِهِ ذَلِكَ مَا شَاءَ اَللَّهُ أَنْ يَكُونَ { الکافي ج۲ ص۸۲} تا یکسال دوام داشته باشد این عمل. اگر بخواهد از این عمل دست بردارد و به عملی دیگر بپردازد تا یکسال این کار را نکند و قطعا این یکی از اعمال او در شب قدر خواهد بود و برای او نوشته خواهد شد این عمل که یکسال بر او گذشته است. مثلا فرض کنید کسی بنا گذاشته هر ده روز یک ختم قرآن بخواند یا بنا گذاشته هر روز یک مرتبه سوره یس بخواند اما این را ادامه دهد و تا یکسال ادامه دهد هرچند عملی قلیل است. اگر بخواهد از این کار به عبادت دیگری منتقل شود صبر کند سال بگذرد و بعد منتقل شود این فرمایشات از ائمه علیهم السلام قطعا حکمت دارد؛ گاهی این حکمت ها بیان شده و گاهی بیان نشده است. اما فرمایشات اهل بیت علیهم السلام دارای حکمت است 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

🔅بیانات حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️با موضوع: اهتمام اهل بیت علیهم السلام بر مهجور نبودن قرآن کریم 📅رمضان الکریم 1444 ق ♦️تماشای ویدیو در کانال آپارات: https://aparat.com/v/ZLCiA 🆔@ayatollahalimilani 🆔@bonyad_emamat

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 15 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/PacK9 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

#صوت 💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 15 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

