آیه ۶۱ سوره مبارکه یونس استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر براى این که تصور نشود این مهلت الهى، دلیل بر عدم احاطه علم پروردگار بر کارهاى آنها است، در آیه مورد بحث، این حقیقت را با رساترین عبارت بیان مى کند که او از تمام ذرات موجودات، در پهنه آسمان و زمین و جزئیات اعمال بندگان آگاه و با خبر است، مى فرماید: در هیچ حالت، اندیشه و کار مهمى نمى باشى و هیچ قسمتى از قرآن را تلاوت نمى کنى و هیچ عملى را انجام نمى دهید، مگر این که ما شاهد و ناظر بر شما هستیم در آن هنگام که وارد آن عمل مى شوید (وَ ما تَکُونُ فی شَأْن وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآن وَ لاتَعْمَلُونَ مِنْ عَمَل إِلاّ کُنّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً إِذْ تُفیضُونَ فیهِ). شهود جمع شاهد، در اصل به معنى حضور توأم با مشاهده با چشم و یا قلب و فکر است و تعبیر به جمع، اشاره به این است که نه تنها خدا، بلکه فرشتگانى که فرمانبردار او و مراقب اعمال انسان ها هستند نیز، از همه این کارها با خبر، و شاهد و ناظرند. و تعبیر به صیغه جمع در مورد خداوند، با این که ذات پاک او از هر جهت یگانه و یکتا است، براى اشاره به عظمت مقام او است، و این که همواره مأمورینى سر بر فرمان او دارند، و در اطاعت امرش آماده و حاضرند. و در واقع سخن تنها از او نیست، بلکه از او است و از همه مأموران مطیعش. 🌼🌼🌼 سپس با تأکید بیشتر، مسأله آگاهى خدا نسبت به همه چیز را تعقیب کرده مى فرماید: کوچک ترین چیز در زمین و آسمان ـ حتى به اندازه سنگینى ذره بى مقدارى ـ از دیدگاه علم پروردگار تو مخفى و پنهان نمى ماند و نه کوچک تر از این، و نه بزرگ تر از این، مگر این که همه اینها در لوح محفوظ و کتاب آشکار علم خدا ثبت و ضبط است (وَ ما یَعْزُبُ عَنْ رَبِّکَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّة فِی الأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْبَرَ إِلاّ فی کِتاب مُبین). یَعْزُبُ از ماده عزوب، در اصل، به معنى دورى و جدائى از خانه و خانواده، براى یافتن مرتع جهت گوسفندان و چهار پایان است، و سپس به معنى غیبت و پنهانى، به طور مطلق استعمال شده است. ذرّة به معنى جسم بسیار کوچک است، و به همین جهت به مورچه هاى ریز نیز، ذرّه گفته مى شود. کِتاب مُبِین اشاره به علم وسیع پروردگار است، که گاهى از آن تعبیر به لوح محفوظ مى شود (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶۱ سوره مبارکه یونس) @ayehsobh

💐میلاد امام حسین علیه‌السلام و روز پاسدار گرامی باد💐 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

