هدایت شده از 💠 قرآن و فضای مجازی💠
وقتی بزرگان جامعه ای در غفلت باشند و عوام مردم به اتکای اعتماد به آنها به گمراهی کشیده شوند!
«وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا»
و مى گویند: «پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند. (سوره مبارکه احزاب، آیه ۶۷)
#قرآن_و_فضای_مجازی
@qoranmajaz
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ»
آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ گاه) از عبادتش تکبّر نمى ورزند و او را تسبیح مى گویند و تنها براى او سجده مى کنند.
(سوره مبارکه اعراف/ آیه ۲۰۶)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
سپس با این سخن سوره را پایان مى دهد که نه تنها شما باید در همه حال به یاد خدا باشید، فرشتگان مقرب پروردگار و آنها که در مقام قرب، نزد پروردگار تواند هیچ گاه از عبادت او تکبر نمى ورزند و همواره تسبیح او مى گویند و ذات پاکش را از آنچه شایسته مقام او نیست منزه مى شمارند و در پیشگاه او سجده مى نمایند (إِنَّ الَّذینَ عِنْدَ رَبِّکَ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَ یُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ یَسْجُدُونَ).
🌼🌼🌼
کلمه: عِنْدَ رَبِّکِ: آنها که نزد پروردگار تواند به معنى قرب مکانى نیست; زیرا خداوند مکانى ندارد، بلکه اشاره به قرب مقامى است، یعنى آنها با آن همه موقعیت و مقام، باز در بندگى و یاد خدا و سجده و تسبیح کوتاهى ندارند، شما هم باید کوتاهى نکنید.
(به هنگام تلاوت آیه فوق، سجده کردن مستحب است، ولى بعضى از اهل تسنن مانند پیروان ابوحنیفه آن را واجب مى شمرند.)
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۲۰۶، سوره مبارکه اعراف)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنفَالِ ۖ قُلِ الْأَنفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَيْنِكُمْ ۖ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
از تو درباره انفال [= غنایم، و اموال بدون مالک ]سؤال مى کنند. بگو: «انفال مخصوص خدا و پیامبر است. پس، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید و خصومتهایى را که در میان شماست، اصلاح کنید و اگر ایمان دارید، از خدا و پیامبرش اطاعت کنید.»
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۱)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
شأن نزول:
از ابن عباس چنین نقل شده: پیامبر(صلى الله علیه وآله) در روز جنگ بدر براى تشویق جنگجویان اسلام، جوائزى تعیین کرد; مثلاً فرمود:
کسى که فلان فرد دشمن را اسیر کند و نزد من آورد چنین پاداشى را به او خواهم داد. این تشویق (علاوه بر روح ایمان و جهاد که در وجود آنها شعله ور بود) سبب شد سربازان جوان پیامبر(صلى الله علیه وآله) در یک مسابقه افتخارآمیز با سرعت به سوى هدف بشتابند.
ولى پیرمردان و افراد سالخورده در زیر پرچم ها توقف کردند، هنگامى که جنگ بدر پایان پذیرفت، جوانان براى گرفتن پاداش هاى افتخارآمیز خود، به خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله)شتافتند، اما پیرمردان به آنها گفتند: ما نیز سهمى داریم; زیرا ما تکیه گاه و مایه دلگرمى شما بودیم و اگر کار بر شما سخت مى شد و عقب نشینى مى کردید، حتماً به سوى ما مى آمدید، در این موقع میان دو نفر از انصار مشاجره لفظى پیدا شد و راجع به غنائم جنگ با یکدیگر گفتگو کردند، آیه فوق نازل شد و صریحاً غنائم را متعلق به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) معرفى کرد که هر گونه بخواهد با آن رفتار کند.
پیامبر(صلى الله علیه وآله) هم آن را به طور مساوى در میان همه جنگجویان تقسیم کرد، و دستور داد: میان برادران دینى صلح و اصلاح شود.
🌼🌼🌼
تفسیر:
اصلاح ذات البین
همان گونه که در شأن نزول خواندیم آیه فوق پس از جنگ بدر نازل شده و پیرامون غنائم جنگى صحبت مى کند و به صورت قانون کلى، یک حکم وسیع اسلامى را بیان مى دارد، خطاب به پیامبر(صلى الله علیه وآله) کرده مى فرماید: از تو درباره انفال سؤال مى کنند (یَسْئَلُونَکَ عَنِ الأَنْفالِ).
بگو: انفال مخصوص خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) است (قُلِ الأَنْفالُ لِلّهِ وَ الرَّسُولِ).
بنابراین، تقوا را پیشه کنید و در میان خود اصلاح کنید و برادرانى را که با هم ستیزه کرده اند آشتى دهید! (فَاتَّقُوا اللّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَیْنِکُمْ).