✳️ متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم یکی از ابواب که مرحوم شیخ کلینی دارند باب النیة است برای نیت بابی منعقد کردند. نیت یعنی قصد ؛انسان کاری که انجام میدهد قصدش چیست؟ انسان عاقل کاری انجام میدهد با قصد انجام میدهد، مگر اینکه خواب باشد و در حالت غفلت، واگرنه وقتی انسان در حال آگاهی است و کاری میکند، قصدی دارد در عبادات نیت شرط است وقتی کار عبادی انجام میدهد باید نیت داشته باشد. نیت یعنی خالصا لوجه الله انجام بدهد. دو چیز عبادت را خراب میکند: اول ریا، که در عبادتش ریا داشته باشد یعنی کسی ببیند خوشش بیاید و عبادت کند تا مردم از او تعریف کنند. این عبادت را نابود می کند. دوم عُجب است و ما خیلی مبتلا به عجب می‌شویم که کاری خوب انجام میدهیم بعد نسبت به آن حالت عجب پیدا میکنیم که فلان کار را انجام دادیم و خیلی خطرناک است که مبتلا ‌شویم. لذا باید عمل خالصا لوجه الله انجام بده و خالص از ریا و عجب باشد. اگر اخلاص در عبادت نداشته باشیم عمل فایده ندارد و غیر از ریا و عجب اساسا رکن عبادت، نیت است که اخلاص در عمل است لذا از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت داریم که نِيَّةُ اَلْمُؤْمِنِ خَيْرٌ مِنْ عَمَلِهِ وَ نِيَّةُ اَلْكَافِرِ شَرٌّ مِنْ عَمَلِهِ وَ كُلُّ عَامِلٍ يَعْمَلُ عَلَى نِيَّتِهِ { الکافي ج۲ ص۸۴ } هرکسی عملی انجام میدهد با قصدی انجام میدهد اگر مومن باشد نیة المومن خیر من عمله و بالعکس اگر کافر یا منافق باشد شر من عمله. در معنای این روایت اقوال مختلفی ذکر کردند. کلمه خیر دو جور استعمال می شود: یک استعمال به معنای مصدری است که بمعنی نیت مومن خیری است از عمل او یعنی عملش که خیر است نیت او هم خیر است یک وقت خیر را معنای افضل التفضیل معنا می کنند؛ یعنی نیت او از عملش بهتر است. لذا در معنای این روایت اختلاف شده که من عمله یعنی چه؟من تبعیضیه است یا بیانیه؟ اجمالا این حدیث می خواهد بگوید نیت اساس عبادت و هر کاری است و اعمال دایر مدار نیت است لذا از امام علیه السلام داریم که لاَ عَمَلَ إِلاَّ بِنِيَّةٍ { الکافي , جلد۱ , صفحه۷۰} روایت دیگری از امام صادق علیه‌السلام إِنَّ اَلْعَبْدَ اَلْمُؤْمِنَ اَلْفَقِيرَ لَيَقُولُ يَا رَبِّ اُرْزُقْنِي حَتَّى أَفْعَلَ كَذَا وَ كَذَا مِنَ اَلْبِرِّ وَ وُجُوهِ اَلْخَيْرِ فَإِذَا عَلِمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ مِنْهُ بِصِدْقِ نِيَّةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ مِنَ اَلْأَجْرِ مِثْلَ مَا يَكْتُبُ لَهُ لَوْ عَمِلَهُ إِنَّ اَللَّهَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ {الکافي , جلد۲ , صفحه۸۵} کسی میبیند وضع مالی مساعدی ندارد اما میگوید خدایا به من ثروتی بده تا فلان کار خیر را انجام دهم مثلا وجوه خیری انجام بدهم حضرت می‌فرمایند خداوند متعال به دل او نگاه میکند اگر حقیقتا اینطور باشد و صادق است خداوند متعال تمام اعمال خیری که میخواست انجام بدهد، ثواب همه آن اعمال را برای او می نویسد. انگار همه آن را انجام داده است. این معنایش این است که اعمال و اجر و ثواب ها دایر مدار نیت هاست. کسی که صادق باشد در نیتش خداوند متعال با او همان را رفتار میکند. ابوبصیر از امام صادق علیه‌السلام می پرسد برای من بیان کنید که عبادت حدش چیست؟ یعنی چگونه می شود عبادت را به جای آورد ؟ چگونه می شود انسان عابد باشد و عمل او عبادت شمرده شود؟ حضرت فرمودند حُسْنُ اَلنِّيَّةِ بِالطَّاعَةِ { الکافي ج۲ ص۸۳} نگاه می کنند به نیتش که اگر درست است خداوند متعال او را عابد حساب می کند قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلنَّارِ فِي اَلنَّارِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي اَلدُّنْيَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِيهَا أَنْ يَعْصُوا اَللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلْجَنَّةِ فِي اَلْجَنَّةِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي اَلدُّنْيَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِيهَا أَنْ يُطِيعُوا اَللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّيَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلاَءِ وَ هَؤُلاَءِ ثُمَّ تَلاَ قَوْلَهُ تَعَالَى: «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلىٰ شٰاكِلَتِهِ » قَالَ عَلَى نِيَّتِهِ { الکافي ج۲ ص۸۵} یادم می آید این روایت را در مباحث اصولی، در بحث تجری آورده باشم. ممکن است سوال شود که کسانی که گناه می کنند این گناهان‌شان مگر چقدر مهم است به جهنم بروند و تا ابد در جهنم باشند؟ این چه جور است؟ اینهایی که وارد جهنم می شوند خب گنه کار است ولی چه جور است که تا ابد در آن بسوزند؟ حضرت فرمودند زیرا نیت های این افراد چنین بوده که اگر تا ابد در دنیا باشند این گناهان را انجام دهند. این بسیار واضح است دقیقا بالعکس این مطلب برای ابدیت ماندن در بهشت هم جاری است فَبِالنِّيَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلاَءِ وَ هَؤُلاَءِ ثُمَّ تَلاَ قَوْلَهُ تَعَالَى: «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلىٰ شٰاكِلَتِهِ » قَالَ عَلَى نِيَّتِهِ 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

🔅بیانات حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️با موضوع: شرح مختصر دعای افتتاح 📅رمضان الکریم 1444 ق 🔹تماشای ویدیو در آپارات: https://aparat.com/v/qZ2uX 🆔@ayatollahalimilani 🆔@bonyad_emamat

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۶ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/gAFO1 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

#صوت 💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه ۱۶ ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

