eitaa logo
کتیبه و پرچم باب الحرم
10.2هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
71 ویدیو
568 فایل
فروشگاه باب الحرم↶ @babolharam_shop ثبت سفارش👇 @babolharam_shop_admin شماره تماس: 📞09052226697 ☎️ 02155970902 ☎️ 02155970903 آدرس:شهرری خیابان آستانه نبش کوچه شهید رجبی سایت فروشگاه↶ 🌐 shop.babolharam.net زیر نظر کانال متن روضه👇 @babolharam_net
مشاهده در ایتا
دانلود
قرار بود بیایی کبوترش باشی دوباره آینه‌ای در برابرش باشی نه اینکه پر بکشی و به شهر او نرسی میان راه پرستوی پرپرش باشی «مدینه» شهر غریبی برای «فاطمه»‌هاست نخواست گم شده‌ای مثل مادرش باشی خدا تو را به دل تشنۀ‌ زمین بخشید که قاب روشنی از نور کوثرش باشی به «قم» رسیدی و گم کرد دست و پایش را چو دید آمده‌ای سایۀ سرش باشی اجازه خواست که گلدان مرمرت باشد و تا همیشه تو یاس معطرش باشی کرامتت، همه را یاد او می‌اندازد به تو چقدر می‌آید که خواهرش باشی خدا نخواست تو هم با «جوادِ» او در طوس گواه رنج نفس‌های آخرش باشی نخواست باز امامی کنار خواهر خود ... نخواست «زینبِ» یک شام دیگرش باشی
سر به زیر آمده ام مادر سادات سلام ذاکر نام توام قبله ی حاجات سلام حب تو دار و ندارم به خداوند احد راضیه، مرضیه ای، روح عبادات سلام من دخیلم به نخ چادر نورانی تو ای شفیع همه در روز مکافات سلام حال دل را ز کرم حضرت زهرایی کن رازق شور و دم و اشک و مناجات سلام قبله ات روی علی بود و دمت یا حیدر بر نفس های پر از نغمه ی مولات سلام لعنت حق به کسی به تو ظلمی کرده به دعای سحر و نغمه ی زیبات سلام خاک پای تو شفای دل غمدیده ی ما بر وقار تو و آن خاک قدمهات سلام گل لبخند شما غم ز دل ما ببرد رازق هر خوشی و لطف و عنایات سلام کاسه ی صبر من از قصه ی هجران لبریز به صبوری دل زینب کبرات سلام من هم از عشق تو را حضرت مادر خواندم سر به زیر آمده ام،مادر سادات سلام /عبدِ کریم/ حضرت زهرا (س) مدح
بسم ‌الله الرحمن الرحیم آمد محرّم علی و ماه فاطمه آتش گرفته جان تو از آه فاطمه با ذوالفقارِ خون جگر خورده در نيام باز آی خون فاطمه خونخواه فاطمه باز آی تا تو روضه بخوانی برايمان با های‌هایِ گريه‌ی جانکاه فاطمه بی‌شک سه‌ماه خوانده تو را با دو چشم تر بالای قبر محسن شش‌ماهه، فاطمه آه از ميان آن در و ديوار شد شروع بعد از نبی سلوک الی الله فاطمه پشت در و کنار بقيع و به روی نی معنا شده ست سرِّ فديناه فاطمه محشر، به پاست روضه‌ی ارباب بی‌کفن پيراهنی‌ست کهنه به همراه فاطمه دارد به روی دست، دو دست قلم شده دستی که در مقام شفاعت علم شده
بسم ‌الله الرحمن الرحیم جاری شده این اشک به تکرار غم تو عمری‌ست دل ماست گرفتار غم تو از فاطمیه مانده به جا هر چه که داریم یعنی همه هستیم بدهکار غم تو شد هر تپشش ذکر «علیًّ ولی الله» قلبی که شده محرم اسرار غم تو از موهبت توست که زنده‌‌ست دل ما با زمزم اشکی که بود کار غم تو چشم تر ما چشمه‌ای از کوثر و در دل چون خیمه‌ای افراشته همواره غم تو جا مانده دلم در وسط کوچه‌ی اشکت آتش زده ما را در و دیوار غم تو ده قرن گذشته‌ست، هنوز ای گل پرپر مانده به روی دوش جهان بار غم تو
