محروم کردن کبوتر از آسمان و پرواز، شبیه دریغ کردن گل از آب را می‌ماند. کدام گلی است که بی‌آب توان زنده ماندن داشته باشد؟ حکایت کودکان غزه، حکایت همین کبوتر‌هاست؛ کودکانی که باید سرگرم بازی و غرق شدن در رؤیاهای شیرینشان باشند، حالا اسیر صیادی شده‌اند که لبخندشان را به یغما برده است. آثار فلسطینی «أمیرةالطناني» این زن گرافیست مصری درصدد پر کردن جای خالی شادی و به حاشیه راندن غم‌هاست. او با استفاده از رنگ‌ها به نحو اغراق‌آمیز، می‌خواهد رنگ غم و رنج را بکاهد. آن‌قدر در صحنه‌های غزه، غم و درد پررنگ و قدرتمند است که طنانی می‌خواهد با مبالغه در رنگ‌آمیزی‌های تیز و گرم،‌ تلطیف و قابل تحملش کند.‌ کودکان آثار او غالباً لباس‌ رنگی و شاد بر تن دارند. نه‌فقط کودکان که در فضای کلی اثر نیز، شاهد استفاده از رنگ‌های شاد و گرم هستیم. اما باز در میان این همه رنگ، سر و دست‌های زخمی باند‌پیچی شده با آن صورت‌های غمگین و چشم‌های گریان، همه چیز را به هم می‌ریزد. البته توجه مستمر او به کودکان، حال‌و‌هوای اثر او را به دنیای کودکانه نزدیک می‌کند و همین، در استفاده از این رنگ‌ها بی‌تاثیر نبوده است. أمیرةالطناني در آثارش از نماد‌های سنتی فلسطین مانند چفیه، زیتون، کبوتر، پرتقال و حتی هندوانه استفاده بسیاری می‌کند. او این نماد‌ها را به صورت اغراق‌آمیز و به شکلی بزرگ‌تر از حد معمول و در قامت یک انسان در طراحی‌هایش حاضر می‌کند، انگار که هرکدام از این نمادها نشان از بزرگی فلسطین دارد. به‌عنوان مثال در یکی از آثار، بچه‌هایی با سرهای زخمی می‌بینیم که با قابلمه‌های خالی در دست، تکیه به پرتقال‌های بزرگی زده‌اند و منتظر غذا نشسته‌اند. در پس‌زمینه، کوفیه فلسطینی کشیده شده تا نشان ‌دهد بچه‌های فلسطینی با اینکه در سرزمین پرتقال زندگی می‌کنند اما در قحطی و گرسنگی به سر می‌برند. یا کبوتر‌های بزرگی که نمادی از پروازند، با سیم‌خاردار پرهایشان بسته شده و پرواز را از آن‌ها گرفته‌اند. غالب این تصاویری که از کودکان در آثار او وجود دارد از عکس‌ها و صحنه‌های واقعی الهام گرفته شده مانند کودکی که بچه‌گربه‌ای را از زیر آوار نجات داده یا کودکانی که در صف غذا منتظر ایستاده‌اند؛ اما او با رنگ‌ها و اغراق‌هایی که در اشیاءِ اطراف کودکان به‌وجود آورده، به آن‌ها روح داده و به نوعی فضای امیدوارانه‌ای را با این رنگ‌ها خواسته به مخاطب منتقل کند. در این فرسته، منتخبی از آثار أمیرةالطناني هنرمند مصری را باهم می‌بینیم. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

اهلی درد و اهل درمانم شعری از فاطمه عارف‌نژاد برای پرستار فلسطینی به‌مناسبت ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