◀️متن بیانات معظم له: بسم الله الرحم الرحیم باب الاقتصاد فی العباده اینکه انسان در عبادت زیاده روی و افراط نکند. عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: اِجْتَهَدْتُ فِي اَلْعِبَادَةِ وَ أَنَا شَابٌّ فَقَالَ لِي أَبِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا بُنَيَّ دُونَ مَا أَرَاكَ تَصْنَعُ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً رَضِيَ عَنْهُ بِالْيَسِيرِ. { الکافي ج۲ ص۸۷ } عبادت که می‌کنید اندازه باشد یکی از حاضرین سوال کرد که اینکه امام علیه‌السلام به امام این‌طور بفرمایند با شئونات و منزلت حضرت منافات ندارد؟ باید گفت با قرآن کریم بیشتر کار کنیم که خیلی اوقات دیگر جایی برای سوال باقی نمی ماند قرآن می‌فرماید ((طه، مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى)) {طه 1 و 2 } و همین معنا را حضرت به امام صادق علیه‌السلام فرمودند یک بابی است که در اصول هم مطرح می‌کنند باب اخبار مَن بلغ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَنْ سَمِعَ شَيْئاً مِنَ اَلثَّوَابِ عَلَى شَيْءٍ فَصَنَعَهُ كَانَ لَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ عَلَى مَا بَلَغَهُ { الکافي ج۲ ص۸۷ } این باب خیلی برای ما امیدوار کننده است. خیلی از دعاها ممکن است سند معتبر نداشته باشند؛ خیلی از عبادات و نمازها و خیلی اموری که در شریعت داریم. حضرت می‌فرماید اگر به شما خبری رسید که در فلان اثر و عبادت و ذکر و ... اثری است و شما به امید آن ثواب انجام دادید خداوند متعال آن اجر و ثواب را می‌دهد ولو فی الواقع چنین روایتی نباشد. در اصول درباره مسائل اخبار من بلغ خیلی مفصل بحث می‌کنند اجمالا خیلی خوب است که انسان در خیلی دعاها مثلا فرض کنید برخی طلاب از من سوال می‌پرسند که در آخرین سجده نماز دعاهایی می‌خواند که آیا سند دارد یا خیر؟ آیا روایت شده؟ و امثال ذلک که در نماز و روزه و اعمال حج، مناسبت ها، اذکار و ادعیه. روایات داریم که می‌گویند اگر خواندی این اجر به تو داده می شود. خب انسان به قصد رجا این ها را عمل کند اجر آن را به او می دهند. روایت بعدی هم همین طور است سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: مَنْ بَلَغَهُ ثَوَابٌ مِنَ اَللَّهِ عَلَى عَمَلٍ فَعَمِلَ ذَلِكَ اَلْعَمَلَ اِلْتِمَاسَ ذَلِكَ اَلثَّوَابِ أُوتِيَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنِ اَلْحَدِيثُ كَمَا بَلَغَهُ . {الکافي ج۲ ص۸۷ } 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 17 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/HSR67 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

#صوت 💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 17 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

