❇ تفســــــیر❇ هنگامى که عیسى(علیه السلام) از حسن نیت آنها در این تقاضا آگاه شد، خواسته آنها را به پیشگاه پروردگار به این صورت منعکس کرد: خداوندا! مائده اى از آسمان براى ما بفرست! که عیدى براى اول و آخر ما باشد، و نشانه اى از ناحیه تو محسوب شود و به ما روزى ده! تو بهترین روزى دهندگان هستى ! (قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عیداً لاِ َوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرّازِقینَ). 🌼🌼🌼 قابل توجه این که: مسیح تقاضاى آنها را به طرزى شایسته تر در پیشگاه خدا بیان کرد که حاکى از روح حق طلبى و ملاحظه مصالح جمعى و عمومى بوده باشد. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۴ سوره مائده » @ayehsobh

💡قرآن راه زندگی ‼️ اگر خدا بخواهد به کسی رحمت و نعمتی بدهد و یا ندهد، هیچ کس نمی‌تواند جلودارش شود. ✅راهکارهای زندگی موفق در جزء بیست و دوم قرآن کریم @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَّا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ» خداوند (دعاى او را مستجاب کرد. و) فرمود: «من آن را بر شما نازل مى کنم. ولى هر کس از شما بعد از آن کافر گردد (و راه انکار پوید)، او را به گونه اى مجازات مى کنم که هیچ کس از جهانیان را چنان مجازات نکرده باشم! (مائده/۱۱۵) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: https://sapp.ir/zamimeh_ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در این آیه به اجابت این دعا اشاره کرده، مى فرماید: خداوند این دعائى را که از روى حسن نیت و اخلاص صادر شده بود، اجابت کرد، و به آنها فرمود: من چنین مائده اى را بر شما نازل مى کنم، ولى توجه داشته باشید، بعد از نزول این مائده، مسئولیت شما بسیار سنگین تر مى شود و با مشاهده چنین معجزه آشکارى هر کس بعد از آن، راه کفر را بپوید او را چنان مجازاتى خواهم کرد که احدى از جهانیان را چنین مجازاتى نکرده باشم! (قالَ اللّهُ إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لاأُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمینَ). 🌼🌼🌼 درباره محتویات این مائده در قرآن ذکرى به میان نیامده، ولى از احادیث، از جمله حدیثى که از امام باقر(علیه السلام) نقل شده چنین استفاده مى شود: طعام مزبور چند قرص نان و چند ماهى بود و شاید علت مطالبه چنین اعجازى، آن بوده، که شنیده بودند مائده آسمانى بر بنى اسرائیل به اعجاز موسى(علیه السلام) نازل شد، آنها هم چنین تقاضائى را از عیسى(علیه السلام)کردند. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۵ سوره مائده » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ» و (به یاد آورید) آنگاه که خداوند به عیسى بن مریم مى گوید: «آیا تو به مردم گفتى که من و مادرم را بعنوان دو معبود در برابر خداى یکتا انتخاب کنید؟!»، او مى گوید: «منزّهى تو! من حق ندارم آنچه را که شایسته من نیست، بگویم! اگر چنین سخنى را گفته باشم، تو مى دانى. تو از آنچه در روح و جان من است، آگاهى. و من از آنچه در ذات (پاک) توست، آگاه نیستم. به یقین تنها تو داناى همه اسرار نهان هستى. (مائده/۱۱۶) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: https://sapp.ir/zamimeh_ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ خداوند در روز قیامت به عیسى(علیه السلام) مى فرماید: آیا تو به مردم گفتى که من و مادرم را علاوه بر خداوند معبود خویش قرار دهید، و پرستش کنید؟ (وَ إِذْ قالَ اللّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنّاسِ اتَّخِذُونی وَ أُمِّیَ إِلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللّهِ). شک نیست که: مسیح(علیه السلام) چنین چیزى را نگفته است و تنها دعوت به توحید و عبادت خدا نموده. ولى منظور از این استفهام، اقرار گرفتن از او در برابر امتش، و بیان محکومیت آنها است. مسیح(علیه السلام) با نهایت احترام در برابر این سؤال، چند جمله در پاسخ مى گوید: ۱ ـ در آغاز زبان به تسبیح خداوند از هر گونه شریک و شبیه گشوده، مى گوید: خداوندا! پاک و منزهى از هر گونه شریک! (قالَ سُبْحانَکَ). ۲ ـ چگونه ممکن است چیزى را که شایسته من نیست بگویم؟ (ما یَکُونُ لی أَنْ أَقُولَ ما لَیْسَ لی بِحَقّ). 🌼🌼🌼 در حقیقت نه تنها گفتنِ این سخن را از خود نفى مى کند، که مى فرماید: اساساً من چنین حقى را ندارم و چنین گفتارى با مقام و موقعیت من هرگز سازگار نیست. ۳ ـ سپس استناد به علم بى پایان پروردگار کرده، عرض مى کند: گواه من این است که: اگر چنین مى گفتم تو مى دانستى; زیرا تو از آنچه در درون روح و جان من است آگاهى، در حالى که من از آنچه در ذات پاک تو است بى خبرم; زیرا تو علام الغیوب و با خبر از تمام رازها و پنهانى ها هستى (إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فی نَفْسی وَ لا أَعْلَمُ ما فی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنْتَ عَلاّمُ الْغُیُوبِ). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۶ سوره مائده » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۚ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ ۖ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ» (حضرت عیسی ع عرض کرد: خدایا!)من، جز آنچه مرا به آن فرمان دادى، چیزى به آنها نگفتم. (به آنها گفتم:) خداوندى را بپرستید که پروردگار من و پروردگار شماست و تا زمانى که در میان آنها بودم، گواه بر (اعمال) آنها بودم. ولى هنگامى که مرا از میانشان برگرفتى، تو خود مراقب آنها بودى و تو بر هر چیز، گواهى. (مائده/۱۱۷) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد چنین مى فرماید: (حضرت عیسی ع عرض کرد، خدایا!)تنها چیزى که من به آنها گفتم همان بوده است که به من مأموریت دادى که آنها را به عبادت تو دعوت کنم و بگویم: خداوند یگانه اى را که پروردگار من و شما است پرستش کنید! (ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاّ ما أَمَرْتَنی بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللّهَ رَبِّی وَ رَبَّکُمْ). ۵ ـ و تا آن زمان که در میانشان بودم مراقب و گواه آنها بودم و نگذاشتم راه شرک را پیش گیرند، اما به هنگامى که مرا از میان آنها برگرفتى تو مراقب و نگاهبان آنها بودى، و تو خود گواه بر هر چیزى هستى (وَ کُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهیداً ما دُمْتُ فیهِمْ فَلَمّا تَوَفَّیْتَنی کُنْتَ أَنْتَ الرَّقیبَ عَلَیْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى کُلِّ شَیْء شَهیدٌ) 🌼🌼🌼 (خدا می دانست که حضرت عیسی ع چه گفته اما شاید برای تأکید موضوع خواست از زبان خود حضرت عیسی ع هم باشد.) «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۷ سوره مائده » @ayehsobh

راهکارهای زندگی موفق در جزء بیست و پنجم قرآن کریم @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» (با این حال) اگر آنها را مجازات کنى، بندگان تو هستند. (و اختیار آنها به دست توست). و اگر آنان را ببخشى، توانا و حکیمى. (نه کیفر تو نشانه بى حکمتى است، و نه بخشش تو نشانه ناتوانى)» (مائده/۱۱۸) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ سرانجام در آیه بعد مى فرماید: و با این همه باز امر، امر تو و خواست، خواست تو است. اگر آنها را در برابر این انحراف بزرگ مجازات کنى بندگان تواند و قادر به فرار از زیر بار این مجازات نخواهند بود، و این حق براى تو در برابر بندگان نافرمانت ثابت است. و اگر آنها را ببخشى و از گناهانشان صرف نظر کنى توانا و حکیم هستى، نه بخشش تو نشانه ضعف است، و نه مجازاتت خالى از حکمت و حساب (إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ). 🌼🌼🌼 نکته: چگونه حضرت مسیح(علیه السلام) با عبارتى که بوى شفاعت مى دهد درباره مشرکان امت خود سخن مى گوید؟ و عرض مى کند: اگر آنها را ببخشى تو عزیز و حکیمى؟ مگر مشرک قابل شفاعت و قابل بخشش است؟! در پاسخ باید به این نکته توجه داشت: اگر هدف عیسى(علیه السلام) شفاعت بود، مى باید گفته باشد اِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیْم ; زیرا غفور و رحیم بودن خداوند متناسب با مقام شفاعت است. در حالى که مى بینیم او خدا را به عزیز و حکیم بودن توصیف مى کند، از این نحوه توصیف استفاده مى شود: منظور شفاعت و تقاضاى بخشش براى آنها نیست. بلکه هدف، سلب هر گونه اختیار از خود و واگذار کردن امر به اختیار پروردگار است، یعنى کار به دست تو است. اگر بخواهى مى بخشى. و اگر بخواهى مجازات مى کنى. هر چند نه مجازات تو بدون دلیل و نه بخشش تو بدون علت است، و در هر حال از قدرت و توانائى من بیرون است. به علاوه ممکن است: در میان آنها جمعى به اشتباه خود توجه کرده و راه توبه را پیش گرفته باشند، و این جمله درباره آن جمعیت بوده باشد. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۸ سوره مائده » @ayehsobh