آیه ۶۲ سوره مبارکه یونس استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر آرامش روح در سایه ایمان از این نظر که در آیات گذشته، قسمت هائى از حالات مشرکان و افراد بى ایمان مطرح شده بود، در این آیات، شرح حال مؤمنان مخلص و مجاهد و پرهیزگار ـ که درست نقطه مقابل آنان هستند ـ بیان گردیده، تا با مقایسه، ـ همان گونه که روش قرآن است ـ نور از ظلمت، و سعادت از بدبختى، شناخته شود. در این آیه مى فرماید: آگاه باشید! اولیاى خدا نه ترسى بر آنان است و نه غمگین مى شوند (أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللّهِ لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ). براى فهم دقیق محتواى این سخن، باید معنى اولیاء به خوبى شناخته شود. اولیاء جمع ولى، در اصل، از ماده وَلى یَلِى گرفته شده، که به معنى عدم واسطه میان دو چیز، و نزدیکى و پى در پى بودن آنها است; به همین دلیل، به هر چیزى که نسبت به دیگرى قرابت و نزدیکى داشته باشد ـ خواه از نظر مکان یا زمان، یا نسب و یا مقام ـ ولىّ گفته مى شود. استعمال این کلمه به معنى سرپرست و دوست و مانند اینها نیز، از همین جا است. بنابراین، اولیاء خدا کسانى هستند که میان آنان و خدا حائل و فاصله اى نیست، حجاب ها از قلبشان کنار رفته و در پرتو نور معرفت و ایمان و عمل پاک، خدا را با چشم دل چنان مى بینند که هیچ گونه شک و تردیدى به دل هایشان راه نمى یابد و به خاطر همین آشنائى با خدا ـ که وجود بى انتها و قدرت بى پایان و کمال مطلق است ـ ماسواى او در نظرشان کوچک، کم ارزش، ناپایدار و بى مقدار است. کسى که با اقیانوس آشنا است، قطره در نظرش بى ارزش. و کسى که خورشید را مى بیند، نسبت به یک شمع بى فروغ بى اعتنا است. 🌼🌼🌼 و از اینجا روشن مى شود چرا آنها ترس و اندوهى ندارند؟ زیرا خوف و ترس انسان، معمولاً از احتمال فقدان نعمت هائى است که در اختیار دارد، و یا خطراتى که ممکن است در آینده او را تهدید کند، همان گونه که غم و اندوه، معمولاً نسبت به گذشته و فقدان امکاناتى است که در اختیار داشته است. اولیاء و دوستان راستین خدا، از هر گونه وابستگى و اسارت جهان مادّه آزادند، و زهد ، به معنى حقیقى اش، بر وجود آنها حکومت مى کند، نه با از دست دادن امکانات مادّى جزع و فزع مى کنند و نه ترس از آینده در این گونه مسائل افکارشان را به خود مشغول مى دارد. بنابراین، غم ها و ترس هائى که دیگران را دائماً در حال اضطراب و نگرانى نسبت به گذشته و آینده نگه مى دارد، در وجود آنها راه نمى یابد. خلاصه این که غم و ترس در انسان ها ـ معمولاً ـ ناشى از روح دنیاپرستى است، آنها که از این روح تهى هستند، اگر غم و ترسى نداشته باشند بسیار طبیعى است. این بیانِ استدلالى مسأله بود، اما گاهى همین موضوع، به بیان دیگرى که شکل عرفانى دارد، به این صورت عرضه مى شود: اولیاى خدا آن چنان غرق صفات جمال و جلال او هستند، و آن چنان محو مشاهده ذات پاک او مى باشند، که غیر او را به دست فراموشى مى سپردند. روشن است غم و اندوه، ترس و وحشت، حتماً نیاز به تصوّر فقدان، از دست دادن چیزى، و یا مواجهه با دشمن و موجود خطرناکى دارد، کسى که غیر خدا در دل او نمى گنجد، و به غیر او نمى اندیشد، و جز او را در روح خود پذیرا نمى شود، چگونه ممکن است غم و اندوه و ترس و وحشتى داشته باشد؟! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶۲ سوره مبارکه یونس) @ayehsobh

آیه ۶۳ سوره مبارکه یونس استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر در این که منظور از اولیاء خدا چه کسانى است؛ در میان مفسران گفتگو است، ولى آیه دوم مطلب را روشن ساخته و به گفتگوها پایان مى دهد، مى فرماید: آنها کسانى هستند که ایمان آورده اند و به طور مداوم تقوا و پرهیزکارى را پیشه خود ساخته اند (الَّذینَ آمَنُوا وَ کانُوا یَتَّقُونَ). 🌼🌼🌼 جالب این که ایمان را به صورت فعل ماضىِ مطلق آورده و تقوا را به صورت ماضى استمرارى. اشاره به این که ایمان آنها به سر حدّ کمال رسیده، ولى تقوا که در عمل روزمره منعکس مى شود و هر روز و هر ساعت کار تازه اى مى طلبد و جنبه تدریجى دارد، براى آنها به صورت یک برنامه و وظیفه دائمى در آمده است. آرى، اینها هستند که با داشتن این دو رکن اساسى دین و شخصیت ، چنان آرامشى در درون جان خود احساس مى کنند که، هیچ یک از طوفان هاى زندگى آنها را تکان نمى دهد، بلکه به مضمون: أَلْمُؤْمِنُ کَالْجَبَلِ الرّاسِخِ لاتُحَرِّکُهُ الْعَواصِفُ: مؤمنان همچون کوه در برابر تند باد حوادث استقامت به خرج مى دهند . (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶۳ سوره مبارکه یونس) @ayehsobh

آیه ۶۴ سوره مبارکه یونس استاد پرهیزگار @ayehsobh