◀️متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم بابی را در کافی عنوان کردند، باب الصبر اولا خود صبر معنایش چیست؟ ثانیا این صبر با توجه به آن چه که برای انسان اتفاق میفته چگونه‌ باید باشه؟ ثالثا مرکز صبر کجاست؟ اینطور که از مجموع مطالعات خودم به دست آوردم این است که صبر را می‌توان تعبیر کرد به کف نفس کف نفس که انسان بر نفس خودش مسلط باشد بنابراین مرکز صبر، نفس انسانی است و نفس انسانی آیا با قلب انسانی دوتاست یا یکی است؟و آن چه که بر اعضا و جوارح انسان حاکمیت دارد قلب است یا نفس؟ این امور را که بررسی کنیم چه بر اساس لغت و چه اصطلاحات قرآن کریم و چه استعمالات روایات، خلاصه می شود که صبر این است که انسان بر نفسش سیطره داشته باشد و در حوادثی که برای انسان پیش می‌آید متناسب آن رفتار کند. و اگر صبر در وجود انسان و در قلب او استقرار پیدا کرد تمام اعضا و جوارح انسانی متناسب با حالاتی که پیش می‌آید رفتار خواهد کرد. از لغت و روایات و قرآن کریم استفاده می شود در قرآن امر شده به استعانت به صبر و صلاة که در این آیه صبر تفسیر شده به صوم وقتی انسان روزه می‌گیرد چگونه است حال انسان ؟ اینکه روزه میگیرد و کف نفس دارد و سیطره دارد بر نفس خودش که صبر به صوم تفسیر شده است یا در روایات صبر تقسیم شده بر سه قسم: قسم اول: صبر بر طاعت یعنی وقتی مولا امر کرد، بر من امتثال امر او واجب است؛ این نفس است که می‌خواست از زیر بار اطاعت فرار کند و لذا باید انسان سیطره بر نفس داشته باشد و امر را امتثال کند قسم دوم: صبر در معصیت که اگر معصیتی پیش آید، انسان اگر سیطره بر نفسش نداشته باشد و کف نفس نکند لا محاله اعضا و جوارح راه می‌افتند به سمت آن معصیت و بالعکس اعضا و جوارح تحت عقل و قلب قرار گرفته و سراغ گناه نمی‌روند. قسم سوم: صبر بر مصیبت انسان اگر حادثه ناگواری برایش رخ دهد و نتواند سیطره داشته باشد بر نفس، لا محاله می‌بینید بر زبان انسان حرفهای بدی و اعتراض به خدا جاری می شود و بر اعضاء و جوارح انسان حرکاتی سر می‌زند که مناسب شان او نیست. لذا صبر را معنا می‌کنیم به کف نفس و مرکز صبر هم قلب است که قلب مطمئن داشته باشد که در اینصورت هم در طاعت و معصیت و مصیبت در همه احوال انسان تسلیم خواهد بود در برابر مولا از من خواسته فلان لذت را چشم پوشی کنم می‌گویم چشم از من خواسته فلان تکلیف را انجام دهم می‌گویم چشم از من خواسته اگر حادثه ناگواری پیش آمد در برابر خداوند متعال تسلیم باشم می‌گویم چشم و لذاست که در روایت داریم قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : اَلصَّبِرُ مِنَ اَلْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ وَ لاَ خَيْرَ فِي جَسَدٍ لاَ رَأْسَ مَعَهُ وَ لاَ فِي إِيمَانٍ لاَ صَبْرَ مَعَهُ. با توجه به آن چه عرض کردم کاملا این روایت معنایش روشن می شود. اگر انسان کف نفس نکرده باشد و صبر نداشته باشد ایمان ندارد و اگر بخواهد در معاصی نفسش را حاکم بکند و صبر نداشته باشد ایمانش را از دست داده است.چرا؟ چون نفس انسان را وا می‌دارد به کارهای غیر مناسب در هر موقعیتی لذا تشبیه کردند صبر را، مِنَ اَلْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ انسانی که جسد از او باقی بماند و راس نداشته باشد چه اثری دارد؟؟! چه خاصیتی دارد؟؟! این صورت و راس انسان است که مورد خطاب قرار می‌گیرد والا با چه چیزی می‌خواهید ارتباط بگیرید الصبر راس الایمان یعنی صبر در قله قرار گرفته است و بقیه در مراتب پایین تر قرار گرفتند اَلصَّبِرُ مِنَ اَلْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ وَ لاَ خَيْرَ فِي جَسَدٍ لاَ رَأْسَ مَعَهُ این اثر صبر است برای مومن هم در بُعد اعتقادی و هم در بعد عملی 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

🔅بیانات حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️با موضوع: اهل قرآن کریم، افراد خاص الهی 📅رمضان الکریم 1444 ق 🔹تماشای باکیفیت ویدیو در آپارات: https://aparat.com/v/tSRNu 🆔@ayatollahalimilani 🆔@bonyad_emamat

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 18 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو در آپارات: https://www.aparat.com/v/adjWq 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

#صوت 💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 18 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