راهکارهای زندگی موفق در جزء بیست و ششم قرآن کریم @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» خداوند می فرماید: «این (همان) روزى است که راستى راستگویان، به آنها سود مى بخشد. براى آنها باغهاى بهشتى است که نهرها از پاى درختان آن مى گذرد، و تا ابد، جاودانه در آن مى مانند. خداوند از آنها خشنود است، و آنها نیز، از او خشنودند. این، (همان) رستگارى بزرگ است.» (مائده/۱۱۹) @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ رستگارى بزرگ در تعقیب سخن از گفتگوى خداوند با حضرت مسیح(علیه السلام) در روز رستاخیز که شرح آن در آیات قبل گذشت، در این آیه مى خوانیم: خداوند پس از این گفتگو چنین مى فرماید: امروز روزى است که راستى راستگویان به آنها سود مى بخشد (قالَ اللّهُ هذا یَوْمُ یَنْفَعُ الصّادِقینَ صِدْقُهُمْ). البته منظور از این جمله، صدق و راستى در گفتار و کردار در دنیا است، که در آخرت مفید واقع مى شود، و گر نه صدق و راستى در آخرت که محل تکلیف نیست فایده اى نخواهد داشت. به علاوه اوضاع آن روز چنان است که: هیچ کس نمى تواند جز راست بگوید، و حتى گناهکاران و خطاکاران، همگى به اعمال بد خویش اعتراف مى کنند و به این ترتیب، در آن روز دروغگوئى وجود ندارد. بنابراین، آنها که مسئولیت و رسالت خود را انجام دادند و جز راه صدق و درستى نپیمودند، مانند: مسیح(علیه السلام) و پیروان راستین او، یا پیروان راستین سایر پیامبران که در این دنیا از در صدق وارد شدند، از کار خود بهره کافى خواهند برد. ضمناً از این جمله، اجمالاً استفاده مى شود که: تمام نیکى ها را مى توان در عنوان صدق و راستى خلاصه کرد. صدق و راستى در گفتار. صدق و راستى در عمل، و در روز رستاخیز تنها سرمایه صدق و راستى است که به کار مى آید، نه غیر آن. 🌼🌼🌼 پس از آن پاداش صادقان را چنین بیان مى کند: براى آنها باغ هائى از بهشت است که از زیر درختان آن، نهرها جارى است، و جاودانه در آن خواهند ماند (لَهُمْ جَنّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً). و از این نعمت مادى مهم تر این است که هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خداوند راضى و خشنودند (رَضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ). و شک نیست که این موهبت بزرگ که جامع میان موهبت مادى و معنوى است رستگارى بزرگ محسوب مى شود (ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ). قابل توجه این که در این آیه، پس از ذکر باغ هاى بهشت، با آن همه نعمت هایش، نعمت خشنودى خداوند از بندگان و بندگان از خداوند را ذکر مى کند، و به دنبال آن، ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ مى گوید، و این نشان مى دهد: تا چه اندازه این رضایت دو جانبه، واجد اهمیت است (رضایت پروردگار از بندگان و رضایت بندگان از پروردگار); زیرا ممکن است: انسان غرق عالى ترین نعمت ها باشد، ولى هنگامى که احساس کند مولا، معبود و محبوب او از او ناراضى است، تمام آن نعمت ها و مواهب در کام جانش تلخ مى گردد. و نیز ممکن است: انسان واجد همه چیز باشد، ولى به آنچه دارد راضى و قانع نباشد. بدیهى است: آن همه نعمت با این روحیه او را خوشبخت نخواهد کرد، ناراحتى مرموزى دائماً او را آزار و شکنجه مى دهد، و آرامش روح و روان را که بزرگ ترین موهبت الهى است از او مى گیرد. علاوه بر این، هنگامى که خدا از کسى خشنود باشد، هر چه بخواهد به او مى دهد و هنگامى که هر چه خواست به او داد، او نیز خشنود مى شود، نتیجه این که بالاترین نعمت این است که: خدا از انسان خشنود و او نیز از خدایش راضى باشد. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۹ سوره مائده » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» حکومت و مالکیت آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست، تنها از آن خداست. و او بر هر چیزى تواناست. (مائده/۱۲۰) @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آخرین آیه به مالکیت و حکومت خدا بر آسمان ها و زمین و آنچه در آنها است اشاره شده و عمومیت قدرت او بر همه چیز را چنین بیان مى کند: حکومت آسمان ها و زمین و آنچه در آنها است از آنِ خدا است و او بر هر چیزى توانا است (لِلّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ ما فیهِنَّ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْء قَدیرٌ). 🌼🌼🌼 ذکر این جمله در واقع به عنوان دلیل و علت براى رضایت بندگان از خدا است; زیرا کسى که بر همه چیز توانا است و بر سراسر عالم هستى حکومت مى کند، توانائى دارد که هر چه بندگان از او بخواهند به آنها ببخشد، و آنها را خشنود و راضى گرداند. ضمناً مى تواند اشاره اى به نادرستى عمل نصارى در پرستش مریم (علیها السلام)بوده باشد; زیرا عبادت، تنها شایسته کسى است که بر سراسر عالم آفرینش حکومت مى کند، نه مریم (علیها السلام) که مخلوقى بیش نبوده است. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲۰ سوره مائده » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ» *بنام خداوند بخشنده مهربان* حمد و سپاس، مخصوص خداوندى است که آسمانهاو زمین را آفرید، و ظلمتها و نور را پدید آورد. امّا کافران براى پروردگار خود، همتاو شبیه قرار مى دهند (با این که دلایل توحید و یگانگى او، در آفرینش جهان آشکار است). (انعام/۱) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ ستایشِ خالقِ آسمان ها و زمین این سوره با حمد و ستایش پروردگار آغاز شده است. نخست از طریق آفرینش عالَم کبیر (آسمان و زمین) و نظام هاى آنها، آنگاه از طریق آفرینش عالم صغیر یعنى انسان ، مردم را متوجه اصل توحید مى سازد، ابتدا مى فرماید: حمد و ستایش مخصوص خدائى است که آسمان ها و زمین را آفرید (الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الأَرْضَ). و مى افزاید: خداوندى که مبدأ نور و ظلمت را ایجاد کرد (وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ) و بر خلاف عقیده دوگانه پرستان، آفریننده همه چیز است. اما مشرکان و کافران به جاى این که از این نظام واحد درس توحید بیاموزند براى پروردگار خود شریک و شبیه مى سازند (ثُمَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ). قابل توجه این که: عقیده مشرکان را با کلمه ثم که در لغت عرب براى ترتیب با فاصله است ذکر کرده، و این نشان مى دهد که: در آغاز، توحید به عنوان یک اصل فطرى و عقیده عمومى و همگانى بشر بوده است و شرک بعداً به صورت یک انحراف از این اصل فطرى، به وجود آمده. اما در این که: چرا درباره آفرینش زمین و آسمان ، کلمه خلق به کار رفته، و در مورد نور و ظلمت کلمه جعل ؟ مفسران سخنان گوناگونى دارند، ولى آنچه نزدیک تر به ذهن مى رسد این است که: خلقت درباره اصل وجودِ چیزى است و جعل درباره خواص، آثار و کیفیاتى است که به دنبال آنها وجود پیدا مى کند. و از آنجا که نور و ظلمت جنبه تَبَعى دارد، از آن تعبیر به جعل شده است. 🌼🌼🌼🌼 جالب توجه این که در حدیثى از امیر مؤمنان على(علیه السلام) در تفسیر این آیه چنین نقل شده است: این آیه در حقیقت به سه طایفه از منحرفان پاسخ مى گوید: اول، به مادى ها که جهان را ازلى مى پنداشتند و منکر خلق و آفرینش بودند. دوم، به دوگانه پرستان که نور و ظلمت را دو مبدأ مستقل مى دانستند. سوم، به مشرکان عرب که براى خدا شریک و شبیه قائل بودند. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱ سوره انعام » @ayehsobh