دلم از ازل آشنای حسین است سرم تا ابد خاک پای حسین است من و شکر این موهبت ، کی توانم وجودم پر از غصه های حسین است خنک کی شود تا ابد این حرارت دل شیعه ماتم سرای حسین است رضا شد قضای خدا را عجب نیست رضای الهی رضای حسین است پدر گفت از اول به گوشم که باشم گدای کسی که گدای حسین است محب شه کربلا هر که باشد یقین دوستدارش خدای حسین است بهشتی که حق وعده داده به خوبان قسم می خورم کربلای حسین است الهی که لال از جهان پر نگیرد زبانی که گرم ثنای حسین است "مرا کیست یاری نماید" ، هنوزم به گوش فلک این ندای حسین است بود عاشق واقعیش کسی که روی ناقه ها در قفای حسین است شب جمعه شد باز مرغ دل من هوایی ایوان طلای حسین است
قرار دل بی قرارم حسین هوای همیشه بهارم حسین "من از کودکی عاشقت بوده ام" هنوزم تو را دوست دارم حسین من و روضه ات زندگی می کنیم تویی لحظه لحظه کنارم حسین تویی عشق شیرین عمرم و من بجز عشق کاری ندارم حسین تویی آسمانی ترین واژه ام تویی عزت و اعتبارم حسین در این برزخ ناامیدی فقط به لطف تو امیدوارم حسین دلم را درآشوب دنیای درد به چشمان تو می سپارم حسین لباس پرآوازه ی نوکری بود پرچم افتخارم حسین چه بالا چه پایین بدون غمت چه لطفی ست در روزگارم حسین
هيچ ايم و نداريم به جز روي سياهي در كوله نداريم به جز بار گناهي بر ما نظري كن،نظري گاه به گاهي ما بي تو شبيه ايم به طفل سر راهي بگذار كماكان سگ دربار تو باشيم بگذار كه در سايه ي ديوار تو باشيم ما بد،ولي از عشق تو ديوانه و مستيم دل را به نخ پرچم زيباي تو بستيم سر،صبح دهم از غمت اي شاه شكستيم پس رخصت مان دادي و در روضه نشستيم اينگونه خريدي دل ديوانه ي ما را دادي سر و سامان بخدا بي سر و پا را بر حرمت اين بزم عزا معتقدم من در مجلس روضه به شفا معتقدم من بر تربت پاكت بخدا معتقدم من با حرف نه،قلبأ به شما معتقدم من پس روضه ي تو امن ترين جاي جهان است (چيزي كه عيان است چه حاجت به بيان است) عاشق شده ام تا بپذيرم كه بميرم اصلأ به غم عشق اسيرم كه بميرم من آمده ام روضه بگيرم كه بميرم (بگذار بميرم كه بميرم كه بميرم) اين است و همين است و همين است و جز اين نيست اين روضه ي ارباب كم از عرش برين نيست اي عزت عالم ز تو،ما با تو عزيزيم از غير تو عمريست كه در حال گريزيم جائي به جز از روضه ي تو اشك نريزيم والله و بالله كه ما بي تو مريضيم تنها تو در اين عالم پر درد دوائي تنها تو شفائي تو شفائي تو شفائي دل تنگ حرم هستم و بي حوصله اقلب دارم گله پشت پشت گله از فاصله اقلب وا مانده و جا مانده ام از قافله اقلب سخت است گذر كردن از اين مرحله اقلب جز دوري ام از كرببلا غصه ندارم نگذار كه دور از حرمت جان بسپارم محتاج دعايت همه جا بوده و هستم پشت در اين خانه گدا بوده و هستم مجنون علم هاي شما بوده و هستم در آرزوي كرببلا بوده و هستم پس خواسته ام از تو فقط دفع بلا را با جمع محبين سفر كرببلا را...