متن بیانات معظم له: بسم الله الرحمن الرحیم مرحوم کلینی در کتاب الصبر ۲۵ روایت ذکر کرده که روایاتش خیلی از ابواب دیگر بیشتر است و به این باب اهمیت دادند .چند روایت از این باب بخوانیم عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِذَا دَخَلَ اَلْمُؤْمِنُ فِي قَبْرِهِ كَانَتِ اَلصَّلاَةُ عَنْ يَمِينِهِ وَ اَلزَّكَاةُ عَنْ يَسَارِهِ وَ اَلْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَيْهِ وَ يَتَنَحَّى اَلصَّبْرُ نَاحِيَةً فَإِذَا دَخَلَ عَلَيْهِ اَلْمَلَكَانِ اَللَّذَانِ يَلِيَانِ مُسَاءَلَتَهُ قَالَ اَلصَّبْرُ لِلصَّلاَةِ وَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلْبِرِّ دُونَكُمْ صَاحِبَكُمْ فَإِنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ فَأَنَا دُونَهُ . { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰} اگر نتوانستید نجاتش بدید من هستم. این خیلی معنا دارد که آن چه بیشتر به داد مومن در آخرت می‌رسد صبر اوست. اگر انسان صبوری باشد در این عالم به همه معانی آن ، ممکن است در نمازش خللی باشد و ممکن است در زکات و صومش خللی باشد این صبر است که به دادش می‌رسد. روایت دیگر از امام صادق علیه‌السلام دَخَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص الْمَسْجِدَ فَإِذَا هُوَ بِرَجُلٍ عَلَى بَابِ الْمَسْجِدِ كَئِيبٍ حَزِينٍ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع مَا لَكَ قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أُصِبْتُ بِأَبِي [وَ أُمِّي‌] وَ أَخِي وَ أَخْشَى أَنْ أَكُونَ قَدْ وَجِلْتُ‌[2] فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَيْكَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الصَّبْرِ تَقْدَمْ عَلَيْهِ غَداً وَ الصَّبْرُ فِي الْأُمُورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا فَارَقَ الرَّأْسُ الْجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ إِذَا فَارَقَ الصَّبْرُ الْأُمُورَ فَسَدَتِ الْأُمُورُ. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰} یعنی خوف این را دارم که ایمانم را از دست بدهم که یکی از اقسام صبر این است که صبر بر مصیبت داشته باشد در این روایت هم حکم صبر به نسبت به ایمان، حکم راس است به نسبت به بدن روایت بعد: عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: قَالَ لِي مَا حَبَسَكَ عَنِ الْحَجِّ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَقَعَ عَلَيَّ دَيْنٌ كَثِيرٌ وَ ذَهَبَ مَالِي وَ دَيْنِيَ الَّذِي قَدْ لَزِمَنِي هُوَ أَعْظَمُ مِنْ ذَهَابِ مَالِي فَلَوْ لَا أَنَّ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا أَخْرَجَنِي مَا قَدَرْتُ أَنْ أَخْرُجَ فَقَالَ لِي إِنْ تَصْبِرْ تُغْتَبَطْ وَ إِلَّا تَصْبِرْ يُنْفِذِ اللَّهُ مَقَادِيرَهُ رَاضِياً كُنْتَ أَمْ كَارِهاً. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰} اگر صبر کنی دیگران به تو غبطه میخورند و الا تقدیرات الهی برای تو اتفاق می‌افتد. بنابراین انسان عاقل باید دربرابر تقدیرات الهی صبر کند و اگر صبر نکرد آن تقدیرات به سر او خواهد آمد و اگر صبر کند دیگران به حال او غبطه خواهند خورد. قال امیرالمومنین علیه السلام الصبر صبران صبر عند المصیبه حسن جمیل و احسن من ذلک الصبر عند ما حرم الله عزوجل علیک قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ‌ الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ حَسَنٌ جَمِيلٌ وَ أَحْسَنُ مِنْ ذَلِكَ الصَّبْرُ عِنْدَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ وَ الذِّكْرُ ذِكْرَانِ ذِكْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَيْكَ فَيَكُونُ حَاجِزاً. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰} در یک تقسیم صبر دو قسم است: بر انسان حادثه ای رخ داد، او باید صبر کند. از صبر در برابر مصیبت بهتر، صبر در برابر معصیت است که هوای نفس است و غریزه ها انسان را تحریک می‌کنند و شرایط دست به دست خواهد داد که انسان تهییج شود به گناه؛ اینجاست که اگر انسان صبر کند، ارزشمند تر است از صبر در مصیبت. 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی #ویدیو 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 19 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🛑تماشای ویدیو با کیفیت بالا در آپارات: https://aparat.com/v/5JnWY 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani

#صوت 💎 #سلسله_مباحث_اخلاقی 📌حضرت آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله العالی ❇️ جلسه 19 ❇️ مکان: بنیاد فرهنگی امامت 🆔@bonyad_emamat 🆔 @ayatollahalimilani