‌ 🔹سهراب سپهری با همۀ کم‌توجهی محافل روشنفکری و بعضی منتقدان مشهور به او در زمان زندگی‌اش،‌ اکنون در میان فارسی‌زبانان، شاعری نام‌آشنا و محبوب به شمار می‌آید. حتی همین سادگی زبان اشعار او باعث شده تا برخی افراد جرئت یابند و گمان کنند که آنان نیز می‌توانند اشعاری مانند سهراب بگویند. به همین دلیل، دست‌به‌قلم شدند، اما مشخص است که سروده‌های سپهری «سهل ممتنع» هستند؛ اشعاری که ظاهر ساده و قابل‌فهمی دارند و درعین‌حال، سرودن به‌شیوۀ چنین شاعرانی بسیار سخت است. گاهی نیز اشعاری ساده در فضای مجازی منتشر می‌شود که به‌دلیل همین سادگی، برخی گمان می‌کنند متعلق به سپهری هستند. 🔹شعر سهراب، مردمی است. یکی از نشانه‌های مردمی‌بودن اشعار سهراب، کاربرد بندهایی از آن‌ها است که به صورت مَثَل بین مردم رواج یافته و این توفیق کمی برای یک شاعر نیست. رواج اشعار سپهری در میان مردم می‌تواند به دو دلیل باشد: اول آنکه اشعار او ذاتاً مردم‌گراست. او گرچه شاعری گوشه‌گیر و درون‌گرا بود؛ اما اشعارش زبانی ساده دارند و مخاطب به‌راحتی با آن‌ها انس می‌گیرد. همچنین او اصطلاحات و ساختارهای عامیانه را در اشعار خود به‌کار برده است که نشان از مردم‌گرایی شعرش دارد. دلیل دیگری که موجب فراگیری بندهای شعر او شده است، توجه شاعر به سرچشمه‌های خالص فطرت انسانی، ترویج صلح‌ و دوستی، نزدیکی به طبیعت و درکل محتوای مردمی اشعار اوست که باعث پیوند مردم با خود می‌شود. 🔹در این فرسته، چند شعر مشهور از سهراب سپهری را برگزیده‌ایم که به محاورات روزمرۀ مردم راه‌ یافته و در موقعیت‌های متناسب استفاده می‌شوند.

از مسجدالاقصی صدای فتح می‌آید ۱۰ شعر و عکس برای طوفان‌الاقصی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35