راهکارهای زندگی موفق در جزء بیست و نهم قرآن کریم @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُّسَمًّى عِندَهُ ۖ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ» او کسى است که شما را از گِل آفرید. سپس مدتى مقرّر داشت (تا انسان تکامل یابد) و اجل (و مرگ) حتمى نزد اوست (و فقط او از آن آگاه است). سپس شما (در یگانگى و قدرت او) تردید مى کنید. (انعام/۲) @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ گفتیم این سوره براى تحکیم پایه هاى خداپرستى و توحید در درون دل ها، نخست انسان را متوجه عالم کبیر مى سازد، و در آیه بعد انسان را به عالم صغیر (انسان) توجه مى دهد و در این مورد، به شگفت انگیزترین مسأله، یعنى آفرینش او از خاک و گل اشاره کرده، مى فرماید: او است خدائى که شما را از گل آفرید (هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ طین). درست است که آفرینش ما از پدران و مادرانمان بوده است، نه از خاک، ولى چون آفرینش انسان نخستین، از خاک و گل بوده است، چنین خطابى به ما نیز درست و بى ایراد است. آنگاه به مراحل تکاملى عمر انسان اشاره کرده، مى فرماید: پس از آن مدتى را مقرر ساخت (ثُمَّ قَضى أَجَلاً) که در این مدت انسان در روى زمین پرورش و تکامل پیدا کند. 🌼🌼🌼 اجل در اصل، به معنى مدت معین است، و قضاء اجل به معنى تعیین مدت و یا به آخر رساندن مدت است، اما بسیار مى شود، که به آخرین فرصت نیز اجل گفته مى شود. مثلاً مى گویند: اجلِ دَیْن فرا رسیده است، یعنى آخرین موقع پرداخت بدهى رسیده است، و این که به فرا رسیدن مرگ نیز، اجل مى گویند، به خاطر آن است که آخرین لحظه عمر انسان در آن موقع است. سپس براى تکمیل این بحث مى فرماید: اجل مسمى در نزد خدا است (وَ أَجَلٌ مُسَمّىً عِنْدَهُ). و بعد مى گوید: شما مشرکان درباره آفریننده اى که انسان را از این اصل بى ارزش یعنى گل آفریده و از این مراحل حیرت انگیز و حیرت زا گذرانده است شک و تردید به خود راه مى دهید. موجودات بى ارزشى همچون بت ها را در ردیف او قرار داده، یا در قدرت پروردگار بر رستاخیز و زنده کردن مردگان شک و تردید دارید، لذا مى فرماید: با این همه تردید مى کنید (ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ» در آسمانها و زمین خداوندیگانه اوست، پنهان و آشکار شما را مى داند. و از آنچه (انجام مى دهید و) به دست مى آورید، باخبر است. (انعام/۳) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ خداى آسمان ها و زمین در این آیه براى تکمیل بحث گذشته در زمینه توحید و یگانگى خدا، و پاسخ گفتن به کسانى که براى هر دسته اى از موجودات خدائى قائلند و مى گویند: خداى باران، خداى جنگ، خداى صلح، خداى آسمان و مانند آن چنین مى فرماید: او است خداوندى که الوهیتش بر تمام آسمان ها و زمین حکومت مى کند (وَ هُوَ اللّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الأَرْضِ). یعنى با توجه به این که خالق همه چیز او است، مدبر و اداره کننده همه نیز او مى باشد; زیرا حتى مشرکان جاهلیت نیز خالق و آفریدگار را اللّه مى دانستند، ولى تدبیر و تصرف را براى بت ها قائل بودند. لذا این آیه به آنها چنین پاسخ مى دهد: کسى که خالق است، تدبیر و تصرف در همه جا نیز به دست او است. این احتمال نیز در تفسیر آیه وجود دارد که، خداوند در همه جا حاضر است، در آسمان ها و در زمین و جائى از او خالى نیست، نه این که: جسم باشد و مکان داشته باشد، بلکه احاطه به همه مکان ها دارد. بدیهى است: کسى که در همه جا حکومت مى کند و تدبیر همه چیز به دست او است و در همه جا حضور دارد، تمام اسرار و نهانى ها را مى داند، لذا در جمله بعد مى فرماید: چنین پروردگارى پنهان و آشکار شما را مى داند و نیز از آنچه انجام مى دهید با خبر است (یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ). ممکن است گفته شود: سرّ و جهر در آیه، اعمال انسان ها و نیات آنها را نیز شامل مى شود، بنابراین نیازى به ذکر ما تَکْسِبُونَ: انجام مى دهید نیست. ولى باید توجه داشت: کسب به معنى نتیجه هاى عمل و حالات روحى حاصل از اعمال خوب و بد است، یعنى او هم از اعمال و نیات شما با خبر است، و هم از اثراتى که این اعمال در روح شما مى گذارد، و در هر حال ذکر این جمله براى تأکید در مورد اعمال انسان ها است. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ» (کافران) هیچ نشانه و آیه اى از آیات پروردگارشان براى آنان نمى آید، مگر این که از آن رویگردان مى شوند. (انعام/۴) @ayehsobh

آیه ۴ سوره انعام استاد پرهیزکار