و مى افزاید: و اطاعت خدا و پیامبرش کنید، اگر ایمان دارید (وَ أَطیعُوا اللّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ).
یعنى: ایمان، تنها با سخن نیست، بلکه جلوه گاه ایمان، اطاعت بى قید و شرط در همه مسائل زندگى از فرمان خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) است، نه تنها در غنائم جنگى در همه چیز باید گوش به فرمان و تسلیم اوامر آنها باشید.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۱، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ»
مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود؛ دلهاشان ترسان مى گردد و هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مى شود، ایمانشان فزونتر مى گردد. و تنها بر پروردگارشان توکّل دارند.
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۲)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
تفسیر:
پنج صفت ویژه مؤمنان
در آیه گذشته به تناسب گفتگوئى که در امر غنائم میان بعضى از مسلمانان روى داده بود سخن از تقوا، پرهیزکارى و ایمان به میان آمد، براى تکمیل این موضوع در آیات مورد بحث صفاتِ مؤمنانِ راستین و حقیقى در عباراتى کوتاه و پر معنى بیان شده است.
در این آیات خداوند به پنج قسمت از صفات برجسته مؤمنان اشاره کرده که سه قسمت آن، جنبه روحانى، معنوى و باطنى دارد و دو قسمت آن جنبه عملى و خارجى.
سه قسمت اول عبارتند از: احساس مسئولیت، تکامل ایمان و توکّل .
و دو قسمت دیگر عبارتند از: ارتباط با خدا و ارتباط و پیوند با خلق خدا.
🌼🌼🌼
نخست، مى فرماید: مؤمنان تنها کسانى هستند که هر وقت نام خدا برده شود، دل هاى آنها به خاطر احساس مسئولیت در پیشگاهش ترسان مى گردد (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ).
وَجَل همان حالت خوف و ترسى است که به انسان دست مى دهد و سرچشمه آن یکى از این دو چیز است:
گاهى به خاطر درک مسئولیت ها و احتمال عدم قیام به وظائف لازم در برابر خدا مى باشد.
و گاهى به خاطر درک عظمت مقام و توجه به وجود بى انتها و پر مهابت او است.
توضیح این که گاه مى شود انسان به دیدن شخص بزرگى که راستى از هر نظر شایسته عنوان عظمت است مى رود.
شخص دیدارکننده گاهى آن چنان تحت تأثیر مقام پر عظمت او قرار مى گیرد، که احساس یک نوع وحشت در درون قلب خویش مى نماید، تا آنجا که به هنگام سخن گفتن لکنت زبان پیدا مى کند و حتى گاهى حرف خود را فراموش مى نماید، هر چند آن شخص بزرگ نهایت محبت و علاقه را به او و همه دارد، و کار خلافى نیز از این شخص سرنزده است، این نوع ترس، بازتاب و عکس العمل درک عظمت است.
قرآن مجید مى گوید: لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَل لَرَأَیْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیَةِ اللّهِ: اگر این قرآن را بر کوه نازل مى کردیم، خاشع و ترسان و از خوف خدا شکافته مى شد.
بنابراین اشتباه است که ما سرچشمه خوف و خشیت را تنها عدم انجام وظایف و مسئولیت ها بدانیم.
آنگاه، دومین صفت آنها را چنین بیان مى کند: آنها همواره در مسیر تکامل پیش مى روند و لحظه اى آرام ندارند و هنگامى که آیات خدا بر آنها خوانده شود بر ایمانشان افزوده مى شود (وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْآیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً).
نمو و تکامل، خاصیت همه موجودات زنده است، موجود فاقد نمو و تکامل یا مرده است و یا در سراشیبى مرگ قرار گرفته، مؤمنان راستین، ایمانى زنده دارند، که نهالش با آبیارى از آیات خدا روز به روز نمو بیشتر و گل ها و شکوفه ها و میوه هاى تازه ترى پیدا مى کند. آنها همچنان مردگان زنده نما در جا نمى زنند، و در یک حال رکود و یکنواختى مرگبار نیستند، هر روز که نو مى شود فکر و ایمان و صفات آنها هم نو مى شود.
🌼🌼🌼
سومین صفت بارز آنها این است که تنها بر پروردگار خویش تکیه و توکّل مى کنند (وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ).
افق فکرشان آن چنان بلند است که از تکیه کردن بر مخلوقات ضعیف و ناتوان هر قدر هم به ظاهر عظمت داشته باشند، ابا دارند، آنها آب را از سرچشمه مى گیرند و هر چه مى خواهند و مى طلبند، از اقیانوس بى کران عالم هستى، از ذات پاک پروردگار مى خواهند، روحشان بزرگ و سطح فکرشان بلند، و تکیه گاهشان تنها خدا است.
