او انتخاب می‌کند که بماند و همین، او را قهرمانِ داستان زندگی‌اش می‌کند. در روزهایی که همسایه‌ها جانشان را برمی‌دارند تا به مکانی امن در بیروت یا شهرهای شمالی بروند، او می‌ماند تا از حریم خانه محافظت ‌کند. کمی آن‌طرف‌تر نیز شوهرش اسلحه به دست گرفته تا مرزهای کشور را حفظ کند. زنی باردار، همراه دو دختر کوچک و خانواده شوهرش، در خانه‌اش می‌ماند و روزها را به امید «آخرین روز جنگ» و رسیدن به روز پیروزی سپری می‌کند. «آخرین روز جنگ» خاطرات زنی از جنگ ۳۳ روزهٔ لبنان با اسراییل در سال ۲۰۰۶ است. داستان کتاب درباره پشت‌صحنه جنگ است؛ جنگی که قسمتی از زندگی خانوادگی شده است. «رقیه کریمی» نویسندهٔ این کتاب در پی روایت‌هایی از برخورد زنان با جنگ و مقاومت زنانه آن‌ها برای حفظ زندگی است. قهرمان کتاب ـ که به درخواست خودش نامی از او برده نمی‌شود ـ در طول این ۳۳ روز زیر بمباران‌های رژیم صهیونیستی به زندگی ادامه می‌دهد و چراغ خانه‌اش را روشن نگه می‌دارد. فصل‌بندی‌های کتاب بر اساس موقعیت‌های مختلفی است که او در این ۳۳ روز از سرگذرانده؛ از وحشتِ بمباران روستا تا جست‌وجو برای پیدا کردن دارویی کمیاب، از نان پختن برای اعضای خانواده اجرای عملیات نجاتِ پیرمردی تنها، از مواجههٔ رودررو با تانک‌های اسراییلی تا ترک خانه در حساس‌ترین روزهای جنگ؛ همه‌اش تجربه‌های شگفتی هستند که مقاومت زن لبنانی را روایت می‌کنند. در این روزها که زنانِ جبههٔ مقاومت پابه‌پای مردانِ مجاهد، جنگ را تاب می‌آورند و امانت‌دارِ زندگی می‌شود، خواندن کتاب‌هایی از جنس «آخرین روزهای جنگ» شاید کمی ما را به تجربه‌های این روزهای آنان در لبنان نزدیک‌ کند. در این فرسته، بریده‌هایی از این کتاب خواندنی درباره زندگی زنان در جنگ را انتخاب کرده‌ایم. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

رنگ‌های مکسّر «فلسطین» در ۹ نقاشی از کامیار صادقی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

«کامیار صادقی» هنرمندی با بیش از ۳۰ سال تجربهٔ هنری است. او، نقّاشی است که در مرمت هم تخصص دارد و بسیاری از آثار مشهور از جمله نقاشی‌های دیواری ناصر پلنگی در مسجد جامع خرمشهر را مرمّت کرده است. با وجود این همه سال تجربه، نام او را کمتر شنیده‌ایم. او برادرزادهٔ مرحوم حبیب‌الله صادقی است. با این حال، هیچ‌وقت زیر سایهٔ اسم عمویش قرار نگرفته و راه هنری خودش را پیش رفت. او بی‌آنکه اتود روی تابلو بزند، با ایده‌های خلاقانه‌‌، دست به ابداع نقاشی روی بوم می‌کند. یکی از موضوعات پررنگ آثار او در طی دوره‌های هنری‌اش، تابلوهایی با موضوع «فلسطین» است. بیشتر این آثار، برای دهه هشتاد است؛ با این وجود، آثار صادقی، قدیمی نشدند و همچنان می‌شود از دیدن آن‌ها لذت برد. در مجموعه آثار فلسطینی، معمولاً از خطوط شکسته و مورب استفاده می‌کند که معانی استعاری دارند. این خطوط می‌توانند نشانی از زخم‌ها، جراحت‌ها، شکسته‌دلی‌های ملت فلسطین باشند. گویی شیشه‌ نقشینه‌هایی (نقاشی روی شیشه) از دردهای فلسطین است. این خط‌های شکسته در هر کدام از تابلوها، معنی رمزگونه‌ای دارد. برای مثال در تابلوی «انتفاضه»، با توجه به موضوعش یعنی انتفاضه (انقلاب سنگ) می‌تواند معنی مبارزه و شکستن طاغوت را سر بدهد. یا در تابلوی «قدس»، نورپردازی و طراحی خطوط شکسته به طوری است که توجه چشم را به مرکز گنبد مسجد الأقصی هدایت می‌کند. در تابلوی «رهایی» نیز، خطوط شکسته به صورت منحنی دایره‌وار کشیده شده که به نوعی به تغییر وضعیت سخت فلسطینی‌ها اشاره دارد. در میان آثار او تابلویی جدید نیز قرار دارد که همین سال گذشته و در واکنش به طوفان‌ الأقصی کشیده شده است. اثری که بازی «لی‌ لی» را نه روی زمین، بلکه روی دیوار حائل نشان می‌دهد. در این اثر، ۸ خانه با حروف فارسی نمایان است که در خانه هفتم آن، آسمانی زیبا کشیده شده است و اشاره به شروع طوفان الأقصی در هفت اکتبر دارد. این چند تابلوی فلسطینی صادقی، تنها بخشی از ده‌ها اثر زیبای اوست که در این فرسته به آن‌ها پرداخته شده است. او با حفظ همین میزان تسلط بر تکنیک، در موضوعات دیگری مانند عاشورا، جنگ نیز خلق اثر کرده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

