۲. ظرفیت علنی انسان بزرگترن ظرفیت هایی است که مخلوق ممکن است داشته باشد.انسان لحظه ای در سکون نیست و خر لحظه مراحل جدیدی را می‌پیماید.

۴. در سرشت انسان ترکیبی از ماده و معنی،از جسم و جهان وجود دارد.خداوند انسان را از کل افرین و سپس از روح خویش در او دمید. لذا انسان از یک کرامت ذاتی و شرافت باطنی برخوردار است.امتياز او برای حیوانات مرهون ویژگی های انسانی وی است. قوای نباتی و حیوانی در واقع زمینه ساز رشد انسانی و کمال معنوی و ابزار هایی برای رسیدن به درجات بلند مدت و سعادت جوانی اند.(۱+۱۷)

۵. انسان شخصیتی مستقل و آزاد دارد. امانت دار خداست و از او خواسته شده با کار و ابتکار خود جهان را آباد سازد.بناب این انسان با رسالتی که دارد می‌تواند با راهنمایی و هدایت به منظور پیشبرد جامعه تلاش کند.

۶. او جز با یاد او با چیز دیگر آرام نمی‌گیرد. این اصل در بحث انگیزه ها بسیار مهم است.زیرا مهم ترین و نیرومند ترین انگیزه ها،انگیزه های معنوی است.

۷. خداوند انسان را برای این آفرید که با شناخت،تنها خدای خویش را پرستش کند و فرمان او را بپذیرد.انسان به عنوان نماینده خدا می‌تواند هرگونه حرکات و سکنات خود را به عنوان عبادت و پرستش انجام دهد. کارگر و کارفرما در کارگاه،محصل و استاد در مراکز دانش،نماز گزار در عبادتگاه،همع می‌تواند کوچکترین حرکت عضوی و فکری خود را تا بزرگترین آنها در تحت پرستش خداوند متعال در آورند،زیرا تنظیم زندگی مادی و فردی و اجتماعی، مورد تاکید خداوند است.(۱۸)

۸. انسان جز با پرساش خدای خویش و جز با یاد او خود را نمی یابد.ادمی اگر بخواهد به ارزش های خویش پی ببرد،چاره ای ندارد جز اینکه به خدا توجه داشته و او را فراموش نکند وگرنه غرق در غرور ها،تجملات هواهای نفسانی و امیال دنیوی که چیزی جز بدبختی و هلاکت به دنبال نمی آورد میشود.(۱۹)

#استوری #عزادار_حقیقی 🏴 - پشت امام حسین قایم نشیم❗️ با این حال و روز ، از اهالی کوفه بدتر نباشیم؛ بهتر نیستیم 💥.