شیری که همراه با گریه بر روضه و مصیبت اباعبدالله هس، با شیری که زن و شوهر سر النگو نخریدن و بحثای بیخودی دعواشون شده و زن گریه می‌کنه و نوزاد اون شیرُ می‌خوره، یکی نیست!

بچه‌ها باید ببینن وقتی روضه اوج می‌گیره، گریه مامان و باباشونم شدیدتر میشه.

این دیدن موضوعیت داره

بچه باید شور سینه زدنِ بابا، وقتی روضه اوج می‌گیره رو ببینه

بچه‌ها نباید کاملا از بزرگترا جدا شن؛ بچه‌ها رو نبریم جایی که تاب و سرسره گذاشتن تا والدین راحت عزاداری کنن و بچه‌ها هم به بازیای معمول‌شون بپردازن.

حتی اگه خواسیم بچه‌مونو جایی ببریم که هیئت کودک یا نوجوون داره، حواسمون باشه این هیئت جدای از هیئت آدم بزرگا نباشه!

آهای آقا و خانم سخنران! که مدام به بچه‌ها و سر و صداشون گیر میدی؛ می‌دونسی داری این فرشته‌های معصوم رو از چیزی که اثر تربیتی خیلی زیادی روشون داره دور و محروم می‌کنی؟

مامان و بابای عزیز، شما هم اگه کسی رو دیدین که بچه‌ها رو دعوا کرد یا بهشون چیزی گفت، به اون فرد تذکر بدین.

تو حوزه تربیت و فرهنگ هیچ ارگان و نهادی بالاتر از هیئت نیس.

باید هیئتامونو خانوادگی‌تر کنیم

مسائل تربیتی چون ظرائف زیادی داره و اگه به این ظرائف دقت نکنیم، آسیبی به تربیت وارد میشه که ممکنه سال‌ها بعد خودشو نشون بده و اون موقع دیگه وقت جبرانی وجود نداره.

پس به حرف کسی اعتماد کنیم که ریشه و اساس داشته باشه.