اشتباه نشود! مفهوم توکّل آن چنان که بعضى از تحریف کنندگان پنداشته اند، چشم پوشى از عالم اسباب و دست و روى دست گذاشتن و به گوشه اى نشستن نیست، بلکه مفهومش خودسازى و بلندنظرى و عدم وابستگى به این و آن و ژرف نگرى است، استفاده از عالم اسباب جهان طبیعت و حیات، عین توکّل بر خدا است; زیرا هر تأثیرى در این اسباب است به خواست خدا و طبق اراده او است.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۲، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ»
همان
کسانى که نماز را برپا مى دارند و از آنچه به آنها روزى داده ایم، (انفاق می کنند)
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۳)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
پس از ذکر این سه قسمت از صفات روحانى و نفسانىِ مؤمنان راستین، مى گوید: آنها در پرتو احساس مسئولیت و درک عظمت پروردگار و همچنین ایمان فزاینده و بلندنگرى توکّل، از نظر عمل داراى دو پیوند محکمند، پیوند و رابطه نیرومندى با خدا و پیوند و رابطه نیرومندى با بندگان خدا آنها کسانى هستند که نماز را (که مظهر رابطه با خداست) بر پا مى دارند و از آنچه به آنها روزى داده ایم در راه بندگان خدا انفاق مى کنند (الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ).
🌼🌼🌼
تعبیر به اقامه نماز (به جاى خواندن نماز) اشاره به این است که نه تنها خودشان نماز مى خوانند بلکه کارى مى کنند که این رابطه محکم با پروردگار همیشه و در همه جا بر پا باشد.
و تعبیر: مِمّا رَزَقْناهُمْ: از آنچه به آنها روزى داده ایم تعبیر وسیعى است که تمام سرمایه هاى مادّى و معنوى را در بر مى گیرد، آنها نه تنها از اموالشان که از علم و دانششان، از هوش و فکرشان، از موقعیت و نفوذشان و از تمام مواهبى که در اختیار دارند در راه بندگان خدا مضایقه نمى کنند.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۳، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ»
(آرى) مؤمنان حقیقى آنها هستند. براى آنان درجاتى (والا) نزد پروردگارشان است و براى آنها، آمرزش
و روزىِ پرارزشى است.
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۴)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
در آخرین آیه مورد بحث، موقعیت و مقام والا و پاداش هاى فراوان این گونه مؤمنان راستین را بیان مى کند.
نخست مى گوید: مؤمنان حقیقى تنها آنها هستند (أُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً).
سپس سه پاداش مهم آنها را بیان مى کند:
مى فرماید: آنها درجات مهمى نزد پروردگارشان دارند (لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ).
درجاتى که میزان و مقدار آن تعیین نشده و همین ابهام دلالت بر فوق العادگى آن دارد.
به علاوه آنها مشمول مغفرت و رحمت و آمرزش او خواهند شد (وَ مَغْفِرَةٌ).
و روزى هاى کریم; یعنى مواهب بزرگ، مستمر و همیشگى که نقص و عیبى در آن راه ندارد و حد و حسابى براى آن نیست در انتظارشان مى باشد (وَ رِزْقٌ کَریمٌ).
🌼🌼🌼
به راستى ما مسلمانان که دم از اسلام مى زنیم و گاهى آن چنان خود را طلبکار از اسلام و قرآن مى دانیم که از روى نادانى گناه عقب ماندگى ها را به گردن اسلام و قرآن مى افکنیم;
آیا اگر ما تنها مضمون این چند آیه را که روشنگر صفات مؤمنین راستین است در زندگى خود پیاده کنیم، ضعف و زبونى و وابستگى به این و آن را در پناه ایمان و توکّل از خود دور سازیم و هر روزى که بر ما مى گذرد، در مرحله تازه اى از ایمان و آگاهى گام بگذاریم و همواره در پرتو ایمان، احساس مسئولیت در برابر آنچه در اجتماعمان مى گذرد داشته باشیم، رابطه ما با خدا و خلق آن چنان قوى باشد که از همه سرمایه هاى وجود خویش در پیشبرد اجتماع انفاق کنیم روزگارمان چنین خواهد بود که امروز است؟!
ذکر این موضوع نیز لازم است، که ایمان مراحلى دارد و درجاتى، ممکن است در پاره اى از مراحل به قدرى ضعیف باشد که جلوه هاى عملى قابل ملاحظه اى از خود نشان ندهد، و با بسیارى از آلودگى ها نیز بسازد.
ولى یک ایمان راسخ و حقیقى و محکم محال است از جنبه هاى عملى و مثبت و سازنده خالى شود.