ما بچه‌های فاطمه‌ایم کودکان فاطمی در تصویرسازی‌های «محمدرضا دوست‌محمدی» 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

«یادش بخیر مادرم از کودکی مرا می‌برد تکیه تکیه که نذر شما کند یادم نمی‌رود که مرا فاطمیه‌ها می‌برد با حسین شما آشنا کند» شعر از: حسن بیاتانی شبیه کودکان بانمکی هستند که همیشه در روضه‌ها دیده‌ایم و حتی شبیه بچگی‌های خودمان. بچه‌هایی که کل مدت سخنرانی و حتی روضه را با همان لباس مشکی که مادرشان دوخته، در حال بازی‌ و بازیگوشی و گاهی نقاشی کشیدن هستند. کودکانی که وسط روضه، وقتی چشمان پر از اشک پدر و مادرشان را می‌بینند، با آستین کوچکشان آن‌ را پاک می‌کنند و شاید هم از سر محبت کودکانه، بوسه‌ای هم بر صورتشان بزنند. تصویرسازی‌های طراحی شده توسط «محمدرضا دوست‌محمدی» برای ایام شهادت حضرت زهرا (س) یادآور چنین صحنه‌هایی است. این تصویرسازی‌ها شبیه دنیای خود کودکان، فضای ساده‌ای دارند. مانند نقاشی‌هایی که خود بچه‌ها با رنگ‌های ساده بر روی کاغذ سفید می‌کشند. دوست‌محمدی در این طراحی‌ها کودکانی را تصویرسازی کرده که لباس مشکی پوشیده‌اند و سربند و پرچم «یا زهرا (س)» با خود دارند و در حال کمک به پیرزن همسایه یا در حال محبت به مادر و حتی گریه و غصّه برای حضرت زهرایند. البته طراح، محبت اصلی را در هم‌رنگ شدن با زندگی حضرت زهرا تصویر کرده و کودکان را به سمت اعمالی تشویق می‌کند که باعث خوش‌حالی حضرت زهراست و بچه‌ها را به ایشان نزدیک‌تر می‌کند. مثل ترغیب به خواندن حدیث کساء یا یادگرفتن تسبیحات حضرت زهرا (س). محمدرضا دوست‌محمدی در این آثار از فضای مرثیه و مصیبت صرف فراتر رفته و گویا در حال نشان دادن یک زندگی فاطمی و مومنانه است. در این فرسته، به‌مناسبت شهادت حضرت زهرا (س)، تعدادی از تصویرسازی‌های محمدرضا دوست‌محمدی را با موضوع کودکان فاطمی می‌بینیم. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

از کوچه‌های سینه‌زنی تا خانه حضرت زهرا (س) ۶ مداحی مهدی رسولی برای زندگی فاطمی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35