شب جمعه حرم غوغاست انگار دوباره روضـه ها برپاست انگار پریشان حضرت زهراست انگار کنـارش زینب کبـــراسـت انگار «گلی گم کرده و میجوید او را» «به هر گل میرسد میبوید او را» لباس کهنــه را زهــــرا بیارد... به رگـهــای بریــده لب گـــذارد زبان گیرد ، ز دیده خون ببارد: «مسلمانان حسین مادر ندارد» گل نیلـــوفــــرِ پرپر حسینـــم سلام ای پیکر بی سر حسینم امیرِ هردو عالم لشکرت کو؟... گل لیــلا ، علیّ اکبــرت کـو؟... علمــدار سپاه ، آب آورت کو؟... سلیمانِ زمان ! انگشترت کو؟... «چرا بر تن حسینم سر نداری؟» «بمیــرم مـن مگر مادر نداری؟» خودم دیـدم پرت میســوخت مادر زمین خوردی،سرت میسوخت مادر تمام پیکـــرت میســوخت مادر بمیرم حنجرت میسوخت مادر هوا را دود میــدیدی حسینـــم سیاهی رفت چشمت نور عینم به خاک و خون کشیده شد سپاهت «الهــی شیعتــی...» گفتـی به آهـت شــــرر زد بر دل زینــب نگاهــت... دو چشمت بود سمت خیمه گاهت تنت از خون سر رنگیــن شد ای وای به ناگه سینه ات سنگین شد ای وای تنت را زخمی و بی حال دید و... میان قهـقـهــه خنجـر کشیـد و... صــدای گریه هایـم را شنیــد و... ســرت را روی زانویـم بریــد و... تمام قتلگــه دریای خــون شد ز مقتل قاتلت با سر بُرون شد تو را کشتند و لشگر بی حیا شد میـان خیمــه پای شمــر وا شــد ســرت با هلهلـه بر نیــزه ها شد به خاک کربلا جسمــت رها شـد «اگر کشتنــد چرا خاکـت نکـردند؟» «کفن بر جسم صد چاکت نکردند؟»
💠 سبک 💠 از شاعـر گرانقدر گروه شـــــاعران جواز نوکـــــرۍ ⭐️ هاشم محمدی آرا واحد بستر شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها بلند شو ۲ میبینی که دلم داره میلرزه عزیزم ۲ منو تنها نزار واسه یه لحظه پاشو حرفی بزن دیگه بُریدم مثه اشکم و رو گونه چکیدم چه دردایی کشیدی منم از غصه خمیدم خدا خوب میدونه پر از دردم میبینی که قالب تُهی کردم ازین زندگی بی تو دلسردم نرو فاطمه ۲جانم ........... توکوچه۲ زدن شیشه عمرم رو شکستن توکوچه۲جلو چشم تو دست منو بستن تو تب داری و من در تب و تابم همین گریه ی تو میده عذابم پس از تو بخدا فاطمه جان خونه خرابم توی کوچه راهت رو سد کردن دیدم چادرت رو لگد کردن چقد با من از کینه بد کردن نرو فاطمه ۲جانم .............. رو لبهات۲ هنوز لخته ی خون مونده عزیزم رو زخمات۲ منم اشک غریبی مو میریزم کبوده روی دستات روی بازوت هنوز خون میاد از گوشه ابروت نزن سرفه که خون می چکه از سینه و پهلوت کسی حال ما رو نمیدونه حسینت پریشون و حیرونه حسن مُضطرب گوشه ی خونه نرو فاطمه ۲جانم .......... میدیدم۲ به هوش اومدی و رفتی باز از هوش با گریه۲بغل کردی حسین و توی آغوش نگاهت به بر و روی حسینه حواست همه جا سوی حسینه همه فکر و خیالت به خم موی حسینه باشه وعدمون عصر عاشورا سرا میره رو نیزه ها بالا بزار گریه هاتو برا اونجا حسین جان ۲ حسین جانم ۱۳۹۹ ➖➖➖
خورشید دلبرنده و دلجو ظهور کن شد بی‌تو روزگار ، سیه‌رو ظهور کن شد فاطمیّه ، باز عزادار گشته‌ای آقای من! به خاطر بانو ظهور کن یا صاحب الزّمان! چه بگویم ز مادرت سوگند به شکستنِ پهلو ظهور کن بعد از هجوم ،در دل آن کوچه ، فاطمه مجروح گشت بین هیاهو ظهور کن یابن الحسن! به خاطر آن سینه‌ی جریح یا منتقم! به سرخیِ بازو ظهور کن شد صورتش کبود به‌دست عدو ؛ شها! از داغ گوشواره و ابرو ظهور کن هجده بهار روی زمین بود مادرت از حُزن کوچ زودِ پرستو ظهور کن در هُرم شعله ، پشت در و بین بسترش کرده طلب ظهور تو را او ظهور کن محمدعلی نوری