و این که بعضى ها عمل را جزء ایمان ندانسته اند تنها نظرشان به مرحله بسیار پائین ایمان بوده است.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۴، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«كَمَا أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ»
همان گونه که پروردگارت تو را بحق از خانه ات (به سوى میدان بدر) خارج ساخت، در حالى که گروهى از مؤمنان ناخشنود بودند
(ولى سرانجامش پیروزى بود)
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۵)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
ناخشنودى مؤمنان از پیش آمد جنگ
در نخستین آیه از این سوره خواندیم که پاره اى از مسلمانان تازه کار از چگونگى تقسیم غنائم بدر تا حدى ناراضى بودند، در آیات مورد بحث خداوند به آنها مى گوید:
این تازگى ندارد که چیزى ناخوشایند شما باشد در حالى که صلاحتان در آن است، همان گونه که اصل جنگ بدر که فعلاً گفتگو بر سر غنائم آن است براى بعضى ناخوشایند بود و دیدید سرانجام چه نتائج درخشانى براى مسلمانان در بر داشت.
بنابراین، نباید با دید محدود خود، احکام الهى را ارزیابى کنید، بلکه باید در برابر آنها سر تسلیم فرود آرید و از نتائج نهائى بهره مند شوید.
🌼🌼🌼
مى فرماید:این ناخشنودى پاره اى از افراد از طرز تقسیم غنائم بدر، همانند آن است که خداوند تو را از خانه و جایگاهت در مدینه به حق بیرون فرستاد در حالى که بعضى از مؤمنان کراهت داشتند (کَما أَخْرَجَکَ رَبُّکَ مِنْ بَیْتِکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَریقاً مِنَ الْمُؤْمِنینَلَکارِهُونَ).
کلمه بِالْحَقِّ اشاره به این است که این فرمان خروج، طبق یک وحى الهى و دستور آسمانى صورت گرفت و نتیجه اش وصول به حق براى جامعه اسلامى بود.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۵، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
1104164070.mp3
2.64M
استاد قرائتی
موضوع: تفسیر قرآن
نوع:سخنرانی کوتاه
آیه: ۵
سوره مبارکه: انفال
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«يُجَادِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَهُمْ يَنظُرُونَ»
آنها پس از روشن شدن حق، باز با تو مجادله مى کردند. (و چنان ترس و وحشت آنها را فراگرفته بود، که) گویى به سوى مرگ رانده مى شوند، و آن را با چشم خود مى نگرند.
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۶)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر ❇
در این آیه مى افزاید: این گروه ظاهربین و کم حوصله در مسیر راه به سوى بدر مرتباً با تو مجادله و گفتگو در این فرمان حق داشتند و با این که این واقعیت را دریافته بودند که این فرمان خدا است، ولى باز دست از اعتراض خویش بر نمى داشتند (یُجادِلُونَکَ فِی الْحَقِّ بَعْدَ ما تَبَیَّنَ).
و آن چنان ترس و وحشت سراسر وجود آنها را فرا گرفته بود که گوئى به سوى مرگ رانده مى شوند و مرگ و نابودى خویش را با چشم خود مى بینند (کَأَنَّما یُساقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَ هُمْیَنْظُرُونَ).
🌼🌼🌼
ولى حوادث بعد، نشان داد آنها چقدر گرفتار اشتباه، ترس و وحشت بى دلیل بودند، و این جنگ، چه پیروزى هاى درخشانى براى مسلمانان به بار آورد.
اما با دیدن چنین صحنه اى و آن پیروزى درخشان نمى بایست بعد از جنگ بدر، در مورد غنائم زبان به اعتراض گشایند.
دلیل این اعتراض را از تعبیر: فَرِیْقاً مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ: جمعى از مؤمنان مى توان دریافت:
اوّلاً ـ این مشاجره و گفتگو به خاطر روح نفاق و بى ایمانى نبود، بلکه بر اثر ضعف ایمان و نداشتن بینش کافى در مسائل اسلامى بود.
و ثانیاً ـ تنها عده محدودى این چنین فکر مى کردند و اکثریت که از مسلمانان مجاهد راستین بودند تسلیم فرمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) و اوامر او بودند و اعتراضى نداشتند.
(تفسیر نمونه، ذیل آیه ۶، سوره مبارکه انفال)
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺
«وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ»
و (به یاد آرید) هنگامى را که خداوند به شما وعده داد که یکى از دو گروه [= کاروان تجارى، یا لشکر مسلح قریش] نصیب شما خواهد بود. و شما دوست مى داشتید که کاروان (غیر مسلح) براى شما باشد. ولى خداوند مى خواهد حق را با دستورات خود تقویت، و ریشه کافران را قطع کند. (از این رو شما را برخلاف میلتان، با لشکر قریش درگیر ساخت.)
(سوره مبارکه انفال/ آیه ۷)
@ayehsobh