. فاطمه عارف‌نژاد یکی از شاعران پرکار در طول یک سال اخیر بعد از طوفان‌الاقصی‌ست که بیش از ۶۰ شعر برای فلسطین سروده است. برخی از این شعرها، در واکنش به شهادت فلسطینی‌های هنرمند، امدادگر و رزمنده سروده شده‌ است. یکی از همین سروده‌ها، به لبخند‌های شهید «رزان النجار»، دختر امدادگر فلسطینی تقدیم شده که توسط رژیم اشغالگر قدس به شهادت رسیده است. این چهارپاره از زاویه‌دید اول شخص و از منظر این دختر امدادگر، فلسطین و دردها و درمان‌ها را توصیف می‌کند. وجه بارز این چهارپاره با دیگر اشعاری که دربارهٔ پرستار سروده شده، کنار هم قرار گرفتن نگاه دینی‌ و مجاهدانه‌ در کنار نگاه شاعرانه و قهرمانانه‌ به پرستاری‌ست. عارف‌نژاد با وجود توصیف‌های لطیف، محدود به نگاه عاطفی نشده و زیست مجاهدانهٔ رزان النجار هم را به میدان شعرش آورده است. او حتی به کلمات و اصطلاحات پزشکی و پرستاری، زاویه‌دیدی توحیدی داشته است. مثلاً از روپوش سفید پرستاری، معنای روسفیدی به سبب شهادت را بیرون می‌کشد. یا «سورهٔ حمد» نسخه می‌پیچید و «قرص خورشید و ماه» را در مشت آن پرستار می‌بیند: «می‌نشینم کنار زخمی‌ها قرص خورشید و ماه در مشتم سورهٔ حمد نسخه می‌پیچم همهٔ هفت آسمان پشتم». در این نگاه، رزان، یک دختر رهاشده در غم و غصه نیست. بلکه مبارزی است که باوجود تمام سختی‌ها و دردهای بی‌مرهم و بی‌دارو، پشتش به خدا گرم است. او حتی در این شعر، با شهادتش، تمام نمی‌شود و باز، عشق او به فلسطین و مردمش در جریان است و حتی دستش بازتر است: «زنده‌ام، پس ادامه خواهد داشت کار امدادی نفس‌گیرم... من هنوز عاشقانه می‌جنگم من هنوز عاشقانه می‌میرم». به‌مناسبت ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار، با خود گفتیم چه کسانی بهتر از زنان مبارز فلسطینی ادامه‌دهنده راه این بانویند و سراغ سروده‌ای دربارهٔ یکی از ادامه‌‌دهندگان راه ایشان رفته‌ایم. این سروده به‌نوعی می‌تواند زبان‌حال هرکدام از پرستاران و امدادگران و دکترهای حاضر در لبنان و فلسطین باشد. پی‌نوشت: رزان‌النجار پرستار ۲۱ ساله، در سال ۲۰۱۸ در تظاهراتی با نام «راهپیمایی بزرگ بازگشت» با شلیک مستقیم گلوله با زبان روزه شهید شد درحالی‌که لباس سفید پرستاری به تن داشت و درحال نجات زخمی‌ها بود. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

رایحه انقلاب اسلامی در لبنان «نسیم حیات»؛ لبنان به روایت آوینی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

«نسیم حیات؛ رایحه انقلاب اسلامی در لبنان»؛ این عنوانِ کامل مجموعه مستندی است که سیدمرتضی آوینی درباره لبنان ساخت. آوینی در این مجموعه، به‌دنبال تأثیر انقلاب اسلامی بر لبنان است و در پی حیات تازه‌ای است که در میان مردمان این کشور به‌وجود آمده است. «نسیم حیات» شبیه صحنه‌هایی از «روایت فتح» است که در شهر می‌گذرد؛ همان مصاحبه‌هایی که در لحظات پیش از اعزام، با مردم می‌شود و دوربین در کوچه‌ها و خیابان‌ها به‌دنبال مردم می‌گردد. انگار، روح یکی از همان صحنه‌ها گسترش یافته و به یک مجموعه مستقل تبدیل شده؛ این‌بار درباره لبنان و مردمانش. «نسیم حیات» هم در میان مردم لبنان می‌چرخد تا آنان از تغییر برایمان بگویند؛ معلم مدرسه و پزشک و دانش‌آموز و دانشجو و قصاب و نانوا، هر کدام به‌شکلی از انقلاب اسلامی تاثیر پذیرفته‌اند. در بخش‌هایی هم مجموعه به‌سراغ رزمندگان می‌رود و مجاهدت آنان را می‌بینیم؛ زندگی در کمپ‌های نظامی، آمادگی برای عملیات و حراست از مرزهای لبنان از آن‌ها انسان‌هایی وارسته ساخته که در انس با طبیعت و در خلوت، بیش از هر چیز به بسیجی‌های جبهه‌های جنوب و غرب شبیه شده‌اند. آوینی در مرزهای لبنان بسیجی‌ها را جست‌وجو می‌کند و بسیجیان لبنانی و ایرانی را در یک صف می‌بیند. در این فرسته، ۹ برش از مجموعه مستند «نسیم حیات» برگزیده‌ایم که عطری از انقلاب اسلامی با خود دارند. یکی از این بریده‌ها، بخشی از مصاحبه روایت فتح با شهید سید ح.س.ن نصرالله است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

اینجا خانه من است گزیده‌ای از کتاب «آخرین روزهای جنگ» [لبنان] 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35